Proverbi 16

1 Le disposizioni dell'animo [son] dell'uomo; Ma la risposta della lingua [è] dal Signore.

Prirjet e zemrës i përkasin njeriut, por përgjigja e gjuhës vjen nga Zoti.

2 Tutte le vie dell'uomo gli paiono pure; Ma il Signore pesa gli spiriti.

Të gjitha rrugët e njeriut janë të pastra në sytë e tij, por Zoti i peshon frymët.

3 Rimetti le tue opere nel Signore, E i tuoi pensieri saranno stabiliti.

Besoja Zotit veprimet e tua dhe planet e tua do të realizohen.

4 Il Signore ha fatto ogni cosa per sè stesso; Eziandio l'empio per lo giorno del male.

Zoti ka bërë çdo gjë për vete të tij, edhe të pabesin për ditën e fatkeqësisë.

5 Chiunque è altiero d'animo [è] abbominevole al Signore; D'ora in ora egli non resterà impunito.

Ai që është zemërkrenar është i neveritshëm për Zotin; edhe sikur t’i shtrëngojë dorën një tjetri për besëlidhje, nuk ka për të mbetur pa u ndëshkuar.

6 L'iniquità sarà purgata con benignità, e [con] verità; E per lo timor del Signore l'uomo si ritrae dal male.

Me mirësinë dhe me të vërtetën padrejtësia shlyhet, dhe me frikën e Zotit njeriu largohet nga e keqja.

7 Quando il Signore gradisce le vie dell'uomo, Pacifica con lui eziandio i suoi nemici.

Kur Zotit i pëlqejnë rrugët e një njeriu, ai bën që edhe armiqtë e tij të bëjnë paqe me të.

8 Meglio [vale] poco con giustizia, Che grandi entrate senza dirittura.

Më mirë të kesh pak me drejtësi, se sa të ardhura të mëdha pa drejtësi.

9 Il cuor dell'uomo delibera della sua via; Ma il Signore dirizza i suoi passi.

Zemra e njeriut programon rrugën e tij, por Zoti drejton hapat e tij.

10 Indovinamento [è] nelle labbra del re; La sua bocca non falla nel giudicio.

Mbi buzët e mbretit është një vendim hyjnor; gjatë gjykimit goja e tij nuk duhet të gabojë.

11 La stadera, e le bilance giuste [son] del Signore; Tutti i pesi del sacchetto [son] sua opera.

Kandari dhe peshoret e sakta janë të Zotit, të gjitha gurët e peshës janë vepër e tij.

12 Operare empiamente [è] abbominevole ai re; Perciocchè il trono sarà stabilito per giustizia.

Éshtë një gjë e neveritshme për mbretërit të bëjnë të keqen, sepse froni bëhet i qëndrueshëm me drejtësinë.

13 Le labbra giuste [son] quelle che i re gradiscono; Ed essi amano chi parla dirittamente.

Buzët e drejta u pëlqejnë mbretërve; ata e duan atë që flet drejt.

14 L'ira del re [son] messi di morte; Ma l'uomo savio la placherà.

Zemërimi i mbretit është si lajmëtari i vdekjes, por njeriu i urtë do ta qetësojë atë.

15 Nella chiarezza della faccia del re [vi è] vita; E la sua benevolenza [è] come la nuvola della pioggia della stagione della ricolta.

Në dritën e fytyrës së mbretit ka jetë, dhe favori i tij është si reja e shiut të fundit.

16 Quant'[è] egli cosa migliore acquistar sapienza che oro! E [quant'è] egli cosa più eccellente acquistar prudenza che argento!

Éshtë më mirë të fitosh dituri se sa ar, dhe të fitosh mënçuri se sa argjend.

17 La strada degli [uomini] diritti [è] di stornarsi dal male; Chi osserva la sua via guarda l'anima sua.

Rruga kryesore e njerëzve të drejtë është të evitojnë të keqen; ai që do ta ruajë shpirtin e tij mbikqyr rrugën e tij.

18 La superbia [viene] davanti alla ruina, E l'alterezza dello spirito davanti alla caduta.

Përpara shkatërrimit vjen kryelartësia dhe përpara rrëzimit fryma krenare.

19 Meglio [è] essere umile di spirito co' mansueti, Che spartir le spoglie con gli altieri.

Më mirë të kesh frymë të përulur me të mjerët se sa të ndash prenë me krenarët.

20 Chi è intendente nella parola troverà bene; E beato chi si confida nel Signore.

Kush i kushton kujdes Fjalës do të gjejë të mirën, dhe kush i beson Zotit është i lumtur.

21 Il savio di cuore sarà chiamato intendente; E la dolcezza delle labbra aggiugnerà dottrina.

I urti nga zemra do të quhet i matur, dhe ëmbëlsia e buzëve e shton diturinë.

22 Il senno [è] una fonte di vita in coloro che ne son dotati; Ma l'ammaestramento degli stolti [è] stoltizia.

Mendja është një burim jete për atë që e zotëron, por budallallëku është dënimi i budallenjve.

23 Il cuor del[l'uomo] savio rende avveduta la sua bocca, E aggiunge dottrina alle sue labbra.

Zemra e të urtit e bën të mençur gojën e tij dhe e shton diturinë e buzëve të tij.

24 I detti soavi [sono] un favo di miele, Dolcezza all'anima, e medicina alle ossa.

Fjalët e ëmbla janë si një huall mjalti, ëmbëlsi për shpirtin dhe ilaç për kockat.

25 Vi è tal via che pare diritta all'uomo, Il fine della quale [son] le vie della morte.

Ka një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në udhët e vdekjes.

26 L'anima di chi si affatica si affatica per lui stesso; Perciocchè la sua bocca lo preme.

Personi që lodhet, lodhet për veten e tij, sepse goja e tij e nxit.

27 L'uomo scellerato apparecchia del male; E in su le sue labbra [vi è] come un fuoco ardente.

Njeriu i keq kurdis të keqen dhe mbi buzët e tij ka si një zjarr të ndezur.

28 L'uomo perverso commette contese; E chi va sparlando disunisce gli amici.

Njeriu i çoroditur mbjell grindje dhe ai që shpif përçan miqtë më të mirë.

29 L'uomo violento seduce il suo compagno, E lo conduce per una via [che] non [è] buona.

Njeriu i dhunës e josh shokun e vet dhe e çon nëpër një rrugë jo të mirë.

30 Chi chiude gli occhi macchinando perversità, Dimena le labbra [quando] ha compiuto il male.

Kush mbyll sytë për të kurdisur gjëra të këqija, kafshon buzët kur shkakton të keqen.

31 La canutezza [è] una corona gloriosa; Ella si troverà nella via della giustizia.

Flokët e bardha janë një kurorë lavdie; atë e gjejmë në rrugën e drejtësisë.

32 Meglio vale chi è lento all'ira, che il forte; E [meglio vale] chi signoreggia il suo cruccio, che un prenditor di città.

Kush nuk zemërohet shpejt vlen më tepër se një luftëtar i fortë, dhe ai që e urdhëron frymën e tij vlen më tepër se ai që mposht një qytet.

33 La sorte è gittata nel grembo; Ma dal Signore [procede] tutto il giudicio di essa.

Shorti hidhet që në barkun e nënës, por çdo veprim varet nga Zoti.