תהילים 104
| ברכי נפשי את-יהוה יהוה אלהי גדלת מאד הוד והדר לבשת | 1 |
Благосиљај, душо моја, Господа! Господе, Боже мој, велик си веома, обукао си се у величанство и красоту.
| עטה-אור כשלמה נוטה שמים כיריעה | 2 |
Обукао си светлост као хаљину, разапео небо као шатор;
| המקרה במים עליותיו השם-עבים רכובו המהלך על-כנפי-רוח | 3 |
Водом си покрио дворове своје, облаке начинио си да су Ти кола, идеш на крилима ветреним.
| עשה מלאכיו רוחות משרתיו אש להט | 4 |
Чиниш ветрове да су Ти анђели, пламен огњени да су Ти слуге.
| יסד-ארץ על-מכוניה בל-תמוט עולם ועד | 5 |
Утврдио си земљу на темељима њеним, да се не помести на век века.
| תהום כלבוש כסיתו על-הרים יעמדו מים | 6 |
Безданом као хаљином оденуо си је; на горама стоје воде.
| מן-גערתך ינוסון מן-קול רעמך יחפזון | 7 |
Од претње Твоје беже, од громовног гласа Твог теку.
| יעלו הרים ירדו בקעות-- אל-מקום זה יסדת להם | 8 |
Излазе на горе и силазе у долине, на место које си им утврдио.
| גבול-שמת בל-יעברון בל-ישבון לכסות הארץ | 9 |
Поставио си међу, преко које не прелазе, и не враћају се да покрију земљу.
| המשלח מעינים בנחלים בין הרים יהלכון | 10 |
Извео си изворе по долинама, између гора теку воде.
| ישקו כל-חיתו שדי ישברו פראים צמאם | 11 |
Напајају све звери пољске; дивљи магарци гасе жеђ своју.
| עליהם עוף-השמים ישכון מבין עפאים יתנו-קול | 12 |
На њима птице небеске живе; кроз гране разлеже се глас њихов.
| משקה הרים מעליותיו מפרי מעשיך תשבע הארץ | 13 |
Напајаш горе с висина својих, плодовима дела Твојих сити се земља.
| מצמיח חציר לבהמה ועשב לעבדת האדם להוציא לחם מן-הארץ | 14 |
Дајеш те расте трава стоци, и зелен на корист човеку, да би извадио хлеб из земље.
| ויין ישמח לבב-אנוש-- להצהיל פנים משמן ולחם לבב-אנוש יסעד | 15 |
И вино весели срце човеку, и лице се светли од уља, и хлеб срце човеку крепи.
| ישבעו עצי יהוה-- ארזי לבנון אשר נטע | 16 |
Сите се дрвета Божија, кедри ливански, које си посадио.
| אשר-שם צפרים יקננו חסידה ברושים ביתה | 17 |
На њима птице вију гнезда; станак је родин на јелама.
| הרים הגבהים ליעלים סלעים מחסה לשפנים | 18 |
Горе високе дивокозама, камен је уточиште зечевима.
| עשה ירח למועדים שמש ידע מבואו | 19 |
Створио си месец да показује времена, сунце познаје запад свој.
| תשת-חשך ויהי לילה-- בו-תרמש כל-חיתו-יער | 20 |
Стереш таму, и бива ноћ, по којој излази све зверје шумско;
| הכפירים שאגים לטרף ולבקש מאל אכלם | 21 |
Лавови ричу за пленом, и траже од Бога хране себи.
| תזרח השמש יאספון ואל-מעונתם ירבצון | 22 |
Сунце гране, и они се сакривају и лежу у ложе своје.
| יצא אדם לפעלו ולעבדתו עדי-ערב | 23 |
Излази човек на посао свој, и на рад свој до вечера.
| מה-רבו מעשיך יהוה-- כלם בחכמה עשית מלאה הארץ קנינך | 24 |
Како је много дела Твојих, Господе! Све си премудро створио; пуна је земља блага Твог.
| זה הים גדול-- ורחב ידים שם-רמש ואין מספר חיות קטנות עם-גדלות | 25 |
Гле, море велико и широко, ту гмижу без броја, животиња мала и велика;
| שם אניות יהלכון לויתן זה-יצרת לשחק-בו | 26 |
Ту лађе плове, крокодил, ког си створио да се игра по њему.
| כלם אליך ישברון-- לתת אכלם בעתו | 27 |
Све Тебе чека, да им дајеш пићу на време.
| תתן להם ילקטון תפתח ידך ישבעון טוב | 28 |
Дајеш им, примају; отвориш руку своју, сите се добра.
| תסתיר פניך יבהלון תסף רוחם יגועון ואל-עפרם ישובון | 29 |
Одвратиш лице своје, жалосте се; узмеш им дух, гину, и у прах свој враћају се.
| תשלח רוחך יבראון ותחדש פני אדמה | 30 |
Пошаљеш дух свој, постају, и понављаш лице земљи.
| יהי כבוד יהוה לעולם ישמח יהוה במעשיו | 31 |
Слава Господу увек; нек се весели Господ за дела своја!
| המביט לארץ ותרעד יגע בהרים ויעשנו | 32 |
Он погледа на земљу, и она се тресе; дотакне се гора, и диме се.
| אשירה ליהוה בחיי אזמרה לאלהי בעודי | 33 |
Певаћу Господу за живота свог; хвалићу Бога свог док сам год.
| יערב עליו שיחי אנכי אשמח ביהוה | 34 |
Нека Му буде мила беседа моја! Веселићу се о Господу.
| יתמו חטאים מן-הארץ ורשעים עוד אינם-- ברכי נפשי את-יהוה הללו-יה | 35 |
Нека нестане грешника са земље, и безбожника нека не буде више! Благосиљај, душо моја, Господа! Алилуја!
