Sprueche 9
1 Die Weisheit hatte sich ein Haus gebaut und sieben Säulensitze machen lassen.
Mądrość zbudowała dom swój, i wyciosała siedm słupów swoich;
2 Sie schlachtete ihr Vieh und mischte ihren Wein und deckte ihre Tische.
Pobiła bydło swoje, roztworzyła wino swoje, i stół swój przygotowała;
3 Sie sandte ihre Mägde aus, um auf erhöhten Plätzen in der Stadt zu rufen:
A rozesłała dzieweczki swoje, woła na wierzchach najwyższych miejsc w mieście, mówiąc:
4 "Wer immer töricht ist, der pflege hier der Einkehr!" Wem's an Verstand gebricht, zu dem sag ich:
Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupich mówi:
5 "Kommt her, genießt von meiner Speise und trinkt den Wein, den ich gemischt!
Pójdźcie, jedzcie chleb mój, i pijcie wino, którem roztworzyła.
6 Laßt von der Torheit, daß ihr lebet, und schlagt den Weg der Einsicht ein!"
Opuśćcie prostotę, a będziecie żyli, a chodźcie drogą roztropności.
7 Wer einen Spötter schilt, der holt sich selber Schande, wer einen Frevler tadelt, eigene Schmach.
Kto strofuje naśmiewcę, odnosi hańbę; a kto strofuje niezbożnika, odnosi zelżywość.
8 So tadle nicht den Spötter, daß er dich nicht hasse! Doch tadle einen Weisen, dieser wird dich lieben!
Nie strofuj naśmiewcy, aby cię nie miał w nienawiści; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
9 Belehre einen Weisen! Und er wird noch weiser. Den Frommen lehr! Er mehrt sein Wissen.
Uczyń to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.
10 Der Weisheit Anfang ist die Furcht des Herrn; den Heiligen erkennen, das heißt Einsicht.
Początek mądrości jest bojaźń Pańska, a umiejętność świętych jest rozum.
11 "Durch mich ja werden deiner Tage viele; die Lebensjahre werden dir sich mehren.
Bo przez mię rozmnożą się dni twoje, i przedłużą się lata żywota.
12 Bist du jetzt weise, bist du weise dir zum Besten; bist du ein Spötter, hast du es allein zu tragen."
Będzieszli mądrym, sobie będziesz mądrym; a jeźli naśmiewcą, ty sam szkodę odniesiesz.
13 Das Weib der Torheit schwatzt nur dummes Zeug; unwissend ist es.
Niewiasta głupia świegotliwa jest, prostaczka, i nic nieumiejąca;
14 Sie sitzt an ihres Hauses Pforte, auf einem Sessel, fern dem Herzen ihrer Stadt,
A siedzi u drzwi domu swego na stołku, na miejscach wysokich w mieście,
15 um denen zuzurufen, die des Weges ziehen und auf den Pfaden fürbaß schreiten:
Aby wołała na idących drogą, którzy prosto idą ścieszkami swemi, mówiąc:
16 "Wer immer töricht ist, der pflege hier der Einkehr!" Wem's an Verstand gebricht, zu dem möcht ich jetzt sagen:
Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupiego mówi:
17 "Gestohlen Wasser, das ist fein; verboten Brot - ein süßes Brot!"
Wody kradzione słodsze są, a chleb pokątny smaczniejszy.
