< Sprueche 12 >

1 Wer Mahnung liebt, liebt auch Erkenntnis; wer aber Rüge haßt, ist töricht.
Nenpòt moun ki renmen disiplin, renmen konesans, men sila ki rayi korije a, se bèt.
2 Der gute Mann erhält vom Herrn, was er für's Leben braucht, der Bauernfänger nur erschwindelt es.
Yon bon moun va jwenn favè SENYÈ a; men Bondye va kondane sila ki fè manèv mechanste a.
3 Kein Mensch kommt zum Bestand durch Frevel; der Frommen Wurzel aber wanket nicht.
Yon nonm p ap etabli ak mal la; men rasin moun dwat la p ap sòti menm.
4 Ein wackeres Weib ist seinem Gatten eine Krone; ein schändliches ist ihm wie Wurmfraß in den Knochen.
Yon bon madanm se kouwòn a mari li; men sila ki fè l wont lan se tankou pouriti nan zo li.
5 Gedanken frommer Leute zielen auf das Recht, der Frevler Pläne auf Betrug.
Panse a moun dwat yo jis; men konsèy a mechan yo se desepsyon.
6 Der Frevler Worte stellen selbst dem Blute nach; der Frommen Mund errettet es.
Pawòl a mechan yo kouche tann pyèj pou vèse san; men bouch moun dwat yo va delivre yo.
7 Wenn Frevler stürzen, daß sie nicht mehr sind, dann hat der Frommen Haus Bestand.
Mechan yo va boulvèse e vin disparèt; men kay a moun dwat yo va kanpe.
8 Gelobt wird nach der Klugheit Maß ein Mann; doch der verschrobenen Verstandes, wird verachtet.
Yon nonm ap twouve glwa selon entèlijans li; men sila ak panse pèvès la va meprize.
9 Weit besser, wer geringen Stands, doch einen Sklaven halten kann, als wer sich vornehm dünkt und brotlos ist.
Meyè se sila ki enkoni a, men gen sèvitè, pase sila ki onore pwòp tèt li e manke pen an.
10 Der Fromme sorgt sich für sein Vieh, für alles, was ihm not tut; das Herz des Bösen aber ist erbarmungslos.
Yon nonm ladwati gen respè pou lavi a bèt li; men konpasyon a mechan an se mechanste.
11 Wer seinen Acker baut, hat Brot in Fülle; wer nichtigen Dingen nachgeht, ist ein Tor.
Sila ki raboure tè li a va gen anpil pen; men sila ki swiv bagay san valè yo manke bon konprann.
12 Der Bösen Höhen ist des Frevlers Wunsch; die Frommen aber gründen tief.
Moun mechan an vle pran piyaj a mechan yo; men rasin ladwati yo va donnen fwi li.
13 Durch Widerspruch fängt sich der Frevler; der Not entkommt der Fromme.
Yon moun mechan pyeje pa transgresyon lèv li; men moun dwat la va evite pwoblèm.
14 Der Edelmann labt sich an schönen Reden; entlohnt wird der Gewöhnliche für seiner Hände Werk.
Yon nonm va satisfè avèk sa ki bon kon fwi a pawòl li, e zèv lamen a yon nonm va retounen kote li.
15 Dem Toren scheint sein Weg der richtige; der Weise aber hört auf Rat.
Chemen a yon moun fou bon nan zye li; men yon nonm saj koute konsèy.
16 Ein Tor läßt seinen Zorn den ganzen Tag durch merken: doch den Verdruß verbirgt der Kluge.
Lè yon moun fou vekse, ou konnen sa vit; men sila ki saj la evite wont.
17 Wer Wahrheit meldet, spricht, was sich bewährt: ein falscher Zeuge macht Enttäuschung.
Sila ki pale verite a pale sa ki dwat; men yon fo temwen twonpe.
18 Gar manche führen Reden gleich den Stichen eines Schwerts; doch Heilung bringt des Weisen Zunge.
Genyen yon moun ki pale san pridans tankou sila k ap goumen ak nepe yo; men lang a saj la pote gerizon.
19 Wahrheitsgemäße Rede hat für immer Geltung; nur einen Augenblick behauptet sich die falsche.
Lèv verite yo va etabli pou tout tan; men lang ki bay manti a rete pou yon moman.
20 Enttäuschung kommt ins Herz der Unheilplanenden, doch Freude denen, die das Wohlergehen fördern.
Desepsyon se nan kè a sila k ap fè manèv mechanste yo; men konseye lapè yo gen jwa.
21 Dem Frommen fällt nie Böses ein; die Frevler aber sind voll Bosheit.
Nanpwen mal ki rive moun dwat yo; men mechan yo plen ak twoub.
22 Ein Greuel für den Herrn sind falsche Lippen; doch die wahrhaftig handeln, sind ihm angenehm.
Lèv ki manti a abominab a SENYÈ a; men sila ki aji nan fidelite, se plezi Li.
23 Ein kluger Mann verbirgt sein Wissen; das Herz der Toren sprudelt Törichtes hervor.
Yon moun pridan kache sa li konnen; men kè moun san konprann pale jis nan foli.
24 Die Hand der Fleißigen wird herrschen; die lässige wird fronen müssen.
Men a dilijan yo va kòmande; men parese a va fè kòve.
25 Ein Kummer in des Menschen Herzen drückt es nieder; ein freundlich Wort verwandelt es in Fröhlichkeit.
Gwo pwoblèm nan kè a yon moun peze li desann; men yon bon pawòl fè l leve.
26 Der Fromme sucht und findet seine Nahrung; der Weg der Frevler führt sie irre.
Moun ladwati a se yon gid a vwazen li; men chemen a mechan fè yo egare.
27 Die Faulheit bringt nicht ihre Nahrung auf, der Fleißige jedoch ein groß Vermögen.
Yon nonm parese pa menm boukannen bèt lachas li, men pi presye nan sa yon nonm posede se dilijans.
28 Zum Leben kommt man auf der Tugend Pfad; der Weg des Truges führt zum Tode.
Nan chemen ladwati se lavi; e nan wout li nanpwen lanmò.

< Sprueche 12 >