< Job 39 >

1 "Vielleicht kennst du der Gemsen Werfen? Acht gibst du auf der Hirschkuh Kreißen?
“Èske ou konnen lè kabrit mòn yo fè pitit? Èske ou konn wè lè sèf yo metba?
2 Die Monde zählst du, die sie trächtig gehen? Die Zeit weißt du, da sie gebären?
Èske ou kab kontwole mwa ke yo rete plenn yo, oswa èske ou konnen lè yo fè pitit?
3 Sie krümmen sich und trennen selber ihre Schnüre und machen ihren Nachwuchs frei.
Yo bese a jenou, yo pouse fè pitit yo parèt, yo fòse fè doulè yo fini nèt.
4 Und ihre Jungen werden stark; im Freien wachsen sie; sie laufen fort und kehren nimmermehr zurück.
Pitit yo vin fò, yo grandi nan chan lib; yo ale e yo pa retounen kote yo.
5 Wer hat den wilden Esel freigelassen? Wer ließ den Wildfang in die Freiheit,
“Se kilès ki te fè bourik mawon yo vin lib? Epi kilès ki te lache kòd ki te mare sou bourik kous la,
6 dem ich die Wüste zur Behausung gab, die Salzsteppe zur Wohnung?
ke Mwen te bay savann nan kon abitasyon li, ak tè sale a kon kote pou l rete a?
7 Er spottet des Getöses in der Stadt; der Treiber Lärmen hört er nicht.
Li pa bay valè a zen lavil la; kri a chofè yo, li pa okipe yo.
8 Was auf den Bergen er erspäht, ist seine Weide, und allem Grünen spürt er nach.
Li chache nan tout mòn yo pou manje l e chache jwenn tout sa ki vèt.
9 Wird dir der Wildochs willig dienen? Und nächtigt er an deiner Krippe?
“Èske bèf mawon va dakò pou sèvi ou, oswa èske l ap pase nwit lan devan manjwa ou?
10 Kannst du den Wildochsen an einen Zugstrick binden? Wird er, dir folgend, in den Tälern Gründe eggen?
Èske ou kab mare bèf mawon a ak kòd pou l rete nan ranp li, oswa èske l ap boulvèse jaden an dèyè w?
11 Verläßt du dich auf ihn, weil seine Kraft so groß, und überlässest du ihm deine Ernte?
Èske ou va fè l konfyans akoz gran fòs li, e kite l responsab travay ou?
12 Wirst du ihm zutrauen, daß er auch dresche und deine Saaternte heimbringen helfe?
Èske ou va mete lafwa ou nan li pou li pote semans lakay, o ranmase seryel sou glasi vannen an?
13 Des Straußes Flügel schlägt gar übermütig. Wennschon ein Storch nach Schwingen und nach Federn,
“Zèl a otrich yo bat anlè ak gran jwa, men èske se plimaj lanmou?
14 so überläßt er doch der Erde seine Eier und läßt sie auf dem Boden wärmen.
Veye byen, li abandone pwòp ze li yo sou latè a pou yo ka chofe yo nan pousyè,
15 Und er vergißt, daß sie ein Fuß zertreten, das Wild der Steppe sie zerdrücken könnte.
Li bliye yon grenn pye ka kraze yo, oswa yon bèt sovaj kab foule yo.
16 Und er behandelt seine Jungen hart, als ob sie nicht die seinen wären, ganz sorglos, ob umsonst nicht seine Mühe.
Li maltrete pitit li yo ak mechanste, konsi yo pa t pou li; menm si tout travay li ta an ven, sa pa regade l;
17 Denn Gott hat Klugheit ihm versagt und keinen Anteil an Verstand gegeben,
Akoz Bondye te fè li bliye sajès li, e pa t bay li yon pòsyon bon konprann.
18 sonst würde er an hochgelegenen Orten brüten und so des Rosses und des Reiters spotten. -
Lè l leve kò l anlè, li giyonnen cheval la ak chevalye a.
19 Verleihst du wohl dem Rosse Heldenkraft, bekleidest seinen Hals mit einer Mähne,
Èske se ou ki te bay cheval la fòs? Èske ou te abiye kou li ak krenyen?
20 bewirkst du, daß es wie ein Rauchfang dampfe? Erschreckend ist sein mächtig Wiehern.
Èske ou fè l vòltije tankou yon krikèt? Gran souf ki sòti nan nen l byen etonnan.
21 Voll Freude springt es in das Tal; voll Kraft stürzt es den Harnischen entgegen.
Pye li fouye tè a nan vale a, e li kontan fòs li. Li sòti parèt pou rankontre zam yo.
22 Des Schreckens lacht's, hat keine Angst und macht nicht kehrt vorm Schwerte.
Li ri sou danje, ni li pa gen lakrent. Li pa vire fè bak devan nepe;
23 Der Köcher klirrt auf ihm, der Speer, der blitzende, die Lanze.
fouwo soukwe akote l, lans k ap briye a, ak gwo frenn nan.
24 Mit Toben und mit Ungestüm scharrt's auf dem Boden, hält nimmer fest, tönt die Trompete.
Byen anraje e tranblan, li fè kous sou tè a, e li p ap kanpe lè vwa twonpèt la sone.
25 Bei dem Trompetenklang ruft's: 'Hui!' Von ferne wittert es den Streit, der Fahrer Donnerruf, das Schlachtgeschrei.
Depi twonpèt la sone li di: ‘Aha!’ Soti lwen, li pran sant batay la, tonnè a kapitèn yo ak kri gè a.
26 Nach deinem Gutdünken zieht wohl der Habicht fort und breitet nach dem Süden seine Flügel aus?
Èske se pa bon konprann ou ke malfini an konn vole anlè, avèk zèl li lonje vè sid?
27 Auf dein Geheiß fliegt wohl so hoch der Adler und nistet in der Höhe?
Èske se pa kòmand pa ou ke èg la monte wo pou fè nich li nan wotè?
28 Er wohnt und horstet auf dem Felsen, auf Felsenzacken, auf der hohen Wacht.
Anwo sou falèz la, li rete e fè abitasyon li, sou kwen wòch yon kote ki pa kab pwoche.
29 Von dort erspäht er sich den Fraß; in weite Fernen blicken seine Augen.
Se la li veye manje li; zye li wè l soti lwen.
30 Und seine Brut stürzt sich auf Blut; wo Leichen sind, da ist auch er."
Pitit li yo, anplis, konn souse san; epi kote mò yo ye; se la li ye.”

< Job 39 >