Psalmien 106

1 Halleluja! Kiittäkää Herraa, sillä hän on hyvä, sillä hänen armonsa pysyy iankaikkisesti.

Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.

2 Kuka voi kertoa Herran voimalliset teot, julistaa kaiken hänen ylistyksensä?

Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?

3 Autuaat ne, jotka noudattavat oikeutta, jotka aina tekevät vanhurskauden!

Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.

4 Muista minua, Herra, armolla, jota kansallesi osoitat, etsi minua avullasi,

Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

5 että minä näkisin sinun valittujesi onnen, iloitsisin sinun kansasi ilolla, kerskaisin sinun perintöosasi kanssa.

Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

6 Me olemme tehneet syntiä isäimme kanssa, me olemme pahoin tehneet ja olleet jumalattomat.

Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

7 Eivät meidän isämme Egyptissä painaneet mieleensä sinun ihmeitäsi, eivät muistaneet sinun monia armotekojasi, vaan niskoittelivat meren rannalla, Kaislameren rannalla.

Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.

8 Kuitenkin hän pelasti heidät nimensä tähden, tehdäkseen voimansa tiettäväksi.

Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

9 Hän nuhteli Kaislamerta, ja se kuivui. Hän kuljetti heitä syvyyksissä niinkuin erämaassa.

Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

10 Hän pelasti heidät vihamiehen kädestä ja lunasti heidät vihollisen vallasta.

Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

11 Vedet peittivät heidän ahdistajansa, ei yhtäkään niistä jäänyt jäljelle.

Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.

12 Silloin he uskoivat hänen sanansa, veisasivat hänen ylistystään.

Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

13 Mutta pian he unhottivat hänen tekonsa eivätkä odottaneet hänen neuvoansa.

Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

14 Heissä syttyi himo erämaassa, ja he kiusasivat Jumalaa autiossa maassa.

Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

15 Ja hän antoi heille, mitä he pyysivät, mutta lähetti heihin hivuttavan taudin.

Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

16 Ja heissä syttyi leirissä kateus Moosesta vastaan ja Aaronia, Herran pyhää, vastaan.

Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

17 Mutta maa aukeni ja nieli Daatanin ja peitti Abiramin joukkion.

Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

18 Ja heidän joukkiossaan syttyi tuli, liekki poltti jumalattomat.

Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

19 He tekivät vasikan Hoorebin juurella ja kumarsivat valettua kuvaa;

Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.

20 he vaihtoivat Kunniansa ruohoa syövän härän kuvaan.

Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.

21 He unhottivat Jumalan, pelastajansa, joka oli tehnyt Egyptissä suuria tekoja,

Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

22 ihmeitä Haamin maassa, peljättäviä tekoja Kaislameren rannalla.

Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.

23 Silloin hän aikoi hävittää heidät, mutta Mooses, hänen valittunsa, seisoi suojana hänen edessään ja käänsi pois hänen vihansa tuhoa tuottamasta.

Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

24 He pitivät halpana ihanan maan eivätkä uskoneet hänen sanaansa.

Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

25 He napisivat teltoissansa eivätkä kuulleet Herran ääntä.

Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.

26 Silloin hän nosti kätensä heitä vastaan kaataakseen heidät erämaassa,

Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

27 kaataakseen heidän jälkeläisensä pakanain seassa ja hajottaakseen heidät pakanamaihin.

Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.

28 He antautuivat palvelemaan Baal-Peoria ja söivät kuolleitten jumalien uhreja.

Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.

29 He vihoittivat hänet teoillansa, ja niin vitsaus alkoi riehua heidän keskuudessaan.

Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.

30 Mutta Piinehas astui esiin ja pani tuomion toimeen, ja vitsaus taukosi.

Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.

31 Ja se luettiin hänelle vanhurskaudeksi, polvesta polveen, iankaikkisesti.

Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.

32 He vihoittivat hänet Meriban vetten luona, ja Mooseksen kävi pahoin heidän tähtensä.

Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;

33 Sillä he niskoittelivat Jumalan Henkeä vastaan, ja hän puhui huulillaan ajattelemattomasti.

Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.

34 He eivät hävittäneet niitä kansoja, jotka Herra oli käskenyt heidän hävittää,

Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

35 vaan pitivät yhteyttä pakanain kanssa ja oppivat heidän tekonsa.

Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

36 He palvelivat heidän jumalankuviansa, ja niistä tuli heille paula.

Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.

37 Ja he uhrasivat poikiansa ja tyttäriänsä riivaajille.

Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

38 He vuodattivat viatonta verta, poikiensa ja tyttäriensä verta, uhraten heidät Kanaanin epäjumalille, ja maa saastui veriveloista.

Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.

39 Näin he saastuttivat itsensä töillään ja olivat haureelliset teoissansa.

Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.

40 Ja Herran viha syttyi hänen kansaansa vastaan, ja hän kyllästyi perintöosaansa.

Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

41 Ja hän jätti heidät pakanain käsiin, ja heidän vihamiehensä vallitsivat heitä.

Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

42 Heidän vihollisensa ahdistivat heitä, ja heidän täytyi painua niiden käden alle.

Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.

43 Monet kerrat hän pelasti heidät, mutta he olivat uppiniskaiset omassa neuvossaan ja sortuivat pahain tekojensa tähden.

Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.

44 Mutta hän katsoi heihin heidän ahdistuksessaan, kun hän kuuli heidän valitushuutonsa.

Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;

45 Ja hän muisti heidän hyväkseen liittonsa ja armahti heitä suuressa laupeudessansa.

Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;

46 Ja hän salli heidän saada armon kaikilta, jotka olivat vieneet heidät vankeuteen.

Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.

47 Pelasta meidät, Herra, meidän Jumalamme, ja kokoa meidät pakanain seasta, että me kiittäisimme sinun pyhää nimeäsi ja kerskauksemme olisi, että me sinua ylistämme.

Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

48 Kiitetty olkoon Herra, Israelin Jumala, iankaikkisesta iankaikkiseen. Ja kaikki kansa sanokoon: "Amen. Halleluja!"

Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru: Amen. Haleluja!