Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

A song of degrees. I called vnto the Lord in my trouble, and hee heard me.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Deliuer my soule, O Lord, from lying lippes, and from a deceitfull tongue.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

What doeth thy deceitfull tongue bring vnto thee? or what doeth it auaile thee?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

It is as the sharpe arrowes of a mightie man, and as the coales of iuniper.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Woe is to me that I remaine in Meschech, and dwell in the tentes of Kedar.

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

My soule hath too long dwelt with him that hateth peace.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

I seeke peace, and when I speake thereof, they are bent to warre.