Psalms 73
1 `The salm of Asaph. God of Israel is ful good; to hem that ben of riytful herte.
Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.
2 But my feet weren moued almeest; my steppis weren sched out almeest.
Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.
3 For Y louede feruentli on wickid men; seynge the pees of synneris.
For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.
4 For biholdyng is not to the deth of hem; and stidefastnesse in the sikenesse of hem.
For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.
5 Thei ben not in the trauel of men; and thei schulen not be betun with men.
Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.
6 Therfore pride helde hem; thei weren hilid with her wickidnesse and vnfeithfulnesse.
Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.
7 The wickidnesse of hem cam forth as of fatnesse; thei yeden in to desire of herte.
Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.
8 Thei thouyten and spaken weiwardnesse; thei spaken wickidnesse an hiy.
Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.
9 Thei puttiden her mouth in to heuene; and her tunge passide in erthe.
Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.
10 Therfor my puple schal be conuertid here; and fulle daies schulen be foundun in hem.
Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.
11 And thei seiden, How woot God; and whether kunnyng is an heiye, `that is, in heuene?
Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»
12 Lo! thilke synneris and hauynge aboundance in the world; helden richessis.
Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.
13 And Y seide, Therfor without cause Y iustifiede myn herte; and waischide myn hoondis among innocentis.
Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,
14 And Y was betun al dai; and my chastisyng was in morutidis.
eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.
15 If Y seide, Y schal telle thus; lo! Y repreuede the nacioun of thi sones.
Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.
16 I gesside, that Y schulde knowe this; trauel is bifore me.
Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg
17 Til Y entre in to the seyntuarie of God; and vndurstonde in the last thingis of hem.
- til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.
18 Netheles for gilis thou hast put to hem; thou castidist hem doun, while thei weren reisid.
Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.
19 Hou ben thei maad into desolacioun; thei failiden sodeynli, thei perischiden for her wickidnesse.
Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.
20 As the dreem of men that risen; Lord, thou schalt dryue her ymage to nouyt in thi citee.
Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.
21 For myn herte is enflaumed, and my reynes ben chaungid;
Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,
22 and Y am dryuun to nouyt, and Y wiste not.
då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.
23 As a werk beeste Y am maad at thee; and Y am euere with thee.
Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.
24 Thou heldist my riythond, and in thi wille thou leddist me forth; and with glorie thou tokist me vp.
Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.
25 For whi what is to me in heuene; and what wolde Y of thee on erthe?
Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.
26 Mi fleische and myn herte failide; God of myn herte, and my part is God withouten ende.
Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.
27 For lo! thei that drawen awei fer hem silf fro thee, `bi deedli synne, schulen perische; thou hast lost alle men that doen fornycacioun fro thee.
For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.
28 But it is good to me to cleue to God; and to sette myn hope in the Lord God. That Y telle alle thi prechyngis; in the yatis of the douyter of Syon.
Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.
