Proverbs 4

1 Sones, here ye the teching of the fadir; and perseiue ye, that ye kunne prudence.

Høyr etter, born, når far dykkar tuktar, og gjev gaum, so kann de læra å skyna!

2 Y schal yyue to you a good yifte; forsake ye not my lawe.

For eg gjev dykk ein lærdom god; gakk ikkje frå mi upplæring!

3 For whi and Y was the sone of my fadir, a tendir sone, and oon `gendride bifore my modir.

For eg var og barn for far min, og mor sin einaste veslegut.

4 And my fadir tauyte me, and seide, Thin herte resseyue my wordis; kepe thou myn heestis, and thou schalt lyue.

Då lærde han meg og sagde til meg: «Lat hjarta ditt hanga ved mine ord, tak vare på mine bod, so skal du liva.

5 Welde thou wisdom, welde thou prudence; foryete thou not, nethir bowe thou awey fro the wordis of my mouth.

Kjøp deg visdom, kjøp deg vit, Gløym ei, vik ei burt frå ordi eg segjer!

6 Forsake thou not it, and it schal kepe thee; loue thou it, and it schal kepe thee.

Gakk ei frå visdomen, so skal han vakta deg, elska han, so skal han vara deg.

7 The bigynnyng of wisdom, welde thou wisdom; and in al thi possessioun gete thou prudence.

Upphavet til visdom er: Kjøp deg visdom! Og kjøp deg vit for all di eiga!

8 Take thou it, and it schal enhaunse thee; thou schalt be glorified of it, whanne thou hast biclippid it.

Set han høgt, so skal han upphøgja deg, han fører deg til æra når du tek han i fang.

9 It schal yyue encresyngis of graces to thin heed; and a noble coroun schal defende thee.

Han set på ditt hovud ein yndeleg krans, ei kruna so fager han gjev deg.»

10 Mi sone, here thou, and take my wordis; that the yeris of lijf be multiplied to thee.

Høyr, min son, og tak imot mine ord, so vert dine livs-år mange.

11 Y schal schewe to thee the weie of wisdom; and Y schal lede thee bi the pathis of equyte.

Eg viser deg visdoms veg, eg fører deg fram på beine stigar.

12 In to whiche whanne thou hast entrid, thi goyngis schulen not be maad streit; and thou schalt rennen, and schalt not haue hirtyng.

Når du gjeng, skal du stiga fritt, når du spring, skal du ikkje snåva.

13 Holde thou teching, and forsake it not; kepe thou it, for it is thi lijf.

Haldt fast på agen, slepp han ikkje, tak vare på han, for han er ditt liv.

14 Delite thou not in the pathis of wyckid men; and the weie of yuele men plese not thee.

På gudlause-stig må du ikkje koma, ei fara den vegen dei vonde fer.

15 Fle thou fro it, and passe thou not therbi; bowe thou awei, and forsake it.

Lat han vera, gakk ikkje på han, vik frå han og kom deg undan!

16 For thei slepen not, `no but thei han do yuele; and sleep is rauyschid fro hem, no but thei han disseyued.

For dei søv ikkje, fær dei’kje synda, dei misser svevnen, fær dei ikkje folk til å falla.

17 Thei eten the breed of vnpite, and drinken the wyn of wickidnesse.

Gudløysa er det brødet dei et og vald er den vinen dei drikk.

18 But the path of iust men goith forth as liyt schynynge, and encreessith til to perfit dai.

Men den stigen rettferdige gjeng, er som morgonglima som ljosnar og ljosnar til dagen renn.

19 The weie of wickid men is derk; thei witen not where thei schulen falle.

Den vegen dei ugudlege gjeng, er som kolmyrkret, dei veit ikkje kva dei snåvar i.

20 Mi sone, herkene thou my wordis; and bowe doun thin eeris to my spechis.

Son min, agta på ordi mine, vend ditt øyra til det eg segjer!

21 Go not tho awei fro thyn iyen; kepe thou hem in the myddil of thin herte.

Lat dei ikkje vika frå augo dine, vara dei djupt i hjarta!

22 For tho ben lijf to men fyndynge thoo, and heelthe `of al fleisch.

For det er liv for kvar som finn det, og lækjing for heile hans likam.

23 With al keping kepe thin herte, for lijf cometh forth of it.

Framfor alt som du vaktar, tak vare på hjarta, for livet gjeng ut frå det.

24 Remoue thou a schrewid mouth fro thee; and backbitynge lippis be fer fro thee.

Haldt svik med munnen ifrå deg, og burt med falske lippor!

25 Thin iyen se riytful thingis; and thin iyeliddis go bifore thi steppis.

Lat augo dine sjå beint fram, og augnekasti skoda ende fram for deg!

26 Dresse thou pathis to thi feet, and alle thi weies schulen be stablischid.

Jamna stigen for din fot, og lat alle dine vegar vera støde.

27 Bowe thou not to the riytside, nether to the leftside; turne awei thi foot fro yuel. For the Lord knowith the weies that ben at the riytside; but the weies ben weiward, that ben at the leftside. Forsothe he schal make thi goyngis riytful; and thi weies schulen be brouyt forth in pees.

Vik ei til høgre eller vinstre, vend foten ifrå det vonde!