Job 5
1 Therfor clepe thou, if `ony is that schal answere thee, and turne thou to summe of seyntis.
Rop berre du; kven svarar deg? Kva engel vil du beda til?
2 Wrathfulnesse sleeth `a fonned man, and enuye sleeth a litil child.
Mismod slær fåvis mann i hel og brennhug den som lite veit.
3 Y siy a fool with stidefast rote, and Y curside his feirnesse anoon.
Eg såg ein dåre festa rot, og brått eg laut hans bustad banna.
4 Hise sones schulen be maad fer fro helthe, and thei schulen be defoulid in the yate, and `noon schal be that schal delyuere hem.
Hans søner hjelpelaus var, uhjelpte trakka ned i porten.
5 Whos ripe corn an hungri man schal ete, and an armed man schal rauysche hym, and thei, that thirsten, schulen drynke hise richessis.
Hans avling åt dei svoltne upp, dei tok ho tråss i klungergjerde, og snara lurde på hans gods.
6 No thing is doon in erthe with out cause, and sorewe schal not go out of the erthe.
Men naudi ei frå dusti kjem; ulukka ei or jordi renn;
7 A man is borun to labour, and a brid to fliyt.
nei, mannen vert til møda fødd, som gneistarne lyt fljuga høgt.
8 Wherfor Y schal biseche the Lord, and Y schal sette my speche to my God.
Eg vilde venda meg til Gud og leggja saki fram for honom,
9 That makith grete thingis, and that moun not be souyt out, and wondurful thingis with out noumbre.
som storverk gjer som ei me skynar, fleir’ underverk enn me kann telja,
10 Which yyueth reyn on the face of erthe, and moistith alle thingis with watris.
som sender regnet ned på jord og vatnet yver mark og eng,
11 Which settith meke men an hiy, and reisith with helthe hem that morenen.
som lyfter låg og liten upp og hjelper syrgjande til frelsa,
12 Which distrieth the thouytis of yuel willid men, that her hondis moun not fille tho thingis that thei bigunnen.
som spiller planen for dei sløge, so deira hender inkje duger,
13 Which takith cautelouse men in the felnesse `of hem, and distrieth the counsel of schrewis.
som fangar vismann i hans vit, so listig råd forrenner seg.
14 Bi dai thei schulen renne in to derknessis, and as in nyyt so thei schulen grope in myddai.
Um dagen støyter dei på myrker, trivlar ved middag som ved natt.
15 Certis God schal make saaf a nedi man fro the swerd of her mouth, and a pore man fro the hond of the violent, `ethir rauynour.
Frå sverd frelser han frelser fatigmann, frå deira munn, frå yvervald,
16 And hope schal be to a nedi man, but wickidnesse schal drawe togidere his mouth.
so vesalmann fær hava von, men vondskap lata munnen att.
17 Blessid is the man, which is chastisid of the Lord; therfor repreue thou not the blamyng of the Lord.
Men sæl den mann som Gud mun refsa; vanvyrd ei tukt frå Allvalds-Gud!
18 For he woundith, and doith medicyn; he smytith, and hise hondis schulen make hool.
Han sårar, men bind og umkring; han slær men lækjer med si hand.
19 In sixe tribulaciouns he schal delyuere thee, and in the seuenthe tribulacioun yuel schal not touche thee.
Seks trengslor bergar han deg or, i sju skal inkje vondt deg nå.
20 In hungur he schal delyuere thee fro deeth, and in batel fro the power of swerd.
I hunger fri’r han deg frå dauden, i krig du undan sverdet slepp;
21 Thou schalt be hid fro the scourge of tunge, and thou schalt not drede myseiste, `ethir wretchidnesse, whanne it cometh.
for tungesvipa er du berga, og trygg du er i tap og tjon;
22 In distriyng maad of enemyes and in hungur thou schalt leiye, and thou schalt not drede the beestis of erthe.
du lær åt tjon og hungersnaud og ottast ikkje ville dyr;
23 But thi couenaunt schal be with the stonys of erthe, and beestis of erthe schulen be pesible to thee.
du samband hev med stein på marki, og fred med villdyr uti heidi.
24 And thou schalt wite, that thi tabernacle hath pees, and thou visitynge thi fairnesse schalt not do synne.
Du merkar at ditt tjeld hev fred, og inkje vantar i ditt hus.
25 And thou schalt wite also, that thi seed schal be many fold, and thi generacioun schal be as an erbe of erthe.
Du ser, ditt sæde tallrikt er, ditt avkom rikt som gras på eng.
26 In abundaunce thou schalt go in to the sepulcre, as an heep of wheete is borun in his tyme.
I mannskraft til di grav du gjeng, lik korn, køyrt inn i rette tid.
27 Lo! this is so, as we han souyt; which thing herd, trete thou in minde.
Det hev me granska; so det er; so høyr og merka deg det då!»
