Job 31
1 I made couenaunt with myn iyen, that Y schulde not thenke of a virgyn.
Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.
2 For what part schulde God aboue haue in me, and eritage Almyyti God of hiye thingis?
Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?
3 Whether perdicioun is not to a wickid man, and alienacioun of God is to men worchynge wickidnesse?
Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?
4 Whether he biholdith not my weies, and noumbrith alle my goyngis?
Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?
5 If Y yede in vanyte, and my foot hastide in gile,
Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik
6 God weie me in a iust balaunce, and knowe my symplenesse.
- Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -
7 If my step bowide fro the weie; if myn iye suede myn herte, and a spotte cleuede to myn hondis;
Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,
8 sowe Y, and another ete, and my generacioun be drawun out bi the root.
so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!
9 If myn herte was disseyued on a womman, and if Y settide aspies at the dore of my frend; my wijf be the hoore of anothir man,
Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,
10 and othir men be bowid doun on hir.
so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!
11 For this is vnleueful, and the moost wickidnesse.
For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,
12 Fier is deourynge `til to wastyng, and drawynge vp bi the roote alle generaciouns.
ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.
13 If Y dispiside to take doom with my seruaunt and myn hand mayde, whanne thei stryueden ayens me.
Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?
14 What sotheli schal Y do, whanne God schal rise to deme? and whanne he schal axe, what schal Y answere to hym?
- Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?
15 Whether he, that wrouyte also hym, made not me in the wombe, and o God formede me in the wombe?
Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -
16 If Y denyede to pore men that, that thei wolden, and if Y made the iyen of a wydewe to abide;
Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,
17 if Y aloone eet my mussel, and a faderles child eet not therof;
hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,
18 for merciful doyng encreesside with me fro my yong childhed, and yede out of my modris wombe with me;
- nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -
19 if Y dispiside a man passynge forth, for he hadde not a cloth, and a pore man with out hilyng;
Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,
20 if hise sidis blessiden not me, and was not maad hoot of the fleeces of my scheep;
og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,
21 if Y reiside myn hond on a fadirles child, yhe, whanne Y siy me the hiyere in the yate;
hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:
22 my schuldre falle fro his ioynt, and myn arm with hise boonys be al to-brokun.
Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!
23 For euere Y dredde God, as wawis wexynge gret on me; and `Y myyte not bere his birthun.
For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.
24 If Y gesside gold my strengthe, and if Y seide to purid gold, Thou art my trist;
Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,
25 if Y was glad on my many ritchessis, and for myn hond foond ful many thingis;
Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,
26 if Y siy the sunne, whanne it schynede, and the moone goynge clereli;
såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,
27 and if myn herte was glad in priuyte, and if Y kisside myn hond with my mouth;
vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,
28 which is the moost wickidnesse, and deniyng ayens hiyeste God;
so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.
29 if Y hadde ioye at the fallyng of hym, that hatide me, and if Y ioide fulli, that yuel hadde founde hym;
Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,
30 for Y yaf not my throte to do synne, that Y schulde asaile and curse his soule;
- men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -
31 if the men of my tabernacle seiden not, Who yyueth, that we be fillid of hise fleischis? a pilgryme dwellide not with outforth;
hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»
32 my dore was opyn to a weiegoere;
- Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -
33 if Y as man hidde my synne, and helide my wickidnesse in my bosum;
hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,
34 if Y dredde at ful greet multitude, and if dispisyng of neyyboris made me aferd; and not more Y was stille, and yede not out of the dore;
di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?
35 who yyueth an helpere to me, that Almyyti God here my desire? that he that demeth,
Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,
36 write a book, that Y bere it in my schuldre, and cumpasse it as a coroun to me?
den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans
37 Bi alle my degrees Y schal pronounce it, and Y schal as offre it to the prynce.
eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.
38 If my lond crieth ayens me, and hise forewis wepen with it;
Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,
39 if Y eet fruytis therof with out money, and Y turmentide the soule of erthetileris of it;
åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:
40 a brere growe to me for wheete, and a thorn for barli.
Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.
