Job 31
1 “I made a covenant with my eyes; how then should I look lustfully at a young woman?
| با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم. |
2 For what is the portion from God above, and the heritage from the Almighty on high?
| خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟ |
3 Is it not calamity to the unrighteous, and disaster to the workers of iniquity?
| آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟ |
4 Doesn’t he see my ways, and count all my steps?
| آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند. |
5 “If I have walked with falsehood, and my foot has hurried to deceit
| من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام. |
6 (let me be weighed in an even balance, that God may know my integrity);
| بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم. |
7 if my step has turned out of the way, if my heart walked after my eyes, if any defilement has stuck to my hands,
| اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است، |
8 then let me sow, and let another eat. Yes, let the produce of my field be rooted out.
| باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند. |
9 “If my heart has been enticed to a woman, and I have laid wait at my neighbor’s door,
| اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام، |
10 then let my wife grind for another, and let others sleep with her.
| باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛ |
11 For that would be a heinous crime. Yes, it would be an iniquity to be punished by the judges,
| زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است، |
12 for it is a fire that consumes to destruction, and would root out all my increase.
| و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد. |
13 “If I have despised the cause of my male servant or of my female servant, when they contended with me,
| اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند، |
14 what then will I do when God rises up? When he visits, what will I answer him?
| چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟ |
15 Didn’t he who made me in the womb make him? Didn’t one fashion us in the womb?
| چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم. |
16 “If I have withheld the poor from their desire, or have caused the eyes of the widow to fail,
| هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند، |
17 or have eaten my morsel alone, and the fatherless has not eaten of it
| یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام |
18 (no, from my youth he grew up with me as with a father, I have guided her from my mother’s womb);
| و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام. |
19 if I have seen any perish for want of clothing, or that the needy had no covering;
| اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد، |
20 if his heart hasn’t blessed me, if he hasn’t been warmed with my sheep’s fleece;
| لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد. |
21 if I have lifted up my hand against the fatherless, because I saw my help in the gate;
| اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم |
22 then let my shoulder fall from the shoulder blade, and my arm be broken from the bone.
| بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند. |
23 For calamity from God is a terror to me. Because of his majesty, I can do nothing.
| هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم. |
24 “If I have made gold my hope, and have said to the fine gold, ‘You are my confidence;’
| هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام |
25 If I have rejoiced because my wealth was great, and because my hand had gotten much;
| و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است. |
26 if I have seen the sun when it shined, or the moon moving in splendor,
| هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛ |
27 and my heart has been secretly enticed, and my hand threw a kiss from my mouth;
28 this also would be an iniquity to be punished by the judges, for I would have denied the God who is above.
| چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند. |
29 “If I have rejoiced at the destruction of him who hated me, or lifted up myself when evil found him
| هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام، |
30 (I have certainly not allowed my mouth to sin by asking his life with a curse);
| هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام. |
31 if the men of my tent have not said, ‘Who can find one who has not been filled with his meat?’
| هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند. |
32 (the foreigner has not camped in the street, but I have opened my doors to the traveler);
| هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام. |
33 if like Adam I have covered my transgressions, by hiding my iniquity in my heart,
| هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم. |
34 because I feared the great multitude, and the contempt of families terrified me, so that I kept silence, and didn’t go out of the door—
35 oh that I had one to hear me! Behold, here is my signature! Let the Almighty answer me! Let the accuser write my indictment!
| ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد، |
36 Surely I would carry it on my shoulder, and I would bind it to me as a crown.
| و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم! |
37 I would declare to him the number of my steps. I would go near to him like a prince.
| تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم. |
38 If my land cries out against me, and its furrows weep together;
| اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم، |
39 if I have eaten its fruits without money, or have caused its owners to lose their life,
40 let briers grow instead of wheat, and stinkweed instead of barley.” The words of Job are ended.
| باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب. |
