Job 30
1 “But now those who are younger than I have me in derision, whose fathers I considered unworthy to put with my sheep dogs.
Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj ŝafaroj;
2 Of what use is the strength of their hands to me, men in whom ripe age has perished?
Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
3 They are gaunt from lack and famine. They gnaw the dry ground, in the gloom of waste and desolation.
Kiuj pro malriĉeco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
4 They pluck salt herbs by the bushes. The roots of the broom tree are their food.
Kiuj elŝiras atriplon apud la arbetaĵoj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
5 They are driven out from among men. They cry after them as after a thief,
El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur ŝteliston;
6 so that they live in frightful valleys, and in holes of the earth and of the rocks.
En terfendoj ĉe la valoj ili loĝas, En truoj de la tero kaj de rokoj;
7 They bray among the bushes. They are gathered together under the nettles.
Inter la arbetaĵoj ili krias, Sub la kardoj ili kolektiĝas;
8 They are children of fools, yes, children of wicked men. They were flogged out of the land.
Kiel infanoj de sentaŭguloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
9 “Now I have become their song. Yes, I am a byword to them.
Kaj nun mi fariĝis objekto de ilia mokokanto, Mi fariĝis por ili objekto de babilado.
10 They abhor me, they stand aloof from me, and don’t hesitate to spit in my face.
Ili abomenas min, malproksimiĝas de mi, Ne timas kraĉi sur mian vizaĝon.
11 For he has untied his cord, and afflicted me; and they have thrown off restraint before me.
Li malligis mian ŝnuron kaj turmentas min, Kaj ili forĵetis antaŭ mi la bridon.
12 On my right hand rise the rabble. They thrust aside my feet. They cast their ways of destruction up against me.
Dekstre buboj stariĝis, kaj puŝas miajn piedojn; Ili ebenigis kontraŭ mi siajn pereigajn vojojn;
13 They mar my path. They promote my destruction without anyone’s help.
Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
14 As through a wide breach they come. They roll themselves in amid the ruin.
Ili venas kiel tra larĝa breĉo, Ĵetas sin tumulte.
15 Terrors have turned on me. They chase my honor as the wind. My welfare has passed away as a cloud.
Teruroj turnis sin kontraŭ min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feliĉo.
16 “Now my soul is poured out within me. Days of affliction have taken hold of me.
Kaj nun elverŝiĝas mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
17 In the night season my bones are pierced in me, and the pains that gnaw me take no rest.
En la nokto miaj ostoj traboriĝas en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
18 My garment is disfigured by great force. It binds me about as the collar of my tunic.
Kun granda malfacileco demetiĝas mia vesto; Premas min la rando de mia ĉemizo.
19 He has cast me into the mire. I have become like dust and ashes.
Oni komparas min kun koto; Mi similiĝis al polvo kaj cindro.
20 I cry to you, and you do not answer me. I stand up, and you gaze at me.
Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
21 You have turned to be cruel to me. With the might of your hand you persecute me.
Vi fariĝis kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
22 You lift me up to the wind, and drive me with it. You dissolve me in the storm.
Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
23 For I know that you will bring me to death, to the house appointed for all living.
Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de ĉio vivanta.
24 “However doesn’t one stretch out a hand in his fall? Or in his calamity therefore cry for help?
Sed ĉu oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeliĉo?
25 Didn’t I weep for him who was in trouble? Wasn’t my soul grieved for the needy?
Ĉu mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeliĉan tempon? Ĉu mia animo ne afliktiĝis pri malriĉulo?
26 When I looked for good, then evil came. When I waited for light, darkness came.
Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
27 My heart is troubled, and doesn’t rest. Days of affliction have come on me.
Miaj internaĵoj bolas kaj ne ĉesas; Atakis min tempo de mizero.
28 I go mourning without the sun. I stand up in the assembly, and cry for help.
Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi leviĝas en la komunumo kaj krias.
29 I am a brother to jackals, and a companion to ostriches.
Mi fariĝis frato al la ŝakaloj Kaj kamarado al la strutoj.
30 My skin grows black and peels from me. My bones are burned with heat.
Mia haŭto nigriĝis sur mi, Kaj miaj ostoj sekiĝis de varmego.
31 Therefore my harp has turned to mourning, and my pipe into the voice of those who weep.
Mia harpo fariĝis plendilo, Kaj mia fluto fariĝis voĉo de plorantoj.
