2 Corinthians 5
1 For we know that if the earthly house of our tent is dissolved, we have a building from God, a house not made with hands, eternal, in the heavens. (aiōnios g166)
อปรมฺ อสฺมากมฺ เอตสฺมินฺ ปารฺถิเว ทูษฺยรูเป เวศฺมนิ ชีรฺเณ สตีศฺวเรณ นิรฺมฺมิตมฺ อกรกฺฤตมฺ อสฺมากมฺ อนนฺตกาลสฺถายิ เวศฺไมกํ สฺวรฺเค วิทฺยต อิติ วยํ ชานีม: ฯ (aiōnios g166)
2 For most certainly in this we groan, longing to be clothed with our habitation which is from heaven,
ยโต เหโตเรตสฺมินฺ เวศฺมนิ ติษฺฐนฺโต วยํ ตํ สฺวรฺคียํ วาสํ ปริธาตุมฺ อากางฺกฺษฺยมาณา นิ: ศฺวสาม: ฯ
3 if indeed being clothed, we will not be found naked.
ตถาปีทานีมปิ วยํ เตน น นคฺนา: กินฺตุ ปริหิตวสนา มนฺยามเหฯ
4 For indeed we who are in this tent do groan, being burdened, not that we desire to be unclothed, but that we desire to be clothed, that what is mortal may be swallowed up by life.
เอตสฺมินฺ ทูเษฺย ติษฺฐนโต วยํ กฺลิศฺยมานา นิ: ศฺวสาม: , ยโต วยํ วาสํ ตฺยกฺตุมฺ อิจฺฉามสฺตนฺนหิ กินฺตุ ตํ ทฺวิตียํ วาสํ ปริธาตุมฺ อิจฺฉาม: , ยตสฺตถา กฺฤเต ชีวเนน มรฺตฺยํ คฺรสิษฺยเตฯ
5 Now he who made us for this very thing is God, who also gave to us the down payment of the Spirit.
เอตทรฺถํ วยํ เยน สฺฤษฺฏา: ส อีศฺวร เอว ส จาสฺมภฺยํ สตฺยงฺการสฺย ปณสฺวรูปมฺ อาตฺมานํ ทตฺตวานฺฯ
6 Therefore we are always confident and know that while we are at home in the body, we are absent from the Lord;
อเตอว วยํ สรฺวฺวโทตฺสุกา ภวาม: กิญฺจ ศรีเร ยาวทฺ อสฺมาภิ รฺนฺยุษฺยเต ตาวตฺ ปฺรภุโต ทูเร โปฺรษฺยต อิติ ชานีม: ,
7 for we walk by faith, not by sight.
ยโต วยํ ทฺฤษฺฏิมารฺเค น จราม: กินฺตุ วิศฺวาสมารฺเคฯ
8 We are courageous, I say, and are willing rather to be absent from the body and to be at home with the Lord.
อปรญฺจ ศรีราทฺ ทูเร ปฺรวสฺตุํ ปฺรโภ: สนฺนิเธา นิวสฺตุญฺจากางฺกฺษฺยมาณา อุตฺสุกา ภวาม: ฯ
9 Therefore also we make it our aim, whether at home or absent, to be well pleasing to him.
ตสฺมาเทว การณาทฺ วยํ ตสฺย สนฺนิเธา นิวสนฺตสฺตสฺมาทฺ ทูเร ปฺรวสนฺโต วา ตไสฺม โรจิตุํ ยตามเหฯ
10 For we must all be revealed before the judgment seat of Christ that each one may receive the things in the body according to what he has done, whether good or bad.
ยสฺมาตฺ ศรีราวสฺถายามฺ เอไกเกน กฺฤตานำ กรฺมฺมณำ ศุภาศุภผลปฺราปฺตเย สรฺไวฺวสฺมาภิ: ขฺรีษฺฏสฺย วิจาราสนสมฺมุข อุปสฺถาตวฺยํฯ
11 Knowing therefore the fear of the Lord, we persuade men, but we are revealed to God, and I hope that we are revealed also in your consciences.
อเตอว ปฺรโภ รฺภยานกตฺวํ วิชฺญาย วยํ มนุชานฺ อนุนยาม: กิญฺเจศฺวรสฺย โคจเร สปฺรกาศา ภวาม: , ยุษฺมากํ สํเวทโคจเร'ปิ สปฺรกาศา ภวาม อิตฺยาศํสามเหฯ
12 For we are not commending ourselves to you again, but speak as giving you occasion of boasting on our behalf, that you may have something to answer those who boast in appearance and not in heart.
อเนน วยํ ยุษฺมากํ สนฺนิเธา ปุน: สฺวานฺ ปฺรศํสาม อิติ นหิ กินฺตุ เย มโน วินา มุไข: ศฺลาฆนฺเต เตภฺย: ปฺรตฺยุตฺตรทานาย ยูยํ ยถาสฺมาภิ: ศฺลาฆิตุํ ศกฺนุถ ตาทฺฤศมฺ อุปายํ ยุษฺมภฺยํ วิตราม: ฯ
13 For if we are beside ourselves, it is for God. Or if we are of sober mind, it is for you.
ยทิ วยํ หตชฺญานา ภวามสฺตรฺหิ ตทฺ อีศฺวรารฺถกํ ยทิ จ สชฺญานา ภวามสฺตรฺหิ ตทฺ ยุษฺมทรฺถกํฯ
14 For the love of Christ compels us; because we judge thus: that one died for all, therefore all died.
วยํ ขฺรีษฺฏสฺย เปฺรมฺนา สมากฺฤษฺยามเห ยต: สรฺเวฺวษำ วินิมเยน ยเทฺยโก ชโน'มฺริยต ตรฺหิ เต สรฺเวฺว มฺฤตา อิตฺยาสฺมาภิ รฺพุธฺยเตฯ
15 He died for all, that those who live should no longer live to themselves, but to him who for their sakes died and rose again.
อปรญฺจ เย ชีวนฺติ เต ยตฺ สฺวารฺถํ น ชีวนฺติ กินฺตุ เตษำ กฺฤเต โย ชโน มฺฤต: ปุนรุตฺถาปิตศฺจ ตมุทฺทิศฺย ยตฺ ชีวนฺติ ตทรฺถเมว ส สรฺเวฺวษำ กฺฤเต มฺฤตวานฺฯ
16 Therefore we know no one according to the flesh from now on. Even though we have known Christ according to the flesh, yet now we know him so no more.
อโต เหโตริต: ปรํ โก'ปฺยสฺมาภิ รฺชาติโต น ปฺรติชฺญาตวฺย: ฯ ยทฺยปิ ปูรฺวฺวํ ขฺรีษฺโฏ ชาติโต'สฺมาภิ: ปฺรติชฺญาตสฺตถาปีทานีํ ชาติต: ปุน รฺน ปฺรติชฺญายเตฯ
17 Therefore if anyone is in Christ, he is a new creation. The old things have passed away. Behold, all things have become new.
เกนจิตฺ ขฺรีษฺฏ อาศฺริเต นูตนา สฺฤษฺฏิ รฺภวติ ปุราตนานิ ลุปฺยนฺเต ปศฺย นิขิลานิ นวีนานิ ภวนฺติฯ
18 But all things are of God, who reconciled us to himself through Jesus Christ, and gave to us the ministry of reconciliation;
สรฺวฺวญฺไจตทฺ อีศฺวรสฺย กรฺมฺม ยโต ยีศุขฺรีษฺเฏน ส เอวาสฺมานฺ เสฺวน สารฺทฺธํ สํหิตวานฺ สนฺธานสมฺพนฺธียำ ปริจรฺยฺยามฺ อสฺมาสุ สมรฺปิตวำศฺจฯ
19 namely, that God was in Christ reconciling the world to himself, not reckoning to them their trespasses, and having committed to us the word of reconciliation.
ยต: อีศฺวร: ขฺรีษฺฏมฺ อธิษฺฐาย ชคโต ชนานามฺ อาคำสิ เตษามฺ ฤณมิว น คณยนฺ เสฺวน สารฺทฺธํ ตานฺ สํหิตวานฺ สนฺธิวารฺตฺตามฺ อสฺมาสุ สมรฺปิตวำศฺจฯ
20 We are therefore ambassadors on behalf of Christ, as though God were entreating by us: we beg you on behalf of Christ, be reconciled to God.
อโต วยํ ขฺรีษฺฏสฺย วินิมเยน เทาตฺยํ กรฺมฺม สมฺปาทยามเห, อีศฺวรศฺจาสฺมาภิ รฺยุษฺมานฺ ยายาจฺยเต ตต: ขฺรีษฺฏสฺย วินิมเยน วยํ ยุษฺมานฺ ปฺรารฺถยามเห ยูยมีศฺวเรณ สนฺธตฺตฯ
21 For him who knew no sin he made to be sin on our behalf, so that in him we might become the righteousness of God.
ยโต วยํ เตน ยทฺ อีศฺวรียปุณฺยํ ภวามสฺตทรฺถํ ปาเปน สห ยสฺย ชฺญาเตยํ นาสีตฺ ส เอว เตนาสฺมากํ วินิมเยน ปาป: กฺฤต: ฯ
