Psalms 22
1 For the leader; set to “Deer of the Dawn”. A psalm of David. My God, my God, why have you left me, my rescue so far from the words of my roaring?
Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?
2 I cry in the day, you do not answer, I cry in the night but find no rest.
Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!
3 You are the Holy One, throned on the praises of Israel.
– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.
4 In you our ancestors trusted, they trusted and you delivered them.
Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.
5 They cried to you, and found safety, in you did they trust and were not put to shame.
Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.
6 But I am a worm, not a person; insulted by others, despised by the people.
En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.
7 All who see me mock me, with mouths wide open and wagging heads:
Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.
8 ‘He relies on the Lord; let him save him. Let him rescue the one he holds dear!’
„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“
9 But you drew me from the womb, laid me safely on my mother’s breasts.
Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.
10 On your care was I cast from my very birth, you are my God from my mother’s womb.
Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.
11 Be not far from me, for trouble is nigh, and there is none to help.
Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!
12 I am circled by many bulls, beset by the mighty of Bashan,
Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.
13 who face me with gaping jaws, like ravening roaring lions.
Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.
14 Poured out am I like water, and all my bones are loosened. My heart is become like wax, melted within me.
Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér
15 My palate is dry as a sherd, my tongue sticks to my jaws; in the dust of death you lay me.
og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.
16 For dogs are round about me, a band of knaves encircles me, gnawing my hands and my feet.
Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 I can count my bones, every one. As for them, they feast their eyes on me.
Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.
18 They divide my garments among them, and over my raiment cast lots.
Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.
19 But you, O Lord, be not far, O my strength, hasten to help me.
Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!
20 Deliver my life from the sword my life from the power of the dogs.
Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.
21 Save me from the jaws of the lion, from the horns of the wild oxen help me.
Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!
22 I will tell of your fame to my kindred, and in the assembly will praise you.
Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.
23 Praise the Lord, you who fear him. All Jacob’s seed, give him glory. All Israel’s seed, stand in awe of him.
Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,
24 For he has not despised nor abhorred the sorrow of the sorrowful. He hid not his face from me, but he listened to my cry for help.
því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“
25 Of you is my praise in the great congregation; my vows I will pay before those who fear him.
Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.
26 The afflicted will eat to their heart’s desire, and those who seek after the Lord will praise him. Lift up your hearts forever.
Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.
27 All will call it to mind, to the ends of the earth, and turn to the Lord; and all tribes of the nations will bow down before you.
Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.
28 For the kingdom belongs to the Lord: he is the Lord of the nations.
Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.
29 To him will bow down all who sleep in the earth, and before him bend all who go down to the dust, and those who could not preserve their lives.
Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.
30 My descendants will tell of the Lord to the next generation;
Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.
31 they will declare his righteousness to people yet to be born: He has done it.
Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.
