Acts 11

1 Now the apostles and the brothers who were in Judea heard that the Gentiles also received the word of God.

Расуллар вә пүткүл Йәһудийәдики башқа қериндашлар [ят] әлликләрниңму Худаниң сөз-каламини қобул қилғанлиғини аңлиди.

2 And when Peter came up to Jerusalem, the men of circumcision contended against him,

Шуңа, Петрус Йерусалимға қайтқанда, хәтнилик болған [ишәнгүчиләр] уни әйипкә буйруп:

3 saying, Thou went in to uncircumcised men, having also eaten with them.

— Сән хәтнә қилинмиған адәмләрниң өйидә меһман болуп, улар билән һәмдәстихан болдуң?! — деди.

4 But when Peter began, he expounded to them in order, saying,

Бирақ Петрус пүтүн ишни баштин-ахириғичә уларға бир-бирләп чүшәндүрүп

5 I was in the city of Joppa praying, and in a trance I saw a vision, a certain container descending, as a great sheet being lowered from heaven by four corners, and it came as far as to me,

мундақ деди: — Йоппа шәһиридә дуа қиливатқинимда, ғайипанә көрүнүш мени оривелип, бир аламәтни көрдүм. Кәң дәстихандәк бир нәрсә төрт бүҗигидин бағланған һалда асмандин чүшүп, мениң йенимда тохтиди.

6 having gazed at which, I was examining. And I saw the four footed things of the earth, and the wild beasts, and the creeping things, and the birds of the sky.

Униңға көз тикип қарисам, ичидә һәр хил төрт путлуқ һайванлар, явайи һайванатлар, йәр беғирлиғучилар, асмандики учар-қанатларму бар екән.

7 And I heard a voice saying to me, Having risen, Peter, kill and eat.

Андин: «Орнуңдин тур Петрус, улардин союп йә!» дегән бир авазни аңлидим.

8 But I said, Not so, Lord, because nothing profane or unclean has ever entered into my mouth.

Мән: «Яқ Рәб, һәргиз болмайду! Мән һеч қачан һәр қандақ напак яки һарам нәрсини ағзимға алған әмәсмән!» дедим.

9 But a voice answered me for a second time out of heaven, What God has cleansed, thou shall not make profane.

Бирақ маңа йәнә: «Худа һалал дәп паклиған нәрсини сән һарам демә!» дегән аваз аңланди.

10 And this happened thrice, and all were drawn up again into heaven.

Бу иш үч қетим шундақ тәкрарлинип, ахир буларниң һәммиси асманға қайтидин тартип кетилди.

11 And behold, immediately three men stood at the house in which I was, who were sent from Caesarea to me.

Мана дәл шу чағда, Қәйсәрийәдин мени чақиришқа әвәтилгән үч киши мән турған өйниң алдиға кәлди.

12 And the Spirit told me to go with them, doubting nothing. And these six brothers also went with me, and we entered into the man's house.

Муқәддәс Роһ мени һеч иккиләнмәй улар билән биллә беришқа буйруди. Мошу алтә қериндашму мән билән биллә барди. [Қәйсәрийәгә йетип келип], һелиқи адәмниң өйигә кирдуқ.

13 And he informed us how he saw the agent in his house, who stood and said to him, Send forth men to Joppa, and summon Simon, the man surnamed Peter,

Бу киши бизгә өзиниң өйидә пайда болуп турған бир пәриштини қандақ көргәнлигини ейтти. Пәриштә униңға: «сән Йоппаға адәм әвәтип, Петрус дәпму атилидиған Симон исимлиқ бир адәмни чақиртип кәл,

14 who will speak sayings to thee, by which thou will be saved, thou and all thy house.

у саңа сени вә пүткүл аиләңгә ниҗатлиқ йәткүзидиған бир хәвәрни ейтип бериду» дегән екән.

15 And as I began to speak, the Holy Spirit fell on them, just as also on us at the beginning.

Мән гәпни башлиғинимда, Муқәддәс Роһ худди башта бизниң үстимизгә чүшкинидәк, уларғиму чүшти.

16 And I remembered the saying of the Lord, how he said, John indeed immersed in water, but ye will be immersed in the Holy Spirit.

Шу чағда, Рәбниң сөз-каламини, йәни: «Йәһя кишиләрни суға чөмүлдүргән, лекин силәр болсаңлар Муқәддәс Роһқа чөмүлдүрүлисиләр» дегинини есимгә алдим.

17 If then God gave to them the identical gift as also to us who believed in the Lord Jesus Christ, but what power was I to hinder God?

Шуңа, әгәр Худа әнди мошуларға биз Рәб Әйса Мәсиһкә етиқат қилғинимиздин кейин бизгә бәргән илтипатқа охшаш илтипат ата қилған болса, Худани тосалғидәк мән зади ким едим?

18 And when they heard these things, they relaxed and glorified God, saying, Then God has also granted to the Gentiles repentance to life.

Улар бу сөзләрни аңлиғанда, әйипләштин тохтап, Худаға мәдһийә оқуп: — Бәрһәқ, Худа әлләргиму һаятлиққа елип баридиған товва қилишни несип қипту! — дейишти.

19 Indeed therefore those who were scattered abroad from the persecution that occurred against Stephen passed through as far as Phoenicia and Cyprus and Antioch, speaking the word to none except Jews only.

У чағда, Истипанниң иши билән зиянкәшликкә учрап һәр қайси җайларға тарқилип кәткәнләр Фәникийә райони, Сипрус арили вә Антакя шәһири қатарлиқ җайларғичә йетип берип, бу җайларда сөз-каламни пәқәт Йәһудийларғила йәткүзәтти.

20 And some of them were men, Cyprians and Cyrenians, who, having come to Antioch, spoke to the Hellenists, preaching good news, the Lord Jesus.

Лекин улардин Сипрус арили вә Курини шәһиридин кәлгән бәзиләр Антакя шәһиригә барғанда, Рәб Әйсаниң хуш хәвирини Грекләргиму йәткүзди.

21 And the hand of the Lord was with them, and a great number who believed turned to the Lord.

Рәбниң қоли улар билән биллә болуп, толиму нурғун кишиләр ишинип товва қилип Рәбгә бағланди.

22 And the word about them was heard in the ears of the church at Jerusalem, and they dispatched Barnabas to pass through as far as Antioch,

Бу хәвәр Йерусалимдики җамаәтниң қулиқиға йетип кәлди. Шуниң билән улар Барнабасни Антакяғичә арилап өтүшкә әвәтти.

23 who, having arrived, and having seen the grace of God, rejoiced. And he encouraged all, with purpose of heart, to remain in the Lord.

Барнабас йетип берип, Худаниң меһри-шәпқитини көрүп, хошал болди. У уларниң һәммисини җан-дилидин қәтъийлик билән Рәбгә чиң бағлинишқа риғбәтләндүрди.

24 Because he was a good man, and full of the Holy Spirit and of faith. And a considerable multitude was added to the Lord.

Чүнки у Муқәддәс Роһқа вә иман-ишәшкә толдурулған болуп, яхши бир адәм еди. Шуниң билән зор бир топ адәмләр Рәбгә қошулди.

25 And Barnabas departed to Tarsus to seek Saul,

Шуниң билән Барнабас Тарсус шәһиригә Саулни издәп барди.

26 and when he found him, he brought him to Antioch. And it came to pass a whole year for them to be assembled in the congregation, and to teach a considerable multitude, and to call the disciples Christians, first at Antioch.

Уни тепип Антакяға елип кәлди; шундақ болдики, иккилән җамаәт билән биллә сақ бир жил жиғилип, нурғун адәмгә тәлим бәрди. Мухлисларниң «Христианлар» дәп тунҗа атилиши Антакядин башланди.

27 Now in these days prophets came down from Jerusalem to Antioch.

У күнләрдә бәзи пәйғәмбәрләр Йерусалимдин Антакяға чүшүп кәлди.

28 And one of them named Agabus, after standing up, signified by the Spirit there was going be a great famine in the whole world, which also happened under Claudius Caesar.

Булардин Агабус исимлиқ бирәйлән оттуриға чиқип, Роһниң вәһийини йәткүзүп, қаттиқ бир ачарчилиқниң пүткүл дунияни басидиғанлиғини алдин-ала ейтти (бу ачарчилиқ дәрвәқә «Клавдиюс Қәйсәр» һөкүм сүргән вақитта йүз бәрди).

29 And the disciples, as any man prospered, determined, each of them regarding aid, to send to the brothers who dwell in Judea,

Буниң билән [Антакядики] мухлисларниң һәр бири өз қурбиға қарап пул жиғип, Йәһудийәдә туруватқан қериндашларға ярдәм беришни қарар қилди.

30 which also they did, having sent it to the elders by the hand of Barnabas and Saul.

Улар бу қарарни ада қилип, сәдиқини Барнабас вә Саулниң қоли арқилиқ [Йәһудийәдики җамаәт] ақсақаллириға йәткүзүп бәрди.