Psalmen 105
1 Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
Tacker Herranom, och prediker hans Namn; förkunner hans verk ibland folken.
2 Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
Sjunger om honom, och lofver honom; taler om all hans under.
3 Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
Lofver hans helga Namn; deras hjerta, som Herran söka, glädje sig.
4 Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
Fråger efter Herranom, och efter hans magt; söker hans ansigte alltid.
5 Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
Tänker uppå hans underliga verk, som han gjort hafver; uppå hans under, och uppå hans ord;
6 Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
I Abrahams hans tjenares säd, I Jacobs hans utkorades barn.
7 Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
Han är Herren vår Gud; han dömer i hela verldene.
8 Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
Han tänker evinnerliga uppå sitt förbund; på det ord han lofvat hafver till mång tusend, slägte ifrå slägte;
9 Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
Det han gjort hafver med Abraham; och på eden med Isaac;
10 En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
Och satte det Jacob till en rätt, och Israel till ett evigt förbund;
11 Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
Och sade: Dig vill jag gifva det landet Canaan, edars arfs lott;
12 Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
Då de få och ringa voro, och främlingar derinne.
13 En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
Och de foro ifrå folk till folk; ifrå det ena riket till annat folk.
14 Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
Han lät ingen menniska göra dem skada, och näpste Konungar för deras skull:
15 "Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
Kommer intet vid mina smorda, och görer intet ondt minom Prophetom.
16 En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
Och han lät en dyr tid komma i landet, och förtog dem allt bröds uppehälle.
17 Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
Han sände en man framför dem; Joseph vardt såld till en träl.
18 Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
De tvingade hans fötter i fjettrar; hans kropp måste jern ligga;
19 Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
Tilldess hans ord kom, och Herrans tal pröfvade honom.
20 Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
Då sände Konungen bort, och lät gifva honom lös; herren öfver folken böd låta honom ut.
21 Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
Han satte honom till en herra öfver sitt hus; till en föreståndare öfver alla sina ägodelar;
22 En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
Att han skulle undervisa hans Förstar, efter sitt sätt, och lära hans äldsta vishet.
23 Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
Och Israel for in uti Egypten, och Jacob vardt en främling i Hams land.
24 Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
Och han lät sitt folk svåliga växa, och gjorde dem mägtigare än deras fiender.
25 Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
Han förvände deras hjerta, så att de hans folk hätske vordo, och tänkte till att förtrycka hans tjenare med list.
26 Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
Han sände sin tjenare Mose; Aaron, den han utvalt hade.
27 En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
De samme gjorde hans tecken ibland dem, och hans under i Hams land.
28 Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
Han lät mörker komma, och gjordet mörkt; och de voro icke hans ordom ohörsamme.
29 Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
Han förvände deras vatten i blod, och dräp deras fiskar.
30 Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
Deras land gaf myckna paddor ifrå sig; ja, uti deras Konungars kamrar.
31 Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
Han sade, då kom ohyra; löss uti alla deras landsändar.
32 Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
Han gaf dem hagel till regn; eldslåga uti deras land;
33 Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
Och slog deras vinträ och fikonaträ, och förderfvade trän i deras landsändar.
34 Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
Han sade, då kommo gräshoppor, gräsmatkar otalige;
35 Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
Och de uppåto allt gräset i deras land, och uppfrätte frukten på deras mark;
36 Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
Och slog allt förstfödt uti deras land, alla deras första arfvingar.
37 Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
Och han förde dem ut med silfver och guld, och ibland deras slägter var ingen krank.
38 Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
Egypten var glad, att de utdrogo; ty deras fruktan var uppå dem fallen.
39 En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
Han utsträckte en molnsky till skjul, och eld om nattena till att lysa.
40 Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
De bådo, och han lät komma åkerhöns; och han mättade dem med himmelsbröd.
41 Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
Han öppnade bergsklippona, och vatten flöt derut, så att bäcker flöto i torra öknene.
42 Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
Ty han tänkte på sitt helga ord, det han till Abraham sin tjenare talat hade.
43 Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
Alltså förde han sitt folk ut med fröjd, och sina utkorade med glädje;
44 Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
Och gaf dem Hedningarnas land, så att de folks gods intogo;
45 Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
På det de skulle hålla hans rätter, och bevara hans lag. Halleluja.
