Spreuken 31

1 Wenken voor Lemoeël, den koning van Massa, die zijn moeder hem gaf.

Detta är Konung Lemuels ord, den lära, som honom hans moder lärde.

2 Mijn zoon, wat zal ik u zeggen; Wat, kind van mijn schoot; Wat, kind van mijn geloften!

Ack! min utkorade; ack! du mins lifs son; ack! min önskade son.

3 Verkwist uw geld niet aan vrouwen, Schenk uw hart niet aan haar, die koningen verderven;

Låt icke qvinnor få dina förmågo, och gack icke de vägar, der Konungar förderfva sig på.

4 Dat past geen koningen, Lemoeël! Het past geen koningen, wijn te drinken; Vorsten mogen niet verzot zijn op drank.

O! icke Konungom, Lemuel; gif icke Konungom vin dricka, eller Förstom starka drycker;

5 Anders vergeten zij al drinkend de wet, En verdraaien het recht van alle verdrukten.

Att de icke dricka, och förgäta rätthetena, och förvända de elända menniskors sak.

6 Geef de drank maar aan hen, die ontredderd zijn, Schenk wijn aan bedroefden:

Gif starka drycker dem som förgöras skola, och vin bedröfvadom själom;

7 Al drinkend vergeten ze hun armoe, En denken niet meer aan hun zorgen.

Att de måga dricka, och förgäta sina vedermödo, och icke mer ihågkomma sin jämmer.

8 Kom op voor hen, die niets weten te zeggen, Voor het recht van allen, die verkwijnen;

Låt din mun upp för de dumbar, och för allas deras sak, som förlåtne äro.

9 Open uw mond, geef een billijk vonnis, Verschaf recht aan armen en tobbers.

Låt din mun upp, och döm rätt, och hämnas den elända och fattiga.

10 Een flinke vrouw! Men vindt haar niet licht; Haar waarde is hoger dan die van juwelen!

Hvilkom en dygdelig qvinna beskärd är, hon är mycket ädlare, än aldrakosteligaste perlor.

11 Haar man kan vast op haar bouwen, Hem ontgaat geen winst.

Hennes mans hjerta tör förlåta sig uppå henne, och bergning skall honom icke fattas.

12 Ze brengt hem voordeel, zolang hij leeft, Nimmer zal ze hem schaden;

Hon gör honom ljuft, och icke ledt, i alla sina lifsdagar.

13 Ze haalt wol en linnen in huis, En verwerkt die met willige handen.

Hon brukar sig på ull och lin, och arbetar gerna med sina händer.

14 Als een handelsschip haalt ze van verre haar spijs,

Hon är såsom ett köpmanskepp, som sina bergning fjerranefter hemtar.

15 En als het nog nacht is, staat ze al op, Bereidt ze het eten voor haar gezin, En wijst haar dienstboden de dagtaak aan.

Hon står om nattene upp, och gifver sitt husfolk mat, och sina tjenarinnor deras del.

16 Na rijp beraad koopt ze een akker, Van wat ze verdiende plant ze een wijngaard;

Hon tänker på en åker, och köper honom; och planterar en vingård af sina händers frukt.

17 Ze gordelt haar lenden met kracht, De handen steekt ze uit de mouwen.

Hon gjordar sina länder fast, och stärker sina armar.

18 Ze onderzoekt, of haar huishouden loopt, Zelfs in de nacht gaat haar lamp niet uit;

Hon märker, hvar hennes handel kan hafva förkofring; hennes lykta utsläckes icke om nattena.

19 Ze slaat de hand aan het spinnewiel, Haar vingers grijpen de klos.

Hon räcker ut sina hand till rocken, och hennes finger fatta tenen.

20 Ze is vrijgevig voor den arme, Den behoeftige stopt ze iets toe;

Hon utsträcker sina händer till den fattiga, och räcker sina hand dem torftiga.

21 Voor haar gezin hoeft ze de kou niet te vrezen, Want heel haar gezin heeft een dubbel stel kleren.

Hon fruktar icke sino huse för snö; ty hela hennes hus hafver dubbel kläder.

22 Zelf maakt ze haar mantels, Ze gaat in lijnwaad en purper gekleed;

Hon gör sig täcken; hvitt silke, och purpur är hennes kläde.

23 Ook haar man valt op in de poorten, Waar hij zetelt met de oudsten van het land.

Hennes man är prisad i portomen, när han sitter när landsens äldsta.

24 Ze verkoopt de eigengemaakte gewaden, En levert den handelaar gordels;

Hon gör en kjortel, och säljer honom; ett bälte får hon krämarenom.

25 Ze is met kracht en voornaamheid bekleed, En kent geen angst voor de komende dag.

Hennes prydning är, att hon renlig och flitig är; och framdeles skall hon le.

26 Haar mond is vol wijsheid, Een vriendelijke wenk ligt op haar tong:

Hon upplåter sin mun med vishet, och på hennes tungo är täckelig lära.

27 Zo gaat ze de gangen na van haar gezin, Niet in ledigheid eet ze haar brood!

Hon ser till, huru det i hennes hus tillstår, och äter icke sitt bröd i lättja.

28 Haar zonen staan op, en prijzen haar gelukkig, Haar man ook geeft haar deze lof:

Hennes söner komma upp, och prisa henne saliga; hennes man lofvar henne.

29 "Menige vrouw weert zich dapper, Maar gij hebt ze allen overtroffen!"

Många döttrar samka rikedom; men du öfvergår dem alla.

30 Bedriegelijk is de bevalligheid, en broos is de schoonheid; Maar een vrouw, die Jahweh vreest, blijft geëerd.

Täckeligt och dägelig vara är intet; en qvinna, som Herran fruktar, den skall man lofva.

31 Laat haar genieten van wat haar handen wrochtten, In de poorten zullen haar daden haar prijzen!

Hon skall rosad varda af sina händers frukt, och hennes gerningar skola lofva henne i portomen.