Spreuken 30
1 Woorden van Agoer, den zoon van Jake, uit Massa De mens spreekt: Ik heb mij afgemat, o God; Ik heb mij afgemat, o God; ik ben op!
Detta är Agurs, Jake sons, ord, lära och tal; dens mansens, till Ithiel, ja till Ithiel och Uchal.
2 Ik ben de domste van alle mensen, Ik bezit geen mensenverstand;
Ty jag är den aldragalnaste, och menniskors förstånd är icke när mig.
3 Maar God heeft mij wijsheid geleerd Nu bezit ik kennis van den Heilige!
Jag hafver icke lärt vishet; och hvad heligt är, vet jag icke.
4 Wie steeg ten hemel op, en daalde weer neer; Wie ving de wind in zijn holle hand; Wie bond het water in zijn mantel; Wie stelde de grenzen der aarde vast? Hoe is zijn naam, hoe de naam van zijn zoon? Zeg het mij, wanneer ge het weet.
Hvilken far upp till himmelen, och neder? Ho fattar vädret i sina händer? Ho binder vattnet uti ett kläde? Ho hafver stadfäst alla verldenes ändar? Huru heter han? Och huru heter hans Son? Vetst du det?
5 Elk woord van God is vertrouwd; Hij is een schild, voor wie op Hem bouwen.
All Guds ord äro genomluttrad, och äro en sköld dem som tro uppå honom.
6 Voeg aan zijn woorden niets toe, Anders berispt Hij u, en blijkt ge een leugenaar.
Lägg intet till hans ord, att han icke skall straffa dig, och du varder lögnaktig funnen.
7 Twee dingen wil ik van U vragen, Weiger mij die niet, eer ik sterf:
Tu ting bedes jag af dig, att du dock icke ville neka mig dem, förr än jag dör:
8 Onwaarheid en leugentaal, Houd ze verre van mij! Geef mij armoede noch rijkdom, Maar schenk mij het voedsel, dat ik nodig heb,
Afguderi och lögn låt vara långt ifrå mig; fattigdom och rikedom gif mig icke, men låt mig min afskilda del af spis få.
9 Opdat ik U in mijn overvloed niet verloochene En zeggen durf: "Wie is Jahweh!" Of in mijn armoede niet tot stelen kom, En mij vergrijp aan de Naam van mijn God.
Jag måtte eljest, om jag alltför mätt vorde, neka och säga: Ho är Herren? eller, om jag alltför fattig vorde, måtte stjäla, och förtaga mig på mins Guds Namn.
10 Belaster een knecht niet bij zijn meester; Anders vloekt hij u, en boet gij ervoor.
Förråd icke tjenaren för hans herra, att han icke bannar dig, och du kommer i skuld.
11 Wee het geslacht, dat zijn vader vloekt, En zijn moeder niet eert;
Det är ett slägte, som banna sin fader, och icke välsigna sina moder;
12 Het geslacht, dat zich onschuldig waant, Maar niet eens is schoongewassen van zijn vuil;
Ett slägte, som sig tycker rent vara, och äro dock icke ifrå sinom träck rene tvagne;
13 Het geslacht dat uit de hoogte neerziet, En de wenkbrauwen optrekt;
Ett slägte, som sin ögon högt upphäfva, och sin ögnahvarf högt upphålla;
14 Het geslacht, met tanden als zwaarden En kiezen als messen, Om den arme van de aarde weg te vreten, En den behoeftige weg van zijn grond.
Ett slägte, som hafver svärd för tänder, hvilke med sina oxlatänder uppfräta och förtära de elända i landena, och de fattiga ibland menniskorna.
15 De bloedzuiger heeft twee dochters, Ze heten: Hap, hap! Drie dingen zijn niet te verzadigen; Vier dingen zeggen nimmer: genoeg!
Iglen har två döttrar: Bär hit, Bär hit. Tre ting stå icke till att mätta, och det fjerde säger icke: Det är nog:
16 De onderwereld, De onvruchtbare moederschoot, Het land, dat water te kort komt, Het vuur, dat nooit "genoeg" zegt. (Sheol h7585)
Helvetet, en ofruktsam qvinnos lif; jorden varder icke af vattnet mätt; och elden säger icke: Det är nog. (Sheol h7585)
17 Een oog, dat met vader spot, En met de gehoorzaamheid aan moeder lacht: De raven van het dal zullen het uitpikken, De jonge arenden het opvreten.
Ett öga, som bespottar fadren, och försmår att lyda modrene, det måste korparna vid bäcken uthugga, och de unga örnar uppfräta.
18 Drie dingen zijn mij te wonderlijk, Vier dingen begrijp ik niet:
Tre ting äro mig förunderlige, och det fjerde vet jag icke:
19 De weg van een arend door de lucht, De weg van een slang over de rots, De weg van een schip midden door zee, En de weg van een man naar een meisje.
Örnens väg i vädret; ormens väg på hälleberget; skeppets väg midt i hafvet; och ens mans väg till ena pigo.
20 Maar dit is de weg van een overspelige vrouw: Ze eet, veegt zich de mond af, En zegt: Ik heb geen kwaad gedaan.
Alltså är horkonones väg; hon uppsluker, och stryker sig om munnen, och säger: Jag hafver intet illa gjort.
21 Onder drie dingen beeft de aarde, Onder vier dingen houdt ze het niet uit:
Ett land varder igenom tre ting oroligit, och det fjerde kan det icke fördiaga:
22 Onder een slaaf, wanneer hij koning wordt; Onder een dwaas, als hij genoeg te eten heeft;
En tjenare, då han Konung varder; en dåre, då han alltför mätt är;
23 Onder een oude vrijster, die nog een man vindt; En onder een slavin, die haar meesteres verdringt
En vanartig, då hon gift varder; och en tjenarinna, då hon sina frues artving varder.
24 Vier dingen zijn de kleinste op aarde; Toch zijn ze wijzen te slim af!
Fyra äro små ting på jordene, och klokare än de vise:
25 De mieren: het is een volk zonder kracht, Maar ‘s zomers vergaart het zijn voedsel;
Myrorna, ett svagt folk, likväl skaffa de om sommaren sin spis;
26 De klipdassen: het zijn zwakke dieren, Maar ze hebben hun hol in de rots;
Kuniler, ett svagt folk, likväl göra de sitt hus i bergsklippomen;
27 De sprinkhanen: ze hebben geen koning, Maar hun zwerm trekt ordelijk uit;
Gräshoppor hafva ingen Konung, likväl draga de ut med hela hopar;
28 Een hagedis: ze laat zich met de handen vatten, Maar ze woont in de paleizen des konings.
Spindelen virkar med sina händer, och är i Konungapalats.
29 Drie dingen hebben een statige tred; Vier dingen hebben een statige gang:
Tre ting hafva en skön gång, och det fjerde går väl:
30 Een leeuw, de held onder de dieren, Voor niets schrikt hij terug;
Lejonet mägtigt ibland djuren, och vänder icke tillbaka för någrom;
31 Een haan, die trots voor de kippen uitloopt; Een bok, die de geiten voorafgaat; Een koning aan het hoofd van zijn troepen.
En vedehund med starka länder; och en vädur; och en Konung, dem ingen sig emotsätta tör.
32 Moogt ge dwaas zijn of verstandig: Als ge u verheffen wilt, hand op de mond!
Hafver du varit fåvitsk, och upphäfvit dig, och haft ondt för händer, så lägg handena på munnen.
33 Want een druk op melk geeft boter, Een druk op de neus geeft bloed, Een druk op de gramschap geeft twist!
Då man mjölk kärnar, gör man der smör utaf; och den der näsona trycker, han tvingar der blod ut; och den der vrede uppväcker, han tvingar der träto ut.
