Spreuken 27

1 Wil de dag van morgen niet prijzen: Ge weet niet, wat hij u brengt.

Beröm dig icke af morgondagen; ty du vetst icke hvad i dag hända kan.

2 Laat een ander u prijzen, niet uw eigen mond; Een vreemde, niet uw eigen lippen.

Låt en annan lofva dig, och icke din mun; en främmande, och icke dina egna läppar.

3 Plomp is een steen, en zwaar het zand; Zwaarder dan beide is het humeur van een dwaas.

Stenen är svår, och sanden är tung; men ens dåras vrede är svårare än de både.

4 Wreed is de wraak, een stortvloed de toorn; Maar wie houdt het uit voor de jaloezie?

Vrede är en grym ting, och harm är en storm; och ho kan bestå för afund?

5 Beter een terechtwijzing in het openbaar, Dan liefde, die zich niet uit.

Uppenbara straff är bättre än hemlig kärlek.

6 Goed bedoeld zijn de wonden, door een vriend geslagen; Verraderlijk de kussen van een vijand.

Älskarens slag äro trofast; men hatarens kyssande bedrägeligit.

7 Iemand die genoeg heeft, geeft niet om honing; Als iemand honger heeft, is al het bittere zoet.

En mätt själ trampar väl på hannogskakona; men ene hungrogo själ är allt bittert sött.

8 Als een vogel, die uit het nest fladdert, Zo is een man, die rondzwerft ver van zijn huis.

Såsom en fogel, den ifrå sitt näste viker, alltså är den som ifrå sitt rum viker.

9 Olie en wierook verheugen het hart; De raad van een vriend verblijdt de ziel.

Hjertat fröjdar sig af salvo och rökverk; men en vän är behagelig för själenes råds skull.

10 Laat uw eigen vriend en dien van uw vader niet in de steek; Maar betreed niet het huis van uw broeder, als het u slecht gaat, Beter een vriend dichtbij. Dan een broer veraf.

Din vän och dins faders vän förlåt icke, och gack icke uti dins broders hus, när dig illa går; ty en granne vid handena är bättre, än en broder långt borto.

11 Mijn zoon, wees wijs, en verblijd mijn hart; Dan kan ik te woord staan hem, die mij hoont.

Var vis, min son, så gläder sig mitt hjerta, så vill jag svara honom, som mig försmäder.

12 De wijze ziet onheil en trekt zich terug; De onnozelen lopen door, en moeten ervoor boeten.

En vis man ser det onda, och gömmer sig undan; men de fåkunnige gå derigenom, och få skada.

13 Ontneem hem zijn kleed, want hij bleef borg voor een ander; Eis pand van hem terwille van een vreemde vrouw.

Tag honom sin klädnad bort, som för en annan i borgan går, och panta honom för dens främmandes skull.

14 Als iemand zijn naaste op de vroege morgen luidruchtig begroet, Dan wordt het als een vloek beschouwd

Den sin nästa med höga röst välsignar, och står bittida upp, det varder honom för en banno räknadt.

15 Een gestadig druppelend lek op een stortregen-dag, En een snibbige vrouw, ze gelijken op elkaar.

En trätosam qvinna, och ett stadigt drypande då fast regnar, varda väl vid hvarannan liknad.

16 De noordenwind is een ruwe wind, Toch wordt hij geluksbode genoemd

Den henne uppehåller, han håller väder, och vill fatta oljona med handene.

17 Zoals ijzer ijzer scherpt, Zo scherpt de ene mens den ander.

En knif hvetter den andra, och en man den andra.

18 Wie op zijn vijgeboom past, zal zijn vruchten eten; Wie voor zijn meester zorgt, wordt rijk beloond.

Den sitt fikonaträ bevarar, han äter frukten deraf; och den sin herra bevarar, han varder ärad.

19 Zoals het ene gezicht op het andere lijkt, Zo lijkt ook het ene mensenhart op het andere.

Lika som skuggen i vattnet är emot ansigtet; alltså är ens menniskos hjerta emot den andra.

20 Dodenrijk en onderwereld krijgen nooit genoeg; De ogen der mensen zijn nimmer bevredigd. (Sheol h7585)

Helvetet och förderfvet varda aldrig full, och menniskornas ögon varda ock aldrig mätt. (Sheol h7585)

21 Voor het zilver de smeltkroes, de oven voor het goud: De mens wordt beproefd naar zijn goede naam.

En man varder igenom rosarens mun bepröfvad, såsom silfret i degelen, och guldet i ugnen.

22 Al stampt ge den dwaas in een vijzel, Tussen de gerstekorrels met een stamper: Ge krijgt er zijn dwaasheid niet uit.

Om du stötte en dåra i mortare, med stötare, såsom gryn, så går dock hans galenskap icke ifrå honom.

23 Let goed op, hoe uw schapen eruit zien, En volg uw kudde met aandacht;

Tag vara uppå ditt får, och låt vårda dig om din hjord;

24 Want welvaart duurt niet eeuwig, Een schat niet van geslacht op geslacht.

Ty gods varar icke evinnerliga, och kronan varar icke till evig tid.

25 Als het hooi binnen is, de nawas verschijnt, En het groen der bergweide wordt ingezameld,

Gräset är uppgånget, och hö är för handene, och på bergen varda örter församlade.

26 Dan verschaffen de lammeren u kleding, De bokken u de prijs van een akker;

Lamben kläda dig, och bockarna gifva dig åkerhyrona.

27 Dan is er geitenmelk genoeg tot voedsel van u en uw gezin, En levensonderhoud voor uw dienstboden.

Du hafver getamjölk nog till dins hus spis, och till dina tjenarinnors födo.