Əyyub 11
1 Naamatlı Sofar belə cavab verdi:
Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
2 «Bu qədər söz cavabsız qalsınmı? Çox danışan haqlı sayılsınmı?
Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus iustificabitur?
3 İnsanlar boşboğazlıqlarının qarşısında sussunmu? Sən rişxənd edəndə səni saxlamasınlar?
Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
4 Allaha deyirsən: “İmanda safam, Gözün görür ki, pakam”.
Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
5 Kaş ki Allah danışaydı, Sənə qarşı ağzını açaydı.
Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
6 Səni hikmətin sirlərindən agah etsəydi, Hikmətin çox şaxələri üzə çıxardı. Bil ki, Allah günahlarının neçəsindən keçib.
Ut ostenderet tibi secreta sapientiae, et quod multiplex esset lex eius, et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo, quam meretur iniquitas tua.
7 Allahın dərin sirlərini dərk edə bilərsənmi? Külli-İxtiyarın sərhədlərinə çata bilərsənmi?
Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
8 Onlar göylər qədər ucadır, axı nə edə bilərsən? Ölülər diyarından dərindir, nəyi dərk edə bilərsən? (Sheol h7585)
Excelsior caelo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585)
9 Meyarı aləmdən uzundur, Dənizlərdən genişdir.
Longior terra mensura eius, et latior mari.
10 Əgər gəlib səni zindana salarsa, məhkum edərsə, Kim Onun qarşısını ala bilər?
Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
11 O, yalançıları tanıyır, Pisliyi görəndə onu dərk edir.
Ipse enim novit hominum vanitatem, et videns iniquitatem, nonne considerat?
12 Vəhşi eşşək insan olaraq doğulanda Axmaq da ağla gələr.
Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
13 Əgər ürəyini təqdis etsən, Əllərini Ona tərəf uzatsan,
Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
14 Günahın varsa, ondan əl çək, Qoyma pislik çadırında sakin olsun.
Si iniquitatem, quae est in manu tua, abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia:
15 Onda başını utanmadan dik tutarsan, Sağ-salamat, qorxusuz yaşayarsan.
Tunc levare poteris faciem tuam absque macula, et eris stabilis, et non timebis.
16 Sən dar gününü unudub Onu axıb-qurtaran bir su kimi yad edərsən.
Miseriae quoque oblivisceris, et quasi aquarum quae praeterierunt recordaberis.
17 Həyatın gündüzün günəşindən də parlaq olar, Qaranlığın səhər kimi işıqlanar.
Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam: et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
18 Çünki ümidin var, sən arxayınsan, Mühafizə olunaraq rahat yatarsan.
Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.
19 Yatanda belə, səni qorxudan olmaz, Sənin lütfünü çoxları arzular.
Requiesces, et non erit qui te exterreat: et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
20 Amma pis adamların gözlərinin nuru sönəcək, Onların pənah yeri olmayacaq, Yeganə ümidləri son nəfəslərini vermək olacaq».
Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis, et spes illorum abominatio animae.
