ՄԱՐԿՈՍ 11
1 Երբ մօտեցան Երուսաղէմի, եւ հասան Բեթփագէ ու Բեթանիա, Ձիթենիներու լերան մօտ, Յիսուս իր աշակերտներէն երկուքը ղրկեց՝ ըսելով.
When they came near to Jerusalem, they came to Bethphage and Bethany [villages] near Olive [Tree] Hill. Then Jesus [summoned] two of his disciples.
2 «Գացէ՛ք այդ ձեր դիմացի գիւղը. անոր մէջ մտնելով՝ իսկոյն պիտի գտնէք կապուած աւանակ մը, որուն վրայ մա՛րդ նստած չէ. արձակեցէ՛ք զայն ու բերէ՛ք:
He said to them, “Go to that village just ahead of you. As soon as you enter it, you will see a donkey that no one has ever ridden, that has been tied {people have tied} up. Untie it, and then bring it [to me].
3 Եթէ մէկը ըսէ ձեզի. “Այդ ի՞նչ կ՚ընէք”, ըսէ՛ք. “Տէրոջ պէտք է”, եւ իսկոյն հոս պիտի ղրկէ զայն»:
If anyone says to you, ‘Why are you doing that?’, say, [‘Jesus], our Lord, needs [to use] it. He will send it back here [with someone] as soon as [he no longer needs it].’”
4 Գացին ու գտան աւանակը, դուրսը՝ փողոցին մէջ, դրան քով կապուած, եւ արձակեցին զայն:
So [the two disciples] went and they found the young donkey. It was tied close to the door [of a house], which was beside the street. Then they untied it.
5 Հոն կայնողներէն ոմանք ըսին իրենց. «Ինչո՞ւ կ՚արձակէք այդ աւանակը»:
Some of the [people who were there] said to them, “Why are you untying the donkey?”
6 Իրենք ալ պատասխանեցին անոնց ինչպէս Յիսուս պատուիրեր էր, եւ թոյլ տուին իրենց:
They told them what Jesus had said. So the people permitted them [to take the donkey].
7 Երբ աւանակը բերին Յիսուսի, դրին անոր վրայ իրենց հանդերձները, ու նստաւ անոր վրայ:
They brought the donkey to Jesus. [The disciples] put some of their clothes on it [in order to make something for him to sit on].
8 Շատեր իրենց հանդերձները կը փռէին ճամբային վրայ. ուրիշներ ճիւղեր կը կտրէին ծառերէն եւ կը տարածէին ճամբային վրայ:
Many people spread their cloaks on the road [to honor him as a king]. Others, [in order to honor him], spread along the road branches that they cut from [palm trees] in the fields [beside the road].
9 Առջեւէն գացողներն ու իրեն հետեւողները կ՚աղաղակէին. «Ովսաննա՜. օրհնեա՜լ է ա՛ն՝ որ կու գայ Տէրոջ անունով:
The people who were going in front of him and behind him were all shouting [things like], “Praise God!” “May God bless this one who comes (with his authority/as his representative) [MTY].”
10 Օրհնեա՜լ է մեր Դաւիթ հօր թագաւորութիւնը՝ որ կու գայ՝՝: Ովսաննա՜ ամենաբարձր վայրերուն մէջ»:
“May you be blessed {May [God] bless you} when you rule [like] our ancestor [King] David ruled!” “Praise God who is in the highest heaven!”
11 Յիսուս մտաւ Երուսաղէմ ու գնաց տաճարը: Երբ շուրջը նայեցաւ՝ ամէն բանի վրայ, արդէն իրիկուան ժամը ըլլալուն՝ մեկնեցաւ Բեթանիա տասներկուքին հետ:
He entered Jerusalem [with them], and then he went into the Temple [courtyard]. After he looked around at everything [there], he left [the city] because it was already late [in the afternoon]. He returned to Bethany with the twelve [disciples and slept there].
12 Հետեւեալ օրը՝ երբ կ՚ելլէին Բեթանիայէն՝ անօթեցաւ,
The next day, as Jesus and his disciples were leaving Bethany, Jesus was hungry.
13 եւ հեռուէն տեսնելով տերեւալից թզենի մը՝ գնաց, որ թերեւս բան մը գտնէ վրան. բայց երբ գնաց անոր քով, ոչինչ գտաւ՝ տերեւներէն զատ, որովհետեւ դեռ թուզի ատենը չէր:
He saw from a distance a fig tree with all its leaves, so he went [to it] to see if he could find any [figs] on it. But when he came to it, he found only leaves on it. This was because it was not yet time when [normal fig trees have ripe] figs.
14 Ուստի ըսաւ անոր. «Ասկէ ետք ո՛չ մէկը պտուղ ուտէ քեզմէ յաւիտեան»: Եւ իր աշակերտները լսեցին: (aiōn g165)
[But to illustrate how God would punish the nation of Israel, ] he said to the tree, “No one shall ever eat from you again [because you will no longer bear figs].” The disciples heard what he said. (aiōn g165)
15 Երր հասան Երուսաղէմ, տաճարը մտնելով՝ Յիսուս դուրս հանեց տաճարին մէջ ծախողներն ու գնողները, տապալեց լումայափոխներուն սեղանները եւ աղաւնի ծախողներուն աթոռները,
Jesus and his disciples went [back] to Jerusalem. He entered the Temple [courtyard. He saw people] who were selling and buying [animals for sacrifices. They were spoiling the place of worship]. He chased those people [from the Temple courtyard.] He also overturned the tables of those who were giving Temple tax money in exchange for Roman coins. He overturned the seats of the men who were selling doves [for sacrifices],
16 ու թոյլ չտուաւ որ մէ՛կը անօ՛թ մը անցընէ տաճարին մէջէն:
and he would not allow anyone who was carrying anything [to sell] to go through the Temple [area].
17 Եւ սորվեցուց անոնց՝ ըսելով. «Միթէ գրուած չէ՞. “Իմ տունս աղօթքի տուն պիտի կոչուի բոլոր ազգերուն”. բայց դուք զայն աւազակներու քարայր ըրիք»:
Then as he taught those people, he said to them, “It is written {[One of the prophets] wrote} [in the Scriptures that God said], ‘[I want] my house to be called {[people] to call my house} a house where [people from] all nations may pray’, but you bandits have made it [like] a cave where you can hide! ([You know that!/Do you not know that]?) [RHQ]”
18 Դպիրներն ու քահանայապետները լսելով ասիկա՝ կը փնտռէին թէ ի՛նչպէս կորսնցնեն զայն, քանի կը վախնային անկէ. որովհետեւ ամբողջ բազմութիւնը ապշած էր անոր ուսուցումին վրայ:
The chief priests and the men who taught the [Jewish] laws [later] heard [about what he had done]. So they planned how they might kill him, [but they knew that it would be difficult], because they realized that the crowd was amazed at what he was teaching and they feared [that the people would soon decide that Jesus had more authority over the Temple than they did] (OR, [feared what the people would do if they tried to arrest Jesus]).
19 Երբ իրիկուն եղաւ՝ քաղաքէն դուրս ելաւ:
That evening, [Jesus and his disciples] left the city [and again slept in Bethany].
20 Առտուն՝ երբ կ՚անցնէին անկէ, տեսան թզենին՝ արմատէն չորցած:
[The next] morning, while they were going along [the road toward Jerusalem, they saw that the fig tree that Jesus had cursed] had withered completely.
21 Պետրոս վերյիշեց եւ ըսաւ անոր. «Ռաբբի՛, ահա՛ թզենին որ անիծեցիր՝ չորցած է»:
Peter remembered [what Jesus had said to the fig tree] and he exclaimed to Jesus, “Teacher, look! The fig tree that you cursed has withered!”
22 Յիսուս պատասխանեց անոնց. «Հաւա՛տք ունեցէք Աստուծոյ վրայ:
Jesus replied, “[You should not be surprised that God did what I asked]! You must trust that God [will do whatever you ask him to do]!
23 Որովհետեւ ճշմա՛րտապէս կը յայտարարեմ ձեզի. “Ո՛վ որ ըսէ այս լերան. "Ելի՛ր ու ծո՛վը նետուէ", եւ չտատամսի իր սիրտին մէջ, հապա հաւատայ թէ ի՛նչ որ ըսէ՝ կ՚ըլլայ, պիտի ըլլայ անոր՝ ի՛նչ որ ըսէ”:
[Also] note this: If anyone says to this hill, ‘Be raised up {Rise up} and then be thrown {throw yourself} into the lake!’ and if he does not doubt [that what he asks for will happen], that is, if he believes that what he asks for will happen, [God] will do it for him.
24 Ուստի կը յայտարարեմ ձեզի. “Ի՛նչ որ կը խնդրէք աղօթքով, հաւատացէ՛ք թէ պիտի ստանաք, ու պիտի ըլլայ ձեզի”:
So I tell you, whenever you ask [God] for something when you pray, believe that you will receive it, and, [if you do, God] will do it [for you].
25 Երբ կայնիք աղօթքի, ներեցէ՛ք՝ եթէ մէկուն դէմ բան մը ունիք, որպէսզի ձեր Հայրն ալ՝ որ երկինքն է՝ ներէ ձեզի ձեր յանցանքները:
Now, I [tell you this also]: Whenever you are praying, if you have a grudge against people [because they have harmed you], forgive them, in order that your Father in heaven will [likewise] forgive your sins.”
26 Իսկ եթէ դուք չներէք, ձեր Հայրն ալ՝ որ երկինքն է՝ պիտի չներէ ձեր յանցանքները»:
27 Դարձեալ եկան Երուսաղէմ: Երբ կը քալէր տաճարին մէջ, քահանայապետները, դպիրներն ու երէցները եկան անոր,
Jesus and his disciples arrived in the Temple [courtyard] in Jerusalem again. While Jesus was walking [there, a group consisting of] chief priests, [some] men who taught the [Jewish] laws, and elders came to him and they said to him,
28 եւ ըսին. «Ի՞նչ իշխանութեամբ կ՚ընես այդ բաները. ո՞վ տուաւ քեզի այդ իշխանութիւնը՝ որ ընես այդ բաները»:
“By what authority are you doing these things? Who authorized you to do things [like those you did here yesterday]?”
29 Յիսուս պատասխանեց անոնց. «Ես ալ ձեզի՛ հարցնեմ բան մը. պատասխանեցէ՛ք ինծի, ու ես պիտի ըսեմ ձեզի թէ ի՛նչ իշխանութեամբ կ՚ընեմ այդ բաները:
Jesus said to them, “I will ask you one question. If you answer me, I will tell you who authorized me to do those things.
30 “Յովհաննէսի մկրտութիւնը երկինքէ՞ն էր՝ թէ մարդոցմէ”: Պատասխանեցէ՛ք ինծի»:
Did God [MTY] or people [authorize] John to baptize [those who came to him]?”
31 Անոնք կը մտածէին իրենց մէջ՝ ըսելով. «Եթէ պատասխանենք. “Երկինքէն”, պիտի ըսէ. “Հապա ինչո՞ւ չհաւատացիք անոր”:
They debated among themselves [as to what they should answer]. They [said to each other], “If we say that it was God [who authorized] him, he will say to us, ‘Therefore, (you should have believed what John said!/why did you not believe what John said?) [RHQ]’
32 Իսկ եթէ պատասխանենք. “Մարդոցմէ”բ »: Կը վախնային ժողովուրդէն, որովհետեւ բոլորը ի՛րապէս մարգարէ կը նկատէին՝՝ Յովհաննէսը:
On the other hand, if we say that it was people [who authorized John, then what will happen to us]?” They were afraid [to say that about where John got his authority, because they knew that] the people [would be very angry with them. They knew that] all the people truly believed that John was a prophet [whom God had sent].
33 Ուստի պատասխանեցին Յիսուսի. «Չենք գիտեր»: Յիսուս ալ պատասխանեց անոնց. «Ես ալ չեմ ըսեր ձեզի թէ ի՛նչ իշխանութեամբ կ՚ընեմ այդ բաները»:
So they answered Jesus, “We do not know [where John got his authority].” Then Jesus said to them, “[Because you did not answer my question, I] will not tell you who authorized me to do those things [here yesterday].”
