رُوما 8

١ 1 إِذًا لَا شَيْءَ مِنَ ٱلدَّيْنُونَةِ ٱلْآنَ عَلَى ٱلَّذِينَ هُمْ فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ، ٱلسَّالِكِينَ لَيْسَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ بَلْ حَسَبَ ٱلرُّوحِ.

យេ ជនាះ ខ្រីឞ្ដំ យីឝុម៑ អាឝ្រិត្យ ឝារីរិកំ នាចរន្ត អាត្មិកមាចរន្តិ តេៜធុនា ទណ្ឌាហ៌ា ន ភវន្តិ។

٢ 2 لِأَنَّ نَامُوسَ رُوحِ ٱلْحَيَاةِ فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ قَدْ أَعْتَقَنِي مِنْ نَامُوسِ ٱلْخَطِيَّةِ وَٱلْمَوْتِ.

ជីវនទាយកស្យាត្មនោ វ្យវស្ថា ខ្រីឞ្ដយីឝុនា បាបមរណយោ រ្វ្យវស្ថាតោ មាមមោចយត៑។

٣ 3 لِأَنَّهُ مَا كَانَ ٱلنَّامُوسُ عَاجِزًا عَنْهُ، فِي مَا كَانَ ضَعِيفًا بِٱلْجَسَدِ، فَٱللهُ إِذْ أَرْسَلَ ٱبْنَهُ فِي شِبْهِ جَسَدِ ٱلْخَطِيَّةِ، وَلِأَجْلِ ٱلْخَطِيَّةِ، دَانَ ٱلْخَطِيَّةَ فِي ٱلْجَسَدِ،

យស្មាច្ឆារីរស្យ ទុព៌្ពលត្វាទ៑ វ្យវស្ថយា យត៑ កម៌្មាសាធ្យម៑ ឦឝ្វរោ និជបុត្រំ បាបិឝរីររូបំ បាបនាឝកពលិរូបញ្ច ប្រេឞ្យ តស្យ ឝរីរេ បាបស្យ ទណ្ឌំ កុវ៌្វន៑ តត្កម៌្ម សាធិតវាន៑។

٤ 4 لِكَيْ يَتِمَّ حُكْمُ ٱلنَّامُوسِ فِينَا، نَحْنُ ٱلسَّالِكِينَ لَيْسَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ بَلْ حَسَبَ ٱلرُّوحِ.

តតះ ឝារីរិកំ នាចរិត្វាស្មាភិរាត្មិកម៑ អាចរទ្ភិវ៌្យវស្ថាគ្រន្ថេ និទ៌្ទិឞ្ដានិ បុណ្យកម៌្មាណិ សវ៌្វាណិ សាធ្យន្តេ។

٥ 5 فَإِنَّ ٱلَّذِينَ هُمْ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ فَبِمَا لِلْجَسَدِ يَهْتَمُّونَ، وَلَكِنَّ ٱلَّذِينَ حَسَبَ ٱلرُّوحِ فَبِمَا لِلرُّوحِ.

យេ ឝារីរិកាចារិណស្តេ ឝារីរិកាន៑ វិឞយាន៑ ភាវយន្តិ យេ ចាត្មិកាចារិណស្តេ អាត្មនោ វិឞយាន៑ ភាវយន្តិ។

٦ 6 لِأَنَّ ٱهْتِمَامَ ٱلْجَسَدِ هُوَ مَوْتٌ، وَلَكِنَّ ٱهْتِمَامَ ٱلرُّوحِ هُوَ حَيَاةٌ وَسَلَامٌ.

ឝារីរិកភាវស្យ ផលំ ម្ឫត្យុះ កិញ្ចាត្មិកភាវស្យ ផលេ ជីវនំ ឝាន្តិឝ្ច។

٧ 7 لِأَنَّ ٱهْتِمَامَ ٱلْجَسَدِ هُوَ عَدَاوَةٌ لِلهِ، إِذْ لَيْسَ هُوَ خَاضِعًا لِنَامُوسِ ٱللهِ، لِأَنَّهُ أَيْضًا لَا يَسْتَطِيعُ.

យតះ ឝារីរិកភាវ ឦឝ្វរស្យ វិរុទ្ធះ ឝត្រុតាភាវ ឯវ ស ឦឝ្វរស្យ វ្យវស្ថាយា អធីនោ ន ភវតិ ភវិតុញ្ច ន ឝក្នោតិ។

٨ 8 فَٱلَّذِينَ هُمْ فِي ٱلْجَسَدِ لَا يَسْتَطِيعُونَ أَنْ يُرْضُوا ٱللهَ.

ឯតស្មាត៑ ឝារីរិកាចារិឞុ តោឞ្ដុម៑ ឦឝ្វរេណ ន ឝក្យំ។

٩ 9 وَأَمَّا أَنْتُمْ فَلَسْتُمْ فِي ٱلْجَسَدِ بَلْ فِي ٱلرُّوحِ، إِنْ كَانَ رُوحُ ٱللهِ سَاكِنًا فِيكُمْ. وَلَكِنْ إِنْ كَانَ أَحَدٌ لَيْسَ لَهُ رُوحُ ٱلْمَسِيحِ، فَذَلِكَ لَيْسَ لَهُ.

កិន្ត្វីឝ្វរស្យាត្មា យទិ យុឞ្មាកំ មធ្យេ វសតិ តហ៌ិ យូយំ ឝារីរិកាចារិណោ ន សន្ត អាត្មិកាចារិណោ ភវថះ។ យស្មិន៑ តុ ខ្រីឞ្ដស្យាត្មា ន វិទ្យតេ ស តត្សម្ភវោ នហិ។

١٠ 10 وَإِنْ كَانَ ٱلْمَسِيحُ فِيكُمْ، فَٱلْجَسَدُ مَيِّتٌ بِسَبَبِ ٱلْخَطِيَّةِ، وَأَمَّا ٱلرُّوحُ فَحَيَاةٌ بِسَبَبِ ٱلْبِرِّ.

យទិ ខ្រីឞ្ដោ យុឞ្មាន៑ អធិតិឞ្ឋតិ តហ៌ិ បាបម៑ ឧទ្ទិឝ្យ ឝរីរំ ម្ឫតំ កិន្តុ បុណ្យមុទ្ទិឝ្យាត្មា ជីវតិ។

١١ 11 وَإِنْ كَانَ رُوحُ ٱلَّذِي أَقَامَ يَسُوعَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ سَاكِنًا فِيكُمْ، فَٱلَّذِي أَقَامَ ٱلْمَسِيحَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ سَيُحْيِي أَجْسَادَكُمُ ٱلْمَائِتَةَ أَيْضًا بِرُوحِهِ ٱلسَّاكِنِ فِيكُمْ.

ម្ឫតគណាទ៑ យីឝុ រ្យេនោត្ថាបិតស្តស្យាត្មា យទិ យុឞ្មន្មធ្យេ វសតិ តហ៌ិ ម្ឫតគណាត៑ ខ្រីឞ្ដស្យ ស ឧត្ថាបយិតា យុឞ្មន្មធ្យវាសិនា ស្វកីយាត្មនា យុឞ្មាកំ ម្ឫតទេហានបិ បុន រ្ជីវយិឞ្យតិ។

١٢ 12 فَإِذًا أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ نَحْنُ مَدْيُونُونَ لَيْسَ لِلْجَسَدِ لِنَعِيشَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ.

ហេ ភ្រាត្ឫគណ ឝរីរស្យ វយមធមណ៌ា ន ភវាមោៜតះ ឝារីរិកាចារោៜស្មាភិ រ្ន កត៌្តវ្យះ។

١٣ 13 لِأَنَّهُ إِنْ عِشْتُمْ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ فَسَتَمُوتُونَ، وَلَكِنْ إِنْ كُنْتُمْ بِٱلرُّوحِ تُمِيتُونَ أَعْمَالَ ٱلْجَسَدِ فَسَتَحْيَوْنَ.

យទិ យូយំ ឝរីរិកាចារិណោ ភវេត តហ៌ិ យុឞ្មាភិ រ្មត៌្តវ្យមេវ កិន្ត្វាត្មនា យទិ ឝរីរកម៌្មាណិ ឃាតយេត តហ៌ិ ជីវិឞ្យថ។

١٤ 14 لِأَنَّ كُلَّ ٱلَّذِينَ يَنْقَادُونَ بِرُوحِ ٱللهِ، فَأُولَئِكَ هُمْ أَبْنَاءُ ٱللهِ.

យតោ យាវន្តោ លោកា ឦឝ្វរស្យាត្មនាក្ឫឞ្យន្តេ តេ សវ៌្វ ឦឝ្វរស្យ សន្តានា ភវន្តិ។

١٥ 15 إِذْ لَمْ تَأْخُذُوا رُوحَ ٱلْعُبُودِيَّةِ أَيْضًا لِلْخَوْفِ، بَلْ أَخَذْتُمْ رُوحَ ٱلتَّبَنِّي ٱلَّذِي بِهِ نَصْرُخُ: «يَا أَبَا ٱلْآبُ».

យូយំ បុនរបិ ភយជនកំ ទាស្យភាវំ ន ប្រាប្តាះ កិន្តុ យេន ភាវេនេឝ្វរំ បិតះ បិតរិតិ ប្រោច្យ សម្ពោធយថ តាទ្ឫឝំ ទត្តកបុត្រត្វភាវម៑ ប្រាប្នុត។

١٦ 16 اَلرُّوحُ نَفْسُهُ أَيْضًا يَشْهَدُ لِأَرْوَاحِنَا أَنَّنَا أَوْلَادُ ٱللهِ.

អបរញ្ច វយម៑ ឦឝ្វរស្យ សន្តានា ឯតស្មិន៑ បវិត្រ អាត្មា ស្វយម៑ អស្មាកម៑ អាត្មាភិះ សាទ៌្ធំ ប្រមាណំ ទទាតិ។

١٧ 17 فَإِنْ كُنَّا أَوْلَادًا فَإِنَّنَا وَرَثَةٌ أَيْضًا، وَرَثَةُ ٱللهِ وَوَارِثُونَ مَعَ ٱلْمَسِيحِ. إِنْ كُنَّا نَتَأَلَّمُ مَعَهُ لِكَيْ نَتَمَجَّدَ أَيْضًا مَعَهُ.

អតឯវ វយំ យទិ សន្តានាស្តហ៌្យធិការិណះ, អត៌្ហាទ៑ ឦឝ្វរស្យ ស្វត្ត្វាធិការិណះ ខ្រីឞ្ដេន សហាធិការិណឝ្ច ភវាមះ; អបរំ តេន សាទ៌្ធំ យទិ ទុះខភាគិនោ ភវាមស្តហ៌ិ តស្យ វិភវស្យាបិ ភាគិនោ ភវិឞ្យាមះ។

١٨ 18 فَإِنِّي أَحْسِبُ أَنَّ آلَامَ ٱلزَّمَانِ ٱلْحَاضِرِ لَا تُقَاسُ بِٱلْمَجْدِ ٱلْعَتِيدِ أَنْ يُسْتَعْلَنَ فِينَا.

កិន្ត្វស្មាសុ យោ ភាវីវិភវះ ប្រកាឝិឞ្យតេ តស្យ សមីបេ វត៌្តមានកាលីនំ ទុះខមហំ ត្ឫណាយ មន្យេ។

١٩ 19 لِأَنَّ ٱنْتِظَارَ ٱلْخَلِيقَةِ يَتَوَقَّعُ ٱسْتِعْلَانَ أَبْنَاءِ ٱللهِ.

យតះ ប្រាណិគណ ឦឝ្វរស្យ សន្តានានាំ វិភវប្រាប្តិម៑ អាកាង្ក្ឞន៑ និតាន្តម៑ អបេក្ឞតេ។

٢٠ 20 إِذْ أُخْضِعَتِ ٱلْخَلِيقَةُ لِلْبُطْلِ - لَيْسَ طَوْعًا، بَلْ مِنْ أَجْلِ ٱلَّذِي أَخْضَعَهَا - عَلَى ٱلرَّجَاءِ،

អបរញ្ច ប្រាណិគណះ ស្វៃរម៑ អលីកតាយា វឝីក្ឫតោ នាភវត្

٢١ 21 لِأَنَّ ٱلْخَلِيقَةَ نَفْسَهَا أَيْضًا سَتُعْتَقُ مِنْ عُبُودِيَّةِ ٱلْفَسَادِ إِلَى حُرِّيَّةِ مَجْدِ أَوْلَادِ ٱللهِ.

កិន្តុ ប្រាណិគណោៜបិ នឝ្វរតាធីនត្វាត៑ មុក្តះ សន៑ ឦឝ្វរស្យ សន្តានានាំ បរមមុក្តិំ ប្រាប្ស្យតីត្យភិប្រាយេណ វឝីកត៌្រា វឝីចក្រេ។

٢٢ 22 فَإِنَّنَا نَعْلَمُ أَنَّ كُلَّ ٱلْخَلِيقَةِ تَئِنُّ وَتَتَمَخَّضُ مَعًا إِلَى ٱلْآنَ.

អបរញ្ច ប្រសូយមានាវទ៑ វ្យថិតះ សន៑ ឥទានីំ យាវត៑ ក្ឫត្ស្នះ ប្រាណិគណ អាត៌្តស្វរំ ករោតីតិ វយំ ជានីមះ។

٢٣ 23 وَلَيْسَ هَكَذَا فَقَطْ، بَلْ نَحْنُ ٱلَّذِينَ لَنَا بَاكُورَةُ ٱلرُّوحِ، نَحْنُ أَنْفُسُنَا أَيْضًا نَئِنُّ فِي أَنْفُسِنَا، مُتَوَقِّعِينَ ٱلتَّبَنِّيَ فِدَاءَ أَجْسَادِنَا.

កេវលះ ស ឥតិ នហិ កិន្តុ ប្រថមជាតផលស្វរូបម៑ អាត្មានំ ប្រាប្តា វយមបិ ទត្តកបុត្រត្វបទប្រាប្តិម៑ អត៌្ហាត៑ ឝរីរស្យ មុក្តិំ ប្រតីក្ឞមាណាស្តទ្វទ៑ អន្តរាត៌្តរាវំ កុម៌្មះ។

٢٤ 24 لِأَنَّنَا بِٱلرَّجَاءِ خَلَصْنَا. وَلَكِنَّ ٱلرَّجَاءَ ٱلْمَنْظُورَ لَيْسَ رَجَاءً، لِأَنَّ مَا يَنْظُرُهُ أَحَدٌ كَيْفَ يَرْجُوهُ أَيْضًا؟

វយំ ប្រត្យាឝយា ត្រាណម៑ អលភាមហិ កិន្តុ ប្រត្យក្ឞវស្តុនោ យា ប្រត្យាឝា សា ប្រត្យាឝា នហិ, យតោ មនុឞ្យោ យត៑ សមីក្ឞតេ តស្យ ប្រត្យាឝាំ កុតះ ករិឞ្យតិ?

٢٥ 25 وَلَكِنْ إِنْ كُنَّا نَرْجُو مَا لَسْنَا نَنْظُرُهُ فَإِنَّنَا نَتَوَقَّعُهُ بِٱلصَّبْرِ.

យទ៑ អប្រត្យក្ឞំ តស្យ ប្រត្យាឝាំ យទិ វយំ កុវ៌្វីមហិ តហ៌ិ ធៃយ៌្យម៑ អវលម្ព្យ ប្រតីក្ឞាមហេ។

٢٦ 26 وَكَذَلِكَ ٱلرُّوحُ أَيْضًا يُعِينُ ضَعَفَاتِنَا، لِأَنَّنَا لَسْنَا نَعْلَمُ مَا نُصَلِّي لِأَجْلِهِ كَمَا يَنْبَغِي. وَلَكِنَّ ٱلرُّوحَ نَفْسَهُ يَشْفَعُ فِينَا بِأَنَّاتٍ لَا يُنْطَقُ بِهَا.

តត អាត្មាបិ ស្វយម៑ អស្មាកំ ទុព៌្ពលតាយាះ សហាយត្វំ ករោតិ; យតះ កិំ ប្រាត៌្ហិតវ្យំ តទ៑ ពោទ្ធុំ វយំ ន ឝក្នុមះ, កិន្ត្វស្បឞ្ដៃរាត៌្តរាវៃរាត្មា ស្វយម៑ អស្មន្និមិត្តំ និវេទយតិ។

٢٧ 27 وَلَكِنَّ ٱلَّذِي يَفْحَصُ ٱلْقُلُوبَ يَعْلَمُ مَا هُوَ ٱهْتِمَامُ ٱلرُّوحِ، لِأَنَّهُ بِحَسَبِ مَشِيئَةِ ٱللهِ يَشْفَعُ فِي ٱلْقِدِّيسِينَ.

អបរម៑ ឦឝ្វរាភិមតរូបេណ បវិត្រលោកានាំ ក្ឫតេ និវេទយតិ យ អាត្មា តស្យាភិប្រាយោៜន្តយ៌្យាមិនា ជ្ញាយតេ។

٢٨ 28 وَنَحْنُ نَعْلَمُ أَنَّ كُلَّ ٱلْأَشْيَاءِ تَعْمَلُ مَعًا لِلْخَيْرِ لِلَّذِينَ يُحِبُّونَ ٱللهَ، ٱلَّذِينَ هُمْ مَدْعُوُّونَ حَسَبَ قَصْدِهِ.

អបរម៑ ឦឝ្វរីយនិរូបណានុសារេណាហូតាះ សន្តោ យេ តស្មិន៑ ប្រីយន្តេ សវ៌្វាណិ មិលិត្វា តេឞាំ មង្គលំ សាធយន្តិ, ឯតទ៑ វយំ ជានីមះ។

٢٩ 29 لِأَنَّ ٱلَّذِينَ سَبَقَ فَعَرَفَهُمْ سَبَقَ فَعَيَّنَهُمْ لِيَكُونُوا مُشَابِهِينَ صُورَةَ ٱبْنِهِ، لِيَكُونَ هُوَ بِكْرًا بَيْنَ إِخْوَةٍ كَثِيرِينَ.

យត ឦឝ្វរោ ពហុភ្រាត្ឫណាំ មធ្យេ ស្វបុត្រំ ជ្យេឞ្ឋំ កត៌្តុម៑ ឥច្ឆន៑ យាន៑ បូវ៌្វំ លក្ឞ្យីក្ឫតវាន៑ តាន៑ តស្យ ប្រតិមូត៌្យាះ សាទ្ឫឝ្យប្រាប្ត្យត៌្ហំ ន្យយុំក្ត។

٣٠ 30 وَٱلَّذِينَ سَبَقَ فَعَيَّنَهُمْ، فَهَؤُلَاءِ دَعَاهُمْ أَيْضًا. وَٱلَّذِينَ دَعَاهُمْ، فَهَؤُلَاءِ بَرَّرَهُمْ أَيْضًا. وَٱلَّذِينَ بَرَّرَهُمْ، فَهَؤُلَاءِ مَجَّدَهُمْ أَيْضًا.

អបរញ្ច តេន យេ និយុក្តាស្ត អាហូតា អបិ យេ ច តេនាហូតាស្តេ សបុណ្យីក្ឫតាះ, យេ ច តេន សបុណ្យីក្ឫតាស្តេ វិភវយុក្តាះ។

٣١ 31 فَمَاذَا نَقُولُ لِهَذَا؟ إِنْ كَانَ ٱللهُ مَعَنَا، فَمَنْ عَلَيْنَا؟

ឥត្យត្រ វយំ កិំ ព្រូមះ? ឦឝ្វរោ យទ្យស្មាកំ សបក្ឞោ ភវតិ តហ៌ិ កោ វិបក្ឞោៜស្មាកំ?

٣٢ 32 اَلَّذِي لَمْ يُشْفِقْ عَلَى ٱبْنِهِ، بَلْ بَذَلَهُ لِأَجْلِنَا أَجْمَعِينَ، كَيْفَ لَا يَهَبُنَا أَيْضًا مَعَهُ كُلَّ شَيْءٍ؟

អាត្មបុត្រំ ន រក្ឞិត្វា យោៜស្មាកំ សវ៌្វេឞាំ ក្ឫតេ តំ ប្រទត្តវាន៑ ស កិំ តេន សហាស្មភ្យម៑ អន្យានិ សវ៌្វាណិ ន ទាស្យតិ?

٣٣ 33 مَنْ سَيَشْتَكِي عَلَى مُخْتَارِي ٱللهِ؟ ٱللهُ هُوَ ٱلَّذِي يُبَرِّرُ.

ឦឝ្វរស្យាភិរុចិតេឞុ កេន ទោឞ អារោបយិឞ្យតេ? យ ឦឝ្វរស្តាន៑ បុណ្យវត ឥវ គណយតិ កិំ តេន?

٣٤ 34 مَنْ هُوَ ٱلَّذِي يَدِينُ؟ اَلْمَسِيحُ هُوَ ٱلَّذِي مَاتَ، بَلْ بِٱلْحَرِيِّ قَامَ أَيْضًا، ٱلَّذِي هُوَ أَيْضًا عَنْ يَمِينِ ٱللهِ، ٱلَّذِي أَيْضًا يَشْفَعُ فِينَا.

អបរំ តេភ្យោ ទណ្ឌទានាជ្ញា វា កេន ករិឞ្យតេ? យោៜស្មន្និមិត្តំ ប្រាណាន៑ ត្យក្តវាន៑ កេវលំ តន្ន កិន្តុ ម្ឫតគណមធ្យាទ៑ ឧត្ថិតវាន៑, អបិ ចេឝ្វរស្យ ទក្ឞិណេ បាឝ៌្វេ តិឞ្ឋន៑ អទ្យាប្យស្មាកំ និមិត្តំ ប្រាត៌្ហត ឯវម្ភូតោ យះ ខ្រីឞ្ដះ កិំ តេន?

٣٥ 35 مَنْ سَيَفْصِلُنَا عَنْ مَحَبَّةِ ٱلْمَسِيحِ؟ أَشِدَّةٌ أَمْ ضِيْقٌ أَمِ ٱضْطِهَادٌ أَمْ جُوعٌ أَمْ عُرْيٌ أَمْ خَطَرٌ أَمْ سَيْفٌ؟

អស្មាភិះ សហ ខ្រីឞ្ដស្យ ប្រេមវិច្ឆេទំ ជនយិតុំ កះ ឝក្នោតិ? ក្លេឝោ វ្យសនំ វា តាឌនា វា ទុព៌្ហិក្ឞំ វា វស្ត្រហីនត្វំ វា ប្រាណសំឝយោ វា ខង្គោ វា កិមេតានិ ឝក្នុវន្តិ?

٣٦ 36 كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: «إِنَّنَا مِنْ أَجْلِكَ نُمَاتُ كُلَّ ٱلنَّهَارِ. قَدْ حُسِبْنَا مِثْلَ غَنَمٍ لِلذَّبْحِ».

កិន្តុ លិខិតម៑ អាស្តេ, យថា, វយំ តវ និមិត្តំ ស្មោ ម្ឫត្យុវក្ត្រេៜខិលំ ទិនំ។ ពលិទ៌េយោ យថា មេឞោ វយំ គណ្យាមហេ តថា។

٣٧ 37 وَلَكِنَّنَا فِي هَذِهِ جَمِيعِهَا يَعْظُمُ ٱنْتِصَارُنَا بِٱلَّذِي أَحَبَّنَا.

អបរំ យោៜស្មាសុ ប្រីយតេ តេនៃតាសុ វិបត្សុ វយំ សម្យគ៑ វិជយាមហេ។

٣٨ 38 فَإِنِّي مُتَيَقِّنٌ أَنَّهُ لَا مَوْتَ وَلَا حَيَاةَ، وَلَا مَلَائِكَةَ وَلَا رُؤَسَاءَ وَلَا قُوَّاتِ، وَلَا أُمُورَ حَاضِرَةً وَلَا مُسْتَقْبَلَةً،

យតោៜស្មាកំ ប្រភុនា យីឝុខ្រីឞ្ដេនេឝ្វរស្យ យត៑ ប្រេម តស្មាទ៑ អស្មាកំ វិច្ឆេទំ ជនយិតុំ ម្ឫត្យុ រ្ជីវនំ វា ទិវ្យទូតា វា ពលវន្តោ មុខ្យទូតា វា វត៌្តមានោ វា ភវិឞ្យន៑ កាលោ វា ឧច្ចបទំ វា នីចបទំ វាបរំ កិមបិ ស្ឫឞ្ដវស្តុ

٣٩ 39 وَلَا عُلْوَ وَلَا عُمْقَ، وَلَا خَلِيقَةَ أُخْرَى، تَقْدِرُ أَنْ تَفْصِلَنَا عَنْ مَحَبَّةِ ٱللهِ ٱلَّتِي فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ رَبِّنَا.

វៃតេឞាំ កេនាបិ ន ឝក្យមិត្យស្មិន៑ ទ្ឫឍវិឝ្វាសោ មមាស្តេ។