رُوما 5
| فَإِذْ قَدْ تَبَرَّرْنَا بِٱلْإِيمَانِ لَنَا سَلَامٌ مَعَ ٱللهِ بِرَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، | ١ 1 |
វិឝ្វាសេន សបុណ្យីក្ឫតា វយម៑ ឦឝ្វរេណ សាទ៌្ធំ ប្រភុណាស្មាកំ យីឝុខ្រីឞ្ដេន មេលនំ ប្រាប្តាះ។
| ٱلَّذِي بِهِ أَيْضًا قَدْ صَارَ لَنَا ٱلدُّخُولُ بِٱلْإِيمَانِ، إِلَى هَذِهِ ٱلنِّعْمَةِ ٱلَّتِي نَحْنُ فِيهَا مُقِيمُونَ، وَنَفْتَخِرُ عَلَى رَجَاءِ مَجْدِ ٱللهِ. | ٢ 2 |
អបរំ វយំ យស្មិន៑ អនុគ្រហាឝ្រយេ តិឞ្ឋាមស្តន្មធ្យំ វិឝ្វាសមាគ៌េណ តេនៃវានីតា វយម៑ ឦឝ្វរីយវិភវប្រាប្តិប្រត្យាឝយា សមានន្ទាមះ។
| وَلَيْسَ ذَلِكَ فَقَطْ، بَلْ نَفْتَخِرُ أَيْضًا فِي ٱلضِّيقَاتِ، عَالِمِينَ أَنَّ ٱلضِّيقَ يُنْشِئُ صَبْرًا، | ٣ 3 |
តត៑ កេវលំ នហិ កិន្តុ ក្លេឝភោគេៜប្យានន្ទាមោ យតះ ក្លេឝាទ៑ ធៃយ៌្យំ ជាយត ឥតិ វយំ ជានីមះ,
| وَٱلصَّبْرُ تَزْكِيَةً، وَٱلتَّزْكِيَةُ رَجَاءً، | ٤ 4 |
ធៃយ៌្យាច្ច បរីក្ឞិតត្វំ ជាយតេ, បរីក្ឞិតត្វាត៑ ប្រត្យាឝា ជាយតេ,
| وَٱلرَّجَاءُ لَا يُخْزِي، لِأَنَّ مَحَبَّةَ ٱللهِ قَدِ ٱنْسَكَبَتْ فِي قُلُوبِنَا بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ ٱلْمُعْطَى لَنَا. | ٥ 5 |
ប្រត្យាឝាតោ វ្រីឌិតត្វំ ន ជាយតេ, យស្មាទ៑ អស្មភ្យំ ទត្តេន បវិត្រេណាត្មនាស្មាកម៑ អន្តះករណានីឝ្វរស្យ ប្រេមវារិណា សិក្តានិ។
| لِأَنَّ ٱلْمَسِيحَ، إِذْ كُنَّا بَعْدُ ضُعَفَاءَ، مَاتَ فِي ٱلْوَقْتِ ٱلْمُعَيَّنِ لِأَجْلِ ٱلْفُجَّارِ. | ٦ 6 |
អស្មាសុ និរុបាយេឞុ សត្សុ ខ្រីឞ្ដ ឧបយុក្តេ សមយេ បាបិនាំ និមិត្តំ ស្វីយាន៑ ប្រណាន៑ អត្យជត៑។
| فَإِنَّهُ بِٱلْجَهْدِ يَمُوتُ أَحَدٌ لِأَجْلِ بَارٍّ. رُبَّمَا لِأَجْلِ ٱلصَّالِحِ يَجْسُرُ أَحَدٌ أَيْضًا أَنْ يَمُوتَ. | ٧ 7 |
ហិតការិណោ ជនស្យ ក្ឫតេ កោបិ ប្រណាន៑ ត្យក្តុំ សាហសំ កត៌្តុំ ឝក្នោតិ, កិន្តុ ធាម៌្មិកស្យ ក្ឫតេ ប្រាយេណ កោបិ ប្រាណាន៑ ន ត្យជតិ។
| وَلَكِنَّ ٱللهَ بَيَّنَ مَحَبَّتَهُ لَنَا، لِأَنَّهُ وَنَحْنُ بَعْدُ خُطَاةٌ مَاتَ ٱلْمَسِيحُ لِأَجْلِنَا. | ٨ 8 |
កិន្ត្វស្មាសុ បាបិឞុ សត្ស្វបិ និមិត្តមស្មាកំ ខ្រីឞ្ដះ ស្វប្រាណាន៑ ត្យក្តវាន៑, តត ឦឝ្វរោស្មាន៑ ប្រតិ និជំ បរមប្រេមាណំ ទឝ៌ិតវាន៑។
| فَبِٱلْأَوْلَى كَثِيرًا وَنَحْنُ مُتَبَرِّرُونَ ٱلْآنَ بِدَمِهِ نَخْلُصُ بِهِ مِنَ ٱلْغَضَبِ! | ٩ 9 |
អតឯវ តស្យ រក្តបាតេន សបុណ្យីក្ឫតា វយំ និតាន្តំ តេន កោបាទ៑ ឧទ្ធារិឞ្យាមហេ។
| لِأَنَّهُ إِنْ كُنَّا وَنَحْنُ أَعْدَاءٌ قَدْ صُولِحْنَا مَعَ ٱللهِ بِمَوْتِ ٱبْنِهِ، فَبِٱلْأَوْلَى كَثِيرًا وَنَحْنُ مُصَالَحُونَ نَخْلُصُ بِحَيَاتِهِ! | ١٠ 10 |
ផលតោ វយំ យទា រិបវ អាស្ម តទេឝ្វរស្យ បុត្រស្យ មរណេន តេន សាទ៌្ធំ យទ្យស្មាកំ មេលនំ ជាតំ តហ៌ិ មេលនប្រាប្តាះ សន្តោៜវឝ្យំ តស្យ ជីវនេន រក្ឞាំ លប្ស្យាមហេ។
| وَلَيْسَ ذَلِكَ فَقَطْ، بَلْ نَفْتَخِرُ أَيْضًا بِٱللهِ، بِرَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، ٱلَّذِي نِلْنَا بِهِ ٱلْآنَ ٱلْمُصَالَحَةَ. | ١١ 11 |
តត៑ កេវលំ នហិ កិន្តុ យេន មេលនម៑ អលភាមហិ តេនាស្មាកំ ប្រភុណា យីឝុខ្រីឞ្ដេន សាម្ប្រតម៑ ឦឝ្វរេ សមានន្ទាមឝ្ច។
| مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ كَأَنَّمَا بِإِنْسَانٍ وَاحِدٍ دَخَلَتِ ٱلْخَطِيَّةُ إِلَى ٱلْعَالَمِ، وَبِٱلْخَطِيَّةِ ٱلْمَوْتُ، وَهَكَذَا ٱجْتَازَ ٱلْمَوْتُ إِلَى جَمِيعِ ٱلنَّاسِ، إِذْ أَخْطَأَ ٱلْجَمِيعُ. | ١٢ 12 |
តថា សតិ, ឯកេន មានុឞេណ បាបំ បាបេន ច មរណំ ជគតីំ ប្រាវិឝត៑ អបរំ សវ៌្វេឞាំ បាបិត្វាត៑ សវ៌្វេ មានុឞា ម្ឫតេ រ្និឃ្នា អភវត៑។
| فَإِنَّهُ حَتَّى ٱلنَّامُوسِ كَانَتِ ٱلْخَطِيَّةُ فِي ٱلْعَالَمِ. عَلَى أَنَّ ٱلْخَطِيَّةَ لَا تُحْسَبُ إِنْ لَمْ يَكُنْ نَامُوسٌ. | ١٣ 13 |
យតោ វ្យវស្ថាទានសមយំ យាវត៑ ជគតិ បាបម៑ អាសីត៑ កិន្តុ យត្រ វ្យវស្ថា ន វិទ្យតេ តត្រ បាបស្យាបិ គណនា ន វិទ្យតេ។
| لَكِنْ قَدْ مَلَكَ ٱلْمَوْتُ مِنْ آدَمَ إِلَى مُوسَى، وَذَلِكَ عَلَى ٱلَّذِينَ لَمْ يُخْطِئُوا عَلَى شِبْهِ تَعَدِّي آدَمَ، ٱلَّذِي هُوَ مِثَالُ ٱلْآتِي. | ١٤ 14 |
តថាប្យាទមា យាទ្ឫឝំ បាបំ ក្ឫតំ តាទ្ឫឝំ បាបំ យៃ រ្នាការិ អាទមម៑ អារភ្យ មូសាំ យាវត៑ តេឞាមប្យុបរិ ម្ឫត្យូ រាជត្វម៑ អករោត៑ ស អាទម៑ ភាវ្យាទមោ និទឝ៌នមេវាស្តេ។
| وَلَكِنْ لَيْسَ كَٱلْخَطِيَّةِ هَكَذَا أَيْضًا ٱلْهِبَةُ. لِأَنَّهُ إِنْ كَانَ بِخَطِيَّةِ وَاحِدٍ مَاتَ ٱلْكَثِيرُونَ، فَبِٱلْأَوْلَى كَثِيرًا نِعْمَةُ ٱللهِ، وَٱلْعَطِيَّةُ بِٱلنِّعْمَةِ ٱلَّتِي بِٱلْإِنْسَانِ ٱلْوَاحِدِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، قَدِ ٱزْدَادَتْ لِلْكَثِيرِينَ! | ١٥ 15 |
កិន្តុ បាបកម៌្មណោ យាទ្ឫឝោ ភាវស្តាទ្ឫគ៑ ទានកម៌្មណោ ភាវោ ន ភវតិ យត ឯកស្យ ជនស្យាបរាធេន យទិ ពហូនាំ មរណម៑ អឃដត តថាបីឝ្វរានុគ្រហស្តទនុគ្រហមូលកំ ទានញ្ចៃកេន ជនេនាត៌្ហាទ៑ យីឝុនា ខ្រីឞ្ដេន ពហុឞុ ពាហុល្យាតិពាហុល្យេន ផលតិ។
| وَلَيْسَ كَمَا بِوَاحِدٍ قَدْ أَخْطَأَ هَكَذَا ٱلْعَطِيَّةُ. لِأَنَّ ٱلْحُكْمَ مِنْ وَاحِدٍ لِلدَّيْنُونَةِ، وَأَمَّا ٱلْهِبَةُ فَمِنْ جَرَّى خَطَايَا كَثِيرَةٍ لِلتَّبْرِيرِ. | ١٦ 16 |
អបរម៑ ឯកស្យ ជនស្យ បាបកម៌្ម យាទ្ឫក៑ ផលយុក្តំ ទានកម៌្ម តាទ្ឫក៑ ន ភវតិ យតោ វិចារកម៌្មៃកំ បាបម៑ អារភ្យ ទណ្ឌជនកំ ពភូវ, កិន្តុ ទានកម៌្ម ពហុបាបាន្យារភ្យ បុណ្យជនកំ ពភូវ។
| لِأَنَّهُ إِنْ كَانَ بِخَطِيَّةِ ٱلْوَاحِدِ قَدْ مَلَكَ ٱلْمَوْتُ بِٱلْوَاحِدِ، فَبِٱلْأَوْلَى كَثِيرًا ٱلَّذِينَ يَنَالُونَ فَيْضَ ٱلنِّعْمَةِ وَعَطِيَّةَ ٱلْبِرِّ، سَيَمْلِكُونَ فِي ٱلْحَيَاةِ بِٱلْوَاحِدِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ! | ١٧ 17 |
យត ឯកស្យ ជនស្យ បាបកម៌្មតស្តេនៃកេន យទិ មរណស្យ រាជត្វំ ជាតំ តហ៌ិ យេ ជនា អនុគ្រហស្យ ពាហុល្យំ បុណ្យទានញ្ច ប្រាប្នុវន្តិ ត ឯកេន ជនេន, អត៌្ហាត៑ យីឝុខ្រីឞ្ដេន, ជីវនេ រាជត្វម៑ អវឝ្យំ ករិឞ្យន្តិ។
| فَإِذًا كَمَا بِخَطِيَّةٍ وَاحِدَةٍ صَارَ ٱلْحُكْمُ إِلَى جَمِيعِ ٱلنَّاسِ لِلدَّيْنُونَةِ، هَكَذَا بِبِرٍّ وَاحِدٍ صَارَتِ ٱلْهِبَةُ إِلَى جَمِيعِ ٱلنَّاسِ، لِتَبْرِيرِ ٱلْحَيَاةِ. | ١٨ 18 |
ឯកោៜបរាធោ យទ្វត៑ សវ៌្វមានវានាំ ទណ្ឌគាមី មាគ៌ោ ៜភវត៑ តទ្វទ៑ ឯកំ បុណ្យទានំ សវ៌្វមានវានាំ ជីវនយុក្តបុណ្យគាមី មាគ៌ ឯវ។
| لِأَنَّهُ كَمَا بِمَعْصِيَةِ ٱلْإِنْسَانِ ٱلْوَاحِدِ جُعِلَ ٱلْكَثِيرُونَ خُطَاةً، هَكَذَا أَيْضًا بِإِطَاعَةِ ٱلْوَاحِدِ سَيُجْعَلُ ٱلْكَثِيرُونَ أَبْرَارًا. | ١٩ 19 |
អបរម៑ ឯកស្យ ជនស្យាជ្ញាលង្ឃនាទ៑ យថា ពហវោ ៜបរាធិនោ ជាតាស្តទ្វទ៑ ឯកស្យាជ្ញាចរណាទ៑ ពហវះ សបុណ្យីក្ឫតា ភវន្តិ។
| وَأَمَّا ٱلنَّامُوسُ فَدَخَلَ لِكَيْ تَكْثُرَ ٱلْخَطِيَّةُ. وَلَكِنْ حَيْثُ كَثُرَتِ ٱلْخَطِيَّةُ ٱزْدَادَتِ ٱلنِّعْمَةُ جِدًّا. | ٢٠ 20 |
អធិកន្តុ វ្យវស្ថាគមនាទ៑ អបរាធស្យ ពាហុល្យំ ជាតំ កិន្តុ យត្រ បាបស្យ ពាហុល្យំ តត្រៃវ តស្មាទ៑ អនុគ្រហស្យ ពាហុល្យម៑ អភវត៑។
| حَتَّى كَمَا مَلَكَتِ ٱلْخَطِيَّةُ فِي ٱلْمَوْتِ، هَكَذَا تَمْلِكُ ٱلنِّعْمَةُ بِٱلْبِرِّ، لِلْحَيَاةِ ٱلْأَبَدِيَّةِ، بِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ رَبِّنَا. (aiōnios g166) | ٢١ 21 |
តេន ម្ឫត្យុនា យទ្វត៑ បាបស្យ រាជត្វម៑ អភវត៑ តទ្វទ៑ អស្មាកំ ប្រភុយីឝុខ្រីឞ្ដទ្វារានន្តជីវនទាយិបុណ្យេនានុគ្រហស្យ រាជត្វំ ភវតិ។ (aiōnios g166)
