مَتَّى 24
| ثُمَّ خَرَجَ يَسُوعُ وَمَضَى مِنَ ٱلْهَيْكَلِ، فَتَقَدَّمَ تَلَامِيذُهُ لِكَيْ يُرُوهُ أَبْنِيَةَ ٱلْهَيْكَلِ. | ١ 1 |
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁ ର୍ୟଦା ମନ୍ଦିରାଦ୍ ବହି ର୍ଗଚ୍ଛତି, ତଦାନୀଂ ଶିଷ୍ୟାସ୍ତଂ ମନ୍ଦିରନିର୍ମ୍ମାଣଂ ଦର୍ଶଯିତୁମାଗତାଃ|
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَمَا تَنْظُرُونَ جَمِيعَ هَذِهِ؟ اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَا يُتْرَكُ هَهُنَا حَجَرٌ عَلَى حَجَرٍ لَا يُنْقَضُ!». | ٢ 2 |
ତତୋ ଯୀଶୁସ୍ତାନୁୱାଚ, ଯୂଯଂ କିମେତାନି ନ ପଶ୍ୟଥ? ଯୁଷ୍ମାନହଂ ସତ୍ୟଂ ୱଦାମି, ଏତନ୍ନିଚଯନସ୍ୟ ପାଷାଣୈକମପ୍ୟନ୍ୟପାଷାଣେପରି ନ ସ୍ଥାସ୍ୟତି ସର୍ୱ୍ୱାଣି ଭୂମିସାତ୍ କାରିଷ୍ୟନ୍ତେ|
| وَفِيمَا هُوَ جَالِسٌ عَلَى جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ، تَقَدَّمَ إِلَيْهِ ٱلتَّلَامِيذُ عَلَى ٱنْفِرَادٍ قَائِلِينَ: «قُلْ لَنَا مَتَى يَكُونُ هَذَا؟ وَمَا هِيَ عَلَامَةُ مَجِيئِكَ وَٱنْقِضَاءِ ٱلدَّهْرِ؟». (aiōn g165) | ٣ 3 |
ଅନନ୍ତରଂ ତସ୍ମିନ୍ ଜୈତୁନପର୍ୱ୍ୱତୋପରି ସମୁପୱିଷ୍ଟେ ଶିଷ୍ୟାସ୍ତସ୍ୟ ସମୀପମାଗତ୍ୟ ଗୁପ୍ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ, ଏତା ଘଟନାଃ କଦା ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି? ଭୱତ ଆଗମନସ୍ୟ ଯୁଗାନ୍ତସ୍ୟ ଚ କିଂ ଲକ୍ଷ୍ମ? ତଦସ୍ମାନ୍ ୱଦତୁ| (aiōn g165)
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «ٱنْظُرُوا! لَا يُضِلَّكُمْ أَحَدٌ. | ٤ 4 |
ତଦାନୀଂ ଯୀଶୁସ୍ତାନୱୋଚତ୍, ଅୱଧଦ୍ୱ୍ୱଂ, କୋପି ଯୁଷ୍ମାନ୍ ନ ଭ୍ରମଯେତ୍|
| فَإِنَّ كَثِيرِينَ سَيَأْتُونَ بِٱسْمِي قَائِلِينَ: أَنَا هُوَ ٱلْمَسِيحُ! وَيُضِلُّونَ كَثِيرِينَ. | ٥ 5 |
ବହୱୋ ମମ ନାମ ଗୃହ୍ଲନ୍ତ ଆଗମିଷ୍ୟନ୍ତି, ଖ୍ରୀଷ୍ଟୋଽହମେୱେତି ୱାଚଂ ୱଦନ୍ତୋ ବହୂନ୍ ଭ୍ରମଯିଷ୍ୟନ୍ତି|
| وَسَوْفَ تَسْمَعُونَ بِحُرُوبٍ وَأَخْبَارِ حُرُوبٍ. اُنْظُرُوا، لَا تَرْتَاعُوا. لِأَنَّهُ لَا بُدَّ أَنْ تَكُونَ هَذِهِ كُلُّهَا، وَلَكِنْ لَيْسَ ٱلْمُنْتَهَى بَعْدُ. | ٦ 6 |
ଯୂଯଞ୍ଚ ସଂଗ୍ରାମସ୍ୟ ରଣସ୍ୟ ଚାଡମ୍ବରଂ ଶ୍ରୋଷ୍ୟଥ, ଅୱଧଦ୍ୱ୍ୱଂ ତେନ ଚଞ୍ଚଲା ମା ଭୱତ, ଏତାନ୍ୟୱଶ୍ୟଂ ଘଟିଷ୍ୟନ୍ତେ, କିନ୍ତୁ ତଦା ଯୁଗାନ୍ତୋ ନହି|
| لِأَنَّهُ تَقُومُ أُمَّةٌ عَلَى أُمَّةٍ وَمَمْلَكَةٌ عَلَى مَمْلَكَةٍ، وَتَكُونُ مَجَاعَاتٌ وَأَوْبِئَةٌ وَزَلَازِلُ فِي أَمَاكِنَ. | ٧ 7 |
ଅପରଂ ଦେଶସ୍ୟ ୱିପକ୍ଷୋ ଦେଶୋ ରାଜ୍ୟସ୍ୟ ୱିପକ୍ଷୋ ରାଜ୍ୟଂ ଭୱିଷ୍ୟତି, ସ୍ଥାନେ ସ୍ଥାନେ ଚ ଦୁର୍ଭିକ୍ଷଂ ମହାମାରୀ ଭୂକମ୍ପଶ୍ଚ ଭୱିଷ୍ୟନ୍ତି,
| وَلَكِنَّ هَذِهِ كُلَّهَا مُبْتَدَأُ ٱلْأَوْجَاعِ. | ٨ 8 |
ଏତାନି ଦୁଃଖୋପକ୍ରମାଃ|
| حِينَئِذٍ يُسَلِّمُونَكُمْ إِلَى ضِيقٍ وَيَقْتُلُونَكُمْ، وَتَكُونُونَ مُبْغَضِينَ مِنْ جَمِيعِ ٱلْأُمَمِ لِأَجْلِ ٱسْمِي. | ٩ 9 |
ତଦାନୀଂ ଲୋକା ଦୁଃଖଂ ଭୋଜଯିତୁଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ପରକରେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟନ୍ତି ହନିଷ୍ୟନ୍ତି ଚ, ତଥା ମମ ନାମକାରଣାଦ୍ ଯୂଯଂ ସର୍ୱ୍ୱଦେଶୀଯମନୁଜାନାଂ ସମୀପେ ଘୃଣାର୍ହା ଭୱିଷ୍ୟଥ|
| وَحِينَئِذٍ يَعْثُرُ كَثِيرُونَ وَيُسَلِّمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا وَيُبْغِضُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا. | ١٠ 10 |
ବହୁଷୁ ୱିଘ୍ନଂ ପ୍ରାପ୍ତୱତ୍ସୁ ପରସ୍ପରମ୍ ଋତୀଯାଂ କୃତୱତ୍ସୁ ଚ ଏକୋଽପରଂ ପରକରେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି|
| وَيَقُومُ أَنْبِيَاءُ كَذَبَةٌ كَثِيرُونَ وَيُضِلُّونَ كَثِيرِينَ. | ١١ 11 |
ତଥା ବହୱୋ ମୃଷାଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନ ଉପସ୍ଥାଯ ବହୂନ୍ ଭ୍ରମଯିଷ୍ୟନ୍ତି|
| وَلِكَثْرَةِ ٱلْإِثْمِ تَبْرُدُ مَحَبَّةُ ٱلْكَثِيرِينَ. | ١٢ 12 |
ଦୁଷ୍କର୍ମ୍ମଣାଂ ବାହୁଲ୍ୟାଞ୍ଚ ବହୂନାଂ ପ୍ରେମ ଶୀତଲଂ ଭୱିଷ୍ୟତି|
| وَلَكِنِ ٱلَّذِي يَصْبِرُ إِلَى ٱلْمُنْتَهَى فَهَذَا يَخْلُصُ. | ١٣ 13 |
କିନ୍ତୁ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ଶେଷଂ ଯାୱଦ୍ ଧୈର୍ୟ୍ୟମାଶ୍ରଯତେ, ସଏୱ ପରିତ୍ରାଯିଷ୍ୟତେ|
| وَيُكْرَزُ بِبِشَارَةِ ٱلْمَلَكُوتِ هَذِهِ فِي كُلِّ ٱلْمَسْكُونَةِ شَهَادَةً لِجَمِيعِ ٱلْأُمَمِ. ثُمَّ يَأْتِي ٱلْمُنْتَهَى. | ١٤ 14 |
ଅପରଂ ସର୍ୱ୍ୱଦେଶୀଯଲୋକାନ୍ ପ୍ରତିମାକ୍ଷୀ ଭୱିତୁଂ ରାଜସ୍ୟ ଶୁଭସମାଚାରଃ ସର୍ୱ୍ୱଜଗତି ପ୍ରଚାରିଷ୍ୟତେ, ଏତାଦୃଶି ସତି ଯୁଗାନ୍ତ ଉପସ୍ଥାସ୍ୟତି|
| «فَمَتَى نَظَرْتُمْ «رِجْسَةَ ٱلْخَرَابِ» ٱلَّتِي قَالَ عَنْهَا دَانِيآلُ ٱلنَّبِيُّ قَائِمَةً فِي ٱلْمَكَانِ ٱلْمُقَدَّسِ - لِيَفْهَمِ ٱلْقَارِئُ - | ١٥ 15 |
ଅତୋ ଯତ୍ ସର୍ୱ୍ୱନାଶକୃଦ୍ଘୃଣାର୍ହଂ ୱସ୍ତୁ ଦାନିଯେଲ୍ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱଦିନା ପ୍ରୋକ୍ତଂ ତଦ୍ ଯଦା ପୁଣ୍ୟସ୍ଥାନେ ସ୍ଥାପିତଂ ଦ୍ରକ୍ଷ୍ୟଥ, (ଯଃ ପଠତି, ସ ବୁଧ୍ୟତାଂ)
| فَحِينَئِذٍ لِيَهْرُبِ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْيَهُودِيَّةِ إِلَى ٱلْجِبَالِ، | ١٦ 16 |
ତଦାନୀଂ ଯେ ଯିହୂଦୀଯଦେଶେ ତିଷ୍ଠନ୍ତି, ତେ ପର୍ୱ୍ୱତେଷୁ ପଲାଯନ୍ତାଂ|
| وَٱلَّذِي عَلَى ٱلسَّطْحِ فَلَا يَنْزِلْ لِيَأْخُذَ مِنْ بَيْتِهِ شَيْئًا، | ١٧ 17 |
ଯଃ କଶ୍ଚିଦ୍ ଗୃହପୃଷ୍ଠେ ତିଷ୍ଠତି, ସ ଗୃହାତ୍ କିମପି ୱସ୍ତ୍ୱାନେତୁମ୍ ଅଧେ ନାୱରୋହେତ୍|
| وَٱلَّذِي فِي ٱلْحَقْلِ فَلَا يَرْجِعْ إِلَى وَرَائِهِ لِيَأْخُذَ ثِيَابَهُ. | ١٨ 18 |
ଯଶ୍ଚ କ୍ଷେତ୍ରେ ତିଷ୍ଠତି, ସୋପି ୱସ୍ତ୍ରମାନେତୁଂ ପରାୱୃତ୍ୟ ନ ଯାଯାତ୍|
| وَوَيْلٌ لِلْحَبَالَى وَٱلْمُرْضِعَاتِ فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ! | ١٩ 19 |
ତଦାନୀଂ ଗର୍ଭିଣୀସ୍ତନ୍ୟପାଯଯିତ୍ରୀଣାଂ ଦୁର୍ଗତି ର୍ଭୱିଷ୍ୟତି|
| وَصَلُّوا لِكَيْ لَا يَكُونَ هَرَبُكُمْ فِي شِتَاءٍ وَلَا فِي سَبْتٍ، | ٢٠ 20 |
ଅତୋ ଯଷ୍ମାକଂ ପଲାଯନଂ ଶୀତକାଲେ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ୱା ଯନ୍ନ ଭୱେତ୍, ତଦର୍ଥଂ ପ୍ରାର୍ଥଯଧ୍ୱମ୍|
| لِأَنَّهُ يَكُونُ حِينَئِذٍ ضِيقٌ عَظِيمٌ لَمْ يَكُنْ مِثْلُهُ مُنْذُ ٱبْتِدَاءِ ٱلْعَالَمِ إِلَى ٱلْآنَ وَلَنْ يَكُونَ. | ٢١ 21 |
ଆ ଜଗଦାରମ୍ଭାଦ୍ ଏତତ୍କାଲପର୍ୟ୍ୟନନ୍ତଂ ଯାଦୃଶଃ କଦାପି ନାଭୱତ୍ ନ ଚ ଭୱିଷ୍ୟତି ତାଦୃଶୋ ମହାକ୍ଲେଶସ୍ତଦାନୀମ୍ ଉପସ୍ଥାସ୍ୟତି|
| وَلَوْ لَمْ تُقَصَّرْ تِلْكَ ٱلْأَيَّامُ لَمْ يَخْلُصْ جَسَدٌ. وَلَكِنْ لِأَجْلِ ٱلْمُخْتَارِينَ تُقَصَّرُ تِلْكَ ٱلْأَيَّامُ. | ٢٢ 22 |
ତସ୍ୟ କ୍ଲେଶସ୍ୟ ସମଯୋ ଯଦି ହ୍ସ୍ୱୋ ନ କ୍ରିଯେତ, ତର୍ହି କସ୍ୟାପି ପ୍ରାଣିନୋ ରକ୍ଷଣଂ ଭୱିତୁଂ ନ ଶକ୍ନୁଯାତ୍, କିନ୍ତୁ ମନୋନୀତମନୁଜାନାଂ କୃତେ ସ କାଲୋ ହ୍ସ୍ୱୀକରିଷ୍ୟତେ|
| حِينَئِذٍ إِنْ قَالَ لَكُمْ أَحَدٌ: هُوَذَا ٱلْمَسِيحُ هُنَا! أَوْ: هُنَاكَ! فَلَا تُصَدِّقُوا. | ٢٣ 23 |
ଅପରଞ୍ଚ ପଶ୍ୟତ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟୋଽତ୍ର ୱିଦ୍ୟତେ, ୱା ତତ୍ର ୱିଦ୍ୟତେ, ତଦାନୀଂ ଯଦୀ କଶ୍ଚିଦ୍ ଯୁଷ୍ମାନ ଇତି ୱାକ୍ୟଂ ୱଦତି, ତଥାପି ତତ୍ ନ ପ୍ରତୀତ୍|
| لِأَنَّهُ سَيَقُومُ مُسَحَاءُ كَذَبَةٌ وَأَنْبِيَاءُ كَذَبَةٌ وَيُعْطُونَ آيَاتٍ عَظِيمَةً وَعَجَائِبَ، حَتَّى يُضِلُّوا لَوْ أَمْكَنَ ٱلْمُخْتَارِينَ أَيْضًا. | ٢٤ 24 |
ଯତୋ ଭାକ୍ତଖ୍ରୀଷ୍ଟା ଭାକ୍ତଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଶ୍ଚ ଉପସ୍ଥାଯ ଯାନି ମହନ୍ତି ଲକ୍ଷ୍ମାଣି ଚିତ୍ରକର୍ମ୍ମାଣି ଚ ପ୍ରକାଶଯିଷ୍ୟନ୍ତି, ତୈ ର୍ୟଦି ସମ୍ଭୱେତ୍ ତର୍ହି ମନୋନୀତମାନୱା ଅପି ଭ୍ରାମିଷ୍ୟନ୍ତେ|
| هَا أَنَا قَدْ سَبَقْتُ وَأَخْبَرْتُكُمْ. | ٢٥ 25 |
ପଶ୍ୟତ, ଘଟନାତଃ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱାର୍ତ୍ତାମ୍ ଅୱାଦିଷମ୍|
| فَإِنْ قَالُوا لَكُمْ: هَا هُوَ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ! فَلَا تَخْرُجُوا. هَا هُوَ فِي ٱلْمَخَادِعِ! فَلَا تُصَدِّقُوا. | ٢٦ 26 |
ଅତଃ ପଶ୍ୟତ, ସ ପ୍ରାନ୍ତରେ ୱିଦ୍ୟତ ଇତି ୱାକ୍ୟେ କେନଚିତ୍ କଥିତେପି ବହି ର୍ମା ଗଚ୍ଛତ, ୱା ପଶ୍ୟତ, ସୋନ୍ତଃପୁରେ ୱିଦ୍ୟତେ, ଏତଦ୍ୱାକ୍ୟ ଉକ୍ତେପି ମା ପ୍ରତୀତ|
| لِأَنَّهُ كَمَا أَنَّ ٱلْبَرْقَ يَخْرُجُ مِنَ ٱلْمَشَارِقِ وَيَظْهَرُ إِلَى ٱلْمَغَارِبِ، هَكَذَا يَكُونُ أَيْضًا مَجِيءُ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ. | ٢٧ 27 |
ଯତୋ ଯଥା ୱିଦ୍ୟୁତ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱଦିଶୋ ନିର୍ଗତ୍ୟ ପଶ୍ଚିମଦିଶଂ ଯାୱତ୍ ପ୍ରକାଶତେ, ତଥା ମାନୁଷପୁତ୍ରସ୍ୟାପ୍ୟାଗମନଂ ଭୱିଷ୍ୟତି|
| لِأَنَّهُ حَيْثُمَا تَكُنِ ٱلْجُثَّةُ، فَهُنَاكَ تَجْتَمِعُ ٱلنُّسُورُ. | ٢٨ 28 |
ଯତ୍ର ଶୱସ୍ତିଷ୍ଠତି, ତତ୍ରେୱ ଗୃଧ୍ରା ମିଲନ୍ତି|
| «وَلِلْوَقْتِ بَعْدَ ضِيقِ تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ تُظْلِمُ ٱلشَّمْسُ، وَٱلْقَمَرُ لَا يُعْطِي ضَوْءَهُ، وَٱلنُّجُومُ تَسْقُطُ مِنَ ٱلسَّمَاءِ، وَقُوَّاتُ ٱلسَّمَاوَاتِ تَتَزَعْزَعُ. | ٢٩ 29 |
ଅପରଂ ତସ୍ୟ କ୍ଲେଶସମଯସ୍ୟାୱ୍ୟୱହିତପରତ୍ର ସୂର୍ୟ୍ୟସ୍ୟ ତେଜୋ ଲୋପ୍ସ୍ୟତେ, ଚନ୍ଦ୍ରମା ଜ୍ୟୋସ୍ନାଂ ନ କରିଷ୍ୟତି, ନଭସୋ ନକ୍ଷତ୍ରାଣି ପତିଷ୍ୟନ୍ତି, ଗଗଣୀଯା ଗ୍ରହାଶ୍ଚ ୱିଚଲିଷ୍ୟନ୍ତି|
| وَحِينَئِذٍ تَظْهَرُ عَلَامَةُ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ فِي ٱلسَّمَاءِ. وَحِينَئِذٍ تَنُوحُ جَمِيعُ قَبَائِلِ ٱلْأَرْضِ، وَيُبْصِرُونَ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ آتِيًا عَلَى سَحَابِ ٱلسَّمَاءِ بِقُوَّةٍ وَمَجْدٍ كَثِيرٍ. | ٣٠ 30 |
ତଦାନୀମ୍ ଆକାଶମଧ୍ୟେ ମନୁଜସୁତସ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ମ ଦର୍ଶିଷ୍ୟତେ, ତତୋ ନିଜପରାକ୍ରମେଣ ମହାତେଜସା ଚ ମେଘାରୂଢଂ ମନୁଜସୁତଂ ନଭସାଗଚ୍ଛନ୍ତଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ପୃଥିୱ୍ୟାଃ ସର୍ୱ୍ୱୱଂଶୀଯା ୱିଲପିଷ୍ୟନ୍ତି|
| فَيُرْسِلُ مَلَائِكَتَهُ بِبُوقٍ عَظِيمِ ٱلصَّوْتِ، فَيَجْمَعُونَ مُخْتَارِيهِ مِنَ ٱلْأَرْبَعِ ٱلرِّيَاحِ، مِنْ أَقْصَاءِ ٱلسَّمَاوَاتِ إِلَى أَقْصَائِهَا. | ٣١ 31 |
ତଦାନୀଂ ସ ମହାଶବ୍ଦାଯମାନତୂର୍ୟ୍ୟା ୱାଦକାନ୍ ନିଜଦୂତାନ୍ ପ୍ରହେଷ୍ୟତି, ତେ ୱ୍ୟୋମ୍ନ ଏକସୀମାତୋଽପରସୀମାଂ ଯାୱତ୍ ଚତୁର୍ଦିଶସ୍ତସ୍ୟ ମନୋନୀତଜନାନ୍ ଆନୀଯ ମେଲଯିଷ୍ୟନ୍ତି|
| فَمِنْ شَجَرَةِ ٱلتِّينِ تَعَلَّمُوا ٱلْمَثَلَ: مَتَى صَارَ غُصْنُهَا رَخْصًا وَأَخْرَجَتْ أَوْرَاقَهَا، تَعْلَمُونَ أَنَّ ٱلصَّيْفَ قَرِيبٌ. | ٣٢ 32 |
ଉଡୁମ୍ବରପାଦପସ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତଂ ଶିକ୍ଷଧ୍ୱଂ; ଯଦା ତସ୍ୟ ନୱୀନାଃ ଶାଖା ଜାଯନ୍ତେ, ପଲ୍ଲୱାଦିଶ୍ଚ ନିର୍ଗଚ୍ଛତି, ତଦା ନିଦାଘକାଲଃ ସୱିଧୋ ଭୱତୀତି ଯୂଯଂ ଜାନୀଥ;
| هَكَذَا أَنْتُمْ أَيْضًا، مَتَى رَأَيْتُمْ هَذَا كُلَّهُ فَٱعْلَمُوا أَنَّهُ قَرِيبٌ عَلَى ٱلْأَبْوَابِ. | ٣٣ 33 |
ତଦ୍ୱଦ୍ ଏତା ଘଟନା ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ସ ସମଯୋ ଦ୍ୱାର ଉପାସ୍ଥାଦ୍ ଇତି ଜାନୀତ|
| اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَا يَمْضِي هَذَا ٱلْجِيلُ حَتَّى يَكُونَ هَذَا كُلُّهُ. | ٣٤ 34 |
ଯୁଷ୍ମାନହଂ ତଥ୍ୟଂ ୱଦାମି, ଇଦାନୀନ୍ତନଜନାନାଂ ଗମନାତ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱମେୱ ତାନି ସର୍ୱ୍ୱାଣି ଘଟିଷ୍ୟନ୍ତେ|
| اَلسَّمَاءُ وَٱلْأَرْضُ تَزُولَانِ وَلَكِنَّ كَلَامِي لَا يَزُولُ. | ٣٥ 35 |
ନଭୋମେଦିନ୍ୟୋ ର୍ଲୁପ୍ତଯୋରପି ମମ ୱାକ୍ କଦାପି ନ ଲୋପ୍ସ୍ୟତେ|
| «وَأَمَّا ذَلِكَ ٱلْيَوْمُ وَتِلْكَ ٱلسَّاعَةُ فَلَا يَعْلَمُ بِهِمَا أَحَدٌ، وَلَا مَلَائِكَةُ ٱلسَّمَاوَاتِ، إِلَّا أَبِي وَحْدَهُ. | ٣٦ 36 |
ଅପରଂ ମମ ତାତଂ ୱିନା ମାନୁଷଃ ସ୍ୱର୍ଗସ୍ଥୋ ଦୂତୋ ୱା କୋପି ତଦ୍ଦିନଂ ତଦ୍ଦଣ୍ଡଞ୍ଚ ନ ଜ୍ଞାପଯତି|
| وَكَمَا كَانَتْ أَيَّامُ نُوحٍ كَذَلِكَ يَكُونُ أَيْضًا مَجِيءُ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ. | ٣٧ 37 |
ଅପରଂ ନୋହେ ୱିଦ୍ୟମାନେ ଯାଦୃଶମଭୱତ୍ ତାଦୃଶଂ ମନୁଜସୁତସ୍ୟାଗମନକାଲେପି ଭୱିଷ୍ୟତି|
| لِأَنَّهُ كَمَا كَانُوا فِي ٱلْأَيَّامِ ٱلَّتِي قَبْلَ ٱلطُّوفَانِ يَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ وَيَتَزَوَّجُونَ وَيُزَوِّجُونَ، إِلَى ٱلْيَوْمِ ٱلَّذِي دَخَلَ فِيهِ نُوحٌ ٱلْفُلْكَ، | ٣٨ 38 |
ଫଲତୋ ଜଲାପ୍ଲାୱନାତ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ଯଦ୍ଦିନଂ ଯାୱତ୍ ନୋହଃ ପୋତଂ ନାରୋହତ୍, ତାୱତ୍କାଲଂ ଯଥା ମନୁଷ୍ୟା ଭୋଜନେ ପାନେ ୱିୱହନେ ୱିୱାହନେ ଚ ପ୍ରୱୃତ୍ତା ଆସନ୍;
| وَلَمْ يَعْلَمُوا حَتَّى جَاءَ ٱلطُّوفَانُ وَأَخَذَ ٱلْجَمِيعَ، كَذَلِكَ يَكُونُ أَيْضًا مَجِيءُ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ. | ٣٩ 39 |
ଅପରମ୍ ଆପ୍ଲାୱିତୋଯମାଗତ୍ୟ ଯାୱତ୍ ସକଲମନୁଜାନ୍ ପ୍ଲାୱଯିତ୍ୱା ନାନଯତ୍, ତାୱତ୍ ତେ ଯଥା ନ ୱିଦାମାସୁଃ, ତଥା ମନୁଜସୁତାଗମନେପି ଭୱିଷ୍ୟତି|
| حِينَئِذٍ يَكُونُ ٱثْنَانِ فِي ٱلْحَقْلِ، يُؤْخَذُ ٱلْوَاحِدُ وَيُتْرَكُ ٱلْآخَرُ. | ٤٠ 40 |
ତଦା କ୍ଷେତ୍ରସ୍ଥିତଯୋର୍ଦ୍ୱଯୋରେକୋ ଧାରିଷ୍ୟତେ, ଅପରସ୍ତ୍ୟାଜିଷ୍ୟତେ|
| اِثْنَتَانِ تَطْحَنَانِ عَلَى ٱلرَّحَى، تُؤْخَذُ ٱلْوَاحِدَةُ وَتُتْرَكُ ٱلْأُخْرَى. | ٤١ 41 |
ତଥା ପେଷଣ୍ୟା ପିଂଷତ୍ୟୋରୁଭଯୋ ର୍ୟୋଷିତୋରେକା ଧାରିଷ୍ୟତେଽପରା ତ୍ୟାଜିଷ୍ୟତେ|
| «اِسْهَرُوا إِذًا لِأَنَّكُمْ لَا تَعْلَمُونَ فِي أَيَّةِ سَاعَةٍ يَأْتِي رَبُّكُمْ. | ٤٢ 42 |
ଯୁଷ୍ମାକଂ ପ୍ରଭୁଃ କସ୍ମିନ୍ ଦଣ୍ଡ ଆଗମିଷ୍ୟତି, ତଦ୍ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ନାୱଗମ୍ୟତେ, ତସ୍ମାତ୍ ଜାଗ୍ରତଃ ସନ୍ତସ୍ତିଷ୍ଠତ|
| وَٱعْلَمُوا هَذَا: أَنَّهُ لَوْ عَرَفَ رَبُّ ٱلْبَيْتِ فِي أَيِّ هَزِيعٍ يَأْتِي ٱلسَّارِقُ، لَسَهِرَ وَلَمْ يَدَعْ بَيْتَهُ يُنْقَبُ. | ٤٣ 43 |
କୁତ୍ର ଯାମେ ସ୍ତେନ ଆଗମିଷ୍ୟତୀତି ଚେଦ୍ ଗୃହସ୍ଥୋ ଜ୍ଞାତୁମ୍ ଅଶକ୍ଷ୍ୟତ୍, ତର୍ହି ଜାଗରିତ୍ୱା ତଂ ସନ୍ଧିଂ କର୍ତ୍ତିତୁମ୍ ଅୱାରଯିଷ୍ୟତ୍ ତଦ୍ ଜାନୀତ|
| لِذَلِكَ كُونُوا أَنْتُمْ أَيْضًا مُسْتَعِدِّينَ، لِأَنَّهُ فِي سَاعَةٍ لَا تَظُنُّونَ يَأْتِي ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ. | ٤٤ 44 |
ଯୁଷ୍ମାଭିରୱଧୀଯତାଂ, ଯତୋ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ୟତ୍ର ନ ବୁଧ୍ୟତେ, ତତ୍ରୈୱ ଦଣ୍ଡେ ମନୁଜସୁତ ଆଯାସ୍ୟତି|
| فَمَنْ هُوَ ٱلْعَبْدُ ٱلْأَمِينُ ٱلْحَكِيمُ ٱلَّذِي أَقَامَهُ سَيِّدُهُ عَلَى خَدَمِهِ لِيُعْطِيَهُمُ ٱلطَّعَامَ فِي حِينِهِ؟ | ٤٥ 45 |
ପ୍ରଭୁ ର୍ନିଜପରିୱାରାନ୍ ଯଥାକାଲଂ ଭୋଜଯିତୁଂ ଯଂ ଦାସମ୍ ଅଧ୍ୟକ୍ଷୀକୃତ୍ୟ ସ୍ଥାପଯତି, ତାଦୃଶୋ ୱିଶ୍ୱାସ୍ୟୋ ଧୀମାନ୍ ଦାସଃ କଃ?
| طُوبَى لِذَلِكَ ٱلْعَبْدِ ٱلَّذِي إِذَا جَاءَ سَيِّدُهُ يَجِدُهُ يَفْعَلُ هَكَذَا! | ٤٦ 46 |
ପ୍ରଭୁରାଗତ୍ୟ ଯଂ ଦାସଂ ତଥାଚରନ୍ତଂ ୱୀକ୍ଷତେ, ସଏୱ ଧନ୍ୟଃ|
| اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يُقِيمُهُ عَلَى جَمِيعِ أَمْوَالِهِ. | ٤٧ 47 |
ଯୁଷ୍ମାନହଂ ସତ୍ୟଂ ୱଦାମି, ସ ତଂ ନିଜସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱସ୍ୟାଧିପଂ କରିଷ୍ୟତି|
| وَلَكِنْ إِنْ قَالَ ذَلِكَ ٱلْعَبْدُ ٱلرَّدِيُّ فِي قَلْبِهِ: سَيِّدِي يُبْطِئُ قُدُومَهُ. | ٤٨ 48 |
କିନ୍ତୁ ପ୍ରଭୁରାଗନ୍ତୁଂ ୱିଲମ୍ବତ ଇତି ମନସି ଚିନ୍ତଯିତ୍ୱା ଯୋ ଦୁଷ୍ଟୋ ଦାସୋ
| فَيَبْتَدِئُ يَضْرِبُ ٱلْعَبِيدَ رُفَقَاءَهُ وَيَأْكُلُ وَيَشْرَبُ مَعَ ٱلسُّكَارَى. | ٤٩ 49 |
ଽପରଦାସାନ୍ ପ୍ରହର୍ତ୍ତୁଂ ମତ୍ତାନାଂ ସଙ୍ଗେ ଭୋକ୍ତୁଂ ପାତୁଞ୍ଚ ପ୍ରୱର୍ତ୍ତତେ,
| يَأْتِي سَيِّدُ ذَلِكَ ٱلْعَبْدِ فِي يَوْمٍ لَا يَنْتَظِرُهُ وَفِي سَاعَةٍ لَا يَعْرِفُهَا، | ٥٠ 50 |
ସ ଦାସୋ ଯଦା ନାପେକ୍ଷତେ, ଯଞ୍ଚ ଦଣ୍ଡଂ ନ ଜାନାତି, ତତ୍କାଲଏୱ ତତ୍ପ୍ରଭୁରୁପସ୍ଥାସ୍ୟତି|
| فَيُقَطِّعُهُ وَيَجْعَلُ نَصِيبَهُ مَعَ ٱلْمُرَائِينَ. هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ. | ٥١ 51 |
ତଦା ତଂ ଦଣ୍ଡଯିତ୍ୱା ଯତ୍ର ସ୍ଥାନେ ରୋଦନଂ ଦନ୍ତଘର୍ଷଣଞ୍ଚାସାତେ, ତତ୍ର କପଟିଭିଃ ସାକଂ ତଦ୍ଦଶାଂ ନିରୂପଯିଷ୍ୟତି|
