مَتَّى 21

١ 1 وَلَمَّا قَرُبُوا مِنْ أُورُشَلِيمَ وَجَاءُوا إِلَى بَيْتِ فَاجِي عِنْدَ جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ، حِينَئِذٍ أَرْسَلَ يَسُوعُ تِلْمِيذَيْنِ

ଅନନ୍ତରଂ ତେଷୁ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରସ୍ୟ ସମୀପୱେର୍ତ୍ତିନୋ ଜୈତୁନନାମକଧରାଧରସ୍ୟ ସମୀପସ୍ଥ୍ତିଂ ବୈତ୍ଫଗିଗ୍ରାମମ୍ ଆଗତେଷୁ, ଯୀଶୁଃ ଶିଷ୍ୟଦ୍ୱଯଂ ପ୍ରେଷଯନ୍ ଜଗାଦ,

٢ 2 قَائِلًا لَهُمَا: «اِذْهَبَا إِلَى ٱلْقَرْيَةِ ٱلَّتِي أَمَامَكُمَا، فَلِلْوَقْتِ تَجِدَانِ أَتَانًا مَرْبُوطَةً وَجَحْشًا مَعَهَا، فَحُلَّاهُمَا وَأْتِيَانِي بِهِمَا.

ଯୁୱାଂ ସମ୍ମୁଖସ୍ଥଗ୍ରାମଂ ଗତ୍ୱା ବଦ୍ଧାଂ ଯାଂ ସୱତ୍ସାଂ ଗର୍ଦ୍ଦଭୀଂ ହଠାତ୍ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟଥଃ, ତାଂ ମୋଚଯିତ୍ୱା ମଦନ୍ତିକମ୍ ଆନଯତଂ|

٣ 3 وَإِنْ قَالَ لَكُمَا أَحَدٌ شَيْئًا، فَقُولَا: ٱلرَّبُّ مُحْتَاجٌ إِلَيْهِمَا. فَلِلْوَقْتِ يُرْسِلُهُمَا».

ତତ୍ର ଯଦି କଶ୍ଚିତ୍ କିଞ୍ଚିଦ୍ ୱକ୍ଷ୍ୟତି, ତର୍ହି ୱଦିଷ୍ୟଥଃ, ଏତସ୍ୟାଂ ପ୍ରଭୋଃ ପ୍ରଯୋଜନମାସ୍ତେ, ତେନ ସ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ପ୍ରହେଷ୍ୟତି|

٤ 4 فَكَانَ هَذَا كُلُّهُ لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ بِٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ:

ସୀଯୋନଃ କନ୍ୟକାଂ ଯୂଯଂ ଭାଷଧ୍ୱମିତି ଭାରତୀଂ| ପଶ୍ୟ ତେ ନମ୍ରଶୀଲଃ ସନ୍ ନୃପ ଆରୁହ୍ୟ ଗର୍ଦଭୀଂ| ଅର୍ଥାଦାରୁହ୍ୟ ତଦ୍ୱତ୍ସମାଯାସ୍ୟତି ତ୍ୱଦନ୍ତିକଂ|

٥ 5 «قُولُوا لِٱبْنَةِ صِهْيَوْنَ: هُوَذَا مَلِكُكِ يَأْتِيكِ وَدِيعًا، رَاكِبًا عَلَى أَتَانٍ وَجَحْشٍ ٱبْنِ أَتَانٍ».

ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନୋକ୍ତଂ ୱଚନମିଦଂ ତଦା ସଫଲମଭୂତ୍|

٦ 6 فَذَهَبَ ٱلتِّلْمِيذَانِ وَفَعَلَا كَمَا أَمَرَهُمَا يَسُوعُ،

ଅନନ୍ତରଂ ତୌ ଶ୍ଷ୍ୟି ଯୀଶୋ ର୍ୟଥାନିଦେଶଂ ତଂ ଗ୍ରାମଂ ଗତ୍ୱା

٧ 7 وَأَتَيَا بِٱلْأَتَانِ وَٱلْجَحْشِ، وَوَضَعَا عَلَيْهِمَا ثِيَابَهُمَا فَجَلَسَ عَلَيْهِمَا.

ଗର୍ଦଭୀଂ ତଦ୍ୱତ୍ସଞ୍ଚ ସମାନୀତୱନ୍ତୌ, ପଶ୍ଚାତ୍ ତଦୁପରି ସ୍ୱୀଯୱସନାନୀ ପାତଯିତ୍ୱା ତମାରୋହଯାମାସତୁଃ|

٨ 8 وَٱلْجَمْعُ ٱلْأَكْثَرُ فَرَشُوا ثِيَابَهُمْ فِي ٱلطَّرِيقِ. وَآخَرُونَ قَطَعُوا أَغْصَانًا مِنَ ٱلشَّجَرِ وَفَرَشُوهَا فِي ٱلطَّرِيقِ.

ତତୋ ବହୱୋ ଲୋକା ନିଜୱସନାନି ପଥି ପ୍ରସାରଯିତୁମାରେଭିରେ, କତିପଯା ଜନାଶ୍ଚ ପାଦପପର୍ଣାଦିକଂ ଛିତ୍ୱା ପଥି ୱିସ୍ତାରଯାମାସୁଃ|

٩ 9 وَٱلْجُمُوعُ ٱلَّذِينَ تَقَدَّمُوا وَٱلَّذِينَ تَبِعُوا كَانُوا يَصْرَخُونَ قَائِلِينَ: «أُوصَنَّا لِٱبْنِ دَاوُدَ! مُبَارَكٌ ٱلْآتِي بِٱسْمِ ٱلرَّبِّ! أُوصَنَّا فِي ٱلْأَعَالِي!».

ଅଗ୍ରଗାମିନଃ ପଶ୍ଚାଦ୍ଗାମିନଶ୍ଚ ମନୁଜା ଉଚ୍ଚୈର୍ଜଯ ଜଯ ଦାଯୂଦଃ ସନ୍ତାନେତି ଜଗଦୁଃ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ୟ ନାମ୍ନା ଯ ଆଯାତି ସ ଧନ୍ୟଃ, ସର୍ୱ୍ୱୋପରିସ୍ଥସ୍ୱର୍ଗେପି ଜଯତି|

١٠ 10 وَلَمَّا دَخَلَ أُورُشَلِيمَ ٱرْتَجَّتِ ٱلْمَدِينَةُ كُلُّهَا قَائِلَةً: «مَنْ هَذَا؟».

ଇତ୍ଥଂ ତସ୍ମିନ୍ ଯିରୂଶାଲମଂ ପ୍ରୱିଷ୍ଟେ କୋଽଯମିତି କଥନାତ୍ କୃତ୍ସ୍ନଂ ନଗରଂ ଚଞ୍ଚଲମଭୱତ୍|

١١ 11 فَقَالَتِ ٱلْجُمُوعُ: «هَذَا يَسُوعُ ٱلنَّبِيُّ ٱلَّذِي مِنْ نَاصِرَةِ ٱلْجَلِيلِ».

ତତ୍ର ଲୋକୋଃ କଥଯାମାସୁଃ, ଏଷ ଗାଲୀଲ୍ପ୍ରଦେଶୀଯ-ନାସରତୀଯ-ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ଯୀଶୁଃ|

١٢ 12 وَدَخَلَ يَسُوعُ إِلَى هَيْكَلِ ٱللهِ وَأَخْرَجَ جَمِيعَ ٱلَّذِينَ كَانُوا يَبِيعُونَ وَيَشْتَرُونَ فِي ٱلْهَيْكَلِ، وَقَلَبَ مَوَائِدَ ٱلصَّيَارِفَةِ وَكَرَاسِيَّ بَاعَةِ ٱلْحَمَامِ

ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁରୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ମନ୍ଦିରଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ ତନ୍ମଧ୍ୟାତ୍ କ୍ରଯୱିକ୍ରଯିଣୋ ୱହିଶ୍ଚକାର; ୱଣିଜାଂ ମୁଦ୍ରାସନାନୀ କପୋତୱିକ୍ରଯିଣାଞ୍ଚସନାନୀ ଚ ନ୍ୟୁୱ୍ଜଯାମାସ|

١٣ 13 وَقَالَ لَهُمْ: «مَكْتُوبٌ: بَيْتِي بَيْتَ ٱلصَّلَاةِ يُدْعَى. وَأَنْتُمْ جَعَلْتُمُوهُ مَغَارَةَ لُصُوصٍ!».

ଅପରଂ ତାନୁୱାଚ, ଏଷା ଲିପିରାସ୍ତେ, "ମମ ଗୃହଂ ପ୍ରାର୍ଥନାଗୃହମିତି ୱିଖ୍ୟାସ୍ୟତି", କିନ୍ତୁ ଯୂଯଂ ତଦ୍ ଦସ୍ୟୂନାଂ ଗହ୍ୱରଂ କୃତୱନ୍ତଃ|

١٤ 14 وَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ عُمْيٌ وَعُرْجٌ فِي ٱلْهَيْكَلِ فَشَفَاهُمْ.

ତଦନନ୍ତରମ୍ ଅନ୍ଧଖଞ୍ଚଲୋକାସ୍ତସ୍ୟ ସମୀପମାଗତାଃ, ସ ତାନ୍ ନିରାମଯାନ୍ କୃତୱାନ୍|

١٥ 15 فَلَمَّا رَأَى رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ ٱلْعَجَائِبَ ٱلَّتِي صَنَعَ، وَٱلْأَوْلَادَ يَصْرَخُونَ فِي ٱلْهَيْكَلِ وَيَقُولُونَ: «أُوصَنَّا لِٱبْنِ دَاوُدَ!». غَضِبُوا

ଯଦା ପ୍ରଧାନଯାଜକା ଅଧ୍ୟାପକାଶ୍ଚ ତେନ କୃତାନ୍ୟେତାନି ଚିତ୍ରକର୍ମ୍ମାଣି ଦଦୃଶୁଃ, ଜଯ ଜଯ ଦାଯୂଦଃ ସନ୍ତାନ, ମନ୍ଦିରେ ବାଲକାନାମ୍ ଏତାଦୃଶମ୍ ଉଚ୍ଚଧ୍ୱନିଂ ଶୁଶ୍ରୁୱୁଶ୍ଚ, ତଦା ମହାକ୍ରୁଦ୍ଧା ବଭୂୱଃ,

١٦ 16 وَقَالُوا لَهُ: «أَتَسْمَعُ مَا يَقُولُ هَؤُلَاءِ؟». فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «نَعَمْ! أَمَا قَرَأْتُمْ قَطُّ: مِنْ أَفْوَاهِ ٱلْأَطْفَالِ وَٱلرُّضَّعِ هَيَّأْتَ تَسْبِيحًا؟».

ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଶ୍ଚ, ଇମେ ଯଦ୍ ୱଦନ୍ତି, ତତ୍ କିଂ ତ୍ୱଂ ଶୃଣୋଷି? ତତୋ ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ଅୱୋଚତ୍, ସତ୍ୟମ୍; ସ୍ତନ୍ୟପାଯିଶିଶୂନାଞ୍ଚ ବାଲକାନାଞ୍ଚ ୱକ୍ତ୍ରତଃ| ସ୍ୱକୀଯଂ ମହିମାନଂ ତ୍ୱଂ ସଂପ୍ରକାଶଯସି ସ୍ୱଯଂ| ଏତଦ୍ୱାକ୍ୟଂ ଯୂଯଂ କିଂ ନାପଠତ?

١٧ 17 ثُمَّ تَرَكَهُمْ وَخَرَجَ خَارِجَ ٱلْمَدِينَةِ إِلَى بَيْتِ عَنْيَا وَبَاتَ هُنَاكَ.

ତତସ୍ତାନ୍ ୱିହାଯ ସ ନଗରାଦ୍ ବୈଥନିଯାଗ୍ରାମଂ ଗତ୍ୱା ତତ୍ର ରଜନୀଂ ଯାପଯାମାସ|

١٨ 18 وَفِي ٱلصُّبْحِ إِذْ كَانَ رَاجِعًا إِلَى ٱلْمَدِينَةِ جَاعَ،

ଅନନ୍ତରଂ ପ୍ରଭାତେ ସତି ଯୀଶୁଃ ପୁନରପି ନଗରମାଗଚ୍ଛନ୍ କ୍ଷୁଧାର୍ତ୍ତୋ ବଭୂୱ|

١٩ 19 فَنَظَرَ شَجَرَةَ تِينٍ عَلَى ٱلطَّرِيقِ، وَجَاءَ إِلَيْهَا فَلَمْ يَجِدْ فِيهَا شَيْئًا إِلَّا وَرَقًا فَقَطْ. فَقَالَ لَهَا: «لَا يَكُنْ مِنْكِ ثَمَرٌ بَعْدُ إِلَى ٱلْأَبَدِ!». فَيَبِسَتِ ٱلتِّينَةُ فِي ٱلْحَالِ. (aiōn g165)

ତତୋ ମାର୍ଗପାର୍ଶ୍ୱ ଉଡୁମ୍ବରୱୃକ୍ଷମେକଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ତତ୍ସମୀପଂ ଗତ୍ୱା ପତ୍ରାଣି ୱିନା କିମପି ନ ପ୍ରାପ୍ୟ ତଂ ପାଦପଂ ପ୍ରୋୱାଚ, ଅଦ୍ୟାରଭ୍ୟ କଦାପି ତ୍ୱଯି ଫଲଂ ନ ଭୱତୁ; ତେନ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ସ ଉଡୁମ୍ବରମାହୀରୁହଃ ଶୁଷ୍କତାଂ ଗତଃ| (aiōn g165)

٢٠ 20 فَلَمَّا رَأَى ٱلتَّلَامِيذُ ذَلِكَ تَعَجَّبُوا قَائِلِينَ: «كَيْفَ يَبِسَتِ ٱلتِّينَةُ فِي ٱلْحَالِ؟».

ତଦ୍ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଶିଷ୍ୟା ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ ୱିଜ୍ଞାଯ କଥଯାମାସୁଃ, ଆଃ, ଉଡୁମ୍ୱରପାଦପୋଽତିତୂର୍ଣଂ ଶୁଷ୍କୋଽଭୱତ୍|

٢١ 21 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ كَانَ لَكُمْ إِيمَانٌ وَلَا تَشُكُّونَ، فَلَا تَفْعَلُونَ أَمْرَ ٱلتِّينَةِ فَقَطْ، بَلْ إِنْ قُلْتُمْ أَيْضًا لِهَذَا ٱلْجَبَلِ: ٱنْتَقِلْ وَٱنْطَرِحْ فِي ٱلْبَحْرِ فَيَكُونُ.

ତତୋ ଯୀଶୁସ୍ତାନୁୱାଚ, ଯୁଷ୍ମାନହଂ ସତ୍ୟଂ ୱଦାମି, ଯଦି ଯୂଯମସନ୍ଦିଗ୍ଧାଃ ପ୍ରତୀଥ, ତର୍ହି ଯୂଯମପି କେୱଲୋଡୁମ୍ୱରପାଦପଂ ପ୍ରତୀତ୍ଥଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ଶକ୍ଷ୍ୟଥ, ତନ୍ନ, ତ୍ୱଂ ଚଲିତ୍ୱା ସାଗରେ ପତେତି ୱାକ୍ୟଂ ଯୁଷ୍ମାଭିରସ୍ମିନ ଶୈଲେ ପ୍ରୋକ୍ତେପି ତଦୈୱ ତଦ୍ ଘଟିଷ୍ୟତେ|

٢٢ 22 وَكُلُّ مَا تَطْلُبُونَهُ فِي ٱلصَّلَاةِ مُؤْمِنِينَ تَنَالُونَهُ».

ତଥା ୱିଶ୍ୱସ୍ୟ ପ୍ରାର୍ଥ୍ୟ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ୟଦ୍ ଯାଚିଷ୍ୟତେ, ତଦେୱ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟତେ|

٢٣ 23 وَلَمَّا جَاءَ إِلَى ٱلْهَيْكَلِ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَشُيُوخُ ٱلشَّعْبِ وَهُوَ يُعَلِّمُ، قَائِلِينَ: «بِأَيِّ سُلْطَانٍ تَفْعَلُ هَذَا؟ وَمَنْ أَعْطَاكَ هَذَا ٱلسُّلْطَانَ؟».

ଅନନ୍ତରଂ ମନ୍ଦିରଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟୋପଦେଶନସମଯେ ତତ୍ସମୀପଂ ପ୍ରଧାନଯାଜକାଃ ପ୍ରାଚୀନଲୋକାଶ୍ଚାଗତ୍ୟ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ, ତ୍ୱଯା କେନ ସାମର୍ଥ୍ୟନୈତାନି କର୍ମ୍ମାଣି କ୍ରିଯନ୍ତେ? କେନ ୱା ତୁଭ୍ୟମେତାନି ସାମର୍ଥ୍ୟାନି ଦତ୍ତାନି?

٢٤ 24 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «وَأَنَا أَيْضًا أَسْأَلُكُمْ كَلِمَةً وَاحِدَةً، فَإِنْ قُلْتُمْ لِي عَنْهَا أَقُولُ لَكُمْ أَنَا أَيْضًا بِأَيِّ سُلْطَانٍ أَفْعَلُ هَذَا:

ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍, ଅହମପି ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱାଚମେକାଂ ପୃଚ୍ଛାମି, ଯଦି ଯୂଯଂ ତଦୁତ୍ତରଂ ଦାତୁଂ ଶକ୍ଷ୍ୟଥ, ତଦା କେନ ସାମର୍ଥ୍ୟେନ କର୍ମ୍ମାଣ୍ୟେତାନି କରୋମି, ତଦହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱକ୍ଷ୍ୟାମି|

٢٥ 25 مَعْمُودِيَّةُ يُوحَنَّا: مِنْ أَيْنَ كَانَتْ؟ مِنَ ٱلسَّمَاءِ أَمْ مِنَ ٱلنَّاسِ؟». فَفَكَّرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ قَائِلِينَ: «إِنْ قُلْنَا: مِنَ ٱلسَّمَاءِ، يَقُولُ لَنَا: فَلِمَاذَا لَمْ تُؤْمِنُوا بِهِ؟

ଯୋହନୋ ମଜ୍ଜନଂ କସ୍ୟାଜ୍ଞଯାଭୱତ୍? କିମୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟସ୍ୟ ୱା? ତତସ୍ତେ ପରସ୍ପରଂ ୱିୱିଚ୍ୟ କଥଯାମାସୁଃ, ଯଦୀଶ୍ୱରସ୍ୟେତି ୱଦାମସ୍ତର୍ହି ଯୂଯଂ ତଂ କୁତୋ ନ ପ୍ରତ୍ୟୈତ? ୱାଚମେତାଂ ୱକ୍ଷ୍ୟତି|

٢٦ 26 وَإِنْ قُلْنَا: مِنَ ٱلنَّاسِ، نَخَافُ مِنَ ٱلشَّعْبِ، لِأَنَّ يُوحَنَّا عِنْدَ ٱلْجَمِيعِ مِثْلُ نَبِيٍّ».

ମନୁଷ୍ୟସ୍ୟେତି ୱକ୍ତୁମପି ଲୋକେଭ୍ୟୋ ବିଭୀମଃ, ଯତଃ ସର୍ୱ୍ୱୈରପି ଯୋହନ୍ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀତି ଜ୍ଞାଯତେ|

٢٧ 27 فَأَجَابُوا يَسُوعَ وَقَالُوا: «لَا نَعْلَمُ». فَقَالَ لَهُمْ هُوَ أَيْضًا: «وَلَا أَنَا أَقُولُ لَكُمْ بِأَيِّ سُلْطَانٍ أَفْعَلُ هَذَا.

ତସ୍ମାତ୍ ତେ ଯୀଶୁଂ ପ୍ରତ୍ୟୱଦନ୍, ତଦ୍ ୱଯଂ ନ ୱିଦ୍ମଃ| ତଦା ସ ତାନୁକ୍ତୱାନ୍, ତର୍ହି କେନ ସାମରଥ୍ୟେନ କର୍ମ୍ମାଣ୍ୟେତାନ୍ୟହଂ କରୋମି, ତଦପ୍ୟହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ନ ୱକ୍ଷ୍ୟାମି|

٢٨ 28 «مَاذَا تَظُنُّونَ؟ كَانَ لِإِنْسَانٍ ٱبْنَانِ، فَجَاءَ إِلَى ٱلْأَوَّلِ وَقَالَ: يا ٱبْنِي، ٱذْهَبِ ٱلْيَوْمَ ٱعْمَلْ فِي كَرْمِي.

କସ୍ୟଚିଜ୍ଜନସ୍ୟ ଦ୍ୱୌ ସୁତାୱାସ୍ତାଂ ସ ଏକସ୍ୟ ସୁତସ୍ୟ ସମୀପଂ ଗତ୍ୱା ଜଗାଦ, ହେ ସୁତ, ତ୍ୱମଦ୍ୟ ମମ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରେ କର୍ମ୍ମ କର୍ତୁଂ ୱ୍ରଜ|

٢٩ 29 فَأَجَابَ وَقَالَ: مَا أُرِيدُ. وَلَكِنَّهُ نَدِمَ أَخِيرًا وَمَضَى.

ତତଃ ସ ଉକ୍ତୱାନ୍, ନ ଯାସ୍ୟାମି, କିନ୍ତୁ ଶେଷେଽନୁତପ୍ୟ ଜଗାମ|

٣٠ 30 وَجَاءَ إِلَى ٱلثَّانِي وَقَالَ كَذَلِكَ. فَأَجَابَ وَقَالَ: هَا أَنَا يا سَيِّدُ. وَلَمْ يَمْضِ.

ଅନନ୍ତରଂ ସୋନ୍ୟସୁତସ୍ୟ ସମୀପଂ ଗତ୍ୱା ତଥୈୱ କଥ୍ତିୱାନ୍; ତତଃ ସ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ମହେଚ୍ଛ ଯାମି, କିନ୍ତୁ ନ ଗତଃ|

٣١ 31 فَأَيُّ ٱلِٱثْنَيْنِ عَمِلَ إِرَادَةَ ٱلْأَبِ؟». قَالُوا لَهُ: «ٱلْأَوَّلُ». قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ ٱلْعَشَّارِينَ وَٱلزَّوَانِيَ يَسْبِقُونَكُمْ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ،

ଏତଯୋଃ ପୁତ୍ରଯୋ ର୍ମଧ୍ୟେ ପିତୁରଭିମତଂ କେନ ପାଲିତଂ? ଯୁଷ୍ମାଭିଃ କିଂ ବୁଧ୍ୟତେ? ତତସ୍ତେ ପ୍ରତ୍ୟୂଚୁଃ, ପ୍ରଥମେନ ପୁତ୍ରେଣ| ତଦାନୀଂ ଯୀଶୁସ୍ତାନୁୱାଚ, ଅହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ତଥ୍ୟଂ ୱଦାମି, ଚଣ୍ଡାଲା ଗଣିକାଶ୍ଚ ଯୁଷ୍ମାକମଗ୍ରତ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟଂ ପ୍ରୱିଶନ୍ତି|

٣٢ 32 لِأَنَّ يُوحَنَّا جَاءَكُمْ فِي طَرِيقِ ٱلْحَقِّ فَلَمْ تُؤْمِنُوا بِهِ، وَأَمَّا ٱلْعَشَّارُونَ وَٱلزَّوَانِي فَآمَنُوا بِهِ. وَأَنْتُمْ إِذْ رَأَيْتُمْ لَمْ تَنْدَمُوا أَخِيرًا لِتُؤْمِنُوا بِهِ.

ଯତୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସମୀପଂ ଯୋହନି ଧର୍ମ୍ମପଥେନାଗତେ ଯୂଯଂ ତଂ ନ ପ୍ରତୀଥ, କିନ୍ତୁ ଚଣ୍ଡାଲା ଗଣିକାଶ୍ଚ ତଂ ପ୍ରତ୍ୟାଯନ୍, ତଦ୍ ୱିଲୋକ୍ୟାପି ଯୂଯଂ ପ୍ରତ୍ୟେତୁଂ ନାଖିଦ୍ୟଧ୍ୱଂ|

٣٣ 33 «اِسْمَعُوا مَثَلًا آخَرَ: كَانَ إِنْسَانٌ رَبُّ بَيْتٍ غَرَسَ كَرْمًا، وَأَحَاطَهُ بِسِيَاجٍ، وَحَفَرَ فِيهِ مَعْصَرَةً، وَبَنَى بُرْجًا، وَسَلَّمَهُ إِلَى كَرَّامِينَ وَسَافَرَ.

ଅପରମେକଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତଂ ଶୃଣୁତ, କଶ୍ଚିଦ୍ ଗୃହସ୍ଥଃ କ୍ଷେତ୍ରେ ଦ୍ରାକ୍ଷାଲତା ରୋପଯିତ୍ୱା ତଚ୍ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ୱାରଣୀଂ ୱିଧାଯ ତନ୍ମଧ୍ୟେ ଦ୍ରାକ୍ଷାଯନ୍ତ୍ରଂ ସ୍ଥାପିତୱାନ୍, ମାଞ୍ଚଞ୍ଚ ନିର୍ମ୍ମିତୱାନ୍, ତତଃ କୃଷକେଷୁ ତତ୍ କ୍ଷେତ୍ରଂ ସମର୍ପ୍ୟ ସ୍ୱଯଂ ଦୂରଦେଶଂ ଜଗାମ|

٣٤ 34 وَلَمَّا قَرُبَ وَقْتُ ٱلْأَثْمَارِ أَرْسَلَ عَبِيدَهُ إِلَى ٱلْكَرَّامِينَ لِيَأْخُذَ أَثْمَارَهُ.

ତଦନନ୍ତରଂ ଫଲସମଯ ଉପସ୍ଥିତେ ସ ଫଲାନି ପ୍ରାପ୍ତୁଂ କୃଷୀୱଲାନାଂ ସମୀପଂ ନିଜଦାସାନ୍ ପ୍ରେଷଯାମାସ|

٣٥ 35 فَأَخَذَ ٱلْكَرَّامُونَ عَبِيدَهُ وَجَلَدُوا بَعْضًا وَقَتَلُوا بَعْضًا وَرَجَمُوا بَعْضًا.

କିନ୍ତୁ କୃଷୀୱଲାସ୍ତସ୍ୟ ତାନ୍ ଦାସେଯାନ୍ ଧୃତ୍ୱା କଞ୍ଚନ ପ୍ରହୃତୱନ୍ତଃ, କଞ୍ଚନ ପାଷାଣୈରାହତୱନ୍ତଃ, କଞ୍ଚନ ଚ ହତୱନ୍ତଃ|

٣٦ 36 ثُمَّ أَرْسَلَ أَيْضًا عَبِيدًا آخَرِينَ أَكْثَرَ مِنَ ٱلْأَوَّلِينَ، فَفَعَلُوا بِهِمْ كَذَلِكَ.

ପୁନରପି ସ ପ୍ରଭୁଃ ପ୍ରଥମତୋଽଧିକଦାସେଯାନ୍ ପ୍ରେଷଯାମାସ, କିନ୍ତୁ ତେ ତାନ୍ ପ୍ରତ୍ୟପି ତଥୈୱ ଚକ୍ରୁଃ|

٣٧ 37 فَأَخِيرًا أَرْسَلَ إِلَيْهِمُ ٱبْنَهُ قَائِلًا: يَهَابُونَ ٱبْنِي!

ଅନନ୍ତରଂ ମମ ସୁତେ ଗତେ ତଂ ସମାଦରିଷ୍ୟନ୍ତେ, ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ଶେଷେ ସ ନିଜସୁତଂ ତେଷାଂ ସନ୍ନିଧିଂ ପ୍ରେଷଯାମାସ|

٣٨ 38 وَأَمَّا ٱلْكَرَّامُونَ فَلَمَّا رَأَوْا ٱلِٱبْنَ قَالُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ: هَذَا هُوَ ٱلْوَارِثُ! هَلُمُّوا نَقْتُلْهُ وَنَأْخُذْ مِيرَاثَهُ!

କିନ୍ତୁ ତେ କୃଷୀୱଲାଃ ସୁତଂ ୱୀକ୍ଷ୍ୟ ପରସ୍ପରମ୍ ଇତି ମନ୍ତ୍ରଯିତୁମ୍ ଆରେଭିରେ, ଅଯମୁତ୍ତରାଧିକାରୀ ୱଯମେନଂ ନିହତ୍ୟାସ୍ୟାଧିକାରଂ ସ୍ୱୱଶୀକରିଷ୍ୟାମଃ|

٣٩ 39 فَأَخَذُوهُ وَأَخْرَجُوهُ خَارِجَ ٱلْكَرْمِ وَقَتَلُوهُ.

ପଶ୍ଚାତ୍ ତେ ତଂ ଧୃତ୍ୱା ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରାଦ୍ ବହିଃ ପାତଯିତ୍ୱାବଧିଷୁଃ|

٤٠ 40 فَمَتَى جَاءَ صَاحِبُ ٱلْكَرْمِ، مَاذَا يَفْعَلُ بِأُولَئِكَ ٱلْكَرَّامِينَ؟».

ଯଦା ସ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରପତିରାଗମିଷ୍ୟତି, ତଦା ତାନ୍ କୃଷୀୱଲାନ୍ କିଂ କରିଷ୍ୟତି?

٤١ 41 قَالُوا لَهُ: «أُولَئِكَ ٱلْأَرْدِيَاءُ يُهْلِكُهُمْ هَلَاكًا رَدِيًّا، وَيُسَلِّمُ ٱلْكَرْمَ إِلَى كَرَّامِينَ آخَرِينَ يُعْطُونَهُ ٱلْأَثْمَارَ فِي أَوْقَاتِهَا».

ତତସ୍ତେ ପ୍ରତ୍ୟୱଦନ୍, ତାନ୍ କଲୁଷିଣୋ ଦାରୁଣଯାତନାଭିରାହନିଷ୍ୟତି, ଯେ ଚ ସମଯାନୁକ୍ରମାତ୍ ଫଲାନି ଦାସ୍ୟନ୍ତି, ତାଦୃଶେଷୁ କୃଷୀୱଲେଷୁ କ୍ଷେତ୍ରଂ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି|

٤٢ 42 قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَمَا قَرَأْتُمْ قَطُّ فِي ٱلْكُتُبِ: ٱلْحَجَرُ ٱلَّذِي رَفَضَهُ ٱلْبَنَّاؤُونَ هُوَ قَدْ صَارَ رَأْسَ ٱلزَّاوِيَةِ؟ مِنْ قِبَلِ ٱلرَّبِّ كَانَ هَذَا وَهُوَ عَجِيبٌ فِي أَعْيُنِنَا!

ତଦା ଯୀଶୁନା ତେ ଗଦିତାଃ, ଗ୍ରହଣଂ ନ କୃତଂ ଯସ୍ୟ ପାଷାଣସ୍ୟ ନିଚାଯକୈଃ| ପ୍ରଧାନପ୍ରସ୍ତରଃ କୋଣେ ସଏୱ ସଂଭୱିଷ୍ୟତି| ଏତତ୍ ପରେଶିତୁଃ କର୍ମ୍ମାସ୍ମଦୃଷ୍ଟାୱଦ୍ଭୁତଂ ଭୱେତ୍| ଧର୍ମ୍ମଗ୍ରନ୍ଥେ ଲିଖିତମେତଦ୍ୱଚନଂ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ କିଂ ନାପାଠି?

٤٣ 43 لِذَلِكَ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مَلَكُوتَ ٱللهِ يُنْزَعُ مِنْكُمْ وَيُعْطَى لِأُمَّةٍ تَعْمَلُ أَثْمَارَهُ.

ତସ୍ମାଦହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱଦାମି, ଯୁଷ୍ମତ୍ତ ଈଶ୍ୱରୀଯରାଜ୍ୟମପନୀଯ ଫଲୋତ୍ପାଦଯିତ୍ରନ୍ୟଜାତଯେ ଦାଯିଷ୍ୟତେ|

٤٤ 44 وَمَنْ سَقَطَ عَلَى هَذَا ٱلْحَجَرِ يَتَرَضَّضُ، وَمَنْ سَقَطَ هُوَ عَلَيْهِ يَسْحَقُهُ!».

ଯୋ ଜନ ଏତତ୍ପାଷାଣୋପରି ପତିଷ୍ୟତି, ତଂ ସ ଭଂକ୍ଷ୍ୟତେ, କିନ୍ତ୍ୱଯଂ ପାଷାଣୋ ଯସ୍ୟୋପରି ପତିଷ୍ୟତି, ତଂ ସ ଧୂଲିୱତ୍ ଚୂର୍ଣୀକରିଷ୍ୟତି|

٤٥ 45 وَلَمَّا سَمِعَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ أَمْثَالَهُ، عَرَفُوا أَنَّهُ تَكَلَّمَ عَلَيْهِمْ.

ତଦାନୀଂ ପ୍ରାଧନଯାଜକାଃ ଫିରୂଶିନଶ୍ଚ ତସ୍ୟେମାଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ସୋଽସ୍ମାନୁଦ୍ଦିଶ୍ୟ କଥିତୱାନ୍, ଇତି ୱିଜ୍ଞାଯ ତଂ ଧର୍ତ୍ତୁଂ ଚେଷ୍ଟିତୱନ୍ତଃ;

٤٦ 46 وَإِذْ كَانُوا يَطْلُبُونَ أَنْ يُمْسِكُوهُ، خَافُوا مِنَ ٱلْجُمُوعِ، لِأَنَّهُ كَانَ عِنْدَهُمْ مِثْلَ نَبِيٍّ.

କିନ୍ତୁ ଲୋକେଭ୍ୟୋ ବିଭ୍ୟୁଃ, ଯତୋ ଲୋକୈଃ ସ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀତ୍ୟଜ୍ଞାଯି|

Jesus Enters into Jerusalem