مَتَّى 17
| وَبَعْدَ سِتَّةِ أَيَّامٍ أَخَذَ يَسُوعُ بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا أَخَاهُ وَصَعِدَ بِهِمْ إِلَى جَبَلٍ عَالٍ مُنْفَرِدِينَ. | ١ 1 |
ଅନନ୍ତରଂ ଷଡ୍ଦିନେଭ୍ୟଃ ପରଂ ଯୀଶୁଃ ପିତରଂ ଯାକୂବଂ ତତ୍ସହଜଂ ଯୋହନଞ୍ଚ ଗୃହ୍ଲନ୍ ଉଚ୍ଚାଦ୍ରେ ର୍ୱିୱିକ୍ତସ୍ଥାନମ୍ ଆଗତ୍ୟ ତେଷାଂ ସମକ୍ଷଂ ରୂପମନ୍ୟତ୍ ଦଧାର|
| وَتَغَيَّرَتْ هَيْئَتُهُ قُدَّامَهُمْ، وَأَضَاءَ وَجْهُهُ كَٱلشَّمْسِ، وَصَارَتْ ثِيَابُهُ بَيْضَاءَ كَٱلنُّورِ. | ٢ 2 |
ତେନ ତଦାସ୍ୟଂ ତେଜସ୍ୱି, ତଦାଭରଣମ୍ ଆଲୋକୱତ୍ ପାଣ୍ଡରମଭୱତ୍|
| وَإِذَا مُوسَى وَإِيلِيَّا قَدْ ظَهَرَا لَهُمْ يَتَكَلَّمَانِ مَعَهُ. | ٣ 3 |
ଅନ୍ୟଚ୍ଚ ତେନ ସାକଂ ସଂଲପନ୍ତୌ ମୂସା ଏଲିଯଶ୍ଚ ତେଭ୍ୟୋ ଦର୍ଶନଂ ଦଦତୁଃ|
| فَجَعَلَ بُطْرُسُ يَقُولُ لِيَسُوعَ: «يَارَبُّ، جَيِّدٌ أَنْ نَكُونَ هَهُنَا! فَإِنْ شِئْتَ نَصْنَعْ هُنَا ثَلَاثَ مَظَالَّ: لَكَ وَاحِدَةٌ، وَلِمُوسَى وَاحِدَةٌ، وَلِإِيلِيَّا وَاحِدَةٌ». | ٤ 4 |
ତଦାନୀଂ ପିତରୋ ଯୀଶୁଂ ଜଗାଦ, ହେ ପ୍ରଭୋ ସ୍ଥିତିରତ୍ରାସ୍ମାକଂ ଶୁଭା, ଯଦି ଭୱତାନୁମନ୍ୟତେ, ତର୍ହି ଭୱଦର୍ଥମେକଂ ମୂସାର୍ଥମେକମ୍ ଏଲିଯାର୍ଥଞ୍ଚୈକମ୍ ଇତି ତ୍ରୀଣି ଦୂଷ୍ୟାଣି ନିର୍ମ୍ମମ|
| وَفِيمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ إِذَا سَحَابَةٌ نَيِّرَةٌ ظَلَّلَتْهُمْ، وَصَوْتٌ مِنَ ٱلسَّحَابَةِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ ٱلَّذِي بِهِ سُرِرْتُ. لَهُ ٱسْمَعُوا». | ٥ 5 |
ଏତତ୍କଥନକାଲ ଏକ ଉଜ୍ଜୱଲଃ ପଯୋଦସ୍ତେଷାମୁପରି ଛାଯାଂ କୃତୱାନ୍, ୱାରିଦାଦ୍ ଏଷା ନଭସୀଯା ୱାଗ୍ ବଭୂୱ, ମମାଯଂ ପ୍ରିଯଃ ପୁତ୍ରଃ, ଅସ୍ମିନ୍ ମମ ମହାସନ୍ତୋଷ ଏତସ୍ୟ ୱାକ୍ୟଂ ଯୂଯଂ ନିଶାମଯତ|
| وَلَمَّا سَمِعَ ٱلتَّلَامِيذُ سَقَطُوا عَلَى وُجُوهِهِمْ وَخَافُوا جِدًّا. | ٦ 6 |
କିନ୍ତୁ ୱାଚମେତାଂ ଶୃଣ୍ୱନ୍ତଏୱ ଶିଷ୍ୟା ମୃଶଂ ଶଙ୍କମାନା ନ୍ୟୁବ୍ଜା ନ୍ୟପତନ୍|
| فَجَاءَ يَسُوعُ وَلَمَسَهُمْ وَقَالَ: «قُومُوا، وَلَا تَخَافُوا». | ٧ 7 |
ତଦା ଯୀଶୁରାଗତ୍ୟ ତେଷାଂ ଗାତ୍ରାଣି ସ୍ପୃଶନ୍ ଉୱାଚ, ଉତ୍ତିଷ୍ଠତ, ମା ଭୈଷ୍ଟ|
| فَرَفَعُوا أَعْيُنَهُمْ وَلَمْ يَرَوْا أَحَدًا إِلَّا يَسُوعَ وَحْدَهُ. | ٨ 8 |
ତଦାନୀଂ ନେତ୍ରାଣ୍ୟୁନ୍ମୀଲ୍ୟ ଯୀଶୁଂ ୱିନା କମପି ନ ଦଦୃଶୁଃ|
| وَفِيمَا هُمْ نَازِلُونَ مِنَ ٱلْجَبَلِ أَوْصَاهُمْ يَسُوعُ قَائِلًا: «لَا تُعْلِمُوا أَحَدًا بِمَا رَأَيْتُمْ حَتَّى يَقُومَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ». | ٩ 9 |
ତତଃ ପରମ୍ ଅଦ୍ରେରୱରୋହଣକାଲେ ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ଇତ୍ୟାଦିଦେଶ, ମନୁଜସୁତସ୍ୟ ମୃତାନାଂ ମଧ୍ୟାଦୁତ୍ଥାନଂ ଯାୱନ୍ନ ଜାଯତେ, ତାୱତ୍ ଯୁଷ୍ମାଭିରେତଦ୍ଦର୍ଶନଂ କସ୍ମୈଚିଦପି ନ କଥଯିତୱ୍ୟଂ|
| وَسَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ قَائِلِينَ: «فَلِمَاذَا يَقُولُ ٱلْكَتَبَةُ: إِنَّ إِيلِيَّا يَنْبَغِي أَنْ يَأْتِيَ أَوَّلًا؟». | ١٠ 10 |
ତଦା ଶିଷ୍ୟାସ୍ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ, ପ୍ରଥମମ୍ ଏଲିଯ ଆଯାସ୍ୟତୀତି କୁତ ଉପାଧ୍ୟାଯୈରୁଚ୍ୟତେ?
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ إِيلِيَّا يَأْتِي أَوَّلًا وَيَرُدُّ كُلَّ شَيْءٍ. | ١١ 11 |
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୱାଦୀତ୍, ଏଲିଯଃ ପ୍ରାଗେତ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱାଣି ସାଧଯିଷ୍ୟତୀତି ସତ୍ୟଂ,
| وَلَكِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ إِيلِيَّا قَدْ جَاءَ وَلَمْ يَعْرِفُوهُ، بَلْ عَمِلُوا بِهِ كُلَّ مَا أَرَادُوا. كَذَلِكَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ أَيْضًا سَوْفَ يَتَأَلَّمُ مِنْهُمْ». | ١٢ 12 |
କିନ୍ତ୍ୱହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱଚ୍ମି, ଏଲିଯ ଏତ୍ୟ ଗତଃ, ତେ ତମପରିଚିତ୍ୟ ତସ୍ମିନ୍ ଯଥେଚ୍ଛଂ ୱ୍ୟୱଜହୁଃ; ମନୁଜସୁତେନାପି ତେଷାମନ୍ତିକେ ତାଦୃଗ୍ ଦୁଃଖଂ ଭୋକ୍ତୱ୍ୟଂ|
| حِينَئِذٍ فَهِمَ ٱلتَّلَامِيذُ أَنَّهُ قَالَ لَهُمْ عَنْ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانِ. | ١٣ 13 |
ତଦାନୀଂ ସ ମଜ୍ଜଯିତାରଂ ଯୋହନମଧି କଥାମେତାଂ ୱ୍ୟାହୃତୱାନ୍, ଇତ୍ଥଂ ତଚ୍ଛିଷ୍ୟା ବୁବୁଧିରେ|
| وَلَمَّا جَاءُوا إِلَى ٱلْجَمْعِ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ رَجُلٌ جَاثِيًا لَهُ | ١٤ 14 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ତେଷୁ ଜନନିୱହସ୍ୟାନ୍ତିକମାଗତେଷୁ କଶ୍ଚିତ୍ ମନୁଜସ୍ତଦନ୍ତିକମେତ୍ୟ ଜାନୂନୀ ପାତଯିତ୍ୱା କଥିତୱାନ୍,
| وَقَائِلًا: «يَا سَيِّدُ، ٱرْحَمِ ٱبْنِي فَإِنَّهُ يُصْرَعُ وَيَتَأَلَّمُ شَدِيدًا، وَيَقَعُ كَثِيرًا فِي ٱلنَّارِ وَكَثِيرًا فِي ٱلْمَاءِ. | ١٥ 15 |
ହେ ପ୍ରଭୋ, ମତ୍ପୁତ୍ରଂ ପ୍ରତି କୃପାଂ ୱିଦଧାତୁ, ସୋପସ୍ମାରାମଯେନ ଭୃଶଂ ୱ୍ୟଥିତଃ ସନ୍ ପୁନଃ ପୁନ ର୍ୱହ୍ନୌ ମୁହୁ ର୍ଜଲମଧ୍ୟେ ପତତି|
| وَأَحْضَرْتُهُ إِلَى تَلَامِيذِكَ فَلَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يَشْفُوهُ». | ١٦ 16 |
ତସ୍ମାଦ୍ ଭୱତଃ ଶିଷ୍ୟାଣାଂ ସମୀପେ ତମାନଯଂ କିନ୍ତୁ ତେ ତଂ ସ୍ୱାସ୍ଥଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ନ ଶକ୍ତାଃ|
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «أَيُّهَا ٱلْجِيلُ غَيْرُ ٱلْمُؤْمِنِ، ٱلْمُلْتَوِي، إِلَى مَتَى أَكُونُ مَعَكُمْ؟ إِلَى مَتَى أَحْتَمِلُكُمْ؟ قَدِّمُوهُ إِلَيَّ هَهُنَا!». | ١٧ 17 |
ତଦା ଯୀଶୁଃ କଥିତୱାନ୍ ରେ ଅୱିଶ୍ୱାସିନଃ, ରେ ୱିପଥଗାମିନଃ, ପୁନଃ କତିକାଲାନ୍ ଅହଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସନ୍ନିଧୌ ସ୍ଥାସ୍ୟାମି? କତିକାଲାନ୍ ୱା ଯୁଷ୍ମାନ୍ ସହିଷ୍ୟେ? ତମତ୍ର ମମାନ୍ତିକମାନଯତ|
| فَٱنْتَهَرَهُ يَسُوعُ، فَخَرَجَ مِنْهُ ٱلشَّيْطَانُ. فَشُفِيَ ٱلْغُلَامُ مِنْ تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ. | ١٨ 18 |
ପଶ୍ଚାଦ୍ ଯୀଶୁନା ତର୍ଜତଏୱ ସ ଭୂତସ୍ତଂ ୱିହାଯ ଗତୱାନ୍, ତଦ୍ଦଣ୍ଡଏୱ ସ ବାଲକୋ ନିରାମଯୋଽଭୂତ୍|
| ثُمَّ تَقَدَّمَ ٱلتَّلَامِيذُ إِلَى يَسُوعَ عَلَى ٱنْفِرَادٍ وَقَالُوا: «لِمَاذَا لَمْ نَقْدِرْ نَحْنُ أَنْ نُخْرِجَهُ؟». | ١٩ 19 |
ତତଃ ଶିଷ୍ୟା ଗୁପ୍ତଂ ଯୀଶୁମୁପାଗତ୍ୟ ବଭାଷିରେ, କୁତୋ ୱଯଂ ତଂ ଭୂତଂ ତ୍ୟାଜଯିତୁଂ ନ ଶକ୍ତାଃ?
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لِعَدَمِ إِيمَانِكُمْ. فَٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَوْ كَانَ لَكُمْ إِيمَانٌ مِثْلُ حَبَّةِ خَرْدَلٍ لَكُنْتُمْ تَقُولُونَ لِهَذَا ٱلْجَبَلِ: ٱنْتَقِلْ مِنْ هُنَا إِلَى هُنَاكَ فَيَنْتَقِلُ، وَلَا يَكُونُ شَيْءٌ غَيْرَ مُمْكِنٍ لَدَيْكُمْ. | ٢٠ 20 |
ଯୀଶୁନା ତେ ପ୍ରୋକ୍ତାଃ, ଯୁଷ୍ମାକମପ୍ରତ୍ୟଯାତ୍;
| وَأَمَّا هَذَا ٱلْجِنْسُ فَلَا يَخْرُجُ إِلَّا بِٱلصَّلَاةِ وَٱلصَّوْمِ». | ٢١ 21 |
ଯୁଷ୍ମାନହଂ ତଥ୍ୟଂ ୱଚ୍ମି ଯଦି ଯୁଷ୍ମାକଂ ସର୍ଷପୈକମାତ୍ରୋପି ୱିଶ୍ୱାସୋ ଜାଯତେ, ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାଭିରସ୍ମିନ୍ ଶୈଲେ ତ୍ୱମିତଃ ସ୍ଥାନାତ୍ ତତ୍ ସ୍ଥାନଂ ଯାହୀତି ବ୍ରୂତେ ସ ତଦୈୱ ଚଲିଷ୍ୟତି, ଯୁଷ୍ମାକଂ କିମପ୍ୟସାଧ୍ୟଞ୍ଚ କର୍ମ୍ମ ନ ସ୍ଥାସ୍ୟାତି| କିନ୍ତୁ ପ୍ରାର୍ଥନୋପୱାସୌ ୱିନୈତାଦୃଶୋ ଭୂତୋ ନ ତ୍ୟାଜ୍ୟେତ|
| وَفِيمَا هُمْ يَتَرَدَّدُونَ فِي ٱلْجَلِيلِ قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ سَوْفَ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلنَّاسِ | ٢٢ 22 |
ଅପରଂ ତେଷାଂ ଗାଲୀଲ୍ପ୍ରଦେଶେ ଭ୍ରମଣକାଲେ ଯୀଶୁନା ତେ ଗଦିତାଃ, ମନୁଜସୁତୋ ଜନାନାଂ କରେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତେ ତୈ ର୍ହନିଷ୍ୟତେ ଚ,
| فَيَقْتُلُونَهُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ». فَحَزِنُوا جِدًّا. | ٢٣ 23 |
କିନ୍ତୁ ତୃତୀଯେଽହିନ ମ ଉତ୍ଥାପିଷ୍ୟତେ, ତେନ ତେ ଭୃଶଂ ଦୁଃଖିତା ବଭୂୱଃ|
| وَلَمَّا جَاءُوا إِلَى كَفْرَنَاحُومَ تَقَدَّمَ ٱلَّذِينَ يَأْخُذُونَ ٱلدِّرْهَمَيْنِ إِلَى بُطْرُسَ وَقَالُوا: «أَمَا يُوفِي مُعَلِّمُكُمُ ٱلدِّرْهَمَيْنِ؟». | ٢٤ 24 |
ତଦନନ୍ତରଂ ତେଷୁ କଫର୍ନାହୂମ୍ନଗରମାଗତେଷୁ କରସଂଗ୍ରାହିଣଃ ପିତରାନ୍ତିକମାଗତ୍ୟ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ, ଯୁଷ୍ମାକଂ ଗୁରୁଃ କିଂ ମନ୍ଦିରାର୍ଥଂ କରଂ ନ ଦଦାତି? ତତଃ ପିତରଃ କଥିତୱାନ୍ ଦଦାତି|
| قَالَ: «بَلَى». فَلَمَّا دَخَلَ ٱلْبَيْتَ سَبَقَهُ يَسُوعُ قَائِلًا: «مَاذَا تَظُنُّ يا سِمْعَانُ؟ مِمَّنْ يَأْخُذُ مُلُوكُ ٱلْأَرْضِ ٱلْجِبَايَةَ أَوِ ٱلْجِزْيَةَ، أَمِنْ بَنِيهِمْ أَمْ مِنَ ٱلْأَجَانِبِ؟». | ٢٥ 25 |
ତତସ୍ତସ୍ମିନ୍ ଗୃହମଧ୍ୟମାଗତେ ତସ୍ୟ କଥାକଥନାତ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱମେୱ ଯୀଶୁରୁୱାଚ, ହେ ଶିମୋନ୍, ମେଦିନ୍ୟା ରାଜାନଃ ସ୍ୱସ୍ୱାପତ୍ୟେଭ୍ୟଃ କିଂ ୱିଦେଶିଭ୍ୟଃ କେଭ୍ୟଃ କରଂ ଗୃହ୍ଲନ୍ତି? ଅତ୍ର ତ୍ୱଂ କିଂ ବୁଧ୍ୟସେ? ତତଃ ପିତର ଉକ୍ତୱାନ୍, ୱିଦେଶିଭ୍ୟଃ|
| قَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «مِنَ ٱلْأَجَانِبِ». قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «فَإِذًا ٱلْبَنُونَ أَحْرَارٌ. | ٢٦ 26 |
ତଦା ଯୀଶୁରୁକ୍ତୱାନ୍, ତର୍ହି ସନ୍ତାନା ମୁକ୍ତାଃ ସନ୍ତି|
| وَلَكِنْ لِئَلَّا نُعْثِرَهُمُ، ٱذْهَبْ إِلَى ٱلْبَحْرِ وَأَلْقِ صِنَّارَةً، وَٱلسَّمَكَةُ ٱلَّتِي تَطْلُعُ أَوَّلًا خُذْهَا، وَمَتَى فَتَحْتَ فَاهَا تَجِدْ إِسْتَارًا، فَخُذْهُ وَأَعْطِهِمْ عَنِّي وَعَنْكَ». | ٢٧ 27 |
ତଥାପି ଯଥାସ୍ମାଭିସ୍ତେଷାମନ୍ତରାଯୋ ନ ଜନ୍ୟତେ, ତତ୍କୃତେ ଜଲଧେସ୍ତୀରଂ ଗତ୍ୱା ୱଡିଶଂ କ୍ଷିପ, ତେନାଦୌ ଯୋ ମୀନ ଉତ୍ଥାସ୍ୟତି, ତଂ ଘୃତ୍ୱା ତନ୍ମୁଖେ ମୋଚିତେ ତୋଲକୈକଂ ରୂପ୍ୟଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟସି, ତଦ୍ ଗୃହୀତ୍ୱା ତୱ ମମ ଚ କୃତେ ତେଭ୍ୟୋ ଦେହି|
