لُوقا 17
| وَقَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «لَا يُمْكِنُ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَ ٱلْعَثَرَاتُ، وَلَكِنْ وَيْلٌ لِلَّذِي تَأْتِي بِوَاسِطَتِهِ! | ١ 1 |
ଜିସୁ ତାର୍ ଚେଲାମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ବାଦା ଜେ ନାସେ, ଇରି କୟ୍ନୟ୍, ଜେ ପରିକ୍ୟାୟ୍ ହଃଳେଦ୍ ସେ ହାହେ ହଃଳେଦ୍, ମଃତର୍ ଜାର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ଇରି ଗଃଟେଦ୍, ଚି! ସେ ଦଃଣ୍ଡାର୍ ଜୟ୍ଗ୍ ।
| خَيْرٌ لَهُ لَوْ طُوِّقَ عُنُقُهُ بِحَجَرِ رَحًى وَطُرِحَ فِي ٱلْبَحْرِ، مِنْ أَنْ يُعْثِرَ أَحَدَ هَؤُلَاءِ ٱلصِّغَارِ. | ٢ 2 |
ଇ ନିର୍ମାୟା ଲକାର୍ ବିତ୍ରାର୍ ଗଟ୍ଲକେ ହାହ୍ କଃରାୟ୍ଦ୍, ତାର୍ ଗଃଳାୟ୍ ଗଟେକ୍ ଜଃତାଟେଳା ବାନ୍ଦିକଃରି ସଃମ୍ନ୍ଦେ ହଃକାୟ୍ ରିଲେକ୍ ତାର୍ ଗିନେ ନିକ ଅୟ୍ତାକ୍ ।
| اِحْتَرِزُوا لِأَنْفُسِكُمْ. وَإِنْ أَخْطَأَ إِلَيْكَ أَخُوكَ فَوَبِّخْهُ، وَإِنْ تَابَ فَٱغْفِرْ لَهُ. | ٣ 3 |
ତଃବେ ତୁମିମଃନ୍ ଅଃହ୍ଣା ଅଃହ୍ଣାର୍ କାମେ ଜଃଗ୍ରାତ୍ ଅୟ୍ରିଆ, ଜଦି ତୁମାର୍ ବାୟ୍ ହାହ୍ କଃରେଦ୍, ତଃବେ ତାକ୍ ଦଃକା ଦିଆସ୍; ଆର୍ ସେ ଜଦି ହାହ୍ଚାଡେଦ୍, ତଃବେ ତାକ୍ କେମା ଦିଆସ୍ ।
| وَإِنْ أَخْطَأَ إِلَيْكَ سَبْعَ مَرَّاتٍ فِي ٱلْيَوْمِ، وَرَجَعَ إِلَيْكَ سَبْعَ مَرَّاتٍ فِي ٱلْيَوْمِ قَائِلًا: أَنَا تَائِبٌ، فَٱغْفِرْ لَهُ». | ٤ 4 |
ଆରେକ୍, ଜଦି ସେ ଗଟେଦିନ୍ ବିତ୍ରେ ସାତ୍ ତର୍ ତୁମାର୍ ବିରଦେ ହାହ୍ କଃରେଦ୍ ଆର୍ ସାତ୍ ତର୍ ତୁମାର୍ ହାକ୍ ଲେଉଟି ଆସି କୟ୍ଦ୍, ମୁଁୟ୍ ହାହ୍ ଚାଡୁଲେ ବଃଲି କୟ୍ଦ୍, ତଃବେ ନିଚୟ୍ ତାକ୍ କେମା କଃରା ।”
| فَقَالَ ٱلرُّسُلُ لِلرَّبِّ: «زِدْ إِيمَانَنَا!». | ٥ 5 |
ପେରିତ୍ମଃନ୍ ମାପ୍ରୁକେ କୟ୍ଲାୟ୍, “ଅଃମାର୍ ବିସ୍ୱାସ୍ ବାଡାଉ ।”
| فَقَالَ ٱلرَّبُّ: «لَوْ كَانَ لَكُمْ إِيمَانٌ مِثْلُ حَبَّةِ خَرْدَلٍ، لَكُنْتُمْ تَقُولُونَ لِهَذِهِ ٱلْجُمَّيْزَةِ: ٱنْقَلِعِي وَٱنْغَرِسِي فِي ٱلْبَحْرِ فَتُطِيعُكُمْ. | ٦ 6 |
ମାପ୍ରୁ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ଜଦି ଗଟ୍ ସଃର୍ସୁ ମୁଞ୍ଜି ହର୍ ତୁମାର୍ ବିସ୍ୱାସ୍ ରଃୟ୍ଦ୍, ତଃବେ ଇ ଚିତ୍କଳି ଗଃଚ୍କେ ତୁୟ୍ ଚେର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ଉଟ୍କି ଅୟ୍କଃରି ସଃମ୍ନ୍ଦେ ଜାୟ୍ ରୟ୍ ଅଃଉଅ ବଃଲି କୟ୍ଲେକ୍ ସେରି ତୁମାର୍ କଃତା ମାନେଦ୍ ।”
| «وَمَنْ مِنْكُمْ لَهُ عَبْدٌ يَحْرُثُ أَوْ يَرْعَى، يَقُولُ لَهُ إِذَا دَخَلَ مِنَ ٱلْحَقْلِ: تَقَدَّمْ سَرِيعًا وَٱتَّكِئْ. | ٧ 7 |
“ମଃତର୍ ତୁମାର୍ ବିତ୍ରେ ଇରଃକମ୍ ଲକ୍ କେ ଆଚେ, ତାର୍ ଗତିଦଃଙ୍ଗ୍ଳା କଃସି କଃରି ଆୟ୍ଲା ଦାହ୍ରେ କି ଗାଇମଃନ୍ଦା ଚଃରାୟ୍ କଃରି ଆୟ୍ଲା ଦାହ୍ରେ ସେ ତାକେ କୟ୍ଦ୍, ଇ ଦାହ୍ରେ ଆସିକଃରି କାଉଁକେ ବଃସ୍?
| بَلْ أَلَا يَقُولُ لَهُ: أَعْدِدْ مَا أَتَعَشَّى بِهِ، وَتَمَنْطَقْ وَٱخْدِمْنِي حَتَّى آكُلَ وَأَشْرَبَ، وَبَعْدَ ذَلِكَ تَأْكُلُ وَتَشْرَبُ أَنْتَ؟ | ٨ 8 |
ମଃତର୍ ସେ ତାକ୍ କାୟ୍ ଇରଃକମ୍ ନଃକୟ୍କଃରି, ମର୍ ଗିନେ କାଉଁକେ ବାଟା କଃର୍, ଆର୍ ମୁୟ୍ଁ କାତା ହଃତେକ୍ ମର୍ ସେବା କଃର୍ ତାର୍ ହଃଚେ ତୁୟ୍ କାଦି କାସି ।
| فَهَلْ لِذَلِكَ ٱلْعَبْدِ فَضْلٌ لِأَنَّهُ فَعَلَ مَا أُمِرَ بِهِ؟ لَا أَظُنُّ. | ٩ 9 |
ସେ ଗତିଦଃଙ୍ଗ୍ଳା ତାର୍ କଃତାମାନି ତାର୍ ସେବା କଃରେଦ୍, ତଃବେ ହେଁ ସେ କାୟ୍ ତାକ୍ ବଃଲ୍ ବଃଲି କୟ୍ଦ୍?
| كَذَلِكَ أَنْتُمْ أَيْضًا، مَتَى فَعَلْتُمْ كُلَّ مَا أُمِرْتُمْ بِهِ فَقُولُوا: إِنَّنَا عَبِيدٌ بَطَّالُونَ، لِأَنَّنَا إِنَّمَا عَمِلْنَا مَا كَانَ يَجِبُ عَلَيْنَا». | ١٠ 10 |
ସେ ରଃକମ୍ ତୁମିମଃନ୍ ହେଁ କଃତାମାନି ସଃବୁ କାମ୍ କଃଲା ହଃଚେ କଃଉଆ, ‘ଅଃମିମଃନ୍ ଜୟ୍ଗ୍ ନୟ୍ଲା ଗତିଦଃଙ୍ଗ୍ଳା, ଜାୟ୍ରି କଃର୍ତା କଃତା ସେରି ହଃକା ବାୟ୍ଦ୍ରେ କଃରିଆଚୁ ।’”
| وَفِي ذَهَابِهِ إِلَى أُورُشَلِيمَ ٱجْتَازَ فِي وَسْطِ ٱلسَّامِرَةِ وَٱلْجَلِيلِ. | ١١ 11 |
ଜିସୁ ଜିରୁସାଲମେ ଜାତିରିଲା ବଃଳ୍ ସମିରଣ୍ ଆର୍ ଗାଲିଲି ବାଟ୍ ଅୟ୍ ଜାତିରିଲା ।
| وَفِيمَا هُوَ دَاخِلٌ إِلَى قَرْيَةٍ ٱسْتَقْبَلَهُ عَشَرَةُ رِجَالٍ بُرْصٍ، فَوَقَفُوا مِنْ بَعِيدٍ | ١٢ 12 |
ଆର୍, ସେ କୁୟ୍ ଗଟେକ୍ ଗାଉଁଏ ହୁର୍ଲାକେ, ସେତି ଦଃସ୍ଗଟ୍ ବଃଡ୍ ରଗିମଃନ୍ ତାର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ବେଟ୍ ଅୟ୍ଲାୟ୍ ।
| وَرَفَعوُا صَوْتًا قَائِلِينَ: «يَا يَسُوعُ، يَا مُعَلِّمُ، ٱرْحَمْنَا!». | ١٣ 13 |
ସେମଃନ୍ ଦୁରିକ୍ ଟିଅୟ୍ ଆଉଲି ଅୟ୍ କୟ୍ଲାୟ୍, “ଏ ଜିସୁ! ଗୁରୁ! ଅଃମିକ୍ ଦଃୟା କଃର୍ ।”
| فَنَظَرَ وَقَالَ لَهُمُ: «ٱذْهَبُوا وَأَرُوا أَنْفُسَكُمْ لِلْكَهَنَةِ». وَفِيمَا هُمْ مُنْطَلِقُونَ طَهَرُوا. | ١٤ 14 |
ଆରେକ୍ ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ ଦଃକି କଃରି କୟ୍ଲା, “ତୁମିମଃନ୍ ଜାୟ୍ ନିଜ୍ ନିଜ୍କେ ଜାଜକ୍ମଃନ୍କେ ଦଃକାଉଆ ।” ଆର୍ ସେମଃନ୍ ଜଃଉଁ ଜଃଉଁ ବାଟେ ଉଜ୍ ଅୟ୍ଲାୟ୍ ।
| فَوَاحِدٌ مِنْهُمْ لَمَّا رَأَى أَنَّهُ شُفِيَ، رَجَعَ يُمَجِّدُ ٱللهَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ، | ١٥ 15 |
ମଃତର୍ ସେମଃନାର୍ ବିତ୍ରେ ଗଟେକ୍ ଲକ୍ ମୁୟ୍ଁ ନିକଅୟ୍ ଆଚି ବଃଲି ଜାଣି କଃରି ବଃଡ୍ ଟଣ୍ଡେ ଇସ୍ୱରାର୍ ଗୁଣ୍ଗାୟ୍ କଃରି ଜିସୁର୍ ଲଃଗେ ବାଉଳି ଆସି,
| وَخَرَّ عَلَى وَجْهِهِ عِنْدَ رِجْلَيْهِ شَاكِرًا لَهُ، وَكَانَ سَامِرِيًّا. | ١٦ 16 |
ସେ ଜିସୁର୍ ଗଃଳ୍ ତଃଳେ ଡୁଳି ତାର୍ ଗୁଣ୍ କଃଉଁକେ ଦଃର୍ଲା, ସେ ଗଟେକ୍ ସମିରଣିୟ ଲକ୍ ରିଲା ।
| فَأجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «أَلَيْسَ ٱلْعَشَرَةُ قَدْ طَهَرُوا؟ فَأَيْنَ ٱلتِّسْعَةُ؟ | ١٧ 17 |
ସେତାର୍ଗିନେ ଜିସୁ ତାକ୍ କୟ୍ଲା, “ଦଃସ୍ଲକ୍ କାୟ୍ରି ଉଜ୍ ନଃଉତି? ତଃବେ ଆରେକ୍ ନଅଲକ୍ କଃୟ୍ଗଃଲାୟ୍?
| أَلَمْ يُوجَدْ مَنْ يَرْجِعُ لِيُعْطِيَ مَجْدًا لِلهِ غَيْرُ هَذَا ٱلْغَرِيبِ ٱلْجِنْسِ؟». | ١٨ 18 |
ଇସ୍ୱରାର୍ ଜଃଜ୍ମାନ୍ କଃଉଁକେ ଇ ଅଜିଉଦି ଲକ୍କେ ଚାଡି କଃରି କାୟ୍ରି ଆରେକ୍ କେହେଁ ବାଉଳି ନାୟ୍ଲାୟ୍?”
| ثُمَّ قَالَ لَهُ: «قُمْ وَٱمْضِ، إِيمَانُكَ خَلَّصَكَ». | ١٩ 19 |
ଜିସୁ ତାକ୍ କୟ୍ଲା, “ଉଟିକଃରି ଜା ତର୍ ବିସ୍ୱାସ୍ ତକ୍ ଉଜ୍ କଃରିଆଚେ ।”
| وَلَمَّا سَأَلَهُ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ: «مَتَى يَأْتِي مَلَكُوتُ ٱللهِ؟». أَجَابَهُمْ وَقَالَ: «لَا يَأْتِي مَلَكُوتُ ٱللهِ بِمُرَاقَبَةٍ، | ٢٠ 20 |
ମାପ୍ରୁର୍ ରାଜି କଃବେ ଆସେଦ୍ ବଃଲି ପାରୁସିମଃନ୍ ଜିସୁକେ ହଃଚାର୍ଲାୟ୍, ସେ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ଇସ୍ୱରାର୍ ରାଇଜ୍ ଦଃକ୍ଣେ ନାସେ;
| وَلَا يَقُولُونَ: هُوَذَا هَهُنَا، أَوْ: هُوَذَا هُنَاكَ! لِأَنْ هَا مَلَكُوتُ ٱللهِ دَاخِلَكُمْ». | ٢١ 21 |
ଆର୍ ଦଃକା ଇସ୍ୱରାର୍ ରାଇଜେ ଇତି ଆଚେ କି ସେତି ଆଚେ ବଃଲି ଲକ୍ମଃନ୍ ନଃକଉତି; କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ମାପ୍ରୁର୍ ରାଇଜେ ତୁମାର୍ ବିତ୍ରେ ଆଚେ ।”
| وَقَالَ لِلتَّلَامِيذِ: «سَتَأْتِي أَيَّامٌ فِيهَا تَشْتَهُونَ أَنْ تَرَوْا يَوْمًا وَاحِدًا مِنْ أَيَّامِ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ وَلَا تَرَوْنَ. | ٢٢ 22 |
ମଃତର୍ ସେ ଚେଲାମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ଇବାନ୍ୟା ବେଳା ଆସେଦ୍ ଜଃଡେବଃଳ୍ ତୁମିମଃନ୍ ନଃରାର୍ ହୟ୍ସିର୍ ଦିନ୍ମଃନାର୍ ବିତ୍ରାର୍ ଗଟେକ୍ ଦିନ୍ ଦଃକୁକ୍ ମଃନ୍ କଃରାସ୍ ମଃତର୍ ନଃଦେକାସ୍ ।
| وَيَقُولُونَ لَكُمْ: هُوَذَا هَهُنَا! أَوْ: هُوَذَا هُنَاكَ! لَا تَذْهَبُوا وَلَا تَتْبَعُوا، | ٢٣ 23 |
ଦଃକା, ସେତି, ଦଃକା, ଇତି ବଃଲି ଲକ୍ମଃନ୍ ତୁମିକେ କଃଉତି, ମଃତର୍ ତୁମିମଃନ୍ ସେମଃନାର୍ ହଃଚେ ଜାହା ନାୟ୍ ।
| لِأَنَّهُ كَمَا أَنَّ ٱلْبَرْقَ ٱلَّذِي يَبْرُقُ مِنْ نَاحِيَةٍ تَحْتَ ٱلسَّمَاءِ يُضِيءُ إِلَى نَاحِيَةٍ تَحْتَ ٱلسَّمَاءِ، كَذَلِكَ يَكُونُ أَيْضًا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ فِي يَوْمِهِ. | ٢٤ 24 |
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ବିଜ୍ଲି ମାରି ଜଃନ୍କଃରି ଅଃଗାସ୍ ଉହ୍ରେ ଗଟେକ୍ ହାକ୍ହୁଣି ଆରେକ୍ ଗଟେକ୍ ହାକ୍ ହଃତେକ୍ ଉଜାଳ୍ ଦଃୟ୍ଦ୍ ନଃରାର୍ ହୟ୍ସି ଆସ୍ତା ଦିନ୍ ସେବାନ୍ୟା ଦଃକାୟ୍ ଅୟ୍ଦ୍ ।
| وَلَكِنْ يَنْبَغِي أَوَّلًا أَنْ يَتَأَلَّمَ كَثِيرًا وَيُرْفَضَ مِنْ هَذَا ٱلْجِيلِ. | ٢٥ 25 |
ମଃତର୍ ଆଗ୍ତୁ ତାକେ ବାୟ୍ଦ୍ରେ ବଃଡେ ଦୁକ୍ ବୟ୍ଗ୍ କଃରୁକେ ଅୟ୍ଦ୍ ଆର୍ ଇ କାଳାର୍ ଲକ୍ମଃନ୍ ଦୁର୍ କଃର୍ତି ।
| وَكَمَا كَانَ فِي أَيَّامِ نُوحٍ كَذَلِكَ يَكُونُ أَيْضًا فِي أَيَّامِ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ: | ٢٦ 26 |
ଆର୍, ନହର୍ ବଃଳ୍ ଜଃନ୍କଃରି ଗଃଟିରିଲି, ନଃରାର୍ ହୟ୍ସିର୍ ବଃଳ୍ ହେଁ ସେନ୍କାର୍ ଗଃଟେଦ୍;
| كَانُوا يَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ، وَيُزَوِّجُونَ وَيَتَزَوَّجُونَ، إِلَى ٱلْيَوْمِ ٱلَّذِي فِيهِ دَخَلَ نُوحٌ ٱلْفُلْكَ، وَجَاءَ ٱلطُّوفَانُ وَأَهْلَكَ ٱلْجَمِيعَ. | ٢٧ 27 |
ଜାଜେ ନହ ହୁର୍ତା ହଃତେକ୍ ଲକ୍ମଃନ୍ କାତାର୍ ହିଉତାର୍ ଆର୍ ବିବା କଃରୁକ୍ ଆର୍ ବିବା ଦେଉଁକ୍ ମାତି ରିଲାୟ୍, ଆରେକ୍ ହୁର୍ହାଣି ଆସି ରାଜିବୁଡାୟ୍ ସଃବ୍କେ ନାସ୍ କଃଲି ।
| كَذَلِكَ أَيْضًا كَمَا كَانَ فِي أَيَّامِ لُوطٍ: كَانُوا يَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ، وَيَشْتَرُونَ وَيَبِيعُونَ، وَيَغْرِسُونَ وَيَبْنُونَ. | ٢٨ 28 |
ଲତର୍ ବଃଳ୍ ହେଁ ସେରଃକମ୍ ଗଃଟିରିଲି, ଲକ୍ମଃନ୍ କାତାର୍ ହିଉତାର୍, ବିକାବାଞ୍ଜା, ଗଃଚ୍ଲାଗାଉତାର୍ ଆର୍ ଗଃର୍ବାନ୍ଦୁକେ ଲାଗି ରିଲାୟ୍ ।
| وَلَكِنَّ ٱلْيَوْمَ ٱلَّذِي فِيهِ خَرَجَ لُوطٌ مِنْ سَدُومَ، أَمْطَرَ نَارًا وَكِبْرِيتًا مِنَ ٱلسَّمَاءِ فَأَهْلَكَ ٱلْجَمِيعَ. | ٢٩ 29 |
ମଃତର୍ ଲତ ସଦମ୍ ଗଃଳେହୁଣି ବାରାୟ୍ ଗଃଲାଦିନ୍ ଅଃଗାସ୍ ଉହ୍ରେ ହୁଣି ଜୟ୍ ଆର୍ ଗନ୍ଦକ୍ ବଃର୍ସା ଅୟ୍ ସଃବ୍କେ ନାସ୍ କଃଲି ।
| هَكَذَا يَكُونُ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلَّذِي فِيهِ يُظْهَرُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ. | ٣٠ 30 |
ନଃରାର୍ ହୟ୍ସି ଆସ୍ତା ଦିନ୍ ହେଁ ସେରଃକମ୍ ଗଃଟେଦ୍ ।”
| فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ مَنْ كَانَ عَلَى ٱلسَّطْحِ وَأَمْتِعَتُهُ فِي ٱلْبَيْتِ فَلَا يَنْزِلْ لِيَأْخُذَهَا، وَٱلَّذِي فِي ٱلْحَقْلِ كَذَلِكَ لَا يَرْجِعْ إِلَى ٱلْوَرَاءِ. | ٣١ 31 |
“ସେଦିନ୍ ଜୁୟ୍ ଲକ୍ ଚାନି ଉହ୍ରେ ରଃୟ୍ଦ୍ ସେ ଗଃର୍ ବିତ୍ରେ ରିଲା ତାର୍ ଆସ୍ତିବାଡି ନେଉଁକେ ଉତ୍ରି ନାଆସ; ସେବାନ୍ୟା ଜୁୟ୍ ଲକ୍ ହଃଦାୟ୍ ରଃୟ୍ଦ୍, ସେ ଗଃରେ ବାଉଳି ଜଃଉଅ ନାୟ୍ ।
| اُذْكُرُوا ٱمْرَأَةَ لُوطٍ! | ٣٢ 32 |
ଲତର୍ ଡକୁର୍ସିର୍ କଃତା ଏତାଉଆ ।
| مَنْ طَلَبَ أَنْ يُخَلِّصَ نَفْسَهُ يُهْلِكُهَا، وَمَنْ أَهْلَكَهَا يُحْيِيهَا. | ٣٣ 33 |
ଜୁୟ୍ଲକ୍ ତାର୍ ଜିବନ୍ ବଚାଉଁକେ ଉପାୟ୍ କଃରେଦ୍, ସେ ଆରାୟ୍ଦ୍, ମଃତର୍ ଜୁୟ୍ଲକ୍ ମର୍ ନାଉଁଏ ନିଜାର୍ ଜିବନ୍ ଆରାୟ୍ଦ୍, ତଃବେ ସେ ତାର୍ ଜିବନ୍ ବାଚାୟ୍ଦ୍ ।
| أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ فِي تِلْكَ ٱللَّيْلَةِ يَكُونُ ٱثْنَانِ عَلَى فِرَاشٍ وَاحِدٍ، فَيُؤْخَذُ ٱلْوَاحِدُ وَيُتْرَكُ ٱلْآخَرُ. | ٣٤ 34 |
ମୁୟ୍ଁ ତୁମିମଃନ୍କେ କଃଉଁଲେ, ସେ ରାତି ଦୁୟ୍ ଲକ୍ ଗଟେ ଟାଟିଏ ସୟ୍ରେତି, ଗଟ୍ଲକ୍କେ ଦିଆଅୟ୍ଦ୍ ଆରେକ୍ ଗଟ୍ଲକ୍କେ ଚାଡା ଅୟ୍ଦ୍ ।
| تَكُونُ ٱثْنَتَانِ تَطْحَنَانِ مَعًا، فَتُؤْخَذُ ٱلْوَاحِدَةُ وَتُتْرَكُ ٱلْأُخْرَى. | ٣٥ 35 |
ଜଳେକ୍ ମାଇଜି ଗଟ୍ତଃୟ୍ ରୁଚ୍ତି ରେତି ଗଟ୍ଲକେ ଦିଆଅୟ୍ଦ୍ ଆର୍ ଗଟ୍ଲକେ ଚାଡା ଅୟ୍ଦ୍ ।”
| يَكُونُ ٱثْنَانِ فِي ٱلْحَقْلِ، فَيُؤْخَذُ ٱلْوَاحِدُ وَيُتْرَكُ ٱلْآخَرُ». | ٣٦ 36 |
ଦୁୟ୍ଲକ୍ କାମ୍ହଃଦାୟ୍ ରେତି, ଏକ୍ଲାକେ ଦିଆଅୟ୍ଦ୍ ଆର୍ ଗଟ୍ଲକ୍କେ ଚାଡା ଅୟ୍ଦ୍ ।
| فَأَجَابوا وَقَالُوا لَهُ: «أَيْنَ يَارَبُّ؟». فَقَالَ لَهُمْ: «حَيْثُ تَكُونُ ٱلْجُثَّةُ هُنَاكَ تَجْتَمِعُ ٱلنُّسُورُ». | ٣٧ 37 |
ତଃବେ ଚେଲାମଃନ୍ ହଃଚାର୍ଲାୟ୍, “ଏ ମାପ୍ରୁ ଇ ଗଃଟ୍ଣା କୁୟ୍ତି ଗଃଟେଦ୍?” ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ଜୁୟ୍ଟାଣେ ମଃଲା ଗଃଗାଳ୍ ରଃୟ୍ଦ୍, ସେଟାଣେ ରାବଣ୍ମଃନ୍ ହେଁ ଗଟେତଃୟ୍ ରୁଣ୍ଡ୍ତି ।”
