يوحنَّا 7
| وَكَانَ يَسُوعُ يَتَرَدَّدُ بَعْدَ هَذَا فِي ٱلْجَلِيلِ، لِأَنَّهُ لَمْ يُرِدْ أَنْ يَتَرَدَّدَ فِي ٱلْيَهُودِيَّةِ لِأَنَّ ٱلْيَهُودَ كَانُوا يَطْلُبُونَ أَنْ يَقْتُلُوهُ. | ١ 1 |
តតះ បរំ យិហូទីយលោកាស្តំ ហន្តុំ សមៃហន្ត តស្មាទ៑ យីឝុ រ្យិហូទាប្រទេឝេ បយ៌្យដិតុំ នេច្ឆន៑ គាលីល៑ ប្រទេឝេ បយ៌្យដិតុំ ប្រារភត។
| وَكَانَ عِيدُ ٱلْيَهُودِ، عِيدُ ٱلْمَظَالِّ، قَرِيبًا. | ٢ 2 |
កិន្តុ តស្មិន៑ សមយេ យិហូទីយានាំ ទូឞ្យវាសនាមោត្សវ ឧបស្ថិតេ
| فَقَالَ لَهُ إِخْوَتُهُ: «ٱنْتَقِلْ مِنْ هُنَا وَٱذْهَبْ إِلَى ٱلْيَهُودِيَّةِ، لِكَيْ يَرَى تَلَامِيذُكَ أَيْضًا أَعْمَالَكَ ٱلَّتِي تَعْمَلُ، | ٣ 3 |
តស្យ ភ្រាតរស្តម៑ អវទន៑ យានិ កម៌្មាណិ ត្វយា ក្រិយន្តេ តានិ យថា តវ ឝិឞ្យាះ បឝ្យន្តិ តទត៌្ហំ ត្វមិតះ ស្ថានាទ៑ យិហូទីយទេឝំ វ្រជ។
| لِأَنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ يَعْمَلُ شَيْئًا فِي ٱلْخَفَاءِ وَهُوَ يُرِيدُ أَنْ يَكُونَ عَلَانِيَةً. إِنْ كُنْتَ تَعْمَلُ هَذِهِ ٱلْأَشْيَاءَ فَأَظْهِرْ نَفْسَكَ لِلْعَالَمِ». | ٤ 4 |
យះ កឝ្ចិត៑ ស្វយំ ប្រចិកាឝិឞតិ ស កទាបិ គុប្តំ កម៌្ម ន ករោតិ យទីទ្ឫឝំ កម៌្ម ករោឞិ តហ៌ិ ជគតិ និជំ បរិចាយយ។
| لِأَنَّ إِخْوَتَهُ أَيْضًا لَمْ يَكُونُوا يُؤْمِنُونَ بِهِ. | ٥ 5 |
យតស្តស្យ ភ្រាតរោបិ តំ ន វិឝ្វសន្តិ។
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «إِنَّ وَقْتِي لَمْ يَحْضُرْ بَعْدُ، وَأَمَّا وَقْتُكُمْ فَفِي كُلِّ حِينٍ حَاضِرٌ. | ٦ 6 |
តទា យីឝុស្តាន៑ អវោចត៑ មម សមយ ឥទានីំ នោបតិឞ្ឋតិ កិន្តុ យុឞ្មាកំ សមយះ សតតម៑ ឧបតិឞ្ឋតិ។
| لَا يَقْدِرُ ٱلْعَالَمُ أَنْ يُبْغِضَكُمْ، وَلَكِنَّهُ يُبْغِضُنِي أَنَا، لِأَنِّي أَشْهَدُ عَلَيْهِ أَنَّ أَعْمَالَهُ شِرِّيرَةٌ. | ٧ 7 |
ជគតោ លោកា យុឞ្មាន៑ ឫតីយិតុំ ន ឝក្រុវន្តិ កិន្តុ មាមេវ ឫតីយន្តេ យតស្តេឞាំ កម៌ាណិ ទុឞ្ដានិ តត្រ សាក្ឞ្យមិទម៑ អហំ ទទាមិ។
| اِصْعَدُوا أَنْتُمْ إِلَى هَذَا ٱلْعِيدِ. أَنَا لَسْتُ أَصْعَدُ بَعْدُ إِلَى هَذَا ٱلْعِيدِ، لِأَنَّ وَقْتِي لَمْ يُكْمَلْ بَعْدُ». | ٨ 8 |
អតឯវ យូយម៑ ឧត្សវេៜស្មិន៑ យាត នាហម៑ ឥទានីម៑ អស្មិន្នុត្សវេ យាមិ យតោ មម សមយ ឥទានីំ ន សម្បូណ៌ះ។
| قَالَ لَهُمْ هَذَا وَمَكَثَ فِي ٱلْجَلِيلِ. | ٩ 9 |
ឥតិ វាក្យម៑ ឧក្ត្ត្វា ស គាលីលិ ស្ថិតវាន្
| وَلَمَّا كَانَ إِخْوَتُهُ قَدْ صَعِدُوا، حِينَئِذٍ صَعِدَ هُوَ أَيْضًا إِلَى ٱلْعِيدِ، لَا ظَاهِرًا بَلْ كَأَنَّهُ فِي ٱلْخَفَاءِ. | ١٠ 10 |
កិន្តុ តស្យ ភ្រាត្ឫឞុ តត្រ ប្រស្ថិតេឞុ សត្សុ សោៜប្រកដ ឧត្សវម៑ អគច្ឆត៑។
| فَكَانَ ٱلْيَهُودُ يَطْلُبُونَهُ فِي ٱلْعِيدِ، وَيَقُولُونَ: «أَيْنَ ذَاكَ؟». | ١١ 11 |
អនន្តរម៑ ឧត្សវម៑ ឧបស្ថិតា យិហូទីយាស្តំ ម្ឫគយិត្វាប្ឫច្ឆន៑ ស កុត្រ?
| وَكَانَ فِي ٱلْجُمُوعِ مُنَاجَاةٌ كَثِيرَةٌ مِنْ نَحْوِهِ. بَعْضُهُمْ يَقُولُونَ: «إِنَّهُ صَالِحٌ». وَآخَرُونَ يَقُولُونَ: «لَا، بَلْ يُضِلُّ ٱلشَّعْبَ». | ١٢ 12 |
តតោ លោកានាំ មធ្យេ តស្មិន៑ នានាវិធា វិវាទា ភវិតុម៑ អារព្ធវន្តះ។ កេចិទ៑ អវោចន៑ ស ឧត្តមះ បុរុឞះ កេចិទ៑ អវោចន៑ ន តថា វរំ លោកានាំ ភ្រមំ ជនយតិ។
| وَلَكِنْ لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ يَتَكَلَّمُ عَنْهُ جِهَارًا لِسَبَبِ ٱلْخَوْفِ مِنَ ٱلْيَهُودِ. | ١٣ 13 |
កិន្តុ យិហូទីយានាំ ភយាត៑ កោបិ តស្យ បក្ឞេ ស្បឞ្ដំ នាកថយត៑។
| وَلَمَّا كَانَ ٱلْعِيدُ قَدِ ٱنْتَصَفَ، صَعِدَ يَسُوعُ إِلَى ٱلْهَيْكَلِ، وَكَانَ يُعَلِّمُ. | ١٤ 14 |
តតះ បរម៑ ឧត្សវស្យ មធ្យសមយេ យីឝុ រ្មន្ទិរំ គត្វា សមុបទិឝតិ ស្ម។
| فَتَعَجَّبَ ٱلْيَهُودُ قَائِلِينَ: «كَيْفَ هَذَا يَعْرِفُ ٱلْكُتُبَ، وَهُوَ لَمْ يَتَعَلَّمْ؟». | ١٥ 15 |
តតោ យិហូទីយា លោកា អាឝ្ចយ៌្យំ ជ្ញាត្វាកថយន៑ ឯឞា មានុឞោ នាធីត្យា កថម៑ ឯតាទ្ឫឝោ វិទ្វានភូត៑?
| أَجَابَهُمْ يَسُوعُ وَقَالَ: «تَعْلِيمِي لَيْسَ لِي بَلْ لِلَّذِي أَرْسَلَنِي. | ١٦ 16 |
តទា យីឝុះ ប្រត្យវោចទ៑ ឧបទេឝោយំ ន មម កិន្តុ យោ មាំ ប្រេឞិតវាន៑ តស្យ។
| إِنْ شَاءَ أَحَدٌ أَنْ يَعْمَلَ مَشِيئَتَهُ يَعْرِفُ ٱلتَّعْلِيمَ، هَلْ هُوَ مِنَ ٱللهِ، أَمْ أَتَكَلَّمُ أَنَا مِنْ نَفْسِي. | ١٧ 17 |
យោ ជនោ និទេឝំ តស្យ គ្រហីឞ្យតិ មមោបទេឝោ មត្តោ ភវតិ កិម៑ ឦឝ្វរាទ៑ ភវតិ ស គនស្តជ្ជ្ញាតុំ ឝក្ឞ្យតិ។
| مَنْ يَتَكَلَّمُ مِنْ نَفْسِهِ يَطْلُبُ مَجْدَ نَفْسِهِ، وَأَمَّا مَنْ يَطْلُبُ مَجْدَ ٱلَّذِي أَرْسَلَهُ فَهُوَ صَادِقٌ وَلَيْسَ فِيهِ ظُلْمٌ. | ١٨ 18 |
យោ ជនះ ស្វតះ កថយតិ ស ស្វីយំ គៅរវម៑ ឦហតេ កិន្តុ យះ ប្រេរយិតុ រ្គៅរវម៑ ឦហតេ ស សត្យវាទី តស្មិន៑ កោប្យធម៌្មោ នាស្តិ។
| أَلَيْسَ مُوسَى قَدْ أَعْطَاكُمُ ٱلنَّامُوسَ؟ وَلَيْسَ أَحَدٌ مِنْكُمْ يَعْمَلُ ٱلنَّامُوسَ! لِمَاذَا تَطْلُبُونَ أَنْ تَقْتُلُونِي؟» | ١٩ 19 |
មូសា យុឞ្មភ្យំ វ្យវស្ថាគ្រន្ថំ កិំ នាទទាត៑? កិន្តុ យុឞ្មាកំ កោបិ តាំ វ្យវស្ថាំ ន សមាចរតិ។ មាំ ហន្តុំ កុតោ យតធ្វេ?
| أَجَابَ ٱلْجَمْعُ وَقَالُوا: «بِكَ شَيْطَانٌ. مَنْ يَطْلُبُ أَنْ يَقْتُلَكَ؟». | ٢٠ 20 |
តទា លោកា អវទន៑ ត្វំ ភូតគ្រស្តស្ត្វាំ ហន្តុំ កោ យតតេ?
| أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «عَمَلًا وَاحِدًا عَمِلْتُ فَتَتَعَجَّبُونَ جَمِيعًا. | ٢١ 21 |
តតោ យីឝុរវោចទ៑ ឯកំ កម៌្ម មយាការិ តស្មាទ៑ យូយំ សវ៌្វ មហាឝ្ចយ៌្យំ មន្យធ្វេ។
| لِهَذَا أَعْطَاكُمْ مُوسَى ٱلْخِتَانَ، لَيْسَ أَنَّهُ مِنْ مُوسَى، بَلْ مِنَ ٱلْآبَاءِ. فَفِي ٱلسَّبْتِ تَخْتِنُونَ ٱلْإِنْسَانَ. | ٢٢ 22 |
មូសា យុឞ្មភ្យំ ត្វក្ឆេទវិធិំ ប្រទទៅ ស មូសាតោ ន ជាតះ កិន្តុ បិត្ឫបុរុឞេភ្យោ ជាតះ តេន វិឝ្រាមវារេៜបិ មានុឞាណាំ ត្វក្ឆេទំ កុរុថ។
| فَإِنْ كَانَ ٱلْإِنْسَانُ يَقْبَلُ ٱلْخِتَانَ فِي ٱلسَّبْتِ، لِئَلَّا يُنْقَضَ نَامُوسُ مُوسَى، أَفَتَسْخَطُونَ عَلَيَّ لِأَنِّي شَفَيْتُ إِنْسَانًا كُلَّهُ فِي ٱلسَّبْتِ؟ | ٢٣ 23 |
អតឯវ វិឝ្រាមវារេ មនុឞ្យាណាំ ត្វក្ឆេទេ ក្ឫតេ យទិ មូសាវ្យវស្ថាមង្គនំ ន ភវតិ តហ៌ិ មយា វិឝ្រាមវារេ មានុឞះ សម្បូណ៌រូបេណ ស្វស្ថោៜការិ តត្ការណាទ៑ យូយំ កិំ មហ្យំ កុប្យថ?
| لَا تَحْكُمُوا حَسَبَ ٱلظَّاهِرِ بَلِ ٱحْكُمُوا حُكْمًا عَادِلًا». | ٢٤ 24 |
សបក្ឞបាតំ វិចារមក្ឫត្វា ន្យាយ្យំ វិចារំ កុរុត។
| فَقَالَ قَوْمٌ مِنْ أَهْلِ أُورُشَلِيمَ: «أَلَيْسَ هَذَا هُوَ ٱلَّذِي يَطْلُبُونَ أَنْ يَقْتُلُوهُ؟ | ٢٥ 25 |
តទា យិរូឝាលម៑ និវាសិនះ កតិបយជនា អកថយន៑ ឥមេ យំ ហន្តុំ ចេឞ្ដន្តេ ស ឯវាយំ កិំ ន?
| وَهَا هُوَ يَتَكَلَّمُ جِهَارًا وَلَا يَقُولُونَ لَهُ شَيْئًا! أَلَعَلَّ ٱلرُّؤَسَاءَ عَرَفُوا يَقِينًا أَنَّ هَذَا هُوَ ٱلْمَسِيحُ حَقًّا؟ | ٢٦ 26 |
កិន្តុ បឝ្យត និព៌្ហយះ សន៑ កថាំ កថយតិ តថាបិ កិមបិ អ វទន្ត្យេតេ អយមេវាភិឞិក្ត្តោ ភវតីតិ និឝ្ចិតំ កិមធិបតយោ ជានន្តិ?
| وَلَكِنَّ هَذَا نَعْلَمُ مِنْ أَيْنَ هُوَ، وَأَمَّا ٱلْمَسِيحُ فَمَتَى جَاءَ لَا يَعْرِفُ أَحَدٌ مِنْ أَيْنَ هُوَ». | ٢٧ 27 |
មនុជោយំ កស្មាទាគមទ៑ ឥតិ វយំ ជានោមះ កិន្ត្វភិឞិក្ត្ត អាគតេ ស កស្មាទាគតវាន៑ ឥតិ កោបិ ជ្ញាតុំ ន ឝក្ឞ្យតិ។
| فَنَادَى يَسُوعُ وَهُوَ يُعَلِّمُ فِي ٱلْهَيْكَلِ قَائِلًا: «تَعْرِفُونَنِي وَتَعْرِفُونَ مِنْ أَيْنَ أَنَا، وَمِنْ نَفْسِي لَمْ آتِ، بَلِ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي هُوَ حَقٌّ، ٱلَّذِي أَنْتُمْ لَسْتُمْ تَعْرِفُونَهُ. | ٢٨ 28 |
តទា យីឝុ រ្មធ្យេមន្ទិរម៑ ឧបទិឝន៑ ឧច្ចៃះការម៑ ឧក្ត្តវាន៑ យូយំ កិំ មាំ ជានីថ? កស្មាច្ចាគតោស្មិ តទបិ កិំ ជានីថ? នាហំ ស្វត អាគតោស្មិ កិន្តុ យះ សត្យវាទី សឯវ មាំ ប្រេឞិតវាន៑ យូយំ តំ ន ជានីថ។
| أَنَا أَعْرِفُهُ لِأَنِّي مِنْهُ، وَهُوَ أَرْسَلَنِي». | ٢٩ 29 |
តមហំ ជានេ តេនាហំ ប្រេរិត អគតោស្មិ។
| فَطَلَبُوا أَنْ يُمْسِكُوهُ، وَلَمْ يُلْقِ أَحَدٌ يَدًا عَلَيْهِ، لِأَنَّ سَاعَتَهُ لَمْ تَكُنْ قَدْ جَاءَتْ بَعْدُ. | ٣٠ 30 |
តស្មាទ៑ យិហូទីយាស្តំ ធត៌្តុម៑ ឧទ្យតាស្តថាបិ កោបិ តស្យ គាត្រេ ហស្តំ នាប៌យទ៑ យតោ ហេតោស្តទា តស្យ សមយោ នោបតិឞ្ឋតិ។
| فَآمَنَ بِهِ كَثِيرُونَ مِنَ ٱلْجَمْعِ، وَقَالُوا: «أَلَعَلَّ ٱلْمَسِيحَ مَتَى جَاءَ يَعْمَلُ آيَاتٍ أَكْثَرَ مِنْ هَذِهِ ٱلَّتِي عَمِلَهَا هَذَا؟». | ٣١ 31 |
កិន្តុ ពហវោ លោកាស្តស្មិន៑ វិឝ្វស្យ កថិតវាន្តោៜភិឞិក្ត្តបុរុឞ អាគត្យ មានុឞស្យាស្យ ក្រិយាភ្យះ កិម៑ អធិកា អាឝ្ចយ៌្យាះ ក្រិយាះ ករិឞ្យតិ?
| سَمِعَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ ٱلْجَمْعَ يَتَنَاجَوْنَ بِهَذَا مِنْ نَحْوِهِ، فَأَرْسَلَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَرُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ خُدَّامًا لِيُمْسِكُوهُ. | ٣٢ 32 |
តតះ បរំ លោកាស្តស្មិន៑ ឥត្ថំ វិវទន្តេ ផិរូឝិនះ ប្រធានយាជកាញ្ចេតិ ឝ្រុតវន្តស្តំ ធ្ឫត្វា នេតុំ បទាតិគណំ ប្រេឞយាមាសុះ។
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَنَا مَعَكُمْ زَمَانًا يَسِيرًا بَعْدُ، ثُمَّ أَمْضِي إِلَى ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي. | ٣٣ 33 |
តតោ យីឝុរវទទ៑ អហម៑ អល្បទិនានិ យុឞ្មាភិះ សាទ៌្ធំ ស្ថិត្វា មត្ប្រេរយិតុះ សមីបំ យាស្យាមិ។
| سَتَطْلُبُونَنِي وَلَا تَجِدُونَنِي، وَحَيْثُ أَكُونُ أَنَا لَا تَقْدِرُونَ أَنْتُمْ أَنْ تَأْتُوا». | ٣٤ 34 |
មាំ ម្ឫគយិឞ្យធ្វេ កិន្តូទ្ទេឝំ ន លប្ស្យធ្វេ រត្រ ស្ថាស្យាមិ តត្រ យូយំ គន្តុំ ន ឝក្ឞ្យថ។
| فَقَالَ ٱلْيَهُودُ فِيمَا بَيْنَهُمْ: «إِلَى أَيْنَ هَذَا مُزْمِعٌ أَنْ يَذْهَبَ حَتَّى لَا نَجِدَهُ نَحْنُ؟ أَلَعَلَّهُ مُزْمِعٌ أَنْ يَذْهَبَ إِلَى شَتَاتِ ٱلْيُونَانِيِّينَ وَيُعَلِّمَ ٱلْيُونَانِيِّينَ؟ | ٣٥ 35 |
តទា យិហូទីយាះ បរស្បរំ វក្ត្តុមារេភិរេ អស្យោទ្ទេឝំ ន ប្រាប្ស្យាម ឯតាទ្ឫឝំ កិំ ស្ថានំ យាស្យតិ? ភិន្នទេឝេ វិកីណ៌ានាំ យិហូទីយានាំ សន្និធិម៑ ឯឞ គត្វា តាន៑ ឧបទេក្ឞ្យតិ កិំ?
| مَا هَذَا ٱلْقَوْلُ ٱلَّذِي قَالَ: سَتَطْلُبُونَنِي وَلَا تَجِدُونَنِي، وَحَيْثُ أَكُونُ أَنَا لَا تَقْدِرُونَ أَنْتُمْ أَنْ تَأْتُوا؟». | ٣٦ 36 |
នោ ចេត៑ មាំ គវេឞយិឞ្យថ កិន្តូទ្ទេឝំ ន ប្រាប្ស្យថ ឯឞ កោទ្ឫឝំ វាក្យមិទំ វទតិ?
| وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلْأَخِيرِ ٱلْعَظِيمِ مِنَ ٱلْعِيدِ وَقَفَ يَسُوعُ وَنَادَى قَائِلًا: «إِنْ عَطِشَ أَحَدٌ فَلْيُقْبِلْ إِلَيَّ وَيَشْرَبْ. | ٣٧ 37 |
អនន្តរម៑ ឧត្សវស្យ ចរមេៜហនិ អត៌្ហាត៑ ប្រធានទិនេ យីឝុរុត្តិឞ្ឋន៑ ឧច្ចៃះការម៑ អាហ្វយន៑ ឧទិតវាន៑ យទិ កឝ្ចិត៑ ត្ឫឞាត៌្តោ ភវតិ តហ៌ិ មមាន្តិកម៑ អាគត្យ បិវតុ។
| مَنْ آمَنَ بِي، كَمَا قَالَ ٱلْكِتَابُ، تَجْرِي مِنْ بَطْنِهِ أَنْهَارُ مَاءٍ حَيٍّ». | ٣٨ 38 |
យះ កឝ្ចិន្មយិ វិឝ្វសិតិ ធម៌្មគ្រន្ថស្យ វចនានុសារេណ តស្យាភ្យន្តរតោៜម្ឫតតោយស្យ ស្រោតាំសិ និគ៌មិឞ្យន្តិ។
| قَالَ هَذَا عَنِ ٱلرُّوحِ ٱلَّذِي كَانَ ٱلْمُؤْمِنُونَ بِهِ مُزْمِعِينَ أَنْ يَقْبَلُوهُ، لِأَنَّ ٱلرُّوحَ ٱلْقُدُسَ لَمْ يَكُنْ قَدْ أُعْطِيَ بَعْدُ، لِأَنَّ يَسُوعَ لَمْ يَكُنْ قَدْ مُجِّدَ بَعْدُ. | ٣٩ 39 |
យេ តស្មិន៑ វិឝ្វសន្តិ ត អាត្មានំ ប្រាប្ស្យន្តីត្យត៌្ហេ ស ឥទំ វាក្យំ វ្យាហ្ឫតវាន៑ ឯតត្កាលំ យាវទ៑ យីឝុ រ្វិភវំ ន ប្រាប្តស្តស្មាត៑ បវិត្រ អាត្មា នាទីយត។
| فَكَثِيرُونَ مِنَ ٱلْجَمْعِ لَمَّا سَمِعُوا هَذَا ٱلْكَلَامَ قَالُوا: «هَذَا بِٱلْحَقِيقَةِ هُوَ ٱلنَّبِيُّ». | ٤٠ 40 |
ឯតាំ វាណីំ ឝ្រុត្វា ពហវោ លោកា អវទន៑ អយមេវ និឝ្ចិតំ ស ភវិឞ្យទ្វាទី។
| آخَرُونَ قَالُوا: «هَذَا هُوَ ٱلْمَسِيحُ!». وَآخَرُونَ قَالُوا: «أَلَعَلَّ ٱلْمَسِيحَ مِنَ ٱلْجَلِيلِ يَأْتِي؟ | ٤١ 41 |
កេចិទ៑ អកថយន៑ ឯឞឯវ សោភិឞិក្ត្តះ កិន្តុ កេចិទ៑ អវទន៑ សោភិឞិក្ត្តះ កិំ គាលីល៑ ប្រទេឝេ ជនិឞ្យតេ?
| أَلَمْ يَقُلِ ٱلْكِتَابُ إِنَّهُ مِنْ نَسْلِ دَاوُدَ، وَمِنْ بَيْتِ لَحْمٍ، ٱلْقَرْيَةِ ٱلَّتِي كَانَ دَاوُدُ فِيهَا، يَأْتِي ٱلْمَسِيحُ؟». | ٤٢ 42 |
សោភិឞិក្ត្តោ ទាយូទោ វំឝេ ទាយូទោ ជន្មស្ថានេ ពៃត្លេហមិ បត្តនេ ជនិឞ្យតេ ធម៌្មគ្រន្ថេ កិមិត្ថំ លិខិតំ នាស្តិ?
| فَحَدَثَ ٱنْشِقَاقٌ فِي ٱلْجَمْعِ لِسَبَبِهِ. | ٤٣ 43 |
ឥត្ថំ តស្មិន៑ លោកានាំ ភិន្នវាក្យតា ជាតា។
| وَكَانَ قَوْمٌ مِنْهُمْ يُرِيدُونَ أَنْ يُمْسِكُوهُ، وَلَكِنْ لَمْ يُلْقِ أَحَدٌ عَلَيْهِ ٱلْأَيَادِيَ. | ٤٤ 44 |
កតិបយលោកាស្តំ ធត៌្តុម៑ ឰច្ឆន៑ តថាបិ តទ្វបុឞិ កោបិ ហស្តំ នាប៌យត៑។
| فَجَاءَ ٱلْخُدَّامُ إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْفَرِّيسِيِّينَ. فَقَالَ هَؤُلَاءِ لَهُمْ: «لِمَاذَا لَمْ تَأْتُوا بِهِ؟». | ٤٥ 45 |
អនន្តរំ បាទាតិគណេ ប្រធានយាជកានាំ ផិរូឝិនាញ្ច សមីបមាគតវតិ តេ តាន៑ អប្ឫច្ឆន៑ កុតោ ហេតោស្តំ នានយត?
| أَجَابَ ٱلْخُدَّامُ: «لَمْ يَتَكَلَّمْ قَطُّ إِنْسَانٌ هَكَذَا مِثْلَ هَذَا ٱلْإِنْسَانِ!». | ٤٦ 46 |
តទា បទាតយះ ប្រត្យវទន៑ ស មានវ ឥវ កោបិ កទាបិ នោបាទិឝត៑។
| فَأَجَابَهُمُ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ: «أَلَعَلَّكُمْ أَنْتُمْ أَيْضًا قَدْ ضَلَلْتُمْ؟ | ٤٧ 47 |
តតះ ផិរូឝិនះ ប្រាវោចន៑ យូយមបិ កិមភ្រាមិឞ្ដ?
| أَلَعَلَّ أَحَدًا مِنَ ٱلرُّؤَسَاءِ أَوْ مِنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ آمَنَ بِهِ؟ | ٤٨ 48 |
អធិបតីនាំ ផិរូឝិនាញ្ច កោបិ កិំ តស្មិន៑ វ្យឝ្វសីត៑?
| وَلَكِنَّ هَذَا ٱلشَّعْبَ ٱلَّذِي لَا يَفْهَمُ ٱلنَّامُوسَ هُوَ مَلْعُونٌ». | ٤٩ 49 |
យេ ឝាស្ត្រំ ន ជានន្តិ ត ឥមេៜធមលោកាឯវ ឝាបគ្រស្តាះ។
| قَالَ لَهُمْ نِيقُودِيمُوسُ، ٱلَّذِي جَاءَ إِلَيْهِ لَيْلًا، وَهُوَ وَاحِدٌ مِنْهُمْ: | ٥٠ 50 |
តទា និកទីមនាមា តេឞាមេកោ យះ ក្ឞណទាយាំ យីឝោះ សន្និធិម៑ អគាត៑ ស ឧក្ត្តវាន្
| «أَلَعَلَّ نَامُوسَنَا يَدِينُ إِنْسَانًا لَمْ يَسْمَعْ مِنْهُ أَوَّلًا وَيَعْرِفْ مَاذَا فَعَلَ؟». | ٥١ 51 |
តស្យ វាក្យេ ន ឝ្រុតេ កម៌្មណិ ច ន វិទិតេ ៜស្មាកំ វ្យវស្ថា កិំ កញ្ចន មនុជំ ទោឞីករោតិ?
| أَجَابُوا وَقَالُوا لَهُ: «أَلَعَلَّكَ أَنْتَ أَيْضًا مِنَ ٱلْجَلِيلِ؟ فَتِّشْ وَٱنْظُرْ! إِنَّهُ لَمْ يَقُمْ نَبِيٌّ مِنَ ٱلْجَلِيلِ». | ٥٢ 52 |
តតស្តេ វ្យាហរន៑ ត្វមបិ កិំ គាលីលីយលោកះ? វិវិច្យ បឝ្យ គលីលិ កោបិ ភវិឞ្យទ្វាទី នោត្បទ្យតេ។
| فَمَضَى كُلُّ وَاحِدٍ إِلَى بَيْتِهِ. | ٥٣ 53 |
តតះ បរំ សវ៌្វេ ស្វំ ស្វំ គ្ឫហំ គតាះ កិន្តុ យីឝុ រ្ជៃតុននាមានំ ឝិលោច្ចយំ គតវាន៑។
