يوحنَّا 20
| وَفِي أَوَّلِ ٱلْأُسْبُوعِ جَاءَتْ مَرْيَمُ ٱلْمَجْدَلِيَّةُ إِلَى ٱلْقَبْرِ بَاكِرًا، وَٱلظَّلَامُ بَاقٍ. فَنَظَرَتِ ٱلْحَجَرَ مَرْفُوعًا عَنِ ٱلْقَبْرِ. | ١ 1 |
ଅନନ୍ତରଂ ସପ୍ତାହସ୍ୟ ପ୍ରଥମଦିନେ ଽତିପ୍ରତ୍ୟୂଷେ ଽନ୍ଧକାରେ ତିଷ୍ଠତି ମଗ୍ଦଲୀନୀ ମରିଯମ୍ ତସ୍ୟ ଶ୍ମଶାନସ୍ୟ ନିକଟଂ ଗତ୍ୱା ଶ୍ମଶାନସ୍ୟ ମୁଖାତ୍ ପ୍ରସ୍ତରମପସାରିତମ୍ ଅପଶ୍ୟତ୍|
| فَرَكَضَتْ وَجَاءَتْ إِلَى سِمْعَانَ بُطْرُسَ وَإِلَى ٱلتِّلْمِيذِ ٱلْآخَرِ ٱلَّذِي كَانَ يَسُوعُ يُحِبُّهُ، وَقَالَتْ لَهُمَا: «أَخَذُوا ٱلسَّيِّدَ مِنَ ٱلْقَبْرِ، وَلَسْنَا نَعْلَمُ أَيْنَ وَضَعُوهُ!». | ٢ 2 |
ପଶ୍ଚାଦ୍ ଧାୱିତ୍ୱା ଶିମୋନ୍ପିତରାଯ ଯୀଶୋଃ ପ୍ରିଯତମଶିଷ୍ୟାଯ ଚେଦମ୍ ଅକଥଯତ୍, ଲୋକାଃ ଶ୍ମଶାନାତ୍ ପ୍ରଭୁଂ ନୀତ୍ୱା କୁତ୍ରାସ୍ଥାପଯନ୍ ତଦ୍ ୱକ୍ତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋମି|
| فَخَرَجَ بُطْرُسُ وَٱلتِّلْمِيذُ ٱلْآخَرُ وَأَتَيَا إِلَى ٱلْقَبْرِ. | ٣ 3 |
ଅତଃ ପିତରଃ ସୋନ୍ୟଶିଷ୍ୟଶ୍ଚ ବର୍ହି ର୍ଭୁତ୍ୱା ଶ୍ମଶାନସ୍ଥାନଂ ଗନ୍ତୁମ୍ ଆରଭେତାଂ|
| وَكَانَ ٱلِٱثْنَانِ يَرْكُضَانِ مَعًا. فَسَبَقَ ٱلتِّلْمِيذُ ٱلْآخَرُ بُطْرُسَ وَجَاءَ أَوَّلًا إِلَى ٱلْقَبْرِ، | ٤ 4 |
ଉଭଯୋର୍ଧାୱତୋଃ ସୋନ୍ୟଶିଷ୍ୟଃ ପିତରଂ ପଶ୍ଚାତ୍ ତ୍ୟକ୍ତ୍ୱା ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ଶ୍ମଶାନସ୍ଥାନ ଉପସ୍ଥିତୱାନ୍|
| وَٱنْحَنَى فَنَظَرَ ٱلْأَكْفَانَ مَوْضُوعَةً، وَلَكِنَّهُ لَمْ يَدْخُلْ. | ٥ 5 |
ତଦା ପ୍ରହ୍ୱୀଭୂଯ ସ୍ଥାପିତୱସ୍ତ୍ରାଣି ଦୃଷ୍ଟୱାନ୍ କିନ୍ତୁ ନ ପ୍ରାୱିଶତ୍|
| ثُمَّ جَاءَ سِمْعَانُ بُطْرُسُ يَتْبَعُهُ، وَدَخَلَ ٱلْقَبْرَ وَنَظَرَ ٱلْأَكْفَانَ مَوْضُوعَةً، | ٦ 6 |
ଅପରଂ ଶିମୋନ୍ପିତର ଆଗତ୍ୟ ଶ୍ମଶାନସ୍ଥାନଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ
| وَٱلْمِنْدِيلَ ٱلَّذِي كَانَ عَلَى رَأْسِهِ لَيْسَ مَوْضُوعًا مَعَ ٱلْأَكْفَانِ، بَلْ مَلْفُوفًا فِي مَوْضِعٍ وَحْدَهُ. | ٧ 7 |
ସ୍ଥାପିତୱସ୍ତ୍ରାଣି ମସ୍ତକସ୍ୟ ୱସ୍ତ୍ରଞ୍ଚ ପୃଥକ୍ ସ୍ଥାନାନ୍ତରେ ସ୍ଥାପିତଂ ଦୃଷ୍ଟୱାନ୍|
| فَحِينَئِذٍ دَخَلَ أَيْضًا ٱلتِّلْمِيذُ ٱلْآخَرُ ٱلَّذِي جَاءَ أَوَّلًا إِلَى ٱلْقَبْرِ، وَرَأَى فَآمَنَ، | ٨ 8 |
ତତଃ ଶ୍ମଶାନସ୍ଥାନଂ ପୂର୍ୱ୍ୱମ୍ ଆଗତୋ ଯୋନ୍ୟଶିଷ୍ୟଃ ସୋପି ପ୍ରୱିଶ୍ୟ ତାଦୃଶଂ ଦୃଷ୍ଟା ୱ୍ୟଶ୍ୱସୀତ୍|
| لِأَنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا بَعْدُ يَعْرِفُونَ ٱلْكِتَابَ: أَنَّهُ يَنْبَغِي أَنْ يَقُومَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ. | ٩ 9 |
ଯତଃ ଶ୍ମଶାନାତ୍ ସ ଉତ୍ଥାପଯିତୱ୍ୟ ଏତସ୍ୟ ଧର୍ମ୍ମପୁସ୍ତକୱଚନସ୍ୟ ଭାୱଂ ତେ ତଦା ୱୋଦ୍ଧୁଂ ନାଶନ୍କୁୱନ୍|
| فَمَضَى ٱلتِّلْمِيذَانِ أَيْضًا إِلَى مَوْضِعِهِمَا. | ١٠ 10 |
ଅନନ୍ତରଂ ତୌ ଦ୍ୱୌ ଶିଷ୍ୟୌ ସ୍ୱଂ ସ୍ୱଂ ଗୃହଂ ପରାୱୃତ୍ୟାଗଚ୍ଛତାମ୍|
| أَمَّا مَرْيَمُ فَكَانَتْ وَاقِفَةً عِنْدَ ٱلْقَبْرِ خَارِجًا تَبْكِي. وَفِيمَا هِيَ تَبْكِي ٱنْحَنَتْ إِلَى ٱلْقَبْرِ، | ١١ 11 |
ତତଃ ପରଂ ମରିଯମ୍ ଶ୍ମଶାନଦ୍ୱାରସ୍ୟ ବହିଃ ସ୍ଥିତ୍ୱା ରୋଦିତୁମ୍ ଆରଭତ ତତୋ ରୁଦତୀ ପ୍ରହ୍ୱୀଭୂଯ ଶ୍ମଶାନଂ ୱିଲୋକ୍ୟ
| فَنَظَرَتْ مَلَاكَيْنِ بِثِيَابٍ بِيضٍ جَالِسَيْنِ وَاحِدًا عِنْدَ ٱلرَّأْسِ وَٱلْآخَرَ عِنْدَ ٱلرِّجْلَيْنِ، حَيْثُ كَانَ جَسَدُ يَسُوعَ مَوْضُوعًا. | ١٢ 12 |
ଯୀଶୋଃ ଶଯନସ୍ଥାନସ୍ୟ ଶିରଃସ୍ଥାନେ ପଦତଲେ ଚ ଦ୍ୱଯୋ ର୍ଦିଶୋ ଦ୍ୱୌ ସ୍ୱର୍ଗୀଯଦୂତାୱୁପୱିଷ୍ଟୌ ସମପଶ୍ୟତ୍|
| فَقَالَا لَهَا: «يَا ٱمْرَأَةُ، لِمَاذَا تَبْكِينَ؟». قَالَتْ لَهُمَا: «إِنَّهُمْ أَخَذُوا سَيِّدِي، وَلَسْتُ أَعْلَمُ أَيْنَ وَضَعُوهُ!». | ١٣ 13 |
ତୌ ପୃଷ୍ଟୱନ୍ତୌ ହେ ନାରି କୁତୋ ରୋଦିଷି? ସାୱଦତ୍ ଲୋକା ମମ ପ୍ରଭୁଂ ନୀତ୍ୱା କୁତ୍ରାସ୍ଥାପଯନ୍ ଇତି ନ ଜାନାମି|
| وَلَمَّا قَالَتْ هَذَا ٱلْتَفَتَتْ إِلَى ٱلْوَرَاءِ، فَنَظَرَتْ يَسُوعَ وَاقِفًا، وَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّهُ يَسُوعُ. | ١٤ 14 |
ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ମୁଖଂ ପରାୱୃତ୍ୟ ଯୀଶୁଂ ଦଣ୍ଡାଯମାନମ୍ ଅପଶ୍ୟତ୍ କିନ୍ତୁ ସ ଯୀଶୁରିତି ସା ଜ୍ଞାତୁଂ ନାଶକ୍ନୋତ୍|
| قَالَ لَهَا يَسُوعُ: «يَا ٱمْرَأَةُ، لِمَاذَا تَبْكِينَ؟ مَنْ تَطْلُبِينَ؟». فَظَنَّتْ تِلْكَ أَنَّهُ ٱلْبُسْتَانِيُّ، فَقَالَتْ لَهُ: «يَا سَيِّدُ، إِنْ كُنْتَ أَنْتَ قَدْ حَمَلْتَهُ فَقُلْ لِي أَيْنَ وَضَعْتَهُ، وَأَنَا آخُذُهُ». | ١٥ 15 |
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତାମ୍ ଅପୃଚ୍ଛତ୍ ହେ ନାରି କୁତୋ ରୋଦିଷି? କଂ ୱା ମୃଗଯସେ? ତତଃ ସା ତମ୍ ଉଦ୍ୟାନସେୱକଂ ଜ୍ଞାତ୍ୱା ୱ୍ୟାହରତ୍, ହେ ମହେଚ୍ଛ ତ୍ୱଂ ଯଦୀତଃ ସ୍ଥାନାତ୍ ତଂ ନୀତୱାନ୍ ତର୍ହି କୁତ୍ରାସ୍ଥାପଯସ୍ତଦ୍ ୱଦ ତତ୍ସ୍ଥାନାତ୍ ତମ୍ ଆନଯାମି|
| قَالَ لَهَا يَسُوعُ: «يَا مَرْيَمُ». فَٱلْتَفَتَتْ تِلْكَ وَقَالَتْ لَهُ: «رَبُّونِي!» ٱلَّذِي تَفْسِيرُهُ: يَا مُعَلِّمُ. | ١٦ 16 |
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତାମ୍ ଅୱଦତ୍ ହେ ମରିଯମ୍| ତତଃ ସା ପରାୱୃତ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍ ହେ ରବ୍ବୂନୀ ଅର୍ଥାତ୍ ହେ ଗୁରୋ|
| قَالَ لَهَا يَسُوعُ: «لَا تَلْمِسِينِي لِأَنِّي لَمْ أَصْعَدْ بَعْدُ إِلَى أَبِي. وَلَكِنِ ٱذْهَبِي إِلَى إِخْوَتِي وَقُولِي لَهُمْ: إِنِّي أَصْعَدُ إِلَى أَبِي وَأَبِيكُمْ وَإِلَهِي وَإِلَهِكُمْ». | ١٧ 17 |
ତଦା ଯୀଶୁରୱଦତ୍ ମାଂ ମା ଧର, ଇଦାନୀଂ ପିତୁଃ ସମୀପେ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱଗମନଂ ନ କରୋମି କିନ୍ତୁ ଯୋ ମମ ଯୁଷ୍ମାକଞ୍ଚ ପିତା ମମ ଯୁଷ୍ମାକଞ୍ଚେଶ୍ୱରସ୍ତସ୍ୟ ନିକଟ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱଗମନଂ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତୋସ୍ମି, ଇମାଂ କଥାଂ ତ୍ୱଂ ଗତ୍ୱା ମମ ଭ୍ରାତୃଗଣଂ ଜ୍ଞାପଯ|
| فَجَاءَتْ مَرْيَمُ ٱلْمَجْدَلِيَّةُ وَأَخْبَرَتِ ٱلتَّلَامِيذَ أَنَّهَا رَأَتِ ٱلرَّبَّ، وَأَنَّهُ قَالَ لَهَا هَذَا. | ١٨ 18 |
ତତୋ ମଗ୍ଦଲୀନୀମରିଯମ୍ ତତ୍କ୍ଷଣାଦ୍ ଗତ୍ୱା ପ୍ରଭୁସ୍ତସ୍ୟୈ ଦର୍ଶନଂ ଦତ୍ତ୍ୱା କଥା ଏତା ଅକଥଯଦ୍ ଇତି ୱାର୍ତ୍ତାଂ ଶିଷ୍ୟେଭ୍ୟୋଽକଥଯତ୍|
| وَلَمَّا كَانَتْ عَشِيَّةُ ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ، وَهُوَ أَوَّلُ ٱلْأُسْبُوعِ، وَكَانَتِ ٱلْأَبْوَابُ مُغَلَّقَةً حَيْثُ كَانَ ٱلتَّلَامِيذُ مُجْتَمِعِينَ لِسَبَبِ ٱلْخَوْفِ مِنَ ٱلْيَهُودِ، جَاءَ يَسُوعُ وَوَقَفَ فِي ٱلْوَسْطِ، وَقَالَ لَهُمْ: «سَلَامٌ لَكُمْ!». | ١٩ 19 |
ତତଃ ପରଂ ସପ୍ତାହସ୍ୟ ପ୍ରଥମଦିନସ୍ୟ ସନ୍ଧ୍ୟାସମଯେ ଶିଷ୍ୟା ଏକତ୍ର ମିଲିତ୍ୱା ଯିହୂଦୀଯେଭ୍ୟୋ ଭିଯା ଦ୍ୱାରରୁଦ୍ଧମ୍ ଅକୁର୍ୱ୍ୱନ୍, ଏତସ୍ମିନ୍ କାଲେ ଯୀଶୁସ୍ତେଷାଂ ମଧ୍ୟସ୍ଥାନେ ତିଷ୍ଠନ୍ ଅକଥଯଦ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ କଲ୍ୟାଣଂ ଭୂଯାତ୍|
| وَلَمَّا قَالَ هَذَا أَرَاهُمْ يَدَيْهِ وَجَنْبَهُ، فَفَرِحَ ٱلتَّلَامِيذُ إِذْ رَأَوْا ٱلرَّبَّ. | ٢٠ 20 |
ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ନିଜହସ୍ତଂ କୁକ୍ଷିଞ୍ଚ ଦର୍ଶିତୱାନ୍, ତତଃ ଶିଷ୍ୟାଃ ପ୍ରଭୁଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ହୃଷ୍ଟା ଅଭୱନ୍|
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ أَيْضًا: «سَلَامٌ لَكُمْ! كَمَا أَرْسَلَنِي ٱلْآبُ أُرْسِلُكُمْ أَنَا». | ٢١ 21 |
ଯୀଶୁଃ ପୁନରୱଦଦ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ କଲ୍ୟାଣଂ ଭୂଯାତ୍ ପିତା ଯଥା ମାଂ ପ୍ରୈଷଯତ୍ ତଥାହମପି ଯୁଷ୍ମାନ୍ ପ୍ରେଷଯାମି|
| وَلَمَّا قَالَ هَذَا نَفَخَ وَقَالَ لَهُمُ: «ٱقْبَلُوا ٱلرُّوحَ ٱلْقُدُسَ. | ٢٢ 22 |
ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ସ ତେଷାମୁପରି ଦୀର୍ଘପ୍ରଶ୍ୱାସଂ ଦତ୍ତ୍ୱା କଥିତୱାନ୍ ପୱିତ୍ରମ୍ ଆତ୍ମାନଂ ଗୃହ୍ଲୀତ|
| مَنْ غَفَرْتُمْ خَطَايَاهُ تُغْفَرُ لَهُ، وَمَنْ أَمْسَكْتُمْ خَطَايَاهُ أُمْسِكَتْ». | ٢٣ 23 |
ଯୂଯଂ ଯେଷାଂ ପାପାନି ମୋଚଯିଷ୍ୟଥ ତେ ମୋଚଯିଷ୍ୟନ୍ତେ ଯେଷାଞ୍ଚ ପାପାତି ନ ମୋଚଯିଷ୍ୟଥ ତେ ନ ମୋଚଯିଷ୍ୟନ୍ତେ|
| أَمَّا تُومَا، أَحَدُ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ، ٱلَّذِي يُقَالُ لَهُ ٱلتَّوْأَمُ، فَلَمْ يَكُنْ مَعَهُمْ حِينَ جَاءَ يَسُوعُ. | ٢٤ 24 |
ଦ୍ୱାଦଶମଧ୍ୟେ ଗଣିତୋ ଯମଜୋ ଥୋମାନାମା ଶିଷ୍ୟୋ ଯୀଶୋରାଗମନକାଲୈ ତୈଃ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ନାସୀତ୍|
| فَقَالَ لَهُ ٱلتَّلَامِيذُ ٱلْآخَرُونَ: «قَدْ رَأَيْنَا ٱلرَّبَّ!». فَقَالَ لَهُمْ: «إِنْ لَمْ أُبْصِرْ فِي يَدَيْهِ أَثَرَ ٱلْمَسَامِيرِ، وَأَضَعْ إِصْبِعِي فِي أَثَرِ ٱلْمَسَامِيرِ، وَأَضَعْ يَدِي فِي جَنْبِهِ، لَا أُومِنْ». | ٢٥ 25 |
ଅତୋ ୱଯଂ ପ୍ରଭୂମ୍ ଅପଶ୍ୟାମେତି ୱାକ୍ୟେଽନ୍ୟଶିଷ୍ୟୈରୁକ୍ତେ ସୋୱଦତ୍, ତସ୍ୟ ହସ୍ତଯୋ ର୍ଲୌହକୀଲକାନାଂ ଚିହ୍ନଂ ନ ୱିଲୋକ୍ୟ ତଚ୍ଚିହ୍ନମ୍ ଅଙ୍ଗୁଲ୍ୟା ନ ସ୍ପୃଷ୍ଟ୍ୱା ତସ୍ୟ କୁକ୍ଷୌ ହସ୍ତଂ ନାରୋପ୍ୟ ଚାହଂ ନ ୱିଶ୍ୱସିଷ୍ୟାମି|
| وَبَعْدَ ثَمَانِيَةِ أَيَّامٍ كَانَ تَلَامِيذُهُ أَيْضًا دَاخِلًا وَتُومَا مَعَهُمْ. فَجَاءَ يَسُوعُ وَٱلْأَبْوَابُ مُغَلَّقَةٌ، وَوَقَفَ فِي ٱلْوَسْطِ وَقَالَ: «سَلَامٌ لَكُمْ!». | ٢٦ 26 |
ଅପରମ୍ ଅଷ୍ଟମେଽହ୍ନି ଗତେ ସତି ଥୋମାସହିତଃ ଶିଷ୍ୟଗଣ ଏକତ୍ର ମିଲିତ୍ୱା ଦ୍ୱାରଂ ରୁଦ୍ଧ୍ୱାଭ୍ୟନ୍ତର ଆସୀତ୍, ଏତର୍ହି ଯୀଶୁସ୍ତେଷାଂ ମଧ୍ୟସ୍ଥାନେ ତିଷ୍ଠନ୍ ଅକଥଯତ୍, ଯୁଷ୍ମାକଂ କୁଶଲଂ ଭୂଯାତ୍|
| ثُمَّ قَالَ لِتُومَا: «هَاتِ إِصْبِعَكَ إِلَى هُنَا وَأَبْصِرْ يَدَيَّ، وَهَاتِ يَدَكَ وَضَعْهَا فِي جَنْبِي، وَلَا تَكُنْ غَيْرَ مُؤْمِنٍ بَلْ مُؤْمِنًا». | ٢٧ 27 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ଥାମୈ କଥିତୱାନ୍ ତ୍ୱମ୍ ଅଙ୍ଗୁଲୀମ୍ ଅତ୍ରାର୍ପଯିତ୍ୱା ମମ କରୌ ପଶ୍ୟ କରଂ ପ୍ରସାର୍ୟ୍ୟ ମମ କୁକ୍ଷାୱର୍ପଯ ନାୱିଶ୍ୱସ୍ୟ|
| أَجَابَ تُومَا وَقَالَ لَهُ: «رَبِّي وَإِلَهِي!». | ٢٨ 28 |
ତଦା ଥୋମା ଅୱଦତ୍, ହେ ମମ ପ୍ରଭୋ ହେ ମଦୀଶ୍ୱର|
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِأَنَّكَ رَأَيْتَنِي يَا تُومَا آمَنْتَ! طُوبَى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَرَوْا». | ٢٩ 29 |
ଯୀଶୁରକଥଯତ୍, ହେ ଥୋମା ମାଂ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ୱିଶ୍ୱସିଷି ଯେ ନ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ୱିଶ୍ୱସନ୍ତି ତଏୱ ଧନ୍ୟାଃ|
| وَآيَاتٍ أُخَرَ كَثِيرَةً صَنَعَ يَسُوعُ قُدَّامَ تَلَامِيذِهِ لَمْ تُكْتَبْ فِي هَذَا ٱلْكِتَابِ. | ٣٠ 30 |
ଏତଦନ୍ୟାନି ପୁସ୍ତକେଽସ୍ମିନ୍ ଅଲିଖିତାନି ବହୂନ୍ୟାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟକର୍ମ୍ମାଣି ଯୀଶୁଃ ଶିଷ୍ୟାଣାଂ ପୁରସ୍ତାଦ୍ ଅକରୋତ୍|
| وَأَمَّا هَذِهِ فَقَدْ كُتِبَتْ لِتُؤْمِنُوا أَنَّ يَسُوعَ هُوَ ٱلْمَسِيحُ ٱبْنُ ٱللهِ، وَلِكَيْ تَكُونَ لَكُمْ إِذَا آمَنْتُمْ حَيَاةٌ بِٱسْمِهِ. | ٣١ 31 |
କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁରୀଶ୍ୱରସ୍ୟାଭିଷିକ୍ତଃ ସୁତ ଏୱେତି ଯଥା ଯୂଯଂ ୱିଶ୍ୱସିଥ ୱିଶ୍ୱସ୍ୟ ଚ ତସ୍ୟ ନାମ୍ନା ପରମାଯୁଃ ପ୍ରାପ୍ନୁଥ ତଦର୍ଥମ୍ ଏତାନି ସର୍ୱ୍ୱାଣ୍ୟଲିଖ୍ୟନ୍ତ|
