يوحنَّا 19
| فَحِينَئِذٍ أَخَذَ بِيلَاطُسُ يَسُوعَ وَجَلَدَهُ. | ١ 1 |
ପୀଲାତୋ ଯୀଶୁମ୍ ଆନୀଯ କଶଯା ପ୍ରାହାରଯତ୍|
| وَضَفَرَ ٱلْعَسْكَرُ إِكْلِيلًا مِنْ شَوْكٍ وَوَضَعُوهُ عَلَى رَأْسِهِ، وَأَلْبَسُوهُ ثَوْبَ أُرْجُوَانٍ، | ٢ 2 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ସେନାଗଣଃ କଣ୍ଟକନିର୍ମ୍ମିତଂ ମୁକୁଟଂ ତସ୍ୟ ମସ୍ତକେ ସମର୍ପ୍ୟ ୱାର୍ତ୍ତାକୀୱର୍ଣଂ ରାଜପରିଚ୍ଛଦଂ ପରିଧାପ୍ୟ,
| وَكَانُوا يَقُولُونَ: «ٱلسَّلَامُ يَا مَلِكَ ٱلْيَهُودِ!». وَكَانُوا يَلْطِمُونَهُ. | ٣ 3 |
ହେ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ରାଜନ୍ ନମସ୍କାର ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ତଂ ଚପେଟେନାହନ୍ତୁମ୍ ଆରଭତ|
| فَخَرَجَ بِيلَاطُسُ أَيْضًا خَارِجًا وَقَالَ لَهُمْ: «هَا أَنَا أُخْرِجُهُ إِلَيْكُمْ لِتَعْلَمُوا أَنِّي لَسْتُ أَجِدُ فِيهِ عِلَّةً وَاحِدَةً». | ٤ 4 |
ତଦା ପୀଲାତଃ ପୁନରପି ବହିର୍ଗତ୍ୱା ଲୋକାନ୍ ଅୱଦତ୍, ଅସ୍ୟ କମପ୍ୟପରାଧଂ ନ ଲଭେଽହଂ, ପଶ୍ୟତ ତଦ୍ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଜ୍ଞାପଯିତୁଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସନ୍ନିଧୌ ବହିରେନମ୍ ଆନଯାମି|
| فَخَرَجَ يَسُوعُ خَارِجًا وَهُوَ حَامِلٌ إِكْلِيلَ ٱلشَّوْكِ وَثَوْبَ ٱلْأُرْجُوانِ. فَقَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «هُوَذَا ٱلْإِنْسَانُ!». | ٥ 5 |
ତତଃ ପରଂ ଯୀଶୁଃ କଣ୍ଟକମୁକୁଟୱାନ୍ ୱାର୍ତ୍ତାକୀୱର୍ଣୱସନୱାଂଶ୍ଚ ବହିରାଗଚ୍ଛତ୍| ତତଃ ପୀଲାତ ଉକ୍ତୱାନ୍ ଏନଂ ମନୁଷ୍ୟଂ ପଶ୍ୟତ|
| فَلَمَّا رَآهُ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْخُدَّامُ صَرَخُوا قَائِلِينَ: «ٱصْلِبْهُ! ٱصْلِبْهُ!». قَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «خُذُوهُ أَنْتُمْ وَٱصْلِبُوهُ، لِأَنِّي لَسْتُ أَجِدُ فِيهِ عِلَّةً». | ٦ 6 |
ତଦା ପ୍ରଧାନଯାଜକାଃ ପଦାତଯଶ୍ଚ ତଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା, ଏନଂ କ୍ରୁଶେ ୱିଧ, ଏନଂ କ୍ରୁଶେ ୱିଧ, ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ରୱିତୁଂ ଆରଭନ୍ତ| ତତଃ ପୀଲାତଃ କଥିତୱାନ୍ ଯୂଯଂ ସ୍ୱଯମ୍ ଏନଂ ନୀତ୍ୱା କ୍ରୁଶେ ୱିଧତ, ଅହମ୍ ଏତସ୍ୟ କମପ୍ୟପରାଧଂ ନ ପ୍ରାପ୍ତୱାନ୍|
| أَجَابَهُ ٱلْيَهُودُ: «لَنَا نَامُوسٌ، وَحَسَبَ نَامُوسِنَا يَجِبُ أَنْ يَمُوتَ، لِأَنَّهُ جَعَلَ نَفْسَهُ ٱبْنَ ٱللهِ». | ٧ 7 |
ଯିହୂଦୀଯାଃ ପ୍ରତ୍ୟୱଦନ୍ ଅସ୍ମାକଂ ଯା ୱ୍ୟୱସ୍ଥାସ୍ତେ ତଦନୁସାରେଣାସ୍ୟ ପ୍ରାଣହନନମ୍ ଉଚିତଂ ଯତୋଯଂ ସ୍ୱମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ପୁତ୍ରମୱଦତ୍|
| فَلَمَّا سَمِعَ بِيلَاطُسُ هَذَا ٱلْقَوْلَ ٱزْدَادَ خَوْفًا. | ٨ 8 |
ପୀଲାତ ଇମାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ମହାତ୍ରାସଯୁକ୍ତଃ
| فَدَخَلَ أَيْضًا إِلَى دَارِ ٱلْوِلَايَةِ وَقَالَ لِيَسُوعَ: «مِنْ أَيْنَ أَنْتَ؟». وَأَمَّا يَسُوعُ فَلَمْ يُعْطِهِ جَوَابًا. | ٩ 9 |
ସନ୍ ପୁନରପି ରାଜଗୃହ ଆଗତ୍ୟ ଯୀଶୁଂ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍ ତ୍ୱଂ କୁତ୍ରତ୍ୟୋ ଲୋକଃ? କିନ୍ତୁ ଯୀଶସ୍ତସ୍ୟ କିମପି ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତରଂ ନାୱଦତ୍|
| فَقَالَ لَهُ بِيلَاطُسُ: «أَمَا تُكَلِّمُنِي؟ أَلَسْتَ تَعْلَمُ أَنَّ لِي سُلْطَانًا أَنْ أَصْلِبَكَ وَسُلْطَانًا أَنْ أُطْلِقَكَ؟». | ١٠ 10 |
୧ ତତଃ ପୀଲାତ୍ କଥିତୱାନ ତ୍ୱଂ କିଂ ମଯା ସାର୍ଦ୍ଧଂ ନ ସଂଲପିଷ୍ୟସି? ତ୍ୱାଂ କ୍ରୁଶେ ୱେଧିତୁଂ ୱା ମୋଚଯିତୁଂ ଶକ୍ତି ର୍ମମାସ୍ତେ ଇତି କିଂ ତ୍ୱଂ ନ ଜାନାସି? ତଦା ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୱଦଦ୍ ଈଶ୍ୱରେଣାଦଂ ମମୋପରି ତୱ କିମପ୍ୟଧିପତିତ୍ୱଂ ନ ୱିଦ୍ୟତେ, ତଥାପି ଯୋ ଜନୋ ମାଂ ତୱ ହସ୍ତେ ସମାର୍ପଯତ୍ ତସ୍ୟ ମହାପାତକଂ ଜାତମ୍|
| أَجَابَ يَسُوعُ: «لَمْ يَكُنْ لَكَ عَلَيَّ سُلْطَانٌ ٱلْبَتَّةَ، لَوْ لَمْ تَكُنْ قَدْ أُعْطِيتَ مِنْ فَوْقُ. لِذَلِكَ ٱلَّذِي أَسْلَمَنِي إِلَيْكَ لَهُ خَطِيَّةٌ أَعْظَمُ». | ١١ 11 |
ତଦା ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୱଦଦ୍ ଈଶ୍ୱରେଣାଦତ୍ତଂ ମମୋପରି ତୱ କିମପ୍ୟଧିପତିତ୍ୱଂ ନ ୱିଦ୍ୟତେ, ତଥାପି ଯୋ ଜନୋ ମାଂ ତୱ ହସ୍ତେ ସମାର୍ପଯତ୍ ତସ୍ୟ ମହାପାତକଂ ଜାତମ୍|
| مِنْ هَذَا ٱلْوَقْتِ كَانَ بِيلَاطُسُ يَطْلُبُ أَنْ يُطْلِقَهُ، وَلَكِنَّ ٱلْيَهُودَ كَانُوا يَصْرُخُونَ قَائِلِينَ: «إِنْ أَطْلَقْتَ هَذَا فَلَسْتَ مُحِبًّا لِقَيْصَرَ. كُلُّ مَنْ يَجْعَلُ نَفْسَهُ مَلِكًا يُقَاوِمُ قَيْصَرَ!». | ١٢ 12 |
ତଦାରଭ୍ୟ ପୀଲାତସ୍ତଂ ମୋଚଯିତୁଂ ଚେଷ୍ଟିତୱାନ୍ କିନ୍ତୁ ଯିହୂଦୀଯା ରୁୱନ୍ତୋ ୱ୍ୟାହରନ୍ ଯଦୀମଂ ମାନୱଂ ତ୍ୟଜସି ତର୍ହି ତ୍ୱଂ କୈସରସ୍ୟ ମିତ୍ରଂ ନ ଭୱସି, ଯୋ ଜନଃ ସ୍ୱଂ ରାଜାନଂ ୱକ୍ତି ସଏୱ କୈମରସ୍ୟ ୱିରୁଦ୍ଧାଂ କଥାଂ କଥଯତି|
| فَلَمَّا سَمِعَ بِيلَاطُسُ هَذَا ٱلْقَوْلَ أَخْرَجَ يَسُوعَ، وَجَلَسَ عَلَى كُرْسِيِّ ٱلْوِلَايَةِ فِي مَوْضِعٍ يُقَالُ لَهُ «ٱلْبَلَاطُ» وَبِالْعِبْرَانِيَّةِ «جَبَّاثَا». | ١٣ 13 |
ଏତାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ପୀଲାତୋ ଯୀଶୁଂ ବହିରାନୀଯ ନିସ୍ତାରୋତ୍ସୱସ୍ୟ ଆସାଦନଦିନସ୍ୟ ଦ୍ୱିତୀଯପ୍ରହରାତ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ପ୍ରସ୍ତରବନ୍ଧନନାମ୍ନି ସ୍ଥାନେ ଽର୍ଥାତ୍ ଇବ୍ରୀଯଭାଷଯା ଯଦ୍ ଗବ୍ବିଥା କଥ୍ୟତେ ତସ୍ମିନ୍ ସ୍ଥାନେ ୱିଚାରାସନ ଉପାୱିଶତ୍|
| وَكَانَ ٱسْتِعْدَادُ ٱلْفِصْحِ، وَنَحْوَ ٱلسَّاعَةِ ٱلسَّادِسَةِ. فَقَالَ لِلْيَهُودِ: «هُوَذَا مَلِكُكُمْ!». | ١٤ 14 |
ଅନନ୍ତରଂ ପୀଲାତୋ ଯିହୂଦୀଯାନ୍ ଅୱଦତ୍, ଯୁଷ୍ମାକଂ ରାଜାନଂ ପଶ୍ୟତ|
| فَصَرَخُوا: «خُذْهُ! خُذْهُ! ٱصْلِبْهُ!». قَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «أَأَصْلِبُ مَلِكَكُمْ؟». أَجَابَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ: «لَيْسَ لَنَا مَلِكٌ إِلَّا قَيْصَرَ!». | ١٥ 15 |
କିନ୍ତୁ ଏନଂ ଦୂରୀକୁରୁ, ଏନଂ ଦୂରୀକୁରୁ, ଏନଂ କ୍ରୁଶେ ୱିଧ, ଇତି କଥାଂ କଥଯିତ୍ୱା ତେ ରୱିତୁମ୍ ଆରଭନ୍ତ; ତଦା ପୀଲାତଃ କଥିତୱାନ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ ରାଜାନଂ କିଂ କ୍ରୁଶେ ୱେଧିଷ୍ୟାମି? ପ୍ରଧାନଯାଜକା ଉତ୍ତରମ୍ ଅୱଦନ୍ କୈସରଂ ୱିନା କୋପି ରାଜାସ୍ମାକଂ ନାସ୍ତି|
| فَحِينَئِذٍ أَسْلَمَهُ إِلَيْهِمْ لِيُصْلَبَ. فَأَخَذُوا يَسُوعَ وَمَضَوْا بِهِ. | ١٦ 16 |
ତତଃ ପୀଲାତୋ ଯୀଶୁଂ କ୍ରୁଶେ ୱେଧିତୁଂ ତେଷାଂ ହସ୍ତେଷୁ ସମାର୍ପଯତ୍, ତତସ୍ତେ ତଂ ଧୃତ୍ୱା ନୀତୱନ୍ତଃ|
| فَخَرَجَ وَهُوَ حَامِلٌ صَلِيبَهُ إِلَى ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي يُقَالُ لَهُ «مَوْضِعُ ٱلْجُمْجُمَةِ» وَيُقَالُ لَهُ بِٱلْعِبْرَانِيَّةِ «جُلْجُثَةُ»، | ١٧ 17 |
ତତଃ ପରଂ ଯୀଶୁଃ କ୍ରୁଶଂ ୱହନ୍ ଶିରଃକପାଲମ୍ ଅର୍ଥାଦ୍ ଯଦ୍ ଇବ୍ରୀଯଭାଷଯା ଗୁଲ୍ଗଲ୍ତାଂ ୱଦନ୍ତି ତସ୍ମିନ୍ ସ୍ଥାନ ଉପସ୍ଥିତଃ|
| حَيْثُ صَلَبُوهُ، وَصَلَبُوا ٱثْنَيْنِ آخَرَيْنِ مَعَهُ مِنْ هُنَا وَمِنْ هُنَا، وَيَسُوعُ فِي ٱلْوَسْطِ. | ١٨ 18 |
ତତସ୍ତେ ମଧ୍ୟସ୍ଥାନେ ତଂ ତସ୍ୟୋଭଯପାର୍ଶ୍ୱେ ଦ୍ୱାୱପରୌ କ୍ରୁଶେଽୱିଧନ୍|
| وَكَتَبَ بِيلَاطُسُ عُنْوَانًا وَوَضَعَهُ عَلَى ٱلصَّلِيبِ. وَكَانَ مَكْتُوبًا: «يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ مَلِكُ ٱلْيَهُودِ». | ١٩ 19 |
ଅପରମ୍ ଏଷ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ରାଜା ନାସରତୀଯଯୀଶୁଃ, ଇତି ୱିଜ୍ଞାପନଂ ଲିଖିତ୍ୱା ପୀଲାତସ୍ତସ୍ୟ କ୍ରୁଶୋପରି ସମଯୋଜଯତ୍|
| فَقَرَأَ هَذَا ٱلْعُنْوَانَ كَثِيرُونَ مِنَ ٱلْيَهُودِ، لِأَنَّ ٱلْمَكَانَ ٱلَّذِي صُلِبَ فِيهِ يَسُوعُ كَانَ قَرِيبًا مِنَ ٱلْمَدِينَةِ. وَكَانَ مَكْتُوبًا بِٱلْعِبْرَانِيَّةِ وَٱلْيُونَانِيَّةِ وَٱللَّاتِينِيَّةِ. | ٢٠ 20 |
ସା ଲିପିଃ ଇବ୍ରୀଯଯୂନାନୀଯରୋମୀଯଭାଷାଭି ର୍ଲିଖିତା; ଯୀଶୋଃ କ୍ରୁଶୱେଧନସ୍ଥାନଂ ନଗରସ୍ୟ ସମୀପଂ, ତସ୍ମାଦ୍ ବହୱୋ ଯିହୂଦୀଯାସ୍ତାଂ ପଠିତୁମ୍ ଆରଭନ୍ତ|
| فَقَالَ رُؤَسَاءُ كَهَنَةِ ٱلْيَهُودِ لِبِيلَاطُسَ: «لَا تَكْتُبْ: مَلِكُ ٱلْيَهُودِ، بَلْ: إِنَّ ذَاكَ قَالَ: أَنَا مَلِكُ ٱلْيَهُودِ!». | ٢١ 21 |
ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ପ୍ରଧାନଯାଜକାଃ ପୀଲାତମିତି ନ୍ୟୱେଦଯନ୍ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ରାଜେତି ୱାକ୍ୟଂ ନ କିନ୍ତୁ ଏଷ ସ୍ୱଂ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ରାଜାନମ୍ ଅୱଦଦ୍ ଇତ୍ଥଂ ଲିଖତୁ|
| أَجَابَ بِيلَاطُسُ: «مَا كَتَبْتُ قَدْ كَتَبْتُ». | ٢٢ 22 |
ତତଃ ପୀଲାତ ଉତ୍ତରଂ ଦତ୍ତୱାନ୍ ଯଲ୍ଲେଖନୀଯଂ ତଲ୍ଲିଖିତୱାନ୍|
| ثُمَّ إِنَّ ٱلْعَسْكَرَ لَمَّا كَانُوا قَدْ صَلَبُوا يَسُوعَ، أَخَذُوا ثِيَابَهُ وَجَعَلُوهَا أَرْبَعَةَ أَقْسَامٍ، لِكُلِّ عَسْكَرِيٍّ قِسْمًا. وَأَخَذُوا ٱلْقَمِيصَ أَيْضًا. وَكَانَ ٱلْقَمِيصُ بِغَيْرِ خِيَاطَةٍ، مَنْسُوجًا كُلُّهُ مِنْ فَوْقُ. | ٢٣ 23 |
ଇତ୍ଥଂ ସେନାଗଣୋ ଯୀଶୁଂ କ୍ରୁଶେ ୱିଧିତ୍ୱା ତସ୍ୟ ପରିଧେଯୱସ୍ତ୍ରଂ ଚତୁରୋ ଭାଗାନ୍ କୃତ୍ୱା ଏକୈକସେନା ଏକୈକଭାଗମ୍ ଅଗୃହ୍ଲତ୍ ତସ୍ୟୋତ୍ତରୀଯୱସ୍ତ୍ରଞ୍ଚାଗୃହ୍ଲତ୍| କିନ୍ତୂତ୍ତରୀଯୱସ୍ତ୍ରଂ ସୂଚିସେୱନଂ ୱିନା ସର୍ୱ୍ୱମ୍ ଊତଂ|
| فَقَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «لَا نَشُقُّهُ، بَلْ نَقْتَرِعُ عَلَيْهِ لِمَنْ يَكُونُ». لِيَتِمَّ ٱلْكِتَابُ ٱلْقَائِلُ: «ٱقْتَسَمُوا ثِيَابِي بَيْنَهُمْ، وَعَلَى لِبَاسِي أَلْقَوْا قُرْعَةً». هَذَا فَعَلَهُ ٱلْعَسْكَرُ. | ٢٤ 24 |
ତସ୍ମାତ୍ତେ ୱ୍ୟାହରନ୍ ଏତତ୍ କଃ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟତି? ତନ୍ନ ଖଣ୍ଡଯିତ୍ୱା ତତ୍ର ଗୁଟିକାପାତଂ କରୱାମ| ୱିଭଜନ୍ତେଽଧରୀଯଂ ମେ ୱସନଂ ତେ ପରସ୍ପରଂ| ମମୋତ୍ତରୀଯୱସ୍ତ୍ରାର୍ଥଂ ଗୁଟିକାଂ ପାତଯନ୍ତି ଚ| ଇତି ଯଦ୍ୱାକ୍ୟଂ ଧର୍ମ୍ମପୁସ୍ତକେ ଲିଖିତମାସ୍ତେ ତତ୍ ସେନାଗଣେନେତ୍ଥଂ ୱ୍ୟୱହରଣାତ୍ ସିଦ୍ଧମଭୱତ୍|
| وَكَانَتْ وَاقِفَاتٍ عِنْدَ صَلِيبِ يَسُوعَ، أُمُّهُ، وَأُخْتُ أُمِّهِ، مَرْيَمُ زَوْجَةُ كِلُوبَا، وَمَرْيَمُ ٱلْمَجْدَلِيَّةُ. | ٢٥ 25 |
ତଦାନୀଂ ଯୀଶୋ ର୍ମାତା ମାତୁ ର୍ଭଗିନୀ ଚ ଯା କ୍ଲିଯପା ଭାର୍ୟ୍ୟା ମରିଯମ୍ ମଗ୍ଦଲୀନୀ ମରିଯମ୍ ଚ ଏତାସ୍ତସ୍ୟ କ୍ରୁଶସ୍ୟ ସନ୍ନିଧୌ ସମତିଷ୍ଠନ୍|
| فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ أُمَّهُ، وَٱلتِّلْمِيذَ ٱلَّذِي كَانَ يُحِبُّهُ وَاقِفًا، قَالَ لِأُمِّهِ: «يَا ٱمْرَأَةُ، هُوَذَا ٱبْنُكِ». | ٢٦ 26 |
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ସ୍ୱମାତରଂ ପ୍ରିଯତମଶିଷ୍ୟଞ୍ଚ ସମୀପେ ଦଣ୍ଡାଯମାନୌ ୱିଲୋକ୍ୟ ମାତରମ୍ ଅୱଦତ୍, ହେ ଯୋଷିଦ୍ ଏନଂ ତୱ ପୁତ୍ରଂ ପଶ୍ୟ,
| ثُمَّ قَالَ لِلتِّلْمِيذِ: «هُوَذَا أُمُّكَ». وَمِنْ تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ أَخَذَهَا ٱلتِّلْمِيذُ إِلَى خَاصَّتِهِ. | ٢٧ 27 |
ଶିଷ୍ୟନ୍ତ୍ୱୱଦତ୍, ଏନାଂ ତୱ ମାତରଂ ପଶ୍ୟ| ତତଃ ସ ଶିଷ୍ୟସ୍ତଦ୍ଘଟିକାଯାଂ ତାଂ ନିଜଗୃହଂ ନୀତୱାନ୍|
| بَعْدَ هَذَا رَأَى يَسُوعُ أَنَّ كُلَّ شَيْءٍ قَدْ كَمَلَ، فَلِكَيْ يَتِمَّ ٱلْكِتَابُ قَالَ: «أَنَا عَطْشَانُ». | ٢٨ 28 |
ଅନନ୍ତରଂ ସର୍ୱ୍ୱଂ କର୍ମ୍ମାଧୁନା ସମ୍ପନ୍ନମଭୂତ୍ ଯୀଶୁରିତି ଜ୍ଞାତ୍ୱା ଧର୍ମ୍ମପୁସ୍ତକସ୍ୟ ୱଚନଂ ଯଥା ସିଦ୍ଧଂ ଭୱତି ତଦର୍ଥମ୍ ଅକଥଯତ୍ ମମ ପିପାସା ଜାତା|
| وَكَانَ إِنَاءٌ مَوْضُوعًا مَمْلُوًّا خَلًّا، فَمَلَأُوا إِسْفِنْجَةً مِنَ ٱلْخَلِّ، وَوَضَعُوهَا عَلَى زُوفَا وَقَدَّمُوهَا إِلَى فَمِهِ. | ٢٩ 29 |
ତତସ୍ତସ୍ମିନ୍ ସ୍ଥାନେ ଅମ୍ଲରସେନ ପୂର୍ଣପାତ୍ରସ୍ଥିତ୍ୟା ତେ ସ୍ପଞ୍ଜମେକଂ ତଦମ୍ଲରସେନାର୍ଦ୍ରୀକୃତ୍ୟ ଏସୋବ୍ନଲେ ତଦ୍ ଯୋଜଯିତ୍ୱା ତସ୍ୟ ମୁଖସ୍ୟ ସନ୍ନିଧାୱସ୍ଥାପଯନ୍|
| فَلَمَّا أَخَذَ يَسُوعُ ٱلْخَلَّ قَالَ: «قَدْ أُكْمِلَ». وَنَكَّسَ رَأْسَهُ وَأَسْلَمَ ٱلرُّوحَ. | ٣٠ 30 |
ତଦା ଯୀଶୁରମ୍ଲରସଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ସର୍ୱ୍ୱଂ ସିଦ୍ଧମ୍ ଇତି କଥାଂ କଥଯିତ୍ୱା ମସ୍ତକଂ ନମଯନ୍ ପ୍ରାଣାନ୍ ପର୍ୟ୍ୟତ୍ୟଜତ୍|
| ثُمَّ إِذْ كَانَ ٱسْتِعْدَادٌ، فَلِكَيْ لَا تَبْقَى ٱلْأَجْسَادُ عَلَى ٱلصَّلِيبِ فِي ٱلسَّبْتِ، لِأَنَّ يَوْمَ ذَلِكَ ٱلسَّبْتِ كَانَ عَظِيمًا، سَأَلَ ٱلْيَهُودُ بِيلَاطُسَ أَنْ تُكْسَرَ سِيقَانُهُمْ وَيُرْفَعُوا. | ٣١ 31 |
ତଦ୍ୱିନମ୍ ଆସାଦନଦିନଂ ତସ୍ମାତ୍ ପରେଽହନି ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ଦେହା ଯଥା କ୍ରୁଶୋପରି ନ ତିଷ୍ଠନ୍ତି, ଯତଃ ସ ୱିଶ୍ରାମୱାରୋ ମହାଦିନମାସୀତ୍, ତସ୍ମାଦ୍ ଯିହୂଦୀଯାଃ ପୀଲାତନିକଟଂ ଗତ୍ୱା ତେଷାଂ ପାଦଭଞ୍ଜନସ୍ୟ ସ୍ଥାନାନ୍ତରନଯନସ୍ୟ ଚାନୁମତିଂ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତ|
| فَأَتَى ٱلْعَسْكَرُ وَكَسَرُوا سَاقَيِ ٱلْأَوَّلِ وَٱلْآخَرِ ٱلْمَصْلُوبِ مَعَهُ. | ٣٢ 32 |
ଅତଃ ସେନା ଆଗତ୍ୟ ଯୀଶୁନା ସହ କ୍ରୁଶେ ହତଯୋଃ ପ୍ରଥମଦ୍ୱିତୀଯଚୋରଯୋଃ ପାଦାନ୍ ଅଭଞ୍ଜନ୍;
| وَأَمَّا يَسُوعُ فَلَمَّا جَاءُوا إِلَيْهِ لَمْ يَكْسِرُوا سَاقَيْهِ، لِأَنَّهُمْ رَأَوْهُ قَدْ مَاتَ. | ٣٣ 33 |
କିନ୍ତୁ ଯୀଶୋଃ ସନ୍ନିଧିଂ ଗତ୍ୱା ସ ମୃତ ଇତି ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତସ୍ୟ ପାଦୌ ନାଭଞ୍ଜନ୍|
| لَكِنَّ وَاحِدًا مِنَ ٱلْعَسْكَرِ طَعَنَ جَنْبَهُ بِحَرْبَةٍ، وَلِلْوَقْتِ خَرَجَ دَمٌ وَمَاءٌ. | ٣٤ 34 |
ପଶ୍ଚାଦ୍ ଏକୋ ଯୋଦ୍ଧା ଶୂଲାଘାତେନ ତସ୍ୟ କୁକ୍ଷିମ୍ ଅୱିଧତ୍ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ତସ୍ମାଦ୍ ରକ୍ତଂ ଜଲଞ୍ଚ ନିରଗଚ୍ଛତ୍|
| وَٱلَّذِي عَايَنَ شَهِدَ، وَشَهَادَتُهُ حَقٌّ، وَهُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُ يَقُولُ ٱلْحَقَّ لِتُؤْمِنُوا أَنْتُمْ. | ٣٥ 35 |
ଯୋ ଜନୋଽସ୍ୟ ସାକ୍ଷ୍ୟଂ ଦଦାତି ସ ସ୍ୱଯଂ ଦୃଷ୍ଟୱାନ୍ ତସ୍ୟେଦଂ ସାକ୍ଷ୍ୟଂ ସତ୍ୟଂ ତସ୍ୟ କଥା ଯୁଷ୍ମାକଂ ୱିଶ୍ୱାସଂ ଜନଯିତୁଂ ଯୋଗ୍ୟା ତତ୍ ସ ଜାନାତି|
| لِأَنَّ هَذَا كَانَ لِيَتِمَّ ٱلْكِتَابُ ٱلْقَائِلُ: «عَظْمٌ لَا يُكْسَرُ مِنْهُ». | ٣٦ 36 |
ତସ୍ୟୈକମ୍ ଅସ୍ଧ୍ୟପି ନ ଭଂକ୍ଷ୍ୟତେ,
| وَأَيْضًا يَقُولُ كِتَابٌ آخَرُ: «سَيَنْظُرُونَ إِلَى ٱلَّذِي طَعَنُوهُ». | ٣٧ 37 |
ତଦ୍ୱଦ୍ ଅନ୍ୟଶାସ୍ତ୍ରେପି ଲିଖ୍ୟତେ, ଯଥା, "ଦୃଷ୍ଟିପାତଂ କରିଷ୍ୟନ୍ତି ତେଽୱିଧନ୍ ଯନ୍ତୁ ତମ୍ପ୍ରତି| "
| ثُمَّ إِنَّ يُوسُفَ ٱلَّذِي مِنَ ٱلرَّامَةِ، وَهُوَ تِلْمِيذُ يَسُوعَ، وَلَكِنْ خُفْيَةً لِسَبَبِ ٱلْخَوْفِ مِنَ ٱلْيَهُودِ، سَأَلَ بِيلَاطُسَ أَنْ يَأْخُذَ جَسَدَ يَسُوعَ، فَأَذِنَ بِيلَاطُسُ. فَجَاءَ وَأَخَذَ جَسَدَ يَسُوعَ. | ٣٨ 38 |
ଅରିମଥୀଯନଗରସ୍ୟ ଯୂଷଫ୍ନାମା ଶିଷ୍ୟ ଏକ ଆସୀତ୍ କିନ୍ତୁ ଯିହୂଦୀଯେଭ୍ୟୋ ଭଯାତ୍ ପ୍ରକାଶିତୋ ନ ଭୱତି; ସ ଯୀଶୋ ର୍ଦେହଂ ନେତୁଂ ପୀଲାତସ୍ୟାନୁମତିଂ ପ୍ରାର୍ଥଯତ, ତତଃ ପୀଲାତେନାନୁମତେ ସତି ସ ଗତ୍ୱା ଯୀଶୋ ର୍ଦେହମ୍ ଅନଯତ୍|
| وَجَاءَ أَيْضًا نِيقُودِيمُوسُ، ٱلَّذِي أَتَى أَوَّلًا إِلَى يَسُوعَ لَيْلًا، وَهُوَ حَامِلٌ مَزِيجَ مُرٍّ وَعُودٍ نَحْوَ مِئَةِ مَنًا. | ٣٩ 39 |
ଅପରଂ ଯୋ ନିକଦୀମୋ ରାତ୍ରୌ ଯୀଶୋଃ ସମୀପମ୍ ଅଗଚ୍ଛତ୍ ସୋପି ଗନ୍ଧରସେନ ମିଶ୍ରିତଂ ପ୍ରାଯେଣ ପଞ୍ଚାଶତ୍ସେଟକମଗୁରୁଂ ଗୃହୀତ୍ୱାଗଚ୍ଛତ୍|
| فَأَخَذَا جَسَدَ يَسُوعَ، وَلَفَّاهُ بِأَكْفَانٍ مَعَ ٱلْأَطْيَابِ، كَمَا لِلْيَهُودِ عَادَةٌ أَنْ يُكَفِّنُوا. | ٤٠ 40 |
ତତସ୍ତେ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ଶ୍ମଶାନେ ସ୍ଥାପନରୀତ୍ୟନୁସାରେଣ ତତ୍ସୁଗନ୍ଧିଦ୍ରୱ୍ୟେଣ ସହିତଂ ତସ୍ୟ ଦେହଂ ୱସ୍ତ୍ରେଣାୱେଷ୍ଟଯନ୍|
| وَكَانَ فِي ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي صُلِبَ فِيهِ بُسْتَانٌ، وَفِي ٱلْبُسْتَانِ قَبْرٌ جَدِيدٌ لَمْ يُوضَعْ فِيهِ أَحَدٌ قَطُّ. | ٤١ 41 |
ଅପରଞ୍ଚ ଯତ୍ର ସ୍ଥାନେ ତଂ କ୍ରୁଶେଽୱିଧନ୍ ତସ୍ୟ ନିକଟସ୍ଥୋଦ୍ୟାନେ ଯତ୍ର କିମପି ମୃତଦେହଂ କଦାପି ନାସ୍ଥାପ୍ୟତ ତାଦୃଶମ୍ ଏକଂ ନୂତନଂ ଶ୍ମଶାନମ୍ ଆସୀତ୍|
| فَهُنَاكَ وَضَعَا يَسُوعَ لِسَبَبِ ٱسْتِعْدَادِ ٱلْيَهُودِ، لِأَنَّ ٱلْقَبْرَ كَانَ قَرِيبًا. | ٤٢ 42 |
ଯିହୂଦୀଯାନାମ୍ ଆସାଦନଦିନାଗମନାତ୍ ତେ ତସ୍ମିନ୍ ସମୀପସ୍ଥଶ୍ମଶାନେ ଯୀଶୁମ୍ ଅଶାଯଯନ୍|
