< غَلاطِيَّة 4 >
وَإِنَّمَا أَقُولُ: مَا دَامَ ٱلْوَارِثُ قَاصِرًا لَا يَفْرِقُ شَيْئًا عَنِ ٱلْعَبْدِ، مَعَ كَوْنِهِ صَاحِبَ ٱلْجَمِيعِ. | ١ 1 |
അഹം വദാമി സമ്പദധികാരീ യാവദ് ബാലസ്തിഷ്ഠതി താവത് സർവ്വസ്വസ്യാധിപതിഃ സന്നപി സ ദാസാത് കേനാപി വിഷയേണ ന വിശിഷ്യതേ
بَلْ هُوَ تَحْتَ أَوْصِيَاءَ وَوُكَلَاءَ إِلَى ٱلْوَقْتِ ٱلْمُؤَجَّلِ مِنْ أَبِيهِ. | ٢ 2 |
കിന്തു പിത്രാ നിരൂപിതം സമയം യാവത് പാലകാനാം ധനാധ്യക്ഷാണാഞ്ച നിഘ്നസ്തിഷ്ഠതി|
هَكَذَا نَحْنُ أَيْضًا: لَمَّا كُنَّا قَاصِرِينَ، كُنَّا مُسْتَعْبَدِينَ تَحْتَ أَرْكَانِ ٱلْعَالَمِ. | ٣ 3 |
തദ്വദ് വയമപി ബാല്യകാലേ ദാസാ ഇവ സംസാരസ്യാക്ഷരമാലായാ അധീനാ ആസ്മഹേ|
وَلَكِنْ لَمَّا جَاءَ مِلْءُ ٱلزَّمَانِ، أَرْسَلَ ٱللهُ ٱبْنَهُ مَوْلُودًا مِنِ ٱمْرَأَةٍ، مَوْلُودًا تَحْتَ ٱلنَّامُوسِ، | ٤ 4 |
അനന്തരം സമയേ സമ്പൂർണതാം ഗതവതി വ്യവസ്ഥാധീനാനാം മോചനാർഥമ്
لِيَفْتَدِيَ ٱلَّذِينَ تَحْتَ ٱلنَّامُوسِ، لِنَنَالَ ٱلتَّبَنِّيَ. | ٥ 5 |
അസ്മാകം പുത്രത്വപ്രാപ്ത്യർഥഞ്ചേശ്വരഃ സ്ത്രിയാ ജാതം വ്യവസ്ഥായാ അധിനീഭൂതഞ്ച സ്വപുത്രം പ്രേഷിതവാൻ|
ثُمَّ بِمَا أَنَّكُمْ أَبْنَاءٌ، أَرْسَلَ ٱللهُ رُوحَ ٱبْنِهِ إِلَى قُلُوبِكُمْ صَارِخًا: «يَا أَبَا ٱلْآبُ». | ٦ 6 |
യൂയം സന്താനാ അഭവത തത്കാരണാദ് ഈശ്വരഃ സ്വപുത്രസ്യാത്മാനാം യുഷ്മാകമ് അന്തഃകരണാനി പ്രഹിതവാൻ സ ചാത്മാ പിതഃ പിതരിത്യാഹ്വാനം കാരയതി|
إِذًا لَسْتَ بَعْدُ عَبْدًا بَلِ ٱبْنًا، وَإِنْ كُنْتَ ٱبْنًا فَوَارِثٌ لِلهِ بِٱلْمَسِيحِ. | ٧ 7 |
അത ഇദാനീം യൂയം ന ദാസാഃ കിന്തുഃ സന്താനാ ഏവ തസ്മാത് സന്താനത്വാച്ച ഖ്രീഷ്ടേനേശ്വരീയസമ്പദധികാരിണോഽപ്യാധ്വേ|
لَكِنْ حِينَئِذٍ إِذْ كُنْتُمْ لَا تَعْرِفُونَ ٱللهَ، ٱسْتُعْبِدْتُمْ لِلَّذِينَ لَيْسُوا بِٱلطَّبِيعَةِ آلِهَةً. | ٨ 8 |
അപരഞ്ച പൂർവ്വം യൂയമ് ഈശ്വരം ന ജ്ഞാത്വാ യേ സ്വഭാവതോഽനീശ്വരാസ്തേഷാം ദാസത്വേഽതിഷ്ഠത|
وَأَمَّا ٱلْآنَ إِذْ عَرَفْتُمُ ٱللهَ، بَلْ بِٱلْحَرِيِّ عُرِفْتُمْ مِنَ ٱللهِ، فَكَيْفَ تَرْجِعُونَ أَيْضًا إِلَى ٱلْأَرْكَانِ ٱلضَّعِيفَةِ ٱلْفَقِيرَةِ ٱلَّتِي تُرِيدُونَ أَنْ تُسْتَعْبَدُوا لَهَا مِنْ جَدِيدٍ؟ | ٩ 9 |
ഇദാനീമ് ഈശ്വരം ജ്ഞാത്വാ യദി വേശ്വരേണ ജ്ഞാതാ യൂയം കഥം പുനസ്താനി വിഫലാനി തുച്ഛാനി ചാക്ഷരാണി പ്രതി പരാവർത്തിതും ശക്നുഥ? യൂയം കിം പുനസ്തേഷാം ദാസാ ഭവിതുമിച്ഛഥ?
أَتَحْفَظُونَ أَيَّامًا وَشُهُورًا وَأَوْقَاتًا وَسِنِينَ؟ | ١٠ 10 |
യൂയം ദിവസാൻ മാസാൻ തിഥീൻ സംവത്സരാംശ്ച സമ്മന്യധ്വേ|
أَخَافُ عَلَيْكُمْ أَنْ أَكُونَ قَدْ تَعِبْتُ فِيكُمْ عَبَثًا! | ١١ 11 |
യുഷ്മദർഥം മയാ യഃ പരിശ്രമോഽകാരി സ വിഫലോ ജാത ഇതി യുഷ്മാനധ്യഹം ബിഭേമി|
أَتَضَرَّعُ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ، كُونُوا كَمَا أَنَا، لِأَنِّي أَنَا أَيْضًا كَمَا أَنْتُمْ. لَمْ تَظْلِمُونِي شَيْئًا. | ١٢ 12 |
ഹേ ഭ്രാതരഃ, അഹം യാദൃശോഽസ്മി യൂയമപി താദൃശാ ഭവതേതി പ്രാർഥയേ യതോഽഹമപി യുഷ്മത്തുല്യോഽഭവം യുഷ്മാഭി ർമമ കിമപി നാപരാദ്ധം|
وَلَكِنَّكُمْ تَعْلَمُونَ أَنِّي بِضَعْفِ ٱلْجَسَدِ بَشَّرْتُكُمْ فِي ٱلْأَوَّلِ. | ١٣ 13 |
പൂർവ്വമഹം കലേവരസ്യ ദൗർബ്ബല്യേന യുഷ്മാൻ സുസംവാദമ് അജ്ഞാപയമിതി യൂയം ജാനീഥ|
وَتَجْرِبَتِي ٱلَّتِي فِي جَسَدِي لَمْ تَزْدَرُوا بِهَا وَلَا كَرِهْتُمُوهَا، بَلْ كَمَلَاكٍ مِنَ ٱللهِ قَبِلْتُمُونِي، كَٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ. | ١٤ 14 |
തദാനീം മമ പരീക്ഷകം ശാരീരക്ലേശം ദൃഷ്ട്വാ യൂയം മാമ് അവജ്ഞായ ഋതീയിതവന്തസ്തന്നഹി കിന്ത്വീശ്വരസ്യ ദൂതമിവ സാക്ഷാത് ഖ്രീഷ്ട യീശുമിവ വാ മാം ഗൃഹീതവന്തഃ|
فَمَاذَا كَانَ إِذًا تَطْوِيبُكُمْ؟ لِأَنِّي أَشْهَدُ لَكُمْ أَنَّهُ لَوْ أَمْكَنَ لَقَلَعْتُمْ عُيُونَكُمْ وَأَعْطَيْتُمُونِي. | ١٥ 15 |
അതസ്തദാനീം യുഷ്മാകം യാ ധന്യതാഭവത് സാ ക്ക ഗതാ? തദാനീം യൂയം യദി സ്വേഷാം നയനാന്യുത്പാട്യ മഹ്യം ദാതുമ് അശക്ഷ്യത തർഹി തദപ്യകരിഷ്യതേതി പ്രമാണമ് അഹം ദദാമി|
أَفَقَدْ صِرْتُ إِذًا عَدُوًّا لَكُمْ لِأَنِّي أَصْدُقُ لَكُمْ؟ | ١٦ 16 |
സാമ്പ്രതമഹം സത്യവാദിത്വാത് കിം യുഷ്മാകം രിപു ർജാതോഽസ്മി?
يَغَارُونَ لَكُمْ لَيْسَ حَسَنًا، بَلْ يُرِيدُونَ أَنْ يَصُدُّوكُمْ لِكَيْ تَغَارُوا لَهُمْ. | ١٧ 17 |
തേ യുഷ്മത്കൃതേ സ്പർദ്ധന്തേ കിന്തു സാ സ്പർദ്ധാ കുത്സിതാ യതോ യൂയം താനധി യത് സ്പർദ്ധധ്വം തദർഥം തേ യുഷ്മാൻ പൃഥക് കർത്തുമ് ഇച്ഛന്തി|
حَسَنَةٌ هِيَ ٱلْغَيْرَةُ فِي ٱلْحُسْنَى كُلَّ حِينٍ، وَلَيْسَ حِينَ حُضُورِي عِنْدَكُمْ فَقَطْ. | ١٨ 18 |
കേവലം യുഷ്മത്സമീപേ മമോപസ്ഥിതിസമയേ തന്നഹി, കിന്തു സർവ്വദൈവ ഭദ്രമധി സ്പർദ്ധനം ഭദ്രം|
يَا أَوْلَادِي ٱلَّذِينَ أَتَمَخَّضُ بِكُمْ أَيْضًا إِلَى أَنْ يَتَصَوَّرَ ٱلْمَسِيحُ فِيكُمْ. | ١٩ 19 |
ഹേ മമ ബാലകാഃ, യുഷ്മദന്ത ര്യാവത് ഖ്രീഷ്ടോ മൂർതിമാൻ ന ഭവതി താവദ് യുഷ്മത്കാരണാത് പുനഃ പ്രസവവേദനേവ മമ വേദനാ ജായതേ|
وَلَكِنِّي كُنْتُ أُرِيدُ أَنْ أَكُونَ حَاضِرًا عِنْدَكُمُ ٱلْآنَ وَأُغَيِّرَ صَوْتِي، لِأَنِّي مُتَحَيِّرٌ فِيكُمْ! | ٢٠ 20 |
അഹമിദാനീം യുഷ്മാകം സന്നിധിം ഗത്വാ സ്വരാന്തരേണ യുഷ്മാൻ സമ്ഭാഷിതും കാമയേ യതോ യുഷ്മാനധി വ്യാകുലോഽസ്മി|
قُولُوا لِي، أَنْتُمُ ٱلَّذِينَ تُرِيدُونَ أَنْ تَكُونُوا تَحْتَ ٱلنَّامُوسِ: أَلَسْتُمْ تَسْمَعُونَ ٱلنَّامُوسَ؟ | ٢١ 21 |
ഹേ വ്യവസ്ഥാധീനതാകാങ്ക്ഷിണഃ യൂയം കിം വ്യവസ്ഥായാ വചനം ന ഗൃഹ്ലീഥ?
فَإِنَّهُ مَكْتُوبٌ: أَنَّهُ كَانَ لِإِبْرَاهِيمَ ٱبْنَانِ، وَاحِدٌ مِنَ ٱلْجَارِيَةِ وَٱلْآخَرُ مِنَ ٱلْحُرَّةِ. | ٢٢ 22 |
തന്മാം വദത| ലിഖിതമാസ്തേ, ഇബ്രാഹീമോ ദ്വൗ പുത്രാവാസാതേ തയോരേകോ ദാസ്യാം ദ്വിതീയശ്ച പത്ന്യാം ജാതഃ|
لَكِنَّ ٱلَّذِي مِنَ ٱلْجَارِيَةِ وُلِدَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ، وَأَمَّا ٱلَّذِي مِنَ ٱلْحُرَّةِ فَبِالْمَوْعِدِ. | ٢٣ 23 |
തയോ ര്യോ ദാസ്യാം ജാതഃ സ ശാരീരികനിയമേന ജജ്ഞേ യശ്ച പത്ന്യാം ജാതഃ സ പ്രതിജ്ഞയാ ജജ്ഞേ|
وَكُلُّ ذَلِكَ رَمْزٌ، لِأَنَّ هَاتَيْنِ هُمَا ٱلْعَهْدَانِ، أَحَدُهُمَا مِنْ جَبَلِ سِينَاءَ، ٱلْوَالِدُ لِلْعُبُودِيَّةِ، ٱلَّذِي هُوَ هَاجَرُ. | ٢٤ 24 |
ഇദമാഖ്യാനം ദൃഷ്ടന്തസ്വരൂപം| തേ ദ്വേ യോഷിതാവീശ്വരീയസന്ധീ തയോരേകാ സീനയപർവ്വതാദ് ഉത്പന്നാ ദാസജനയിത്രീ ച സാ തു ഹാജിരാ|
لِأَنَّ هَاجَرَ جَبَلُ سِينَاءَ فِي ٱلْعَرَبِيَّةِ. وَلَكِنَّهُ يُقَابِلُ أُورُشَلِيمَ ٱلْحَاضِرَةَ، فَإِنَّهَا مُسْتَعْبَدَةٌ مَعَ بَنِيهَا. | ٢٥ 25 |
യസ്മാദ് ഹാജിരാശബ്ദേനാരവദേശസ്ഥസീനയപർവ്വതോ ബോധ്യതേ, സാ ച വർത്തമാനായാ യിരൂശാലമ്പുര്യ്യാഃ സദൃശീ| യതഃ സ്വബാലൈഃ സഹിതാ സാ ദാസത്വ ആസ്തേ|
وَأَمَّا أُورُشَلِيمُ ٱلْعُلْيَا، ٱلَّتِي هِيَ أُمُّنَا جَمِيعًا، فَهِيَ حُرَّةٌ. | ٢٦ 26 |
കിന്തു സ്വർഗീയാ യിരൂശാലമ്പുരീ പത്നീ സർവ്വേഷാമ് അസ്മാകം മാതാ ചാസ്തേ|
لِأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: «ٱفْرَحِي أَيَّتُهَا ٱلْعَاقِرُ ٱلَّتِي لَمْ تَلِدْ. اِهْتِفِي وَٱصْرُخِي أَيَّتُهَا ٱلَّتِي لَمْ تَتَمَخَّضْ، فَإِنَّ أَوْلَادَ ٱلْمُوحِشَةِ أَكْثَرُ مِنَ ٱلَّتِي لَهَا زَوْجٌ». | ٢٧ 27 |
യാദൃശം ലിഖിതമ് ആസ്തേ, "വന്ധ്യേ സന്താനഹീനേ ത്വം സ്വരം ജയജയം കുരു| അപ്രസൂതേ ത്വയോല്ലാസോ ജയാശബ്ദശ്ച ഗീയതാം| യത ഏവ സനാഥായാ യോഷിതഃ സന്തതേ ർഗണാത്| അനാഥാ യാ ഭവേന്നാരീ തദപത്യാനി ഭൂരിശഃ|| "
وَأَمَّا نَحْنُ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ فَنَظِيرُ إِسْحَاقَ، أَوْلَادُ ٱلْمَوْعِدِ. | ٢٨ 28 |
ഹേ ഭ്രാതൃഗണ, ഇമ്ഹാക് ഇവ വയം പ്രതിജ്ഞയാ ജാതാഃ സന്താനാഃ|
وَلَكِنْ كَمَا كَانَ حِينَئِذٍ ٱلَّذِي وُلِدَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ يَضْطَهِدُ ٱلَّذِي حَسَبَ ٱلرُّوحِ، هَكَذَا ٱلْآنَ أَيْضًا. | ٢٩ 29 |
കിന്തു തദാനീം ശാരീരികനിയമേന ജാതഃ പുത്രോ യദ്വദ് ആത്മികനിയമേന ജാതം പുത്രമ് ഉപാദ്രവത് തഥാധുനാപി|
لَكِنْ مَاذَا يَقُولُ ٱلْكِتَابُ؟ «ٱطْرُدِ ٱلْجَارِيَةَ وَٱبْنَهَا، لِأَنَّهُ لَا يَرِثُ ٱبْنُ ٱلْجَارِيَةِ مَعَ ٱبْنِ ٱلْحُرَّةِ». | ٣٠ 30 |
കിന്തു ശാസ്ത്രേ കിം ലിഖിതം? "ത്വമ് ഇമാം ദാസീം തസ്യാഃ പുത്രഞ്ചാപസാരയ യത ഏഷ ദാസീപുത്രഃ പത്നീപുത്രേണ സമം നോത്തരാധികാരീ ഭവിയ്യതീതി| "
إِذًا أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ لَسْنَا أَوْلَادَ جَارِيَةٍ بَلْ أَوْلَادُ ٱلْحُرَّةِ. | ٣١ 31 |
അതഏവ ഹേ ഭ്രാതരഃ, വയം ദാസ്യാഃ സന്താനാ ന ഭൂത്വാ പാത്ന്യാഃ സന്താനാ ഭവാമഃ|