أعمال 6

١ 1 وَفِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ إِذْ تَكَاثَرَ ٱلتَّلَامِيذُ، حَدَثَ تَذَمُّرٌ مِنَ ٱلْيُونَانِيِّينَ عَلَى ٱلْعِبْرَانِيِّينَ أَنَّ أَرَامِلَهُمْ كُنَّ يُغْفَلُ عَنْهُنَّ فِي ٱلْخِدْمَةِ ٱلْيَوْمِيَّةِ.

ତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ଶିଷ୍ୟାଣାଂ ବାହୁଲ୍ୟାତ୍ ପ୍ରାତ୍ୟହିକଦାନସ୍ୟ ୱିଶ୍ରାଣନୈ ର୍ଭିନ୍ନଦେଶୀଯାନାଂ ୱିଧୱାସ୍ତ୍ରୀଗଣ ଉପେକ୍ଷିତେ ସତି ଇବ୍ରୀଯଲୋକୈଃ ସହାନ୍ୟଦେଶୀଯାନାଂ ୱିୱାଦ ଉପାତିଷ୍ଠତ୍|

٢ 2 فَدَعَا ٱلِٱثْنَا عَشَرَ جُمْهُورَ ٱلتَّلَامِيذِ وَقَالُوا: «لَا يُرْضِي أَنْ نَتْرُكَ نَحْنُ كَلِمَةَ ٱللهِ وَنَخْدِمَ مَوَائِدَ.

ତଦା ଦ୍ୱାଦଶପ୍ରେରିତାଃ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ସଂଗୃହ୍ୟାକଥଯନ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ କଥାପ୍ରଚାରଂ ପରିତ୍ୟଜ୍ୟ ଭୋଜନଗୱେଷଣମ୍ ଅସ୍ମାକମ୍ ଉଚିତଂ ନହି|

٣ 3 فَٱنْتَخِبُوا أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ سَبْعَةَ رِجَالٍ مِنْكُمْ، مَشْهُودًا لَهُمْ وَمَمْلُوِّينَ مِنَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ وَحِكْمَةٍ، فَنُقِيمَهُمْ عَلَى هَذِهِ ٱلْحَاجَةِ.

ଅତୋ ହେ ଭ୍ରାତୃଗଣ ୱଯମ୍ ଏତତ୍କର୍ମ୍ମଣୋ ଭାରଂ ଯେଭ୍ୟୋ ଦାତୁଂ ଶକ୍ନୁମ ଏତାଦୃଶାନ୍ ସୁଖ୍ୟାତ୍ୟାପନ୍ନାନ୍ ପୱିତ୍ରେଣାତ୍ମନା ଜ୍ଞାନେନ ଚ ପୂର୍ଣାନ୍ ସପ୍ପ୍ରଜନାନ୍ ଯୂଯଂ ସ୍ୱେଷାଂ ମଧ୍ୟେ ମନୋନୀତାନ୍ କୁରୁତ,

٤ 4 وَأَمَّا نَحْنُ فَنُواظِبُ عَلَى ٱلصَّلَاةِ وَخِدْمَةِ ٱلْكَلِمَةِ».

କିନ୍ତୁ ୱଯଂ ପ୍ରାର୍ଥନାଯାଂ କଥାପ୍ରଚାରକର୍ମ୍ମଣି ଚ ନିତ୍ୟପ୍ରୱୃତ୍ତାଃ ସ୍ଥାସ୍ୟାମଃ|

٥ 5 فَحَسُنَ هَذَا ٱلْقَوْلُ أَمَامَ كُلِّ ٱلْجُمْهُورِ، فَٱخْتَارُوا ٱسْتِفَانُوسَ، رَجُلًا مَمْلُوًّا مِنَ ٱلْإِيمَانِ وَٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ، وَفِيلُبُّسَ وَبُرُوخُورُسَ وَنِيكَانُورَ وَتِيمُونَ وَبَرْمِينَاسَ وَنِيقُولَاوُسَ دَخِيلًا أَنْطَاكِيًّا.

ଏତସ୍ୟାଂ କଥାଯାଂ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକାଃ ସନ୍ତୁଷ୍ଟାଃ ସନ୍ତଃ ସ୍ୱେଷାଂ ମଧ୍ୟାତ୍ ସ୍ତିଫାନଃ ଫିଲିପଃ ପ୍ରଖରୋ ନିକାନୋର୍ ତୀମନ୍ ପର୍ମ୍ମିଣା ଯିହୂଦିମତଗ୍ରାହୀ-ଆନ୍ତିଯଖିଯାନଗରୀଯୋ ନିକଲା ଏତାନ୍ ପରମଭକ୍ତାନ୍ ପୱିତ୍ରେଣାତ୍ମନା ପରିପୂର୍ଣାନ୍ ସପ୍ତ ଜନାନ୍

٦ 6 الَّذِينَ أَقَامُوهُمْ أَمَامَ ٱلرُّسُلِ، فَصَلُّوا وَوَضَعُوا عَلَيْهِمِ ٱلْأَيَادِيَ.

ପ୍ରେରିତାନାଂ ସମକ୍ଷମ୍ ଆନଯନ୍, ତତସ୍ତେ ପ୍ରାର୍ଥନାଂ କୃତ୍ୱା ତେଷାଂ ଶିରଃସୁ ହସ୍ତାନ୍ ଆର୍ପଯନ୍|

٧ 7 وَكَانَتْ كَلِمَةُ ٱللهِ تَنْمُو، وَعَدَدُ ٱلتَّلَامِيذِ يَتَكَاثَرُ جِدًّا فِي أُورُشَلِيمَ، وَجُمْهُورٌ كَثِيرٌ مِنَ ٱلْكَهَنَةِ يُطِيعُونَ ٱلْإِيمَانَ.

ଅପରଞ୍ଚ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ କଥା ଦେଶଂ ୱ୍ୟାପ୍ନୋତ୍ ୱିଶେଷତୋ ଯିରୂଶାଲମି ନଗରେ ଶିଷ୍ୟାଣାଂ ସଂଖ୍ୟା ପ୍ରଭୂତରୂପେଣାୱର୍ଦ୍ଧତ ଯାଜକାନାଂ ମଧ୍ୟେପି ବହୱଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟମତଗ୍ରାହିଣୋଽଭୱନ୍|

٨ 8 وَأَمَّا ٱسْتِفَانُوسُ فَإِذْ كَانَ مَمْلُوًّا إِيمَانًا وَقُوَّةً، كَانَ يَصْنَعُ عَجَائِبَ وَآيَاتٍ عَظِيمَةً فِي ٱلشَّعْبِ.

ସ୍ତିଫାନୋ ୱିଶ୍ୱାସେନ ପରାକ୍ରମେଣ ଚ ପରିପୂର୍ଣଃ ସନ୍ ଲୋକାନାଂ ମଧ୍ୟେ ବହୁୱିଧମ୍ ଅଦ୍ଭୁତମ୍ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଂ କର୍ମ୍ମାକରୋତ୍|

٩ 9 فَنَهَضَ قَوْمٌ مِنَ ٱلْمَجْمَعِ ٱلَّذِي يُقَالُ لَهُ مَجْمَعُ ٱللِّيبَرْتِينِيِّينَ وَٱلْقَيْرَوَانِيِّينَ وَٱلْإِسْكَنْدَرِيِّينَ، وَمِنَ ٱلَّذِينَ مِنْ كِيلِيكِيَّا وَأَسِيَّا، يُحَاوِرُونَ ٱسْتِفَانُوسَ.

ତେନ ଲିବର୍ତ୍ତିନୀଯନାମ୍ନା ୱିଖ୍ୟାତସଙ୍ଘସ୍ୟ କତିପଯଜନାଃ କୁରୀଣୀଯସିକନ୍ଦରୀଯ-କିଲିକୀଯାଶୀଯାଦେଶୀଯାଃ କିଯନ୍ତୋ ଜନାଶ୍ଚୋତ୍ଥାଯ ସ୍ତିଫାନେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ୱ୍ୟୱଦନ୍ତ|

١٠ 10 وَلَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يُقَاوِمُوا ٱلْحِكْمَةَ وَٱلرُّوحَ ٱلَّذِي كَانَ يَتَكَلَّمُ بِهِ.

କିନ୍ତୁ ସ୍ତିଫାନୋ ଜ୍ଞାନେନ ପୱିତ୍ରେଣାତ୍ମନା ଚ ଈଦୃଶୀଂ କଥାଂ କଥିତୱାନ୍ ଯସ୍ୟାସ୍ତେ ଆପତ୍ତିଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ନାଶକ୍ନୁୱନ୍|

١١ 11 حِينَئِذٍ دَسُّوا لِرِجَالٍ يَقُولُونَ: «إِنَّنَا سَمِعْنَاهُ يَتَكَلَّمُ بِكَلَامِ تَجْدِيفٍ عَلَى مُوسَى وَعَلَى ٱللهِ».

ପଶ୍ଚାତ୍ ତୈ ର୍ଲୋଭିତାଃ କତିପଯଜନାଃ କଥାମେନାମ୍ ଅକଥଯନ୍, ୱଯଂ ତସ୍ୟ ମୁଖତୋ ମୂସା ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଚ ନିନ୍ଦାୱାକ୍ୟମ୍ ଅଶ୍ରୌଷ୍ମ|

١٢ 12 وَهَيَّجُوا ٱلشَّعْبَ وَٱلشُّيُوخَ وَٱلْكَتَبَةَ، فَقَامُوا وَخَطَفُوهُ وَأَتَوْا بِهِ إِلَى ٱلْمَجْمَعِ،

ତେ ଲୋକାନାଂ ଲୋକପ୍ରାଚୀନାନାମ୍ ଅଧ୍ୟାପକାନାଞ୍ଚ ପ୍ରୱୃତ୍ତିଂ ଜନଯିତ୍ୱା ସ୍ତିଫାନସ୍ୟ ସନ୍ନିଧିମ୍ ଆଗତ୍ୟ ତଂ ଧୃତ୍ୱା ମହାସଭାମଧ୍ୟମ୍ ଆନଯନ୍|

١٣ 13 وَأَقَامُوا شُهُودًا كَذَبَةً يَقُولُونَ: «هَذَا ٱلرَّجُلُ لَا يَفْتُرُ عَنْ أَنْ يَتَكَلَّمَ كَلَامًا تَجْدِيفًا ضِدَّ هَذَا ٱلْمَوْضِعِ ٱلْمُقَدَّسِ وَٱلنَّامُوسِ،

ତଦନନ୍ତରଂ କତିପଯଜନେଷୁ ମିଥ୍ୟାସାକ୍ଷିଷୁ ସମାନୀତେଷୁ ତେଽକଥଯନ୍ ଏଷ ଜନ ଏତତ୍ପୁଣ୍ୟସ୍ଥାନୱ୍ୟୱସ୍ଥଯୋ ର୍ନିନ୍ଦାତଃ କଦାପି ନ ନିୱର୍ତ୍ତତେ|

١٤ 14 لِأَنَّنَا سَمِعْنَاهُ يَقُولُ: إِنَّ يَسُوعَ ٱلنَّاصِرِيَّ هَذَا سَيَنْقُضُ هَذَا ٱلْمَوْضِعَ، وَيُغَيِّرُ ٱلْعَوَائِدَ ٱلَّتِي سَلَّمَنَا إِيَّاهَا مُوسَى».

ଫଲତୋ ନାସରତୀଯଯୀଶୁଃ ସ୍ଥାନମେତଦ୍ ଉଚ୍ଛିନ୍ନଂ କରିଷ୍ୟତି ମୂସାସମର୍ପିତମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ୱ୍ୟୱହରଣମ୍ ଅନ୍ୟରୂପଂ କରିଷ୍ୟତି ତସ୍ୟୈତାଦୃଶୀଂ କଥାଂ ୱଯମ୍ ଅଶୃଣୁମ|

١٥ 15 فَشَخَصَ إِلَيْهِ جَمِيعُ ٱلْجَالِسِينَ فِي ٱلْمَجْمَعِ، وَرَأَوْا وَجْهَهُ كَأَنَّهُ وَجْهُ مَلَاكٍ.

ତଦା ମହାସଭାସ୍ଥାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ତଂ ପ୍ରତି ସ୍ଥିରାଂ ଦୃଷ୍ଟିଂ କୃତ୍ୱା ସ୍ୱର୍ଗଦୂତମୁଖସଦୃଶଂ ତସ୍ୟ ମୁଖମ୍ ଅପଶ୍ୟନ୍|