أعمال 2

١ 1 وَلَمَّا حَضَرَ يَوْمُ ٱلْخَمْسِينَ كَانَ ٱلْجَمِيعُ مَعًا بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ،

ଅପରଞ୍ଚ ନିସ୍ତାରୋତ୍ସୱାତ୍ ପରଂ ପଞ୍ଚାଶତ୍ତମେ ଦିନେ ସମୁପସ୍ଥିତେ ସତି ତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ଏକାଚିତ୍ତୀଭୂଯ ସ୍ଥାନ ଏକସ୍ମିନ୍ ମିଲିତା ଆସନ୍|

٢ 2 وَصَارَ بَغْتَةً مِنَ ٱلسَّمَاءِ صَوْتٌ كَمَا مِنْ هُبُوبِ رِيحٍ عَاصِفَةٍ وَمَلَأَ كُلَّ ٱلْبَيْتِ حَيْثُ كَانُوا جَالِسِينَ،

ଏତସ୍ମିନ୍ନେୱ ସମଯେଽକସ୍ମାଦ୍ ଆକାଶାତ୍ ପ୍ରଚଣ୍ଡାତ୍ୟୁଗ୍ରୱାଯୋଃ ଶବ୍ଦୱଦ୍ ଏକଃ ଶବ୍ଦ ଆଗତ୍ୟ ଯସ୍ମିନ୍ ଗୃହେ ତ ଉପାୱିଶନ୍ ତଦ୍ ଗୃହଂ ସମସ୍ତଂ ୱ୍ୟାପ୍ନୋତ୍|

٣ 3 وَظَهَرَتْ لَهُمْ أَلْسِنَةٌ مُنْقَسِمَةٌ كَأَنَّهَا مِنْ نَارٍ وَٱسْتَقَرَّتْ عَلَى كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ.

ତତଃ ପରଂ ୱହ୍ନିଶିଖାସ୍ୱରୂପା ଜିହ୍ୱାଃ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷୀଭୂଯ ୱିଭକ୍ତାଃ ସତ୍ୟଃ ପ୍ରତିଜନୋର୍ଦ୍ଧ୍ୱେ ସ୍ଥଗିତା ଅଭୂୱନ୍|

٤ 4 وَٱمْتَلَأَ ٱلْجَمِيعُ مِنَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ، وَٱبْتَدَأُوا يَتَكَلَّمُونَ بِأَلْسِنَةٍ أُخْرَى كَمَا أَعْطَاهُمُ ٱلرُّوحُ أَنْ يَنْطِقُوا.

ତସ୍ମାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେ ପୱିତ୍ରେଣାତ୍ମନା ପରିପୂର୍ଣାଃ ସନ୍ତ ଆତ୍ମା ଯଥା ୱାଚିତୱାନ୍ ତଦନୁସାରେଣାନ୍ୟଦେଶୀଯାନାଂ ଭାଷା ଉକ୍ତୱନ୍ତଃ|

٥ 5 وَكَانَ يَهُودٌ رِجَالٌ أَتْقِيَاءُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ تَحْتَ ٱلسَّمَاءِ سَاكِنِينَ فِي أُورُشَلِيمَ.

ତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ପୃଥିୱୀସ୍ଥସର୍ୱ୍ୱଦେଶେଭ୍ୟୋ ଯିହୂଦୀଯମତାୱଲମ୍ବିନୋ ଭକ୍ତଲୋକା ଯିରୂଶାଲମି ପ୍ରାୱସନ୍;

٦ 6 فَلَمَّا صَارَ هَذَا ٱلصَّوْتُ، ٱجْتَمَعَ ٱلْجُمْهُورُ وَتَحَيَّرُوا، لِأَنَّ كُلَّ وَاحِدٍ كَانَ يَسْمَعُهُمْ يَتَكَلَّمُونَ بِلُغَتِهِ.

ତସ୍ୟାଃ କଥାଯାଃ କିଂୱଦନ୍ତ୍ୟା ଜାତତ୍ୱାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକା ମିଲିତ୍ୱା ନିଜନିଜଭାଷଯା ଶିଷ୍ୟାଣାଂ କଥାକଥନଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ସମୁଦ୍ୱିଗ୍ନା ଅଭୱନ୍|

٧ 7 فَبُهِتَ ٱلْجَمِيعُ وَتَعَجَّبُوا قَائِلِينَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «أَتُرَى لَيْسَ جَمِيعُ هَؤُلَاءِ ٱلْمُتَكَلِّمِينَ جَلِيلِيِّينَ؟

ସର୍ୱ୍ୱଏୱ ୱିସ୍ମଯାପନ୍ନା ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟାନ୍ୱିତାଶ୍ଚ ସନ୍ତଃ ପରସ୍ପରଂ ଉକ୍ତୱନ୍ତଃ ପଶ୍ୟତ ଯେ କଥାଂ କଥଯନ୍ତି ତେ ସର୍ୱ୍ୱେ ଗାଲୀଲୀଯଲୋକାଃ କିଂ ନ ଭୱନ୍ତି?

٨ 8 فَكَيْفَ نَسْمَعُ نَحْنُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنَّا لُغَتَهُ ٱلَّتِي وُلِدَ فِيهَا؟

ତର୍ହି ୱଯଂ ପ୍ରତ୍ୟେକଶଃ ସ୍ୱସ୍ୱଜନ୍ମଦେଶୀଯଭାଷାଭିଃ କଥା ଏତେଷାଂ ଶୃଣୁମଃ କିମିଦଂ?

٩ 9 فَرْتِيُّونَ وَمَادِيُّونَ وَعِيلَامِيُّونَ، وَٱلسَّاكِنُونَ مَا بَيْنَ ٱلنَّهْرَيْنِ، وَٱلْيَهُودِيَّةَ وَكَبَّدُوكِيَّةَ وَبُنْتُسَ وَأَسِيَّا

ପାର୍ଥୀ-ମାଦୀ-ଅରାମ୍ନହରଯିମ୍ଦେଶନିୱାସିମନୋ ଯିହୂଦା-କପ୍ପଦକିଯା-ପନ୍ତ-ଆଶିଯା-

١٠ 10 وَفَرِيجِيَّةَ وَبَمْفِيلِيَّةَ وَمِصْرَ، وَنَوَاحِيَ لِيبِيَّةَ ٱلَّتِي نَحْوَ ٱلْقَيْرَوَانِ، وَٱلرُّومَانِيُّونَ ٱلْمُسْتَوْطِنُونَ يَهُودٌ وَدُخَلَاءُ،

ଫ୍ରୁଗିଯା-ପମ୍ଫୁଲିଯା-ମିସରନିୱାସିନଃ କୁରୀଣୀନିକଟୱର୍ତ୍ତିଲୂବୀଯପ୍ରଦେଶନିୱାସିନୋ ରୋମନଗରାଦ୍ ଆଗତା ଯିହୂଦୀଯଲୋକା ଯିହୂଦୀଯମତଗ୍ରାହିଣଃ କ୍ରୀତୀଯା ଅରାବୀଯାଦଯୋ ଲୋକାଶ୍ଚ ଯେ ୱଯମ୍

١١ 11 كِرِيتِيُّونَ وَعَرَبٌ، نَسْمَعُهُمْ يَتَكَلَّمُونَ بِأَلْسِنَتِنَا بِعَظَائِمِ ٱللهِ!».

ଅସ୍ମାକଂ ନିଜନିଜଭାଷାଭିରେତେଷାମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯମହାକର୍ମ୍ମୱ୍ୟାଖ୍ୟାନଂ ଶୃଣୁମଃ|

١٢ 12 فَتَحَيَّرَ ٱلْجَمِيعُ وَٱرْتَابُوا قَائِلِينَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ هَذَا؟».

ଇତ୍ଥଂ ତେ ସର୍ୱ୍ୱଏୱ ୱିସ୍ମଯାପନ୍ନାଃ ସନ୍ଦିଗ୍ଧଚିତ୍ତାଃ ସନ୍ତଃ ପରସ୍ପରମୂଚୁଃ, ଅସ୍ୟ କୋ ଭାୱଃ?

١٣ 13 وَكَانَ آخَرُونَ يَسْتَهْزِئُونَ قَائِلِينَ: «إِنَّهُمْ قَدِ ٱمْتَلَأُوا سُلَافَةً».

ଅପରେ କେଚିତ୍ ପରିହସ୍ୟ କଥିତୱନ୍ତ ଏତେ ନୱୀନଦ୍ରାକ୍ଷାରସେନ ମତ୍ତା ଅଭୱନ୍|

١٤ 14 فَوَقَفَ بُطْرُسُ مَعَ ٱلْأَحَدَ عَشَرَ وَرَفَعَ صَوْتَهُ وَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْيَهُودُ وَٱلسَّاكِنُونَ فِي أُورُشَلِيمَ أَجْمَعُونَ، لِيَكُنْ هَذَا مَعْلُومًا عِنْدَكُمْ وَأَصْغُوا إِلَى كَلَامِي،

ତଦା ପିତର ଏକାଦଶଭି ର୍ଜନୈଃ ସାକଂ ତିଷ୍ଠନ୍ ତାଲ୍ଲୋକାନ୍ ଉଚ୍ଚୈଃକାରମ୍ ଅୱଦତ୍, ହେ ଯିହୂଦୀଯା ହେ ଯିରୂଶାଲମ୍ନିୱାସିନଃ ସର୍ୱ୍ୱେ, ଅୱଧାନଂ କୃତ୍ୱା ମଦୀଯୱାକ୍ୟଂ ବୁଧ୍ୟଧ୍ୱଂ|

١٥ 15 لِأَنَّ هَؤُلَاءِ لَيْسُوا سُكَارَى كَمَا أَنْتُمْ تَظُنُّونَ، لِأَنَّهَا ٱلسَّاعَةُ ٱلثَّالِثَةُ مِنَ ٱلنَّهَارِ.

ଇଦାନୀମ୍ ଏକଯାମାଦ୍ ଅଧିକା ୱେଲା ନାସ୍ତି ତସ୍ମାଦ୍ ଯୂଯଂ ଯଦ୍ ଅନୁମାଥ ମାନୱା ଇମେ ମଦ୍ୟପାନେନ ମତ୍ତାସ୍ତନ୍ନ|

١٦ 16 بَلْ هَذَا مَا قِيلَ بِيُوئِيلَ ٱلنَّبِيِّ:

କିନ୍ତୁ ଯୋଯେଲ୍ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱକ୍ତ୍ରୈତଦ୍ୱାକ୍ୟମୁକ୍ତଂ ଯଥା,

١٧ 17 يَقُولُ ٱللهُ: وَيَكُونُ فِي ٱلْأَيَّامِ ٱلْأَخِيرَةِ أَنِّي أَسْكُبُ مِنْ رُوحِي عَلَى كُلِّ بَشَرٍ، فَيَتَنَبَّأُ بَنُوكُمْ وَبَنَاتُكُمْ، وَيَرَى شَبَابُكُمْ رُؤًى وَيَحْلُمُ شُيُوخُكُمْ أَحْلَامًا.

ଈଶ୍ୱରଃ କଥଯାମାସ ଯୁଗାନ୍ତସମଯେ ତ୍ୱହମ୍| ୱର୍ଷିଷ୍ୟାମି ସ୍ୱମାତ୍ମାନଂ ସର୍ୱ୍ୱପ୍ରାଣ୍ୟୁପରି ଧ୍ରୁୱମ୍| ଭାୱିୱାକ୍ୟଂ ୱଦିଷ୍ୟନ୍ତି କନ୍ୟାଃ ପୁତ୍ରାଶ୍ଚ ୱସ୍ତୁତଃ| ପ୍ରତ୍ୟାଦେଶଞ୍ଚ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟନ୍ତି ଯୁଷ୍ମାକଂ ଯୁୱମାନୱାଃ| ତଥା ପ୍ରାଚୀନଲୋକାସ୍ତୁ ସ୍ୱପ୍ନାନ୍ ଦ୍ରକ୍ଷ୍ୟନ୍ତି ନିଶ୍ଚିତଂ|

١٨ 18 وَعَلَى عَبِيدِي أَيْضًا وَإِمَائِي أَسْكُبُ مِنْ رُوحِي فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ فَيَتَنَبَّأُونَ.

ୱର୍ଷିଷ୍ୟାମି ତଦାତ୍ମାନଂ ଦାସଦାସୀଜନୋପିରି| ତେନୈୱ ଭାୱିୱାକ୍ୟଂ ତେ ୱଦିଷ୍ୟନ୍ତି ହି ସର୍ୱ୍ୱଶଃ|

١٩ 19 وَأُعْطِي عَجَائِبَ فِي ٱلسَّمَاءِ مِنْ فَوْقُ وَآيَاتٍ عَلَى ٱلْأَرْضِ مِنْ أَسْفَلُ: دَمًا وَنَارًا وَبُخَارَ دُخَانٍ.

ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱସ୍ଥେ ଗଗଣେ ଚୈୱ ନୀଚସ୍ଥେ ପୃଥିୱୀତଲେ| ଶୋଣିତାନି ବୃହଦ୍ଭାନୂନ୍ ଘନଧୂମାଦିକାନି ଚ| ଚିହ୍ନାନି ଦର୍ଶଯିଷ୍ୟାମି ମହାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟକ୍ରିଯାସ୍ତଥା|

٢٠ 20 تَتَحَوَّلُ ٱلشَّمْسُ إِلَى ظُلْمَةٍ وَٱلْقَمَرُ إِلَى دَمٍ، قَبْلَ أَنْ يَجِيءَ يَوْمُ ٱلرَّبِّ ٱلْعَظِيمُ ٱلشَّهِيرُ.

ମହାଭଯାନକସ୍ୟୈୱ ତଦ୍ଦିନସ୍ୟ ପରେଶିତୁଃ| ପୁରାଗମାଦ୍ ରୱିଃ କୃଷ୍ଣୋ ରକ୍ତଶ୍ଚନ୍ଦ୍ରୋ ଭୱିଷ୍ୟତଃ|

٢١ 21 وَيَكُونُ كُلُّ مَنْ يَدْعُو بِٱسْمِ ٱلرَّبِّ يَخْلُصُ.

କିନ୍ତୁ ଯଃ ପରମେଶସ୍ୟ ନାମ୍ନି ସମ୍ପ୍ରାର୍ଥଯିଷ୍ୟତେ| ସଏୱ ମନୁଜୋ ନୂନଂ ପରିତ୍ରାତୋ ଭୱିଷ୍ୟତି||

٢٢ 22 «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِسْرَائِيلِيُّونَ ٱسْمَعُوا هَذِهِ ٱلْأَقْوَالَ: يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ رَجُلٌ قَدْ تَبَرْهَنَ لَكُمْ مِنْ قِبَلِ ٱللهِ بِقُوَّاتٍ وَعَجَائِبَ وَآيَاتٍ صَنَعَهَا ٱللهُ بِيَدِهِ فِي وَسْطِكُمْ، كَمَا أَنْتُمْ أَيْضًا تَعْلَمُونَ.

ଅତୋ ହେ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ୱଂଶୀଯଲୋକାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ କଥାଯାମେତସ୍ୟାମ୍ ମନୋ ନିଧଦ୍ଧ୍ୱଂ ନାସରତୀଯୋ ଯୀଶୁରୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ମନୋନୀତଃ ପୁମାନ୍ ଏତଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ତତ୍କୃତୈରାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟାଦ୍ଭୁତକର୍ମ୍ମଭି ର୍ଲକ୍ଷଣୈଶ୍ଚ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସାକ୍ଷାଦେୱ ପ୍ରତିପାଦିତୱାନ୍ ଇତି ଯୂଯଂ ଜାନୀଥ|

٢٣ 23 هَذَا أَخَذْتُمُوهُ مُسَلَّمًا بِمَشُورَةِ ٱللهِ ٱلْمَحْتُومَةِ وَعِلْمِهِ ٱلسَّابِقِ، وَبِأَيْدِي أَثَمَةٍ صَلَبْتُمُوهُ وَقَتَلْتُمُوهُ.

ତସ୍ମିନ୍ ଯୀଶୌ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ପୂର୍ୱ୍ୱନିଶ୍ଚିତମନ୍ତ୍ରଣାନିରୂପଣାନୁସାରେଣ ମୃତ୍ୟୌ ସମର୍ପିତେ ସତି ଯୂଯଂ ତଂ ଧୃତ୍ୱା ଦୁଷ୍ଟଲୋକାନାଂ ହସ୍ତୈଃ କ୍ରୁଶେ ୱିଧିତ୍ୱାହତ|

٢٤ 24 اَلَّذِي أَقَامَهُ ٱللهُ نَاقِضًا أَوْجَاعَ ٱلْمَوْتِ، إِذْ لَمْ يَكُنْ مُمْكِنًا أَنْ يُمْسَكَ مِنْهُ.

କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରସ୍ତଂ ନିଧନସ୍ୟ ବନ୍ଧନାନ୍ମୋଚଯିତ୍ୱା ଉଦସ୍ଥାପଯତ୍ ଯତଃ ସ ମୃତ୍ୟୁନା ବଦ୍ଧସ୍ତିଷ୍ଠତୀତି ନ ସମ୍ଭୱତି|

٢٥ 25 لِأَنَّ دَاوُدَ يَقُولُ فِيهِ: كُنْتُ أَرَى ٱلرَّبَّ أَمَامِي فِي كُلِّ حِينٍ، أَنَّهُ عَنْ يَمِينِي، لِكَيْ لَا أَتَزَعْزَعَ.

ଏତସ୍ତିନ୍ ଦାଯୂଦପି କଥିତୱାନ୍ ଯଥା, ସର୍ୱ୍ୱଦା ମମ ସାକ୍ଷାତ୍ତଂ ସ୍ଥାପଯ ପରମେଶ୍ୱରଂ| ସ୍ଥିତେ ମଦ୍ଦକ୍ଷିଣେ ତସ୍ମିନ୍ ସ୍ଖଲିଷ୍ୟାମି ତ୍ୱହଂ ନହି|

٢٦ 26 لِذَلِكَ سُرَّ قَلْبِي وَتَهَلَّلَ لِسَانِي. حَتَّى جَسَدِي أَيْضًا سَيَسْكُنُ عَلَى رَجَاءٍ.

ଆନନ୍ଦିଷ୍ୟତି ତଦ୍ଧେତୋ ର୍ମାମକୀନଂ ମନସ୍ତୁ ୱୈ| ଆହ୍ଲାଦିଷ୍ୟତି ଜିହ୍ୱାପି ମଦୀଯା ତୁ ତଥୈୱ ଚ| ପ୍ରତ୍ୟାଶଯା ଶରୀରନ୍ତୁ ମଦୀଯଂ ୱୈଶଯିଷ୍ୟତେ|

٢٧ 27 لِأَنَّكَ لَنْ تَتْرُكَ نَفْسِي فِي ٱلْهَاوِيَةِ وَلَا تَدَعَ قُدُّوسَكَ يَرَى فَسَادًا. (Hadēs g86)

ପରଲୋକେ ଯତୋ ହେତୋସ୍ତ୍ୱଂ ମାଂ ନୈୱ ହି ତ୍ୟକ୍ଷ୍ୟସି| ସ୍ୱକୀଯଂ ପୁଣ୍ୟୱନ୍ତଂ ତ୍ୱଂ କ୍ଷଯିତୁଂ ନୈୱ ଦାସ୍ୟସି| ଏୱଂ ଜୀୱନମାର୍ଗଂ ତ୍ୱଂ ମାମେୱ ଦର୍ଶଯିଷ୍ୟସି| (Hadēs g86)

٢٨ 28 عَرَّفْتَنِي سُبُلَ ٱلْحَيَاةِ وَسَتَمْلَأُنِي سُرُورًا مَعَ وَجْهِكَ.

ସ୍ୱସମ୍ମୁଖେ ଯ ଆନନ୍ଦୋ ଦକ୍ଷିଣେ ସ୍ୱସ୍ୟ ଯତ୍ ସୁଖଂ| ଅନନ୍ତଂ ତେନ ମାଂ ପୂର୍ଣଂ କରିଷ୍ୟସି ନ ସଂଶଯଃ||

٢٩ 29 أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ، يَسُوغُ أَنْ يُقَالَ لَكُمْ جِهَارًا عَنْ رَئِيسِ ٱلْآبَاءِ دَاوُدَ إِنَّهُ مَاتَ وَدُفِنَ، وَقَبْرُهُ عِنْدَنَا حَتَّى هَذَا ٱلْيَوْمِ.

ହେ ଭ୍ରାତରୋଽସ୍ମାକଂ ତସ୍ୟ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷସ୍ୟ ଦାଯୂଦଃ କଥାଂ ସ୍ପଷ୍ଟଂ କଥଯିତୁଂ ମାମ୍ ଅନୁମନ୍ୟଧ୍ୱଂ, ସ ପ୍ରାଣାନ୍ ତ୍ୟକ୍ତ୍ୱା ଶ୍ମଶାନେ ସ୍ଥାପିତୋଭୱଦ୍ ଅଦ୍ୟାପି ତତ୍ ଶ୍ମଶାନମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ସନ୍ନିଧୌ ୱିଦ୍ୟତେ|

٣٠ 30 فَإِذْ كَانَ نَبِيًّا، وَعَلِمَ أَنَّ ٱللهَ حَلَفَ لَهُ بِقَسَمٍ أَنَّهُ مِنْ ثَمَرَةِ صُلْبِهِ يُقِيمُ ٱلْمَسِيحَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ لِيَجْلِسَ عَلَى كُرْسِيِّهِ،

ଫଲତୋ ଲୌକିକଭାୱେନ ଦାଯୂଦୋ ୱଂଶେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଂ ଜନ୍ମ ଗ୍ରାହଯିତ୍ୱା ତସ୍ୟୈୱ ସିଂହାସନେ ସମୁୱେଷ୍ଟୁଂ ତମୁତ୍ଥାପଯିଷ୍ୟତି ପରମେଶ୍ୱରଃ ଶପଥଂ କୁତ୍ୱା ଦାଯୂଦଃ ସମୀପ ଇମମ୍ ଅଙ୍ଗୀକାରଂ କୃତୱାନ୍,

٣١ 31 سَبَقَ فَرَأَى وَتَكَلَّمَ عَنْ قِيَامَةِ ٱلْمَسِيحِ، أَنَّهُ لَمْ تُتْرَكْ نَفْسُهُ فِي ٱلْهَاوِيَةِ وَلَا رَأَى جَسَدُهُ فَسَادًا. (Hadēs g86)

ଇତି ଜ୍ଞାତ୍ୱା ଦାଯୂଦ୍ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ସନ୍ ଭୱିଷ୍ୟତ୍କାଲୀଯଜ୍ଞାନେନ ଖ୍ରୀଷ୍ଟୋତ୍ଥାନେ କଥାମିମାଂ କଥଯାମାସ ଯଥା ତସ୍ୟାତ୍ମା ପରଲୋକେ ନ ତ୍ୟକ୍ଷ୍ୟତେ ତସ୍ୟ ଶରୀରଞ୍ଚ ନ କ୍ଷେଷ୍ୟତି; (Hadēs g86)

٣٢ 32 فَيَسُوعُ هَذَا أَقَامَهُ ٱللهُ، وَنَحْنُ جَمِيعًا شُهُودٌ لِذَلِكَ.

ଅତଃ ପରମେଶ୍ୱର ଏନଂ ଯୀଶୁଂ ଶ୍ମଶାନାଦ୍ ଉଦସ୍ଥାପଯତ୍ ତତ୍ର ୱଯଂ ସର୍ୱ୍ୱେ ସାକ୍ଷିଣ ଆସ୍ମହେ|

٣٣ 33 وَإِذِ ٱرْتَفَعَ بِيَمِينِ ٱللهِ، وَأَخَذَ مَوْعِدَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ مِنَ ٱلْآبِ، سَكَبَ هَذَا ٱلَّذِي أَنْتُمُ ٱلْآنَ تُبْصِرُونَهُ وَتَسْمَعُونَهُ.

ସ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦକ୍ଷିଣକରେଣୋନ୍ନତିଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ପୱିତ୍ର ଆତ୍ମିନ ପିତା ଯମଙ୍ଗୀକାରଂ କୃତୱାନ୍ ତସ୍ୟ ଫଲଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ଯତ୍ ପଶ୍ୟଥ ଶୃଣୁଥ ଚ ତଦୱର୍ଷତ୍|

٣٤ 34 لِأَنَّ دَاوُدَ لَمْ يَصْعَدْ إِلَى ٱلسَّمَاوَاتِ. وَهُوَ نَفْسُهُ يَقُولُ: قَالَ ٱلرَّبُّ لِرَبِّي: ٱجْلِسْ عَنْ يَمِينِي

ଯତୋ ଦାଯୂଦ୍ ସ୍ୱର୍ଗଂ ନାରୁରୋହ କିନ୍ତୁ ସ୍ୱଯମ୍ ଇମାଂ କଥାମ୍ ଅକଥଯଦ୍ ଯଥା, ମମ ପ୍ରଭୁମିଦଂ ୱାକ୍ୟମୱଦତ୍ ପରମେଶ୍ୱରଃ|

٣٥ 35 حَتَّى أَضَعَ أَعْدَاءَكَ مَوْطِئًا لِقَدَمَيْكَ.

ତୱ ଶତ୍ରୂନହଂ ଯାୱତ୍ ପାଦପୀଠଂ କରୋମି ନ| ତାୱତ୍ କାଲଂ ମଦୀଯେ ତ୍ୱଂ ଦକ୍ଷୱାର୍ଶ୍ୱ ଉପାୱିଶ|

٣٦ 36 فَلْيَعْلَمْ يَقِينًا جَمِيعُ بَيْتِ إِسْرَائِيلَ أَنَّ ٱللهَ جَعَلَ يَسُوعَ هَذَا، ٱلَّذِي صَلَبْتُمُوهُ أَنْتُمْ، رَبًّا وَمَسِيحًا».

ଅତୋ ଯଂ ଯୀଶୁଂ ଯୂଯଂ କ୍ରୁଶେଽହତ ପରମେଶ୍ୱରସ୍ତଂ ପ୍ରଭୁତ୍ୱାଭିଷିକ୍ତତ୍ୱପଦେ ନ୍ୟଯୁଂକ୍ତେତି ଇସ୍ରାଯେଲୀଯା ଲୋକା ନିଶ୍ଚିତଂ ଜାନନ୍ତୁ|

٣٧ 37 فَلَمَّا سَمِعُوا نُخِسُوا فِي قُلُوبِهِمْ، وَقَالُوا لِبُطْرُسَ وَلِسَائِرِ ٱلرُّسُلِ: «مَاذَا نَصْنَعُ أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ؟».

ଏତାଦୃଶୀଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତେଷାଂ ହୃଦଯାନାଂ ୱିଦୀର୍ଣତ୍ୱାତ୍ ତେ ପିତରାଯ ତଦନ୍ୟପ୍ରେରିତେଭ୍ୟଶ୍ଚ କଥିତୱନ୍ତଃ, ହେ ଭ୍ରାତୃଗଣ ୱଯଂ କିଂ କରିଷ୍ୟାମଃ?

٣٨ 38 فَقَالَ لَهُمْ بُطْرُسُ: «تُوبُوا وَلْيَعْتَمِدْ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ عَلَى ٱسْمِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ لِغُفْرَانِ ٱلْخَطَايَا، فَتَقْبَلُوا عَطِيَّةَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ.

ତତଃ ପିତରଃ ପ୍ରତ୍ୟୱଦଦ୍ ଯୂଯଂ ସର୍ୱ୍ୱେ ସ୍ୱଂ ସ୍ୱଂ ମନଃ ପରିୱର୍ତ୍ତଯଧ୍ୱଂ ତଥା ପାପମୋଚନାର୍ଥଂ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ନାମ୍ନା ମଜ୍ଜିତାଶ୍ଚ ଭୱତ, ତସ୍ମାଦ୍ ଦାନରୂପଂ ପରିତ୍ରମ୍ ଆତ୍ମାନଂ ଲପ୍ସ୍ୟଥ|

٣٩ 39 لِأَنَّ ٱلْمَوْعِدَ هُوَ لَكُمْ وَلِأَوْلَادِكُمْ وَلِكُلِّ ٱلَّذِينَ عَلَى بُعْدٍ، كُلِّ مَنْ يَدْعُوهُ ٱلرَّبُّ إِلَهُنَا».

ଯତୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ ଯୁଷ୍ମତ୍ସନ୍ତାନାନାଞ୍ଚ ଦୂରସ୍ଥସର୍ୱ୍ୱଲୋକାନାଞ୍ଚ ନିମିତ୍ତମ୍ ଅର୍ଥାଦ୍ ଅସ୍ମାକଂ ପ୍ରଭୁଃ ପରମେଶ୍ୱରୋ ଯାୱତୋ ଲାକାନ୍ ଆହ୍ୱାସ୍ୟତି ତେଷାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ନିମିତ୍ତମ୍ ଅଯମଙ୍ଗୀକାର ଆସ୍ତେ|

٤٠ 40 وَبِأَقْوَالٍ أُخَرَ كَثِيرَةٍ كَانَ يَشْهَدُ لَهُمْ وَيَعِظُهُمْ قَائِلًا: «ٱخْلُصُوا مِنْ هَذَا ٱلْجِيلِ ٱلْمُلْتَوِي».

ଏତଦନ୍ୟାଭି ର୍ବହୁକଥାଭିଃ ପ୍ରମାଣଂ ଦତ୍ୱାକଥଯତ୍ ଏତେଭ୍ୟୋ ୱିପଥଗାମିଭ୍ୟୋ ୱର୍ତ୍ତମାନଲୋକେଭ୍ୟଃ ସ୍ୱାନ୍ ରକ୍ଷତ|

٤١ 41 فَقَبِلُوا كَلَامَهُ بِفَرَحٍ، وَٱعْتَمَدُوا، وَٱنْضَمَّ فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ نَحْوُ ثَلَاثَةِ آلَافِ نَفْسٍ.

ତତଃ ପରଂ ଯେ ସାନନ୍ଦାସ୍ତାଂ କଥାମ୍ ଅଗୃହ୍ଲନ୍ ତେ ମଜ୍ଜିତା ଅଭୱନ୍| ତସ୍ମିନ୍ ଦିୱସେ ପ୍ରାଯେଣ ତ୍ରୀଣି ସହସ୍ରାଣି ଲୋକାସ୍ତେଷାଂ ସପକ୍ଷାଃ ସନ୍ତଃ

٤٢ 42 وَكَانُوا يُواظِبُونَ عَلَى تَعْلِيمِ ٱلرُّسُلِ، وَٱلشَّرِكَةِ، وَكَسْرِ ٱلْخُبْزِ، وَٱلصَّلَوَاتِ.

ପ୍ରେରିତାନାମ୍ ଉପଦେଶେ ସଙ୍ଗତୌ ପୂପଭଞ୍ଜନେ ପ୍ରାର୍ଥନାସୁ ଚ ମନଃସଂଯୋଗଂ କୃତ୍ୱାତିଷ୍ଠନ୍|

٤٣ 43 وَصَارَ خَوْفٌ فِي كُلِّ نَفْسٍ. وَكَانَتْ عَجَائِبُ وَآيَاتٌ كَثِيرَةٌ تُجْرَى عَلَى أَيْدِي ٱلرُّسُلِ.

ପ୍ରେରିତୈ ର୍ନାନାପ୍ରକାରଲକ୍ଷଣେଷୁ ମହାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟକର୍ମମସୁ ଚ ଦର୍ଶିତେଷୁ ସର୍ୱ୍ୱଲୋକାନାଂ ଭଯମୁପସ୍ଥିତଂ|

٤٤ 44 وَجَمِيعُ ٱلَّذِينَ آمَنُوا كَانُوا مَعًا، وَكَانَ عِنْدَهُمْ كُلُّ شَيْءٍ مُشْتَرَكًا.

ୱିଶ୍ୱାସକାରିଣଃ ସର୍ୱ୍ୱ ଚ ସହ ତିଷ୍ଠନତଃ| ସ୍ୱେଷାଂ ସର୍ୱ୍ୱାଃ ସମ୍ପତ୍ତୀଃ ସାଧାରଣ୍ୟେନ ସ୍ଥାପଯିତ୍ୱାଭୁଞ୍ଜତ|

٤٥ 45 وَٱلْأَمْلَاكُ وَٱلْمُقْتَنَيَاتُ كَانُوا يَبِيعُونَهَا وَيَقْسِمُونَهَا بَيْنَ ٱلْجَمِيعِ، كَمَا يَكُونُ لِكُلِّ وَاحِدٍ ٱحْتِيَاجٌ.

ଫଲତୋ ଗୃହାଣି ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ଚ ସର୍ୱ୍ୱାଣି ୱିକ୍ରୀଯ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସ୍ୱସ୍ୱପ୍ରଯୋଜନାନୁସାରେଣ ୱିଭଜ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟୋଽଦଦନ୍|

٤٦ 46 وَكَانُوا كُلَّ يَوْمٍ يُواظِبُونَ فِي ٱلْهَيْكَلِ بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ. وَإِذْ هُمْ يَكْسِرُونَ ٱلْخُبْزَ فِي ٱلْبُيُوتِ، كَانُوا يَتَنَاوَلُونَ ٱلطَّعَامَ بِٱبْتِهَاجٍ وَبَسَاطَةِ قَلْبٍ،

ସର୍ୱ୍ୱ ଏକଚିତ୍ତୀଭୂଯ ଦିନେ ଦିନେ ମନ୍ଦିରେ ସନ୍ତିଷ୍ଠମାନା ଗୃହେ ଗୃହେ ଚ ପୂପାନଭଞ୍ଜନ୍ତ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଧନ୍ୟୱାଦଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତୋ ଲୋକୈଃ ସମାଦୃତାଃ ପରମାନନ୍ଦେନ ସରଲାନ୍ତଃକରଣେନ ଭୋଜନଂ ପାନଞ୍ଚକୁର୍ୱ୍ୱନ୍|

٤٧ 47 مُسَبِّحِينَ ٱللهَ، وَلَهُمْ نِعْمَةٌ لَدَى جَمِيعِ ٱلشَّعْبِ. وَكَانَ ٱلرَّبُّ كُلَّ يَوْمٍ يَضُمُّ إِلَى ٱلْكَنِيسَةِ ٱلَّذِينَ يَخْلُصُونَ.

ପରମେଶ୍ୱରୋ ଦିନେ ଦିନେ ପରିତ୍ରାଣଭାଜନୈ ର୍ମଣ୍ଡଲୀମ୍ ଅୱର୍ଦ୍ଧଯତ୍|

The Tower of Babel