Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme til lærdom. Gud, me hev høyrt med våre øyro, våre feder hev fortalt oss den gjerning du gjorde i deira dagar, i forne dagar.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Du dreiv ut heidningarne med di hand, men deim planta du; du øydelagde folkeslag, men deim breidde du ut.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

For ikkje med sitt sverd vann dei landet, og deira arm gav deim ikkje siger, men di høgre hand og din arm og ditt andlits ljos; for du hadde hugnad i deim.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Du, Gud, er min konge; byd at Jakob skal verta frelst!

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Ved deg skal me støyta ned våre fiendar, ved ditt namn skal me treda under føter deim som reiser seg imot oss.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

For min boge lit eg ikkje på, og mitt sverd gjev meg ikkje siger.

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

Men du gjev oss siger yver våre fiendar, og deim som hatar oss, gjer du til skammar.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Av Gud rosar me oss all dagen og lovar ditt namn til æveleg tid. (Sela)

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Og endå hev du støytt oss burt og gjort oss til skam, og du dreg ikkje ut med våre herar.

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Du let oss vika attende for fienden, og dei som hatar oss, fær seg herfang.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Du gjev oss burt som sauer til å eta upp, og spreider oss ikring millom heidningarne.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Du sel ditt folk for ingen ting, og ikkje set du høg pris på deim.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Du gjer oss til hæding for våre grannar, til spott og spe for deim som bur ikring oss.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Du gjer oss til eit ordtøke millom heidningarne; dei rister på hovudet åt oss millom folki.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Heile dagen stend mi skam for mine augo, og blygsl breider seg yver mitt andlit,

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

ved røysti av spottaren og hædaren, ved syni av fienden og den hemngiruge.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Alt dette er kome yver oss, endå me ikkje hev gløymt deg og ikkje svike di pakt.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

Vårt hjarta veik ikkje frå deg, og våre stig sveiv ikkje ut av din veg,

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

at du skulde slå oss sund der sjakalar bur, og breida oss ned i daudeskugge.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Hadde me gløymt vår Guds namn og rett våre hender ut til ein framand gud,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

skulde Gud då ikkje ransaka det? for han kjenner hjartans løyndomar.

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Men for di skuld vert me drepne all dagen, me er rekna som slagtesauer.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Vakna upp! Kvi søv du, Herre? Vakna då, støyt ikkje burt for alltid!

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Kvi løyner du di åsyn, gløymer vår armodsdom og vår trengsla?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

For vår sjæl er nedbøygd i moldi, vår likam nedtrykt til jordi.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Statt upp til hjelp for oss, og løys oss ut for din nåde skuld!