Psalmet 22

1 Perëndia im, Perëndia im, pse më ke braktisur? Pse më rri kaq larg dhe nuk vjen të më çlirosh, duke dëgjuar fjalët e ofshamës sime?

In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David. Deus, Deus meus, respice in me: quare me dereliquisti? longe a salute mea verba delictorum meorum.

2 O Perëndia im, unë bërtas ditën, por ti nuk përgjigjesh, edhe natën unë nuk rri në heshtje.

Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies; et nocte, et non ad insipientiam mihi.

3 Megjithatë ti je i Shenjti, që banon në lëvdimet e Izraelit.

Tu autem in sancto habitas, laus Israël.

4 Etërit tonë kanë pasur besim te ti; kanë pasur besim te ti dhe ti i ke çliruar.

In te speraverunt patres nostri; speraverunt, et liberasti eos.

5 Të klithën ty dhe u çliruan; patën besim te ti dhe nuk u zhgënjyen.

Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt; in te speraverunt, et non sunt confusi.

6 Por unë jam një krimb dhe jo një njeri; turpi i njerëzve dhe përçmimi i popullit.

Ego autem sum vermis, et non homo; opprobrium hominum, et abjectio plebis.

7 Tërë ata që më shohin më përqeshin, zgjatin buzën dhe tundin kokën,

Omnes videntes me deriserunt me; locuti sunt labiis, et moverunt caput.

8 duke thënë: “Ai i ka besuar Zotiit; le ta çlirojë, pra, ta ndihmojë, mbasi e do”.

Speravit in Domino, eripiat eum: salvum faciat eum, quoniam vult eum.

9 Me siguri ti je ai që më nxori nga barku i nënes; bëre që të kem besim te ti qysh nga koha kur pushoja mbi sisët e nënes sime.

Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, spes mea ab uberibus matris meæ.

10 Unë u braktisa te ti qysh nga lindja ime; ti je Perëndia im qysh nga barku i nënes sime.

In te projectus sum ex utero; de ventre matris meæ Deus meus es tu:

11 Mos u largo nga unë, sepse ankthi është i afërt, dhe nuk ka asnjë që të më ndihmojë.

ne discesseris a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adjuvet.

12 Dema të mëdhenj më kanë rrethuar, dema të fuqishëm të Bashanit më rrinë përqark;

Circumdederunt me vituli multi; tauri pingues obsederunt me.

13 ata hapin gojën e tyre kundër meje, si një luan grabitqar që vrumbullit.

Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens.

14 Më derdhin si ujë dhe tërë kockat e mia janë të ndrydhura; zemra ime është si dylli që shkrihet në mes të zorrëve të mia.

Sicut aqua effusus sum, et dispersa sunt omnia ossa mea: factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.

15 Forca ime është tharë si një enë balte dhe gjuha ime është ngjitur te qiellza; ti më ke vënë në pluhurin e vdekjes.

Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhæsit faucibus meis: et in pulverem mortis deduxisti me.

16 Sepse qentë më kanë rrethuar, një grup keqbërësish më rri rrotull; më kanë shpuar duart dhe këmbët.

Quoniam circumdederunt me canes multi; concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos;

17 Unë mund t’i numëroj gjithë kockat e mia; ato më shikojnë dhe më këqyrin.

dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me.

18 Ndajnë midis tyre rrobat e mia dhe hedhin në short tunikën time.

Diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem.

19 Por ti, o Zot, mos u largo; ti që je forca ime, nxito të më ndihmosh.

Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me; ad defensionem meam conspice.

20 Çliroje jetën time nga shpata, jetën time të vetme nga këmba e qenit.

Erue a framea, Deus, animam meam, et de manu canis unicam meam.

21 Shpëtomë nga gryka e luanit dhe nga brirët e buajve. Ti m’u përgjigje.

Salva me ex ore leonis, et a cornibus unicornium humilitatem meam.

22 Unë do t’u njoftoj emrin tënd vëllezërve të mi, do të të lëvdoj në mes të kuvendit.

Narrabo nomen tuum fratribus meis; in medio ecclesiæ laudabo te.

23 Ju që keni frikë nga Zoti, lëvdojeni; dhe ju të gjithë, pasardhës të Jakobit, përlëvdojeni; dhe ju të gjithë, o fis i Izraelit, kini frikë nga ai.

Qui timetis Dominum, laudate eum; universum semen Jacob, glorificate eum.

24 Sepse ai nuk ka përçmuar as nuk ka hedhur poshtë vuajtjen e të pikëlluarit, dhe nuk i ka fshehur fytyrën e tij; por kur i ka klithur atij, ai e ka kënaqur.

Timeat eum omne semen Israël, quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis, nec avertit faciem suam a me: et cum clamarem ad eum, exaudivit me.

25 Shkaku i lëvdimit tim në kuvendin e madh je ti; unë do t’i plotësoj zotimet e mia në prani të të gjithë atyre që kanë frikë nga ti.

Apud te laus mea in ecclesia magna; vota mea reddam in conspectu timentium eum.

26 Nevojtarët do të hanë dhe do të ngopen; ata që kërkojnë Zotin do ta lëvdojnë; zemra juaj do të jetojë përjetë.

Edent pauperes, et saturabuntur, et laudabunt Dominum qui requirunt eum: vivent corda eorum in sæculum sæculi.

27 Të gjitha skajet e tokës do ta mbajnë mend Zotin dhe do të kthehen tek ai; dhe të gjitha familjet e kombeve do të adhurojnë përpara teje.

Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ; et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium:

28 Sepse Zotit i përket mbretëria dhe ai sundon mbi kombet.

quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentium.

29 Gjithë të pasurit e dheut do të hanë dhe do të të adhurojnë; të gjithë ata që zbresin në pluhur dhe që nuk arrijnë të mbahen gjallë do të përkulen para teje.

Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ; in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.

30 Pasardhësit do t’i shërbejnë; do t’i flitet për Zotin brezit të ardhshëm.

Et anima mea illi vivet; et semen meum serviet ipsi.

31 Ata do të vijnë dhe do t’i shpallin drejtësinë e tij një populli që nuk ka lindur akoma, dhe që ai vetë e ka krijuar.

Annuntiabitur Domino generatio ventura; et annuntiabunt cæli justitiam ejus populo qui nascetur, quem fecit Dominus.