Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Til sangmesteren; av David; en salme. Min lovsangs Gud, ti ikke!

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

For ugudelighets munn og falskhets munn har de oplatt imot mig, de har talt med mig med løgnens tunge.

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

Og med hatets ord har de omgitt mig og stridt imot mig uten årsak.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

Til lønn for min kjærlighet stod de mig imot, enda jeg er bare bønn.

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

Og de la ondt på mig til lønn for godt og hat til lønn for min kjærlighet.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Sett en ugudelig over ham, og la en anklager stå ved hans høire hånd!

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Når han dømmes, da la ham gå ut som skyldig, og la hans bønn bli til synd!

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

La hans dager bli få, la en annen få hans embede!

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

La hans barn bli farløse og hans hustru enke,

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

og la hans barn flakke omkring og tigge, og la dem gå som tiggere fra sine ødelagte hjem!

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

La ågerkaren kaste garn ut efter alt det han har, og fremmede røve frukten av hans arbeid!

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

La ham ikke finne nogen som bevarer miskunnhet imot ham og la ingen forbarme sig over hans farløse barn!

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

La hans fremtid bli avskåret, deres navn bli utslettet i det annet ættledd!

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

Hans fedres misgjerning bli ihukommet hos Herren, og hans mors synd bli ikke utslettet!

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

De være alltid for Herrens øine, og han utrydde deres minne av jorden,

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

fordi han ikke kom i hu å gjøre barmhjertighet, men forfulgte en mann som var fattig og elendig og bedrøvet i hjertet, og vilde drepe ham.

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Han elsket forbannelse, og den kom over ham; han hadde ikke lyst til velsignelse, og den blev langt borte fra ham;

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

han klædde sig i forbannelse som sin klædning, og den trengte som vann inn i hans liv og som olje i hans ben.

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

La den være ham som et klædebon som han dekker sig med, og som et belte som han alltid omgjorder sig med!

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Dette være mine motstanderes lønn fra Herren, og deres som taler ondt imot min sjel!

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Og du, Herre, Herre, gjør vel imot mig for ditt navns skyld! Fordi din miskunnhet er god, så redde du mig!

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

For jeg er elendig og fattig, og mitt hjerte er gjennemboret i mitt indre.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Som en skygge, når den heller, farer jeg avsted; jeg blir jaget bort som en gresshoppe.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Mine knær vakler av faste, og mitt kjød svinner og er uten fedme.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Og jeg er blitt til spott for dem; de ser mig og ryster på hodet.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Hjelp mig, Herre min Gud, frels mig efter din miskunnhet,

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

så de må kjenne at dette er din hånd, at du, Herre, har gjort det!

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

De forbanner, men du velsigner; de reiser sig og blir til skamme, men din tjener gleder sig.

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

Mine motstandere skal klæ sig i vanære og svøpe sig i sin skam som i en kappe.

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Jeg vil storlig prise Herren med min munn, og midt iblandt mange vil jeg love ham;

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

for han står ved den fattiges høire hånd for å frelse ham fra dem som dømmer hans sjel.