Psalmet 102

1 O Zot, dëgjo lutjen time dhe britma ime arriftë tek ty.

Gebet eines Elenden, wenn er schmachtet und vor Jahwe seine Klage ausschüttet. Jahwe, höre mein Gebet und laß mein Schreien vor dich kommen!

2 Mos ma fshih fytyrën tënde ditën e fatkeqësisë sime. Zgjate ndaj meje veshin tënd; kur unë të kërkoj, nxito të më përgjigjesh.

Verbirg dein Antlitz nicht vor mir, wenn mir angst ist! Neige dein Ohr zu mir; wenn ich rufe, eilends erhöre mich!

3 Sepse ditët e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si urë zjarri.

Denn meine Tage sind wie ein Rauch verschwunden, und meine Gebeine sind wie von Brand durchglüht.

4 Zemra ime është goditur dhe thahet si bari, dhe unë harroj madje të ha ushqim.

Mein Herz ward versengt und verdorrte wie Gras; denn ich vergesse, mein Brot zu essen.

5 Duke vajtuar vazhdimisht, lëkura ime po u ngjitet kockave të mia.

Von meinem lauten Stöhnen klebt mein Gebein an meinem Fleisch.

6 I ngjaj pelikanit të shketëtirës dhe jam bërë si bufi i vendeve të shkretuara.

Ich gleiche dem Pelikan in der Wüste, bin wie ein Käuzlein in Ruinen.

7 Jam pa gjumë dhe si harabeli i vetmuar mbi çati.

Ich bin schlaflos und klage wie ein einsamer Vogel auf dem Dach.

8 Armiqtë e mi tallen me mua tërë ditën; ata që më përqeshin flasin kundër meje.

Unaufhörlich lästern mich meine Feinde; die wider mich toben, schwören bei mir.

9 Sepse e ha hirin si buka dhe përzjej lotët me atë që pi.

Denn ich esse Asche wie Brot und mische meinen Trank mit Thränen

10 Po, për shkak të indinjatës sate dhe të zemërimit tënd, më ngrite dhe më hodhe larg.

wegen deines Grimms und deines Zorns; denn du hast mich emporgehoben und hingeschleudert.

11 Ditët e mia janë si hija që zgjatet, dhe unë po thahem si bari.

Meine Tage gleichen einem langgestreckten Schatten, und ich verdorre wie Gras.

12 Por ti, o Zot, mbetesh përjetë, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Du aber, Jahwe, thronst ewig, und dein Name währt durch alle Geschlechter.

13 Ti do të ngrihesh dhe do të të vijë keq për Sionin, sepse erdhi koha të tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Du wirst dich erheben, dich Zions zu erbarmen; denn es ist Zeit, sie zu begnadigen, denn die ihr bestimmte Frist ist eingetreten.

14 Sepse shërbëtorët e tu i duan edhe gurët e tij dhe u vjen keq për pluhurin e tij.

Denn deine Knechte hängen mit Liebe an ihren Steinen und jammern über ihren Schutt.

15 Po, kombet do të kenë frikë nga emri i Zotit dhe gjithë mbretërit e dheut nga lavdia jote,

Und die Heiden werden den Namen Jahwes fürchten, und alle Könige der Erde deine Herrlichkeit,

16 kur Zoti do të rindërtojë Sionin dhe do të duket në lavdinë e tij.

weil Jahwe Zion wieder aufgebaut hat, erschienen ist in seiner Herrlichkeit,

17 Ai do të dëgjojë lutjen e njerëzve të braktisur dhe nuk do ta përbuzë lutjen e tyre.

sich dem Gebete des Nackten zugewendet und ihr Gebet nicht verschmäht hat.

18 Kjo do të shkruhet për brezin e ardhshmëm, dhe populli që do të krijohet do të lëvdojë Zotin,

Aufgeschrieben werde solches vom kommenden Geschlecht, und das Volk, das geschaffen werden soll, preise Jahwe,

19 sepse ai shikon nga lartësia e shenjtërores së tij; nga qielli Zoti këqyr dheun,

daß er von seiner heiligen Höhe herabgeschaut, Jahwe vom Himmel auf die Erde geblickt hat,

20 për të dëgjuar vajtimin e robërve, për të çliruar të dënuarit me vdekje;

um das Seufzen des Gefangenen zu hören, die dem Tode Verfallenen loszumachen,

21 me qëllim që në Sion të shpallin emrin e Zotit dhe në Jeruzalem lavdinë e tij,

daß man in Zion den Namen Jahwes verkünde und seinen Ruhm in Jerusalem,

22 kur popujt dhe mbretëritë do të mblidhen bashkë për t’i shërbyer Zotit.

wenn sich die Völker allzumal versammeln und die Königreiche, um Jahwe zu dienen.

23 Rrugës ai ka pakësuar fuqinë time dhe ka shkurtuar ditët e mia.

Er hat auf dem Wege meine Kraft gebeugt, meine Lebenstage verkürzt.

24 Kam thënë: “O Perëndia im, mos më merr në mes të ditëve të mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

Ich spreche: Mein Gott, nimm mich nicht hinweg in der Hälfte meiner Tage, du, dessen Jahre durch alle Geschlechter währen.

25 Së lashti ti ke vendosur tokën dhe qiejtë janë vepër e duarve të tua;

Du hast vor Zeiten die Erde gegründet, und der Himmel ist deiner Hände Werk.

26 ata do të zhduken, por ti do të mbetesh; do të konsumohen të gjithë si një rrobe; ti do t’i ndërrosh si një rrobe dhe ata do të ndryshohen.

Sie werden vergehen, du aber bleibst: Sie werden insgesamt wie ein Gewand zerfallen; wie ein Kleid wirst du sie wechseln, und sie werden dahinfahren.

27 Por ti je gjithnjë po ai dhe vitet e tua nuk do të kenë kurrë fund.

Du aber bist derselbe, und deine Jahre nehmen kein Ende.

28 Bijtë e shërbëtorëve të tu do të kenë një vendbanim dhe pasardhësit e tyre do të jenë të qëndrueshëm para teje”.

Die Kinder deiner Knechte werden sicher wohnen, und ihre Nachkommen beständig vor dir bleiben.