Fjalët e urta 5
1 Biri im, ki kujdes për diturinë time, vëri veshin arsyetimit tim,
Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,
2 me qëllim që ti të ruash gjykimin dhe buzët e tua të fiksojnë diturinë.
at Kløgt maa vaage øver dig, Læbernes Kundskab vare paa dig.
3 Sepse buzët e gruas që shkel kurorën nxjerrin mjaltë dhe goja e saj është më e butë se vaji;
Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;
4 por në fund ajo është e hidhur si pelini, e mprehtë si një shpatë me dy presa.
men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;
hendes Fødder styrer nedad mod Døden, til Dødsriget stunder hendes Fjed; (Sheol h7585)
6 Ajo nuk ecën në shtegun e jetës, por ti nuk i jep rëndësi kësaj gjëje; rrugët e saj janë të gabuara, por ti nuk e kupton.
hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.
7 Prandaj tani, bij të mi, më dëgjoni dhe mos u largoni nga fjalët e gojës sime.
Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!
8 Mbaje larg prej saj rrugën tënde dhe mos iu afro portës së shtëpisë së saj,
Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,
9 për të mos ua dhënë të tjerëve fuqinë tënde dhe vitet e tua dikujt që nuk ka mëshirë.
at du ikke maa give andre din Ære, en grusom Mand dine Aar.
10 Me qëllim që të huajt të mos ngopen me pasurinë tënde, dhe mundi yt të mos shkojë në shtëpinë e një të huaji,
at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,
11 dhe të mos rënkosh kur do të të vijë fundi, kur mishi dhe trupi yt do të jenë të konsumuar,
saa du gribes af Anger til sidst, naar dit Kød og Huld svinder hen,
12 dhe të thuash: “Vallë si urreva mësimin, dhe si e ka përçmuar qortimin zemra ime?
og du siger: »Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod haant om Revselse,
13 Nuk dëgjova zërin e atyre që më mësonin dhe nuk ua vura veshin atyre që më udhëzonin.
saa jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!
14 U ndodha pothuajse në një të keqe të plotë në mes të turmës dhe të kuvendit”.
Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!«
15 Pi ujin e sternës sate dhe ujin e rrjedhshëm të pusit tënd.
Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;
16 A duhet burimet e tua të derdhen jashtë, si rrëke uji nëpër rrugë?
lad ej dine Kilder flyde paa Gaden, ej dine Bække paa Torvene!
17 Qofshin vetëm për ty dhe jo për të huajtë bashkë me ty.
Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!
18 Qoftë i bekuar burimi yt dhe gëzohu me nusen e rinisë sate.
Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
19 Drenushë e dashur dhe gazelë hirplotë, sisët e saj le të të kënaqin kurdoherë, dhe qofsh vazhdimisht i dhënë pas dashurisë që ke për të.
den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!
20 Pse vallë, biri im, të biesh në dashuri me një grua që ka shkelur kurorën dhe të rrokësh gjirin e një të huaje?
Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?
21 Sepse rrugët e njeriut janë gjithnjë përpara syve të Zotit, dhe ai vëzhgon të gjitha shtigjet e tij.
Thi for HERRENS Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;
22 I pabesi zihet nga vetë paudhësitë e tij dhe mbahet nga litarët e mëkatit të tij.
den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;
23 Ai ka për të vdekur sepse nuk korrigjohet dhe do të zhduket për shkak të marrëzisë së tij.
han dør af Mangel paa Tugt, gaar til ved sin store Daarskab.
