Fjalët e urta 14

1 Gruaja e urtë ndërton shtëpinë e saj, por budallaqja e shkatërron me duart e veta.

Kvinders Visdom har bygget sit Hus; men Daarskaben bryder det ned med sine Hænder.

2 Kush ecën në drejtësinë e tij ka frikë nga Zoti, por ai që çoroditet në rrugët e tij e përçmon atë.

Den, som vandrer i sin Oprigtighed, frygter Herren; men den, som gaar paa Krogveje, foragter ham.

3 Në gojën e budallait gjejmë farën e kryelartësisë, por të urtët e ruajnë gojën e tyre.

I Daarens Mund er Hovmods Ris; men de vises Læber skulle bevare dem selv.

4 Aty ku nuk ka qe grazhdi është bosh, por bollëku i korrjes qëndron në forcën e kaut.

Hvor ingen Øksne ere, der er Krybben ren; men megen Indtægt kommer ved Oksens Kraft.

5 Dëshmitari i ndershëm nuk gënjen, por dëshmitari i rremë thotë gënjeshtra.

Et trofast Vidne lyver ikke; men et falsk Vidne udblæser Løgne.

6 Tallësi kërkon diturinë dhe nuk e gjen, por dija është një gjë e lehtë për atë që ka mend.

Spotteren søger Visdom, og han finder den ikke; men for den forstandige er Kundskab let.

7 Largohu nga njeriu budalla sepse nuk do të gjesh dituri mbi buzët e tij.

Gak bort fra en Mand, som er en Daare; thi du vil ikke have fundet Kundskab paa hans Læber.

8 Dituria e njeriut të matur qëndron në të dalluarit e rrugës së tij, por marrëzia e budallenjve është mashtrim.

Den kloges Visdom er, at han forstaar sig paa sin Vej; men Daarers Taabelighed er, at de blive bedragne.

9 Budallenjtë qeshin me mëkatin, por midis njerëzve të drejtë është falja.

Daarerne spottes af deres eget Skyldoffer; men med de oprigtige er Velbehageligheden.

10 Zemra njeh trishtimin e vet, por një i huaj nuk mund të marrë pjesë në gëzimin e saj.

Hjertet kender sin Sjæls Bitterhed, og en fremmed skal ikke blande sig i dets Glæde.

11 Shtëpia e të pabesëve do të shkatërrohet, por çadra e njerëzve të drejtë do të lulëzojë.

De ugudeliges Hus skal ødelægges; men de retsindiges Telt skal blomstre.

12 Éshtë një rrugë që njeriut i duket e drejtë, por në fund ajo të nxjerr në rrugët e vdekjes.

Der er en Vej, som kan synes en Mand ret; men til sidst bliver den Vej til Døden.

13 Edhe kur qesh, zemra mund të jetë e pikëlluar, dhe vetë gëzimi mund të përfundojë në vuajtje.

Selv under Latteren føler Hjertet Smerte, og til sidst bliver Glæden Bedrøvelse.

14 Zemërpërdali do të ngopet me rrugët e tij, dhe njeriu i mirë do të ngopet me frytet e tij.

Den, hvis Hjerte er afveget, skal mættes ved sine Veje, men den gode Mand ved det, han har i Eje.

15 Budallai i beson çdo fjale, por njeriu i matur tregon kujdes të veçantë për hapat e tij.

Den uerfarne tror alting, men den kloge agter paa sin Gang.

16 Njeriu i urtë i trëmbet së keqes dhe largohet prej saj, por budallai zemërohet dhe është fodull.

Den vise frygter og viger fra ondt; men en Daare er overmodig, og tryg.

17 Ai që zemërohet me lehtësi kryen marrëzi dhe njeriu që ka qëllime të këqija është i urryer.

Den, som er hastig til Vrede, gør Daarlighed, og den underfundige Mand hades.

18 Teveqelit e trashëgojnë budallallëkun, por njerëzit e matur kurorëzohen me dije.

De uvidende arve Daarlighed; men de kloge favne Kundskab.

19 Njerëzit e këqij do të përkulen përpara njerëzve të mirë dhe të pabesët në portat e të drejtëve.

De onde maa bøje sig for de godes Ansigt og de ugudelige for den retfærdiges Porte.

20 Të varfërin e urren vetë miku i tij, por i pasuri ka shumë miklues.

Selv for sin Ven er den fattige forhadt; men mange ere de, som elske den rige.

21 Kush përçmon të afërmin e vet, mëkaton, por ai që ka mëshirë për të varfërit është i lumtur.

Hvo som foragter sin Næste, synder; men den, som forbarmer sig over de elendige, er lyksalig.

22 A nuk devijojnë, vallë nga rruga e drejtë ata që kurdisin të keqen? Por ata që mendojnë të mirën kanë për të gjetur mirësi dhe të vërtetën.

Fare ikke de vild, som optænke ondt? men de, som optænke godt, finde Miskundhed og Troskab.

23 Në çdo mundim ka një fitim, por fjalët e kota çojnë vetëm në varfëri.

I alt besværligt Arbejde er der Fordel; men hvor det bliver ved Læbers Ord, fører det kun til Mangel.

24 Kurora e njerëzve të urtë është pasuria e tyre, por marrëzia e budallenjve është marrëzi.

De vises Rigdom er deres Krone; men Daarers Taabelighed bliver Taabelighed.

25 Një dëshmitar që thotë të vërtetën shpëton jetën e njerëzve, por një dëshmitar i rremë thotë gënjeshtra.

Et sanddru Vidne redder Sjæle, men den, som udblæser Løgn, er svigefuld.

26 Në frikën e Zotit gjendet një siguri e madhe, dhe bijtë e tij do të kenë një vend strehimi.

I Herrens Frygt har en et stærkt Værn, og for hans Børn skal der være en Tilflugt.

27 Frika e Zotit është një burim jete, që i shmang leqet e vdekjes.

Herrens Frygt er Livets Kilde, saa at man viger fra Dødens Snarer.

28 Lavdia e mbretit qëndron në turmën e popullit, por shkatërrimi i princit qëndron në mungesën e njerëzve.

At have meget Folk er en Konges Ære; men hvor Folket er borte, er det en Fyrstes Fordærvelse.

29 Kush është i ngadalshëm në zemërim është shumë i matur, por ai që rrëmbehet me lehtësi vë në dukje marrëzinë e tij.

Den langmodige har megen Forstand; men den, som er hastig i Sindet, forraader Daarskab.

30 Një zemër e shëndoshë është jetë për trupin, por lakmia është krimbi brejtës i kockave.

Et blidt Hjerte er Liv for Legemet; men Hidsighed er Raaddenhed for Benene,

31 Kush shtyp të varfërin fyen rëndë atë që e ka bërë, por ai që ka mëshirë për nevojtarin e nderon atë.

Hvo som fortrykker den ringe, forhaaner hans Skaber; men hvo som forbarmer sig over den fattige, ærer ham.

32 I pabesi përmbyset nga vetë ligësia e tij, por i drejti ka shpresë në vetë vdekjen e tij.

Den ugudelige styrtes for sin Ondskab; men den retfærdige har Fortrøstning i sin Død.

33 Dituria prehet në zemrën e atij që ka mend, por ajo që është në zemrën e budallenjve merret vesh.

I den forstandiges Hjerte hviler Visdommen; men i Daarers Indre giver den sig til Kende.

34 Drejtësia e larton një komb, por mëkati është turpi i popujve.

Retfærdighed ophøjer et Folk; men Synden er Folkenes Skændsel

35 Dashamirësia e mbretit është për shërbëtorin që vepron me urtësi, por zemërimi i tij është kundër atij që sillet me paturpësi.

Kongens Velbehag er til en klog Tjener, men hans Vrede er over den, som gør Skam.