Jobi 9

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Então Job respondeu, e disse:

2 “Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

Na verdade sei que assim é; porque como se justificaria o homem para com Deus?

3 Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

Se quizer contender com ele, nem a uma de mil coisas lhe poderá responder.

4 Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

Ele é sábio de coração, e forte de forças: quem se endureceu contra ele, e teve paz?

5 Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

Ele é o que transporta as montanhas, sem que o sintam, e o que as transtorna no seu furor.

6 Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

O que remove a terra do seu lugar, e as suas colunas estremecem.

7 Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

O que fala ao sol, e não sai, e sela as estrelas.

8 I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

O que só estende os céus, e anda sobre os altos do mar.

9 Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

O que faz a Ursa, o Orion, e o Setestrello, e as recâmaras do sul.

10 Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

O que faz coisas grandes, que se não podem esquadrinhar: e maravilhas tais que se não podem contar.

11 Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

Eis que passa por diante de mim, e não o vejo: e torna a passar perante mim, e não o sinto.

12 Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.

Eis que arrebata; quem lho fará restituir? quem lhe dirá: Que é o que fazes?

13 Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

Deus não revogará a sua ira: debaixo dele se encurvam os auxiliadores soberbos.

14 Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

Quanto menos lhe responderia eu! ou escolheria diante dele as minhas palavras!

15 Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

A quem, ainda que eu fosse justo, lhe não responderia: antes ao meu Juiz pediria misericórdia.

16 Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

Ainda que chamasse, e ele me respondesse, nem por isso creria que desse ouvidos à minha voz.

17 ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

Porque me quebranta com uma tempestade, e multiplica as minhas chagas sem causa.

18 Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

Nem me concede o respirar, antes me farta de amarguras.

19 Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?

Quanto às forças, eis que ele é o forte: e, quanto ao juízo, quem me citará com ele?

20 Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

Se eu me justificar, a minha boca me condenará: se for reto, então me declarará por perverso.

21 Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

Se for reto, não estimo a minha alma: deprezo a minha vida.

22 Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.

A coisa é esta; por isso eu digo que ele consome ao reto e ao ímpio.

23 Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

Matando o açoite de repente, então se ri da prova dos inocentes.

24 Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

A terra se entrega na mão do ímpio; ele cobre o rosto dos juízes: se não é ele, quem é logo?

25 Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

E os meus dias são mais velozes do que um correio: fugiram, e nunca viram o bem.

26 Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

Passam como navios veleiros: como águia que se lança à comida.

27 Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,

Se eu disser: Me esquecerei da minha queixa, e mudarei o meu rosto, e tomarei alento;

28 më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

Receio todas as minhas dores, porque bem sei que me não terás por inocente.

29 Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

E, sendo eu ímpio, por que trabalharei em vão?

30 Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

Ainda que me lave com água de neve, e purifique as minhas mãos com sabão,

31 ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

Ainda me submergirás no fosso, e os meus próprios vestidos me abominarão.

32 Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

Porque ele não é homem, como eu, a quem eu responda, vindo juntamente a juízo.

33 Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

Não há entre nós árbitro que ponha a mão sobre nós ambos.

34 Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

Tire ele a sua vara de cima de mim, e não me amedronte o seu terror.

35 Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.

Então falarei, e não o temerei; porque assim não estou comigo.