Jobi 6

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Y respondió Job, y dijo:

2 “Ah, sikur dhembja ime të ishte peshuar tërësisht, dhe fatkeqësia ime të vihej bashkë mbi peshoren,

¡Oh si se pesasen al justo mi queja y mi tormento, y fuesen alzadas igualmente en balanza!

3 do të ishte me siguri më e rëndë se rëra e detit! Për këtë arsye fjalët e mia nuk u përfillën.

Porque [mi tormento] pesaría más que la arena de la mar: y por tanto mis palabras son cortadas.

4 Duke qenë se shigjetat e të Plotfuqishmit janë brenda meje, shpirti im ua pi vrerin; tmerrete Perëndisë janë renditur kundër meje.

Porque las saetas del Todopoderoso están en mí, cuyo veneno bebe mi espíritu; y terrores de Dios me combaten.

5 Gomari i egër a pëllet vallë përpara barit, ose kau a buluron para forazhit të tij?

¿Por ventura gime el asno montés junto a la yerba? ¿O brama el buey junto a su pasto?

6 A hahet vallë një ushqim i amësht pa kripë, apo ka ndonjë farë shije në të bardhën e vezës?

¿Comerse ha lo desabrido sin sal? ¿o habrá gusto en la clara del huevo?

7 Shpirti im nuk pranon të prekë gjëra të tilla, ato për mua janë si një ushqim i neveritshëm.

Las cosas que mi alma no quería tocar antes, ahora por los dolores son mi comida.

8 Ah sikur të mund të kisha atë që kërkoj, dhe Perëndia të më jepte atë që shpresoj!

¡Quién me diese que viniese mi petición, y que Dios me diese lo que espero!

9 Dashtë Perëndia të më shtypë, të shtrijë dorën e tij dhe të më shkatërrojë!

¡Y que Dios quisiese quebrantarme; y que soltase su mano, y me despedazase!

10 Kam megjithatë këtë ngushëllim dhe ngazëllehem në dhembjet që nuk po më kursehen, sepse nuk i kam fshehur fjalët e të Shenjtit.

Y en esto crecería mi consolación, si me asase con dolor sin tener misericordia: no que haya contradicho las palabras del Santo.

11 Cila është forca ime që ende të mund të shpresoj, dhe cili është fundi im që të mund ta zgjas jetën time?

¿Qué es mi fortaleza, para esperar aun? ¿Y qué es mi fin, para dilatar mi vida?

12 Forca ime a është vallë ajo e gurëve, ose mishi im është prej bronzi?

¿Mi fortaleza, es la de las piedras? ¿o mi carne, es de acero?

13 A s’jam fare pa ndihmë në veten time, dhe a nuk është larguar nga unë dituria?

¿No me ayudo cuánto puedo? ¿y con todo eso el poder me falta del todo?

14 Për atë që është i pikëlluar, miku duhet të tregojë dhembshuri, edhe në qoftë se ai braktis frikën e të Plotfuqishmit.

El atribulado es consolado de su compañero: mas el temor del Omnipotente es dejado.

15 Por vëllezërit e mi më kanë zhgënjyer si një përrua, si ujërat e përrenjve që zhduken.

Mis hermanos me han mentido como arroyo; pasáronse como las riberas impetuosas,

16 Ato turbullohen për shkak të akullit dhe në to fshihet bora,

Que están escondidas por la helada, y encubiertas con nieve,

17 por gjatë stinës së nxehtë ato zhduken; me vapën e verës ato nuk duken më në vendin e tyre.

Que al tiempo del calor son deshechas; y en calentándose, desaparecen de su lugar.

18 Ato gjarpërojnë në shtigjet e shtretërve të tyre; futen në shketëtirë dhe mbarojnë.

Apártanse de las sendas de su camino, suben en vano, y se pierden.

19 Karvanet e Temas i kërkojnë me kujdes, udhëtarët e Shebës kanë shpresa tek ata,

Miráron las los caminantes de Temán, los caminantes de Sabá esperaron en ellas:

20 por ata mbeten të zhgënjyer megjithë shpresat e tyre; kur arrijnë aty mbeten të hutuar.

Mas fueron avergonzados por su esperanza; porque vinieron hasta ellas, y se hallaron confusos.

21 Tani për mua ju jeni e njëjta gjë, shikoni tronditjen time të thellë dhe keni frikë.

Ahora ciertamente vosotros sois como ellas: que habéis visto el tormento, y teméis.

22 A ju kam thënë vallë: “Më jepni diçka” o “më bëni një dhuratë nga pasuria juaj”,

¿Héos dicho: Traédme, y de vuestro trabajo pagád por mí,

23 ose “liromëni nga duart e armikut”, ose “më shpengoni nga duart e personave që përdorin dhunën”?

Y librádme de mano del angustiador, y redimídme del poder de los violentos?

24 Më udhëzoni, dhe do të hesht; më bëni të kuptoj ku kam gabuar.

Enseñádme, y yo callaré; y hacédme entender en que he errado.

25 Sa të frytshme janë fjalët e drejta! Por çfarë provojnë argumentet tuaja?

¡Cuán fuertes son las palabras de rectitud! ¿y qué reprende, el que reprende de vosotros?

26 Mos keni ndërmend vallë të qortoni ashpër fjalët e mia dhe fjalimet e një të dëshpëruari, që janë si era?

¿No estáis pensando las palabras para reprender; y echáis al viento palabras perdidas?

27 Ju do të hidhnit në short edhe një jetim dhe do të hapnit një gropë për mikun tuaj.

También os arrojáis sobre el huérfano; y hacéis hoyo delante de vuestro amigo.

28 Por tani pranoni të më shikoni, sepse nuk do të gënjej para jush.

Ahora pues, si queréis, mirád en mí: y ved si mentiré delante de vosotros.

29 Ndërroni mendim, ju lutem, që të mos bëhet padrejtësi! Po, ndërroni mendim, sepse bëhet fjalë për drejtësinë time.

Tornád ahora, y no haya iniquidad; y volvéd aun a mirar por mi justicia en esto:

30 A ka vallë paudhësi në gjuhën time apo qiellza ime nuk i dallon më ligësitë?”.

Si hay iniquidad en mi lengua: o si mi paladar no entiende los tormentos.