Jobi 5

1 “Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t’i drejtohesh?

Ahora pues da voces, si habrá quien te responda; y si habrá alguno de los santos a quien mires.

2 Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

Es cierto que al insensato la ira le mata; y al codicioso consume la envidia.

3 E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

Yo he visto al necio que echaba raíces, y en la misma hora maldije su habitación.

4 Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t’i mbrojë.

Sus hijos serán lejos de la salud, y en la puerta serán quebrantados, y no habrá quien los libre.

5 I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

Hambrientos comerán su segada, y la sacarán de entre las espinas; y sedientos beberán su hacienda.

6 Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

Porque la pena no sale del polvo, ni la molestia reverdece de la tierra.

7 por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t’u ngjitur lart.

Antes como las centellas se levantan para volar por el aire, así el hombre nace para la aflicción.

8 Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t’i besoja çështjen time,

Ciertamente yo buscaría a Dios, y depositaría en él mis negocios;

9 atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

El cual hace grandes cosas, que no hay quien las comprenda; y maravillas que no tienen cuento:

10 që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

Que da la lluvia sobre la haz de la tierra, y envía las aguas sobre las haces de las plazas:

11 që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

Que pone los humildes en altura, y los enlutados son levantados a salud:

12 I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

Que frustra los pensamientos de los astutos, para que sus manos no hagan nada:

13 i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

Que prende a los sabios en su astucia, y el consejo de los perversos es entontecido.

14 Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

De día se topan con tinieblas, y en mitad del día andan a tiento, como en noche.

15 por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

Y libra de la espada al pobre, de la boca de los impíos, y de la mano violenta.

16 Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

Que es esperanza al menesteroso, y la iniquidad cerró su boca.

17 Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

He aquí, que bienaventurado es el hombre a quien Dios castiga: por tanto no menosprecies la corrección del Todopoderoso.

18 sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

Porque él es el que hace la llaga, y él que la ligará: el hiere, y sus manos curan.

19 Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

En seis tribulaciones te librará, y en la séptima no te tocará el mal.

20 Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

En la hambre te redimirá de la muerte, y en la guerra, de las manos de la espada.

21 Do t’i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

Del azote de la lengua serás encubierto: ni temerás de la destrucción, cuando viniere.

22 Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

De la destrucción y de la hambre te reirás, y no temerás de las bestias del campo.

23 sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

Y aun con las piedras del campo tendrás tu concierto, y las bestias del campo te serán pacíficas.

24 Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

Y sabrás que hay paz en tu tienda; y visitarás tu morada, y no pecarás.

25 Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

Y entenderás que tu simiente es mucha; y tus pimpollos, como la yerba de la tierra.

26 Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

Y vendrás en la vejez a la sepultura, como el montón de trigo que se coge a su tiempo.

27 Ja ç’kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito”.

He aquí lo que hemos inquirido, lo cual es así: óyelo, y tú sabe para ti.