Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Víš-li, kterého času rodí kamsíkové, a laň ku porodu pracující spatřil-lis?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Máš-li v počtu měsíce, kteréž vyplňují? Znáš-li, pravím, čas porodu jejich?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Jak se kladou, plod svůj utiskají, a s bolestí ho pozbývají?

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Jak se zmocňují mladí jejich, i odchovávají picí polní, a vycházejíce, nenavracují se k nim?

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Kdo propustil zvěř, aby byla svobodná? A řemení divokého osla kdo rozvázal?

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

Jemuž jsem dal pustinu místo domu jeho, a místo příbytku jeho zemi slatinnou.

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Posmívá se hluku městskému, a na křikání toho, kdož by jej honil, nic nedbá.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

To, což nachází v horách, jest pastva jeho; nebo toliko zeliny hledá.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Svolí-liž jednorožec, aby tobě sloužil, a u jeslí tvých aby nocoval?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Připřáhneš-liž provazem jednorožce k orání? Bude-liž vláčeti brázdy za tebou?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Zdaž se na něj ubezpečíš, proto že jest veliká síla jeho, a poručíš jemu svou práci?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Zdaž se jemu dověříš, že sveze semeno tvé, a na humno tvé shromáždí?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Ty-lis dal pávům křídlo pěkné, aneb péro čápu neb pstrosu?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

A že opouští na zemi vejce svá, ačkoli je v prachu osedí,

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

Nic nemysle, že by je noha potlačiti, aneb zvěř polní pošlapati mohla?

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Tak se zatvrzuje k mladým svým, jako by jich neměl; jako by neužitečná byla práce jeho, tak jest bez starosti.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Nebo nedal jemu Bůh moudrosti, aniž mu udělil rozumnosti.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Časem svým zhůru se vznášeje, posmívá se koni i jezdci jeho.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Zdaž ty dáti můžeš koni sílu? Ty-li ozdobíš šíji jeho řehtáním?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Zdali jej zastrašíš jako kobylku? Anobrž frkání chřípí jeho strašlivé jest.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Kopá důl, a pléše v síle své, vycházeje vstříc i zbroji.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Směje se strachu, aniž se leká, aniž ustupuje zpátkem před ostrostí meče,

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Ač i toul na něm chřestí, a blyští se dřevce a kopí.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

S hřmotem a s hněvem kopá zemi, aniž pokojně stojí k zvuku trouby.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Anobrž k zvuku trouby řehce, a zdaleka cítí boj, hluk knížat a prokřikování.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Zdali podlé rozumu tvého létá jestřáb, roztahuje křídla svá na poledne?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Zdali k rozkazu tvému zhůru se vznáší orlice, a vysoko se hnízdí?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Na skále přebývá, přebývá na špičaté skále jako na hradě,

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Odkudž hledá pokrmu, kterýž z daleka očima svýma spatřuje.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Ano i mladí její střebí krev, a kde těla mrtvá, tu i ona jest.