Jobi 27

1 Jobi e mori fjalën përsëri dhe tha:

And Job addeth to lift up his simile, and saith: —

2 “Ashtu si rron Perëndia që më ka hequr të drejtën time dhe i Plotfuqishmi që më ka hidhëruar shpirtin,

God liveth! He turned aside my judgment, And the Mighty — He made my soul bitter.

3 deri sa të ketë një frymë jete tek unë dhe të jetë fryma e Perëndisë në flegrat e hundës sime,

For all the while my breath [is] in me, And the spirit of God in my nostrils.

4 buzët e mia nuk do të thonë asnjë ligësi, as gjuha ime nuk ka për të shqiptuar asnjë gjë të rreme.

My lips do not speak perverseness, And my tongue doth not utter deceit.

5 Nuk do të pranoj që ju keni të drejtë; deri në regëtimat e fundit nuk do të heq dorë nga ndershmëria ime.

Pollution to me — if I justify you, Till I expire I turn not aside mine integrity from me.

6 Do të qëndroj i patundur në drejtësinë time, pa bërë lëshime; zemra nuk më qorton asnjë nga ditët e mia.

On my righteousness I have laid hold, And I do not let it go, My heart doth not reproach me while I live.

7 Armiku im qoftë si njeriu i keq, dhe ai që ngrihet kundër meje ashtu si njeriu i padrejtë.

As the wicked is my enemy, And my withstander as the perverse.

8 Çfarë shprese mund të ketë në fakt i pabesi, edhe sikur të arrijë të sigurojë fitime, kur Perëndia i heq jetën?

For what [is] the hope of the profane, When He doth cut off? When God doth cast off his soul?

9 A do ta dëgjojë Perëndia britmën e tij, kur mbi të do të bjerë fatkeqësia?

His cry doth God hear, When distress cometh on him?

10 A do t’i vërë kënaqësitë e tij vallë tek i Plotfuqishmi dhe do të kërkojë ndihmën e Perëndisë në çdo kohë?

On the Mighty doth he delight himself? Call God at all times?

11 Do t’ju jap mësime mbi fuqinë e Perëndisë, nuk do t’ju fsheh qëllimet e të Plotfuqishmit.

I shew you by the hand of God, That which [is] with the Mighty I hide not.

12 Por ju të gjithë i keni vënë re këto gjëra, pse, pra, silleni në mënyrë kaq të kotë?

Lo, ye — all of you — have seen, And why [is] this — ye are altogether vain?

13 Ky është fati që Perëndia i rezervon njeriut të keq, trashëgimia që njerëzit që përdorin dhunën marrin nga i Plotfuqishmi.

This [is] the portion of wicked man with God, And the inheritance of terrible ones From the Mighty they receive.

14 Në rast se ka një numër të madh bijsh, këta i destinohen shpatës, dhe trashëgimtarët e tij nuk do të kenë bukë për t’u ngopur.

If his sons multiply — for them [is] a sword. And his offspring [are] not satisfied [with] bread.

15 Ata që do të mbijetojnë pas tij do të varrosen nga vdekja dhe të vejat e tyre nuk do të qajnë.

His remnant in death are buried, And his widows do not weep.

16 Në rast se grumbullon argjend si pluhur dhe mbledh rrobe si baltë,

If he heap up as dust silver, And as clay prepare clothing,

17 ai i grumbullon, por do t’i veshë i drejti, dhe argjendin do ta ndajë i pafajmi.

He prepareth — and the righteous putteth [it] on, And the silver the innocent doth apportion.

18 Ai ndërton shtëpinë e tij si një mole, si një kasolle që e ka bërë një rojtar.

He hath built as a moth his house, And as a booth a watchman hath made.

19 I pasuri bie në shtrat, por nuk do të bashkohet me njerëzit e tij; hap sytë dhe nuk është më.

Rich he lieth down, and he is not gathered, His eyes he hath opened, and he is not.

20 Tmerri e kap në befasi si ujërat; në mes të natës një furtunë e rrëmben tinëzisht.

Overtake him as waters do terrors, By night stolen him away hath a whirlwind.

21 Era e lindjes e merr me vete dhe ai ikën, e fshin nga vendi i tij si një vorbull.

Take him up doth an east wind, and he goeth, And it frighteneth him from his place,

22 Ajo sulet kundër tij pa mëshirë, ndërsa ai kërkon në mënyrë të dëshpëruar të shpëtojë nga ajo dorë,

And it casteth at him, and doth not spare, From its hand he diligently fleeth.

23 njerëzia duartroket në mënyrë tallëse për të dhe fërshëllen kundër tij nga vendi ku ndodhet”.

It clappeth at him its hands, And it hisseth at him from his place.