Jakobit 3
1 Vëllezër të mi, mos u bëni shumë mësues, duke ditur se do të kemi një gjykim më të ashpër,
Toronoo nggare! Atahori hetar rae ranori atahori mamahereꞌ ra. Naa malole! Te misinedꞌa, dei fo Lamatualain paresaꞌ lutu-leloꞌ atahori mana ranori atahori mamahereꞌ ra. De nda sudꞌiꞌ a se bole nanori sa.
2 sepse të gjithë gabojmë në shumë gjëra. Në qoftë se dikush nuk gabon në të folur, është njeri i përsosur, dhe është gjithashtu i aftë t’i vërë fre gjithë trupit.
Basa nggita olaꞌ sala mataꞌ-mataꞌ. Te atahori mana naꞌatataaꞌ nala bafa-maan, fo nda seredꞌedꞌedꞌe sa, ana nauli nahine basa masodꞌan.
3 Ja, u vëmë fre në gojë kuajve, që të na binden, dhe ta drejtojmë kështu gjithë trupin e tyre.
Conto onaꞌ ndara. Hita bisa lea ndara monaeꞌ suet na fo talalao e tungga hita hihiin.
4 Ja, edhe anijet, edhe pse janë shumë të mëdha dhe shtyhen nga erëra të forta, drejtohen nga një timon shumë i vogël, atje ku do timonieri.
Conto esa fai, ofai a. Anin monaeꞌ fuu naꞌamiminaꞌ ofai a tungga hihiin. Te uli anaꞌ o bisa tao ofai a dꞌalan tungga mana toꞌu uli a hihiin.
5 Kështu edhe gjuha është një gjymtyrë e vogël, por mbahet me të madh. Ja, një zjarr i vogël ç’pyll të madh djeg!
Hita bꞌafan o onaꞌ naa boe. Bafaꞌ a anadikiꞌ te tataon seli tebꞌe! Naa onaꞌ ai mbilaꞌ mbei lalangge nabasaꞌ lasi.
6 Edhe gjuha është një zjarr, një botë paudhësie; ajo është vendosur midis gjymtyrëve tona, gjuha e fëlliq gjithë trupin, ndez ecjen e natyrës dhe ndizet nga Gehena. (Geenna g1067)
Bafaꞌ o, onaꞌ ai mbilaꞌ boe. Hita bisa pake bafa tara fo talutu dalaꞌ naeꞌ. Bafa tara bisa tao nalutu masodꞌa tara. Deꞌulakaꞌ hetar sia raefafoꞌ ia, kalua mia atahori bafan. Nitu ra malangga monaen o pake atahori bafan fo nalalao eni ue-tataon. (Geenna g1067)
7 Sepse çdo lloj bishash, shpendësh, zvaranikësh e kafshësh të detit mund të zbuten dhe janë zbutur nga natyra njerëzore,
Atahori ramamau rita banda fui mata-mataꞌ, banda mananodoꞌ, mbuiꞌ ma uꞌu sia tasi.
8 kurse gjuhën asnjë nga njerëzit s’mund ta zbusë; është një e keqe e papërmbajtshme, plot me helm vdekjeprurës.
Te nda feꞌe hambu atahori esa namamau nala bafan sa. Te bafaꞌ a, bꞌua deꞌulakaꞌ susa neneneuliꞌ. Onaꞌ raso mana masoꞌ nisi ao-sisiꞌ fo tao nisa atahori.
9 Me atë ne bekojmë Perëndinë dhe Atin, dhe me të ne mallkojmë njerëzit që janë bërë sipas shëmbëllimit të Perëndisë.
No bafaꞌ esa, atahori koa-kio ma rarai-oole. Naa nda nandaa sa! Hita pake bafa tara fo koa-kio Amaꞌ Lamatualain. Ma no bafaꞌ naa boe, hita rarai-oole atahori, fo Lamatuaꞌ naꞌadadꞌiꞌ tungga mata-aon. Saa de taꞌo naa?
10 Nga e njejta gojë del bekimi dhe mallkimi. Vëllezër të mi, nuk duhet të ishte kështu.
11 Mos vallë burimi nxjerr nga e njejta vrimë ujë të ëmbël e të hidhur?
Onaꞌ oemataꞌ sa, nda bisa nandali oe minaꞌ no oe masiꞌ lao esaꞌ sa.
12 A mundet të prodhojë fiku ullinj, ose hardhia fiq? Kështu asnjë burim nuk mund të japë ujë të kripur dhe të ëmbël.
Esa fai, ndaꞌe huuꞌ a nda bisa nabꞌoa dafalandu sa. Ma mbelaꞌ nda nabꞌoa bꞌoa anggor sa, to? Te hau a nabꞌoa tungga mata-aon. Onaꞌ hita nda bisa ndui oe minaꞌ mia lifu oe masiꞌ sa.
13 Kush është ndër ju i urtë dhe i ditur? Le të tregojë me sjellje të bukur veprat e tij me zemërbutësi të urtësisë.
Atahori dudꞌuꞌa malole ma nahine dalaꞌ tungga Lamatuaꞌ hihiin, nda bꞌole koa-bꞌoꞌu aon sa. Te ana bubꞌuluꞌ mahineꞌ naa mia Lamatuaꞌ. Hela fo natudꞌu mahinen, nendiꞌ masodꞌa ndoos na.
14 Por në qoftë se ne zemrën tuaj keni smirë të hidhur dhe grindje, mos u mbani me të madh dhe mos gënjeni kundër së vërtetës.
Mete ma ralam mera fo akaꞌ, muꞌututudꞌaꞌ atahori ra, na, Afiꞌ oro-ara mae, ho atahori dudꞌuꞌa maloleꞌ. Naa onaꞌ ho mana peko-lelekoꞌ. Te nesodꞌa taꞌo naa, naa nda naran ‘dudꞌuꞌa maloleꞌ’ sa. Naa, nda onda mia Lamatualain sa, te laoꞌ mia raefafoꞌ. Naa, nandaa neu atahori mana nda fee masodꞌa nara neu Lamatuaꞌ sa. Naa tungga nitu ra dꞌalan.
15 Kjo nuk është dituri që zbret nga lart, por është tokësore, shtazore, djallëzore.
16 Sepse atje ku ka smirë dhe grindje, atje ka trazirë dhe gjithfarë veprash të këqija,
Te mete ma hambu rala meraꞌ ma netofa-nehuuꞌ, na, hambu nemue-anggiꞌ, ma atahori tao deꞌulakaꞌ mataꞌ-mataꞌ.
17 Kurse dituria që vjen nga lart, më së pari është e pastër, pastaj pajtuese, e butë, e bindur, plot mëshirë dhe fryte të mira, e paanshme dhe jo hipokrite.
Te dudꞌuꞌa maloleꞌ mana onda mia Lamatuaꞌ naa, taꞌo ia: Fefeun ana tao nggita tasodꞌa meumareꞌ. Basa ma hita nda hii netofa sa, hita hii taloe ao tara, taꞌatataaꞌ ma neneeꞌ a. Nenendin tao rala tara malole, hii tulu-fali atahori, nda to heheliꞌ a esa sa, ma nda dea-mata to atahori laen ra sa.
18 Dhe fryti i drejtësisë mbillet në paqe për ata që bëjnë paqen.
Ma atahori mana natudꞌu dꞌala dꞌame nenendin maloleꞌ boe. Naa onaꞌ atahori sela fini, de dodꞌoo ma hambu mbule-bꞌoa maloleꞌ.
