2 i Samuelit 22
1 Davidi i drejtoi Zotit fjalët e këtij kantiku ditën që Zoti e çliroi nga duart e të gjithë armiqve të tij dhe nga dora e Saulit. Ai tha:
Daudi nĩainĩire Jehova na ciugo cia rwĩmbo rũrũ rĩrĩa Jehova aamũhonokirie kuuma guoko-inĩ gwa thũ ciake ciothe na kuuma guoko-inĩ gwa Saũlũ.
2 “Zoti është fortesa ime, kalaja ime dhe çlirimtari im,
Akiuga atĩrĩ:
3 Perëndia im, shkëmbi në të cilin strehohem, mburoja ime, fuqia e shpëtimit tim, strehimi im i lartë, streha ime. O shpëtimtari im, ti më shpëton nga dhuna!
Ngai wakwa nĩwe rwaro rwakwa rwa ihiga, na nĩwe rĩũrĩro rĩakwa,
4 Unë i kërkoj ndihmë Zotit që meriton të lavdërohet, dhe kështu më shpëtoi nga duart e armiqve të mi.
Ngayagĩra Jehova, ũrĩa wagĩrĩire kũgoocagwo,
5 Valët e vdekjes më kishin rrethuar dhe përrenjtë e shkatërrimit më kishin tmerruar.
“Ndiihũ cia gĩkuũ nĩciathiũrũrũkĩirie;
Mĩhĩndo ya mbĩrĩra ĩgĩĩthiororokeria; (Sheol h7585)
7 Në ankthin tim i kërkova ndihmë Zotit dhe i klitha Perëndisë tim. Ai e dëgjoi zërin tim nga tempulli ku ndodhej dhe klithma ime arriti në veshët e tij.
Mĩnyamaro-inĩ yakwa ndakaĩire Jehova;
8 Atëherë toka u trondit dhe u drodh, themelet e qiejve u lëkundën dhe u shkundën, sepse ai ishte tërë zemërim.
“Thĩ ĩkĩinaina na ĩgĩthingitha;
9 Një tym ngjitej nga fejzat e hundës së tij dhe një zjarr përvëlues i dilte nga goja; prej tij dilnin thëngjij.
Ndogo ĩkiuma maniũrũ-inĩ make ĩkĩambata na igũrũ;
10 Ai i uli qiejtë dhe zbriti me një mjegull të dendur poshtë këmbëve të tij.
Aahingũrire igũrũ agĩikũrũka thĩ;
11 Ai rrinte kaluar mbi një kerubin, fluturonte dhe dukej mbi flatrat e erës.
Ombũkire akuuĩtwo nĩ ikerubi;
12 Si shatorre rreth vetes kishte vënë terrin, errësirën e ujërave dhe retë e dendura të qiellit.
Ehumbĩrire na nduma,
13 Nga shkëlqimi që i priste dilnin thëngjij.
Kuuma ũkengi ũrĩa warĩ harĩ we,
14 Zoti gjëmoi në qiejt dhe Më i Larti bëri të dëgjohet zëri i tij.
Jehova akĩruruma arĩ kũu igũrũ;
15 Hodhi shigjeta dhe shpërndau armiqtë, hodhi shigjetat e tij dhe i shpërndau.
Aikirie mĩguĩ, akĩharagania thũ,
16 Atëherë doli shtrati i detit dhe themelet e botës u zbuluan, me qortimin e Zotit, me erën që shfrynë, fejzat e hundës së tij.
Hĩndĩ ĩyo mĩkuru ya iria ĩkĩonekana,
17 Ai nga lart shtriu dorën dhe më kapi, më nxori nga ujërat e mëdha.
“Agĩtambũrũkia guoko gwake kuuma o kũu igũrũ akĩnyiita;
18 Më çliroi nga armiku im i fuqishëm dhe nga ata që më urrenin, sepse ishin më të fortë se unë
Andeithũrire thũ yakwa ĩrĩ hinya,
19 Ata ishin ngritur kundër meje ditën e mjerimit tim, por Zoti qe përkrahësi im,
Maanjĩhotoreire mũthenya ũrĩa ndaarĩ na mũtino,
20 ai më çoi larg tyre; ai më shpëtoi sepse i pëlqej.
Andutire na nja akĩndwara handũ haariĩ,
21 Zoti më ka shpërblyer simbas së drejtës sime dhe më ka dhënë simbas pastërtisë së duarve të mia,
“Jehova anjĩkĩire maũndũ kũringana na ũthingu wakwa,
22 sepse kam ndjekur rrugët e Zotit dhe nuk jam larguar pabesisht nga Perëndia im.
Nĩgũkorwo nĩnũmĩtie njĩra cia Jehova;
23 Sepse kam mbajtur para vetes të gjitha ligjet e tij dhe nuk jam larguar nga statutet e tij.
Mawatho make mothe marĩ mbere yakwa;
24 Kam qenë i ndershëm me të dhe i jam ruajtur paudhësisë.
Ngoretwo itarĩ na ũcuuke ndĩ mbere yake,
25 Prandaj Zoti më ka dhënë simbas së drejtës sime, simbas pastërtisë sime përpara syve të tij.
Jehova andĩhĩte kũringana na ũthingu wakwa,
26 Ti tregohesh i mëshirshëm me njeriun e përshpirtshëm dhe i drejtë me njeriun e drejtë;
“Ũrĩ mwĩhokeku harĩ arĩa makwĩhokete,
27 ti tregohesh i pastër me njeriun e pastër dhe dinak me njeriun e çoroditur.
kũrĩ ũrĩa wĩtheragia wĩonanagia ũrĩ mũtheru,
28 Ti shpëton njerëzit e hidhëruar, por shikimi yt ndalet mbi kryelartët për t’i ulur.
Wee ũhonokagia andũ arĩa enyiihia,
29 Po, ti je drita ime, o Zot; Zoti ndriçon terrin tim.
Wee Jehova, nĩwe tawa wakwa,
30 Me ty mund të sulmoj një grup, me Perëndinë tim mund të kapërcej një mur.
Ndĩ na ũteithio waku no hote gũtharĩkĩra mbũtũ ya ita;
31 Rruga e Zotit është e përsosur; fjala e Zotit është purifikuar me zjarrin. Ai është mburoja e të gjithë atyre që kanë shpresë tek ai.
“Mũrungu-rĩ, njĩra ciake nĩnginyanĩru;
32 Në fakt kush është Perëndi përveç Zotit? Dhe kush është Kalaja përveç Perëndisë tonë?
Nĩ ũndũ-rĩ, nũũ Mũrungu tiga Jehova?
33 Zoti është kalaja ime e fuqishme, ai e bën të përsosur rrugën time.
Nĩ Mũrungu ũũhotoraga hinya na ũhoti,
34 Ai i bën këmbët e mia si ato të drerit dhe më bën të mbahem mirë në vendet e mia të larta.
Atũmaga magũrũ makwa matengʼere o ta ma thwariga;
35 Ai i mëson duart e mia për betejë dhe krahët e mia mund të tendosin një hark prej bronzi.
We nĩwe wonagia moko makwa mũrũĩre wa mbaara;
36 Ti më ke dhënë edhe mburojën e shpëtimit tënd dhe mirësia jote më ka bërë të madh.
Ũũheaga ngo yaku ya ũhootani;
37 Ti i ke zgjedhur hapat e mia dhe këmbët e mia nuk kanë ngurruar në këtë rast.
Ũnjaramagĩria njĩra ya kũrĩa thiiagĩra,
38 Unë i kam ndjekur armiqtë e mi dhe i kam shkatërruar, nuk jam kthyer prapa para se t’i shfarosja.
“Ndaingatithirie thũ ciakwa na ngĩcihehenja;
39 I kam shkatërruar dhe shtypur, dhe ata nuk kanë mundur më të ngrihen kundër meje; ata kanë rënë nën këmbët e mia.
Ndacihehenjire biũ, ikĩremwo nĩ gũũkĩra,
40 Ti më ke dhënë forcë në betejë, dhe bëre që të më përulen ata që ngriheshin kundër meje;
Wee ũũheaga hinya wa kũrũa mbaara,
41 bëre që të më kthenin kurrizin armiqtë e mi përpara meje, dhe unë zhduka ata që më urrenin.
Watũmire thũ ciakwa ihũndũke ciũre,
42 Ata shikuan, por nuk pati njeri që t’i shpëtonte; i klithën Zotit, por ai nuk iu përgjigj atyre.
Maakaire mateithio, no hatiarĩ na wa kũmahonokia,
43 Unë i thërmova si pluhuri i tokës, i copëtova dhe i shkela si balta e rrugëve.
Ndaamahũũrire makĩhaana ta rũkũngũ rũhinyu rwa thĩ;
44 Ti më ke çliruar nga mosmarrëveshjet e popullit tim, më ke ruajtur si udhëheqës i kombeve; një popull që nuk e njihja më ka shërbyer.
“Nĩũũhonoketie ngaaga gũtharĩkĩrwo nĩ andũ akwa;
45 Bijtë e të huajve më nënshtrohen mua; sa më dëgjojnë, më binden.
andũ a kũngĩ mokaga kũrĩ niĩ menyiihĩtie;
46 Bijtë e të huajve kanë humbur guximin, kanë dalë duke u dridhur nga fortesat e tyre.
Othe makuuaga ngoro;
47 Rroftë Zoti! Qoftë e bekuar Fortesa ime! U lartësoftë në qiell Perëndia, Fortesa e shpëtimit tim!
“Jehova atũũraga muoyo! O we Rwaro rwakwa rwa Ihiga arogoocwo!
48 Éshtë Perëndia që hakmerret për mua, që më nënshtron popujt,
We nĩwe Mũrungu ũrĩa ũndĩhagĩria,
49 dhe më liron nga armiqtë e mi. Ti më larton mbi ata që ngrihen kundër meje dhe më çliron nga njeriu i furishëm.
nĩwe ũũhonokagia kuuma kũrĩ thũ ciakwa.
50 Prandaj, o Zot, do të të kremtoj midis kombeve dhe do të këndojë lavdinë e emrit tënd.
Nĩ ũndũ ũcio, Wee Jehova, nĩndĩkũgoocaga ndĩ gatagatĩ ka ndũrĩrĩ,
51 Lirime të mëdha i siguron mbretit të tij, sillet dashamirës me të vajosurin, me Davidin dhe me pasardhësit e tij përjetë”.
Aheaga mũthamaki wake ũhootani mũnene;
