Definition:
φονεύω (φονεύς), [in LXX chiefly for רָצַח;] to kill, murder. absol, Mat.5:21, Jas.4:2; μὴ (οὐ) φονεύσῃς (-εις), Mat.5:21 19:18, Mrk.10:19, Luk.18:20, Rom.13:9, Jas.2:11 (all from Exo.20:13-14); with accusative, Mat.23:31, 35, Jas.5:6. (AS)