Римлиқларға 14
1 Етиқати аҗизларни қобул қилиңлар, лекин улар билән пикирдә талаш-тартиш қилмаңлар.
HIM that is weak in faith take by the hand, and enter not into niceties of disputes.
2 Бириси һәр қандақ йемәкликни йейишкә болидиғиниға ишиниду; лекин йәнә етиқати аҗиз бириси пәқәт көктатларнила йәйду.
One man indeed thinketh he may eat all meats; another, who is weak, eateth vegetables.
3 Һәр қандақ йемәкликләрни йәйдиған киши йемәйдиған кишини кәмситмисун; һәмдә [бәзи нәрсини] йемәйдиған киши һәр қандақ йемәкликләрни йәйдиған киши үстидин һөкүм қилмисун. Чүнки Худа уни қобул қилған.
Let not him that eateth despise him that eateth not, and let not him that eateth not judge him that eateth; for God hath accepted him.
4 Башқа бирисиниң хизмәткари үстидин һөкүм қилғучи сән ким едиң? Хизмәткарниң тик туруши яки жиқилип кетишигә пәқәтла өз ғоҗайини мәсъулдур. Һәмдә [шу хизмәткарму] тик туридиған қилиниду — чүнки [хуҗайини] Рәб уни тик турғузушқа қадирдур.
Who art thou that judgest another man’s servant? To his own master he standeth or falleth; but he shall be established: for God is able to establish him.
5 Мәлум бириси мәлум бир күнни йәнә бир күндин үстүн көриду, йәнә бириси һәммә күнни охшаш дәп қарайду. Һәр ким өзиниң көзқаришиға толуқ ишәши болсун.
One man judgeth one day different from another day: another judgeth every day alike. Let every man be fully persuaded in his own mind.
6 Мәлум күнни қәдирләйдиған киши буниң билән Рәббиниң һөрмитидә уни қәдирләйду. Бир нәрсини йәйдиған кишиму Рәббиниң һөрмитидә йәйду, чүнки у өз рисқи үчүн Худаға тәшәккүр ейтиду. Мәлум нәрсини йемәйдиған киши йемәйдиғанлиғи билән өзиниң Рәббиниң һөрмитидә йемәйду, уму шундақла Худаға тәшәккүр ейтиду.
He that observeth a day, to the Lord he observeth it; and he that observeth not a day, to the Lord he doth not observe it. He that eateth, to the Lord he eateth, for he giveth thanks to God; and he that eateth not, to the Lord he eateth not, and giveth thanks to God.
7 Чүнки һеч қайсимиз өзимиз үчүн яшимаймиз вә һеч қайсимиз өзимиз үчүн өлмәймиз;
For no one of us liveth to himself, and no one dieth to himself.
8 Бәлки әгәр яшисақ, Рәббимиз үчүн яшаймиз; өлсәк, Рәббимиз үчүн өлимиз. Шуниң үчүн яшисақму, өлсәкму Рәббимизгә мәнсуптурмиз.
For whether we live, to the Lord we live, and whether we die, to the Lord we die; whether therefore we live, or whether we die, we are the Lord’s.
9 Чүнки Мәсиһниң өлүши вә тирилиши дәл шу мәхсәт билән болдики, Униң өлүкләрниң һәм тирикләрниң Рәбби болуши үчүндур.
For to this end Christ both died, and rose again, and revived, that he might be the Lord both of the dead and of the living.
10 Ундақта, сән немә үчүн қериндишиң үстидин һөкүм қилисән? Яки немә үчүн қериндишиңни мәнситмәйсән? Чүнки һәммимиз Худаниң сорақ тәхти алдида туришимиз керәк болиду.
But thou, why judgest thou thy brother? And thou, why dost thou disparage thy brother? for we must all appear before the judgment-seat of Christ.
11 Чүнки [муқәддәс язмиларда] ейтилғинидәк: — «Пәрвәрдигар дәйдуки: — Өз һаятим билән қәсәм ичимәнки, Маңа барлиқ тизлар пүкүлиду, Барлиқ тиллар Мени етирап қилип мәдһийә оқуйду».
For it is written, “As I live, saith the Lord, every knee shall bow to me, and every tongue shall make confession to God.”
12 Шуңа, һәр биримиз Худа алдида өзимиз тоғрилиқ һесап беримиз.
Assuredly then every one of us shall give an account of himself to God.
13 Шуниң үчүн, бир-биримизниң үстидин һөкүм қилғучи иккинчи бири болмайли. Буниң орниға шундақ һөкүм-қарарға келиңларки, һәр қандақ қериндашқа гунаға жиқитидиған бир нәрсини яки қапқанни қоймаслиқ керәк.
Let us therefore no more judge one another; but judge this rather, that no one put a stumbling-block or offence before his brother.
14 Рәббимиз Әйсада болғанлиғимдин шуниңға қәтъий ишәндүрүлүп билимәнки, һәр қандақ нәрсә өзлигидин һарам әмәстур; лекин бир нәрсини һарам дәп қариған киши үчүн, у униңға һарамдур.
I know, and am convinced by the Lord Jesus, that there is nothing unclean of itself; but to him who thinketh any thing to be unclean, to him it is unclean.
15 Әгәр йемәклигиң түпәйлидин қериндишиңни азапқа қойған болсаң, меһир-муһәббәт йолида маңмиған болисән. Мәсиһ униң үчүн Өз җенини пида қилип өлгән, бу [қериндишиңни] йемәклигиң билән набут қилма!
But if by meat thy brother is grieved, thou walkest no more according to love. Do not by thy meat destroy him for whom Christ died.
16 Әнди силәр яхши дәп қариған ишларниң яман дейилишигә сәвәпчи болуп қалмаңлар.
Let not therefore food, which is good for you, give occasion of reproach.
17 Чүнки Худаниң падишалиғи йемәк-ичмәктә әмәс, бәлки Муқәддәс Роһта болған һәққанийлиқ, енақлиқ-хатирҗәмлик вә шатлиқтидур.
For the kingdom of God is not meat and drink, but righteousness, and peace, and joy in the Holy Ghost.
18 Буларда яшап Мәсиһкә хизмәт қилғучи киши Худани хурсән қилиду вә инсанларниң тәриплишигә сазавәр болиду.
For he who in these things is the servant of Christ, is acceptable to God, and approved of men.
19 Шуниң үчүн өзимизни енақлиқни илгири сүридиған вә бир-биримизниң етиқатини қуруп чиқидиған ишларға атайли.
Well then, let us earnestly pursue the things that conduce to peace, and the things which are for mutual edification.
20 Йемәкликни дәп Худаниң әҗрини набут қилмаңлар. Һәммә нәрсә дәрвәқә һалалдур; бирақ бириси йегини билән [етиқатида] путлашса, у униңға яман һесаплиниду.
For the sake of meat destroy not the work of God. All things indeed are clean; but it is an evil thing for a man to eat, giving offence.
21 Шуниң үчүн гөш йейиш, шарап ичиш, шундақла башқа һәр қандақ ишларни қилишиң қериндишиңни гунаға тейилдуридиған, азапқа қойидиған яки уни аҗизлаштуридиған болса, буларни қилмиғиниң түзүк.
It is laudable not to eat flesh, or to drink wine, nor to do any thing whereby thy brother is stumbled, or scandalized, or weakened.
22 Сениң [мәлум бир ишни қилишқа] ишәшиң барму? Әнди бу ишәш Худа билән сениң араңдики иштур. Өзи қиливатқан ишни тоғра дәп қариған, шуниңдин виҗданиму әйипкә буйрулмиған киши немидегән бәхитлик-һә!
Hast thou faith, exercise it before God within thyself. Blessed is the man who condemneth not himself in that which he alloweth.
23 Лекин [йемәкликтин] гуманлинип туруп йәнә шуни йегән киши әйипкә буйрулиду, чүнки буни ишәш билән йемигән. Ишәштин болмиған һәр қандақ иш гунадур.
But he that maketh a difference between meats, if he eat is condemned, because he doth it not by faith: for every thing which is not of faith, is sin.
