Вәһий 2
1 — Әфәсустики җамаәтниң әлчисигә мундақ язғин: «Оң қолида йәттә юлтузни тутуп, йәттә алтун чирақданниң оттурисида Маңғучи мундақ дәйду:
ఇఫిషస్థసమితే ర్దూతం ప్రతి త్వమ్ ఇదం లిఖ; యో దక్షిణకరేణ సప్త తారా ధారయతి సప్తానాం సువర్ణదీపవృక్షాణాం మధ్యే గమనాగమనే కరోతి చ తేనేదమ్ ఉచ్యతే|
2 — Сениң әҗир-әмәллириңни, тартқан җапалириңни һәм сәвир-тақитиңни, рәзил адәмләрниң қилмишлириға чидап туралмайдиғанлиғиңни, шундақла расул болмисиму өзлирини расул дәп ативалғанларни синап, уларниң ялғанчи болғанлиғини тонуғанлиғиңниму билимән.
తవ క్రియాః శ్రమః సహిష్ణుతా చ మమ గోచరాః, త్వం దుష్టాన్ సోఢుం న శక్నోషి యే చ ప్రేరితా న సన్తః స్వాన్ ప్రేరితాన్ వదన్తి త్వం తాన్ పరీక్ష్య మృషాభాషిణో విజ్ఞాతవాన్,
3 Шундақ, сениң сәвир-тақәт қиливатқанлиғиңни, Мениң намим вәҗидин җапа-мушәққәткә бәрдашлиқ бәргәнлигиңни амма еринмигәнлигиңни билимән.
అపరం త్వం తితిక్షాం విదధాసి మమ నామార్థం బహు సోఢవానసి తథాపి న పర్య్యక్లామ్యస్తదపి జానామి|
4 Лекин саңа шу бир етиразим барки, сән өзүңдики дәсләпки меһир-муһәббәттин ваз кәчтиң.
కిఞ్చ తవ విరుద్ధం మయైతత్ వక్తవ్యం యత్ తవ ప్రథమం ప్రేమ త్వయా వ్యహీయత|
5 Шуңа қайси һаләттин жиқилип чүшкәнлигиңни есиңгә елип товва қилғин, авалқи әмәлләрни қайта қилғин. Болмиса йениңға келимән вә товва қилмисаң чирақдениңни җайидин йөткиветимән.
అతః కుతః పతితో ఽసి తత్ స్మృత్వా మనః పరావర్త్త్య పూర్వ్వీయక్రియాః కురు న చేత్ త్వయా మనసి న పరివర్త్తితే ఽహం తూర్ణమ్ ఆగత్య తవ దీపవృక్షం స్వస్థానాద్ అపసారయిష్యామి|
6 Бирақ, сениң шу артуқчилиғиң барки, Мән Өзүм нәпрәтлинидиған Николас тәрәпдарлириниң қилмишлиридин сәнму нәпрәтлинисән.
తథాపి తవేష గుణో విద్యతే యత్ నీకలాయతీయలోకానాం యాః క్రియా అహమ్ ఋతీయే తాస్త్వమపి ఋతీయమే|
7 Қулиқи барлар Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини аңлисун! Ғәлибә қилғучиларни Худаниң җәннитиниң оттурисидики һаятлиқ дәриғиниң мевилиридин йейишкә муйәссәр қилимән».
యస్య శ్రోత్రం విద్యతే స సమితీః ప్రత్యుచ్యమానామ్ ఆత్మనః కథాం శృణోతు| యో జనో జయతి తస్మా అహమ్ ఈశ్వరస్యారామస్థజీవనతరోః ఫలం భోక్తుం దాస్యామి|
8 — Измирдики җамаәтниң әлчисигә мундақ язғин: — «Авалқиси вә Ахирқиси, өлгән вә Тирилгүчи мундақ дәйду:
అపరం స్ముర్ణాస్థసమితే ర్దూతం ప్రతీదం లిఖ; య ఆదిరన్తశ్చ యో మృతవాన్ పునర్జీవితవాంశ్చ తేనేదమ్ ఉచ్యతే,
9 — Сениң азап-оқубәтлириңни вә намратлиғиңни билимән (лекин сән бай!), Йәһудий әмәс туруп өзлирини Йәһудий дәвалған, Шәйтанниң бир синагоги болғанларниң төһмәтлириниму билимән.
తవ క్రియాః క్లేశో దైన్యఞ్చ మమ గోచరాః కిన్తు త్వం ధనవానసి యే చ యిహూదీయా న సన్తః శయతానస్య సమాజాః సన్తి తథాపి స్వాన్ యిహూదీయాన్ వదన్తి తేషాం నిన్దామప్యహం జానామి|
10 Алдиңда чекидиған азап-оқубәтләрдин қорқма. Мана, Иблис араңлардин бәзилириңларни синилишиңлар үчүн йеқинда зинданға ташлитиду. Силәр он күн қийнилисиләр. Таки өлгичә садиқ болғин, Мән саңа һаятлиқ таҗини кийдүримән.
త్వయా యో యః క్లేశః సోఢవ్యస్తస్మాత్ మా భైషీః పశ్య శయతానో యుష్మాకం పరీక్షార్థం కాంశ్చిత్ కారాయాం నిక్షేప్స్యతి దశ దినాని యావత్ క్లేశో యుష్మాసు వర్త్తిష్యతే చ| త్వం మృత్యుపర్య్యన్తం విశ్వాస్యో భవ తేనాహం జీవనకిరీటం తుభ్యం దాస్యామి|
11 Қулиқи барлар Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини аңлисун! Ғәлибә қилғучилар иккинчи өлүмниң зийиниға һәргиз учримайду!».
యస్య శ్రోత్రం విద్యతే స సమితీః ప్రత్యుచ్యమానామ్ ఆత్మనః కథాం శృణోతు| యో జయతి స ద్వితీయమృత్యునా న హింసిష్యతే|
12 — Пәргамумдики җамаәтниң әлчисигә мундақ язғин: — «Икки бислиқ өткүр қиличи бар Болғучи мундақ дәйду:
అపరం పర్గామస్థసమితే ర్దూతం ప్రతీదం లిఖ, యస్తీక్ష్ణం ద్విధారం ఖఙ్గం ధారయతి స ఏవ భాషతే|
13 — Мән сән олтарған йәрни, йәни Шәйтанниң тәхти болған җайни билимән. Шундақтиму, сән Мениң намимни чиң тутуп, һәтта садиқ гувачим Антипас маканиңда, йәни Шәйтан турған җайда қәтл қилинған күнләрдиму, Маңа қилған етиқатиңдин тенип кәтмидиң.
తవ క్రియా మమ గోచరాః, యత్ర శయతానస్య సింహాసనం తత్రైవ త్వం వససి తదపి జానామి| త్వం మమ నామ ధారయసి మద్భక్తేరస్వీకారస్త్వయా న కృతో మమ విశ్వాస్యసాక్షిణ ఆన్తిపాః సమయే ఽపి న కృతః| స తు యుష్మన్మధ్యే ఽఘాని యతః శయతానస్తత్రైవ నివసతి|
14 Лекин саңа шу бир нәччә етиразим барки, араңларда Балаамниң тәлимигә әгәшкәнләрдин бәзиләр болмақта — Балаам болса Балаққа Исраилларни бутқа атап қурбанлиқ қилинған гөшни йейиш вә җинсий бузуқлуқ қилишқа аздурушни үгәткән еди.
తథాపి తవ విరుద్ధం మమ కిఞ్చిద్ వక్తవ్యం యతో దేవప్రసాదాదనాయ పరదారగమనాయ చేస్రాయేలః సన్తానానాం సమ్ముఖ ఉన్మాథం స్థాపయితుం బాలాక్ యేనాశిక్ష్యత తస్య బిలియమః శిక్షావలమ్బినస్తవ కేచిత్ జనాస్తత్ర సన్తి|
15 Шуниңға охшаш, силәрниң араңларда Николас тәрәпдарлириниң тәлимини тутқанларму бар.
తథా నీకలాయతీయానాం శిక్షావలమ్బినస్తవ కేచిత్ జనా అపి సన్తి తదేవాహమ్ ఋతీయే|
16 Шуниң үчүн, товва қил! Ундақ қилмисаң, йениңға тез арида берип, ағзимдики қиличим билән шуларға һуҗум қилимән.
అతో హేతోస్త్వం మనః పరివర్త్తయ న చేదహం త్వరయా తవ సమీపముపస్థాయ మద్వక్తస్థఖఙ్గేన తైః సహ యోత్స్యామి|
17 Қулиқи барлар Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини аңлисун! Ғәлибә қилғучилар болса йошуруп қойған маннадин беримән вә һәр биригә бирдин ақ таш беримән. Таш үстидә йеңи бир исим пүтүклүк болиду, шу исимни уни қобул қилған кишидин башқа һеч ким билмәйду».
యస్య శ్రోత్రం విద్యతే స సమితీః ప్రత్యుచ్యమానామ్ ఆత్మనః కథాం శృణోతు| యో జనో జయతి తస్మా అహం గుప్తమాన్నాం భోక్తుం దాస్యామి శుభ్రప్రస్తరమపి తస్మై దాస్యామి తత్ర ప్రస్తరే నూతనం నామ లిఖితం తచ్చ గ్రహీతారం వినా నాన్యేన కేనాప్యవగమ్యతే|
18 — Тиятирадики җамаәтниң әлчисигә мундақ язғин: — «Көзлири ялқунлиған отқа вә путлири пақирақ тучқа охшайдиған Худаниң Оғли мундақ дәйду:
అపరం థుయాతీరాస్థసమితే ర్దూతం ప్రతీదం లిఖ| యస్య లోచనే వహ్నిశిఖాసదృశే చరణౌ చ సుపిత్తలసఙ్కాశౌ స ఈశ్వరపుత్రో భాషతే,
19 — Сениң әмәллириңни, меһир-муһәббитиңни, етиқатиңни, әҗир-хизмитиңни вә сәвир-тақитиңни, шундақла һазирқи әмәллириңниң авалқидин ешип чүшүватқанлиғиниму билимән.
తవ క్రియాః ప్రేమ విశ్వాసః పరిచర్య్యా సహిష్ణుతా చ మమ గోచరాః, తవ ప్రథమక్రియాభ్యః శేషక్రియాః శ్రేష్ఠాస్తదపి జానామి|
20 Лекин, саңа шу бир етиразим барки, өзини пәйғәмбәр дәп ативалған әшу хотун Йизәбәлгә йол қоюватисән. У хотун қул-хизмәткарлиримға тәлим берип, уларни җинсий бузуқлуқ қилишқа вә бутқа атап нәзир қилинған гөшни йейишкә аздурмақта.
తథాపి తవ విరుద్ధం మయా కిఞ్చిద్ వక్తవ్యం యతో యా ఈషేబల్నామికా యోషిత్ స్వాం భవిష్యద్వాదినీం మన్యతే వేశ్యాగమనాయ దేవప్రసాదాశనాయ చ మమ దాసాన్ శిక్షయతి భ్రామయతి చ సా త్వయా న నివార్య్యతే|
21 Мән униңға товва қилғидәк вақит бәргән едим, лекин у өз бузуқлуғиға товва қилишни халимайду.
అహం మనఃపరివర్త్తనాయ తస్యై సమయం దత్తవాన్ కిన్తు సా స్వీయవేశ్యాక్రియాతో మనఃపరివర్త్తయితుం నాభిలషతి|
22 Әнди мана, Мән уни [еғир кесәл] орниға ташлап ятқузимән вә униң билән зина қилғанлар қилмишлириға товва қилмиса, уларниму еғир азапқа чөмдүримән.
పశ్యాహం తాం శయ్యాయాం నిక్షేప్స్యామి, యే తయా సార్ద్ధం వ్యభిచారం కుర్వ్వన్తి తే యది స్వక్రియాభ్యో మనాంసి న పరావర్త్తయన్తి తర్హి తానపి మహాక్లేశే నిక్షేప్స్యామి
23 Униң пәрзәнтлириниму әҗәллик кесәл билән уримән. Шу чағда, барлиқ җамаәтләр нийәт-нишанларни вә қәлбләрни күзитип тәкшүргүчиниң Өзүм екәнлигимни, шундақла Мениң һәр бириңларға қилған әмәлийитиңларға яриша яндуридиғанлиғимни билиду.
తస్యాః సన్తానాంశ్చ మృత్యునా హనిష్యామి| తేనాహమ్ అన్తఃకరణానాం మనసాఞ్చానుసన్ధానకారీ యుష్మాకమేకైకస్మై చ స్వక్రియాణాం ఫలం మయా దాతవ్యమితి సర్వ్వాః సమితయో జ్ఞాస్యన్తి|
24 Лекин, Тиятирадики қалғанларға, йәни бу тәлимни қобул қилмиғанлар (уларниң пикри бойичә, Шәйтанниң аталмиш «чоңқур сирлири»ни үгәнмигәнләр), йәни силәргә шуни ейтимәнки: Өзүңларда бар болғанни Мән кәлгичә чиң тутуңлар. Үстүңларға буниңдин башқа жүкни артмаймән.
అపరమ్ అవశిష్టాన్ థుయాతీరస్థలోకాన్ అర్థతో యావన్తస్తాం శిక్షాం న ధారయన్తి యే చ కైశ్చిత్ శయతానస్య గమ్భీరార్థా ఉచ్యన్తే తాన్ యే నావగతవన్తస్తానహం వదామి యుష్మాసు కమప్యపరం భారం నారోపయిష్యామి;
కిన్తు యద్ యుష్మాకం విద్యతే తత్ మమాగమనం యావద్ ధారయత|
26 Ғәлибә қилғучиларға, йәни әмәллиримни ахирғичә чиң тутқан кишиләргә болса, уларға пүткүл әлләргә һаким болуш һоқуқини беримән.
యో జనో జయతి శేషపర్య్యన్తం మమ క్రియాః పాలయతి చ తస్మా అహమ్ అన్యజాతీయానామ్ ఆధిపత్యం దాస్యామి;
27 Мана бу Атам Маңа бәргән һоқуққа охшаш һоқуқтур: — «У уларни төмүр калтәк билән падичидәк башқуруп, сапал қачиларни уруп чаққандәк тар мар қилиду».
పితృతో మయా యద్వత్ కర్తృత్వం లబ్ధం తద్వత్ సో ఽపి లౌహదణ్డేన తాన్ చారయిష్యతి తేన మృద్భాజనానీవ తే చూర్ణా భవిష్యన్తి|
28 Мән униңға таң юлтузиниму ата қилимән.
అపరమ్ అహం తస్మై ప్రభాతీయతారామ్ అపి దాస్యామి|
29 Қулиқи барлар Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини аңлисун!»
యస్య శ్రోత్రం విద్యతే స సమితీః ప్రత్యుచ్యమానామ్ ఆత్మనః కథాం శృణోతు|
